Η Άγκυρα καραδοκεί στο Αιγαίο

Γράφει ο

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ - Πρέσβυς ε.τ.

Προετοιμάζει νέα κρίση Ιμίων η Άγκυρα στο Αιγαίο; Εκτιμά ότι η οικονομική κρίση, στην οποία είναι βυθισμένη η Ελλάδα, εί­ναι μια ευκαιρία για να κάνει ένα μεγαλύτερο βήμα στην αμφι­σβήτηση του καθεστώτος του Αιγαίου, με όχημα τη γνωστή θε­ωρία των «γκρίζων ζωνών» και την έρευνα και διάσωση; Ορισμένες ενδείξεις είναι, δυστυχώς, πολύ εύγλωττες και κα­θιστούν σαφές ότι η Άγκυρα καραδοκεί κυριολεκτικά για να επιχειρήσει ένα νέο τετελεσμένο γεγονός, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής σταδιακού ροκανίσματος του υπάρχοντος status quo.

Υπήρξε προσφάτως η απροσχημάτιστη προβολή του ισχυρι­σμού ότι η Ελλάδα «κατέχει» δήθεν 17 νησίδες που είναι «απροσδιόριστης ιδιοκτησίας» και οι οποίες αποτελούν, κατά την Άγκυρα, θέμα για συζήτηση και διαπραγμάτευση με την Ελλάδα. Εκτός από τις προβαλλόμενες 17 νησίδες, επισείεται και άλλος πολύ μεγαλύτερος κατάλογος. Οι Τουρκικές διεκδικήσεις φτάνουν μέχρι τα παραλία της Κρήτης.

Λίγες μέρες πριν, τα Τουρκικά δικαστήρια αθώωσαν τους κατηγορουμένους για την υπόθεση «Εργένεκον». Υπήρξαν μάλιστα δηλώσεις ένθεν και ένθεν, ότι «όλοι κάναμε λάθη σ’ αυτή την υπόθεση». Υπενθυμίζεται ότι η παρακρατική οργάνωση «Εργένεκον» είχε καταγγελθεί από τον σημερινό Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν ότι ήταν πίσω από συνωμοσία για την ανατρο­πή της κυβερνήσεως το 2003, με τη βοήθεια των σχεδίων «Βαριοπούλα» και «Suga». Τα δύο αυτά σχέδια προέβλεπαν αντιστοίχως Τουρκική επίθεση στον Έβρο και κατάληψη της Ικαρίας και ενδεχομένως της Σάμου.

Η πρόκληση συγκρούσεως και εθνικής κρίσεως με την Ελλάδα θα έδινε το πρόσχημα για την επέμβαση του Στρατού και την ανατροπή της κυβερνήσεως. Ο Ταγίπ Ερντογάν χρησιμοποίησε τις αποκαλύψεις για να εκκαθαρίσει τον Στρατό από αντιτιθέμενους Κεμαλικούς αξιωματικούς και να τον θέσει υπό τον έλεγχό του.

Τι συμβαίνει σήμερα; Ο Ταγίπ Ερντογάν εξακολουθεί να ελέγχει τον Στρατό. Είχε τον χρόνο, από το 2003 μέχρι σήμε­ρα, να γαλβανίσει ιδεολογικά τα στελέχη του με το νέο πνεύμα του Ισλαμισμού, που παρουσιάζεται ως αναπόσπαστο μέρος του σχεδίου για την προαγωγή της Τουρκίας σε μεγάλη δύνα­μη. Οι δεινές όμως ήττες τις οποίες υπέστη το Τουρκικό καθεστώς και ιδίως η αποτυχία του να διασφαλίσει ενεργό Αμερικα­νική υποστήριξη στη Συρία, όπως επίσης η ρήξη με την άλλη υπερδύναμη, τη Ρωσία, ανησυχούν σοβαρά πολλά στελέχη του Τουρκικού Στρατού. Τα τελευταία φοβούνται ότι ο Ερντογάν, παρά τον αναμφισβήτητο ρόλο που έπαιξε στην ταχύρ­ρυθμη οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας και της Τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, αντιπροσωπεύει σήμερα ένα αμφιλε­γόμενο κεφάλαιο, που διαταράσσει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και θέτει σε κίνδυνο την Τουρκία με την πολιτική του απέναντι στη Ρωσία.

Ο Ταγίπ Ερντογάν, προβάλλοντας ιδίως το θέμα των Κούρ­δων της Συρίας αλλά και του ΡΚΚ καταβάλλει κάθε προσπά­θεια να ενισχύσει το εσωτερικό μέτωπο και να παρουσιάσει ωε παρωχημένα και άσχετα με το παρόν τον ανταγωνισμό με τους στρατηγούς στο παρελθόν. Ένα άλλο όμως μέτωπο, το οποίο χρησιμοποιείται συστηματικά για την υπόθαλψη της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας. είναι οι Τουρκικές διεκδικήσεις κατά της Ελλάδος. Το μέτωπο αυτό φαίνεται μάλιστα στη σημερινή συγκυρία να παρουσιάζει πλεονεκτήματα και ευκαιρίες.

