Κλιμάκωση της Τουρκικής απειλής

• Τη στιγμή που η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί για να σπρώξει την Τουρκία στην Ευρώπη.

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.

Το εφετινό Πάσχα παρ' ολίγον να συμπέσει με αιφνιδιαστική κατάληψη από την Άγκυρα της Ελληνικής νησίδος Παναγιά, που αναφέρεται ως Πασά από την Τουρκική πλευρά. Όλα ήταν έτοιμα και η κατάληψή της από Τουρκικές ειδικές δυνάμεις θα ήταν κάτω από την εποπτεία των Αρχηγών των τριών όπλων και του Τούρκου Αρ­χιστρατήγου. Οι τελευταίοι θα επέβαιναν στην Τουρκική φρεγάτα «Gekova». Η προγραμματισμένη επιχείρηση «χά­λασε» έπειτα από διαρροή της πληροφορίας στην Ελληνική πλευρά από τρί­τη δύναμη και τα μέτρα που έσπευσε να πάρει η Αθήνα.

Η ματαίωση της επιχειρήσεως αυτής, που αποσκοπούσε στην αιφνιδιαστική δημιουργία τετε­λεσμένου γεγονότος τύπου Ιμίων και στην επιβολή, στη συ­νέχεια, υπό Συμμαχική πίεση, διαπραγματεύσεων επί των Τουρκικών αξιώσεων για να αποφευχθεί ευρύτερη σύρρα­ξη, δεν πρέπει, ασφαλώς, να καθησυχάζει την Ελληνική πλευρά. Ο πρώτος λόγος είναι η σαφής και απροκάλυπτη προβολή από την Τουρκική πλευρά εδαφικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο, με τον ισχυ­ρισμό ότι 17 νησίδες «κατέχονται» δή­θεν από την Ελλάδα και ότι αυτές απο­τελούν Τουρκικό έδαφος! Με βάση τον ισχυρισμό αυτό η Ελληνική Αεροπορία και το Ελληνικό Ναυτικό «παραβιά­ζουν» τον Τουρκικό εναέριο και θα­λάσσιο χώρο, όταν η πρώτη υπερίπταται των νησίδων ή όταν το δεύτερο περιπολεί στα χωρικά τους ύδατα. Οι εξωφρενικοί αυτοί ισχυρισμοί δεν προβάλλονται από ανεύθυνους δημοσιογράφους ή ακραίους πολιτικούς. Αποτελούν επίσημη θέση της Τουρκικής κυβερνήσεως και του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου. Αυτό έγινε γνωστό από επίσημες δηλώσεις στο παρελ­θόν. Περιέχεται όμως και στους λόγους με τους οποίους θα εδικαιολογείτο η κατάληψη της νησίδος Παναγιά. Το σχετικό κείμενο διέρρευσε και έγινε γνωστό μαζί με το σχέδιο καταλήψεως της νησίδος.

Ο δεύτερος λόγος συνδέεται με την κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία και τον παροξυσμό που έχει καταλάβει τον Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν σε σχέ­ση, κατά πρώτο λόγο, με τη Συρία αλλά και, κατά δεύτερο λόγο, με την Ελλά­δα. Ο Τούρκος Πρόεδρος είναι αφάν­ταστα οργισμένος με τις ΗΠΑ και τον Αμερικανό Πρόεδρο. Ενεπλάκη στη Συρία υπολογίζοντας ότι θα ήταν αμέριστη, μέχρι τέλους η Αμερικανική να εγγυάται γι΄ αυτές ορισμένες κόκκινες γραμμές που θέτουν. Γνωρίζουν όμως ότι χωρίς σαφή και συγκεκριμέ­νη Αμερικανική κάλυψη διατρέχουν τον κίνδυνο πολύ μεγάλης περιπέτειας, εάν επέμβουν.

Το θέμα αυτό έχει προκαλέσει, όπως φαίνεται, ρήγμα και στις σχέσεις μεταξύ του Προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Νταβούτογλου. Οι διαφωνίες μεταξύ τους αφορούν και γενικότερα την εξωτερική πολιτική της Άγκυρας και τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Ευρώπη.

Ο Ερντογάν έχει υψηλά στη Νέο-Οθωμανική ημερήσια του διάταξη και την επέκταση της Τουρκίας στο Αιγαίο. Μέσα από το μεγαλοϊδεατικό πρίσμα από το οποίο βλέπει το μέλλον της Τουρκίας, θεωρεί εκ των ουκ άνευ την κυριαρχία της Άγκυρας στο Αιγαίο και, ει δυνατόν, στην Ανατολική Μεσόγειο. Στους προφανείς στρατηγικούς λόγους προστίθενται τώρα και οι ενεργειακοί. Η σημερινή οι­κονομική αποδυνάμωση της Ελλάδος και το άλμα το οποίο έχει επι­τύχει η Τουρκία στην αμυντική βιομη­χανία και στους εξοπλισμούς αξιολο­γούνται ως ευκαιρίες που πρέπει να αξιοποιηθούν για την προώθηση των Τουρκικών επιδιώξεων στο Αιγαίο.

Η Άγκυρα πιστεύει επίσης ότι η κατά­σταση στο Αιγαίο είναι πολύ διαφορετι­κή από εκείνη της Συρίας, όπου υπάρ­χει ο σκόπελος της Ρωσίας και ο δισταγμός των ΗΠΑ να εμπλακούν σε αναμέτρηση, όταν ο άμεσος κίνδυνος και στόχος είναι το Ισλαμικό Κράτος. Αντιθέτως, είναι γνωστή η ευαισθη­σία των ΗΠΑ για τον έλεγχο του Αι­γαίου από το ΝΑΤΟ και την αποτρο­πή οποιοσδήποτε Ρωσικής διεισδύσεως. Η εμμονή αυτή των ΗΠΑ ερμηνεύεται από την Άγκυρα ως πολύ σημαντικό πλεονέκτημα, γιατί παίρνει τη μορφή πιέσεων προς την Ελλάδα για την αποφυγή οποιοσδήποτε εμπλοκής του Ρωσι­κού παράγοντα στην Ελληνο-Τουρκική αντιπαράθεση, που θα άλλαζε τιε ισορροπίες δυνάμεων.

Η Τουρκική πλευρά δεν κάνει λάθος στην εκτίμηση αυτή, αν κρίνει κανείς από το διάβημα του Αμερικανού πρέσβεως David Pearce στο Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών σχετικά με τη Νατοϊκή Δύναμη στο Αιγαίο. Παρό­μοιο διάβημα έγινε από τον Αμερικα­νό πρέσβυ στην Άγκυρα, στο Τουρκι­κό υπουργείο Εξωτερικών. Το περιεχόμενο όμως του διαβήματος είναι υποστήριξη. Η Αμερικανική αναδίπλω­ση, μετά την προσφορά από τον Σύρο Πρόεδρο των χημικών του όπλων προς καταστροφή, ενόχλησε σφόδρα τον Τούρκο Πρόεδρο όπως και τους άλλους Ισλαμιστές συμμάχους του, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.

Η Ρωσική παρέμβαση στη Συρία ανέ­τρεφε πλήρως την Τουρκική στρατηγι­κή. Ο πόλεμος στη Συρία δημιούργησε επιπλέον ένα άλλο καυτό πρόβλημα για την Άγκυρα. Την Πολιτοφυλακή XPG των Κούρδων της Συρίας και την Αυτόνομη Κουρδική Περιοχή, που πο­λιτικά είναι σύμμαχος των Κούρδων του ΡΚΚ της Τουρκίας. Πιο ενοχλητική ακόμη για την Άγκυρα είναι η άρνηση των Αμερικανών να αναγνωρίσουν ως δήθεν «τρομοκράτες» τους μαχητές του XPG που μάχονται το Ισλαμικό κράτος. Ανπθέτως, οι ΗΠΑ τους ανα­γνωρίζουν ως συμμάχους και τους πα­ρέχουν σημαντική βοήθεια για τον πό­λεμό τους κατά των Ισλαμιστών. Το XPG ανέπτυξε επίσης σχέσεις με τους Ρώσους στη Συρία και λαμβάνει απ’ αυτούς σημαντική βοήθεια. Ο εφιάλτης της Άγκυρας να συμπέσουν οι δύο υπερδυνάμεις στο Κουρδικό επικρέμεται στον ορίζοντα.

Η Άγκυρα επιχειρεί, σε συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία, να ρυμουλκήσει τον διεθνή αντιτρομοκρατικό συνασπι­σμό υπό τις ΗΠΑ προς την κατεύθυνση μιας μαζικής επεμβάσεως στη Συρία. Ως εναλλακτική λύση προτείνουν τη συνδυασμένη επέμβαση της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας, αλλά ζη­τούν Αμερικανική αεροπορική κάλυψη για να διασφαλισθούν έναντι της Ρω­σίας. Οι ΗΠΑ δεν προσφέρονται προς εξυπηρέτηση των εθνικών στρατηγι­κών της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας, εφόσον διεπίστωσαν, έστω με πολλή καθυστέρηση, ότι οι δύο αυ­τές χώρες έπαιξαν και παίζουν το δικό τους παιχνίδι με τους Ισλαμιστές στη Συρία.

Η Τουρκική στρατηγική στη Συρία και στο Ιράκ βρίσκεται επομένως σε πλήρες αδιέξοδο. Το Κουρδικό της Συρίας λειτουργεί μάλιστα ως καταλύτης για τη γενικότερη ανάφλεξη του Κουρδι­κού στην Τουρκία. Η τελευταία και η Σαουδική Αραβία απειλούν ότι θα επέμβουν στη Συρία, εάν δεν εξευρεθεί προηγουμένως πολιτική λύση που είναι σαφώς σε βάρος της Ελληνικής και όχι της Τουρκικής πλευράς. Στα δύο από τα τρία σημεία του διαβήματος προτείνεται:

• Τα μέσα των Ελλήνων και των Τούρκων, που διατίθενται στη δύνα­μη του NATO SNMG 2, να αποχωρή­σουν από την περιοχή επιχειρήσεων (από το Ανατολικό δηλαδή Αιγαίο) και να ασχοληθούν με άλλες δραστηριότητες της Δυνάμεως (όπως, π.χ., αυτές στη Μαύρη θάλασσα).

• Οι δραστηριότητες της Δυνάμεως του ΝΑΤΟ να μην παρεμποδίζον­ται με το πρόσχημα ότι υφίστανται θέματα εδαφικών διεκδικήσεων. Πρόκειται για εκπληκτικό διάβημα, που πρέπει να προβληματίσει πολύ σοβαρά την Ελληνική πολιτική. Μήπως η Δύ­ναμη του ΝΑΤΟ θα παρεμπόδιζε την κατάληψη της νησίδος Παναγιά ή οποιοσδήποτε άλλης διεκδικούμενης από την Άγκυρα νησίδος στο μέλλον;

Το εκπληκτικό είναι ότι όλα αυτά γίνον­ται την ίδια στιγμή που η Αθήνα, με την πολιτική της, ωθεί την Άγκυρα προς την Ευρώπη, με αφορμή τον έλεγχο του κύματος των προσφύγων και λα­θρομεταναστών.

Το θέμα αυτό έγινε πρόσχημα για στροφή 180 μοιρών της Ευρώπης πάνω στο θέμα της εντάξεως της Τουρ­κίας στην Ευρώπη. Ήδη παραχωρείται η άρση της θεωρήσεως εισόδου σε όλους τους Τούρκους υπηκόους, με επιφυλάξεις, που μοιάζουν με μάχη οπισθοφυλακών. Το μέτρο αυτό μπορεί να έχει τεράστιες επιπτώσεις για την Ελλάδα και την Κύπρο. Σε ό,τι αφορά την τελευταία, η Άγκυρα κατάργησε την ανάγκη θεωρήσεως εισόδου για όλους τους υπηκόους της ΕΕ, περιλαμβανομένης και της Κύπρου. Δεν έκανε όμως ούτε ένα βήμα πίσω από τη γνωστή πολιτική της να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημο­κρατία.

Η Άγκυρα, εκμεταλλευόμενη το θέ­μα των προσφύγων και λαθρομεταναστών και τη γνωστή Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο, προχωρεί στις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ίδια στιγμή που κλιμακώνει τις διεκδικήσεις της κατά της Ελλάδος και ετοιμάζει σχέδια καταλήψεως Ελληνικού εδάφους.

(ΤΟ ΠΑΡΟΝ-09/05/2016)