Η οικονομική αποδυνάμωσα της Ελλάδος και ο εγκλωβισμός της σε μια παρατεταμένη κρίση, που φαίνεται ακόμη χωρίς διέξοδο και η οποία επηρεάζει δραματικά την αμυντική της ετοιμότητα, αξιολογείται ωε μεγάλη ευκαιρία για την Τουρκία, η οποία πρέπει να αξιοποιηθεί για μια νέα προώθηση των διεκ­δικήσεων της στο Αιγαίο.

Κοντά στην οικονομική κρίση προστίθεται επίσης η κρίση των προσφύγων και λαθρομεταναστών, που έχει αναχθεί από την Άγκυρα σε διπλωματικό και γεωπολιτικό όπλο. Η παρατη­ρούμενη, προσωρινή νηνεμία στο Αιγαίο είναι απατηλή. Η Άγ­κυρα εκβιάζει την Ευρώπη να δώσει, στο πλαίσιο της Ευρω-Τουρκικής συμφωνίας, την άρση της βίζας για τους Τούρκους υπηκόους, μέχρι τον Ιούνιο. Σε διαφορετική περίπτωση, απει­λεί ότι θα αφήσει πάλι ανεξέλεγκτη τη ροή των προσφύγων και λαθρομεταναστών. Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη την πολιτική των ανοικτών συνόρων της Ευρώπης, όπως αυτή εκφράζεται με τη σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο, κατέστησε ομήρους την Ελλάδα και την Ευρώπη και παρουσιάζεται ως ο φύλακας των Ευρωπαϊκών συνόρων, ζητώντας ανταλλάγματα.

Η αντιφατική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενώσεως φαίνεται στο κλείσιμο των συνόρων στα Βαλκάνια, που επικροτείται από τους «28», την ίδια στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση εμμένει στην Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο, που επιτάσσει ανοικτά σύνορα για όσους δηλώνουν πρόσφυγες. Η μεγάλη εκλογική νίκη του Κόμματος της Ελευθερίας στην Αυστρία, με 37%, εί­ναι χαρακτηριστική του νέου κλίματος που διαμορφώνεται στην Ευρώπη.

Η Άγκυρα εκμεταλλεύεται επίσης την ανάπτυξη του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο για την ανάσχεση δήθεν της λαθρομεταναστεύσε­ως. Χρησιμοποιεί, συγκεκριμένα, ως νομιμοποιητικό παράγον­τα την παρουσία του, εφόσον αυτό δεν αντιδρά στις Τουρκικές παραβιάσεις και παραβάσεις στο Αιγαίο σε βάρος της Ελλάδος. Είναι φανερό ότι η Άγκυρα, με τις προκλητικές παρα­βιάσει του Ελληνικού εθνικού χώρου και τις καταχρηστι­κές ασκήσεις στο κέντρο του Αιγαίου και αλλού, θέλει να κάνει αποδεκτές τις αξιώσεις της για έρευνα και διάσωση σε όλο το Αιγαίο. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν μοχλός ανατροπής του καθεστώτος του, όπως και οι «γκρίζες ζώνες», τελευταία εκδοχή των οποίων είναι οι δήθεν «κατεχόμενες» από την Ελλάδα νησίδες στο Αιγαίο και στο Κρητικό πέλαγος.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από τον μεγαλύτερο δυνατό εθνικό έλεγχο για να αντιμετωπίσει την Τουρκική επιθετικότητα. Αρχίζοντας από τα ευκολότερα, πρέπει άμεσα να επαναφέρει τον εθνικό έλεγχο στα σύνορά της με την Τουρκία, ανα­στέλλοντας την ανεδαφική Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυ­λο, τις συνέπειες της οποίας οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες δεν αναλαμβάνουν.

Κατά δεύτερο λόγο, πρέπει να παραπέμψει στις καλένδες οποιαδήποτε ιδέα και συνταγή για νέες περικοπές στην άμυνα. Αντιθέτως, επιβάλλεται η αναζήτηση τρόπων για την επείγουσα ενίσχυσή της σε κρίσιμους τομείς. Κατά τρίτο λόγο, είναι ώρα γενναίων αποφάσεων για τη διέξοδο από την οικονομική κρί­ση. Η συνέχιση μιας κατεδαφιστικής πολιτικής λιτότητας δεν έχει κανένα νόημα για τον Ελληνικό λαό. Γι΄ αυτούς όμως που επιδιώκουν τον πλήρη οικονομικό και γεωπολιτικό έλεγχο της χώρας μπορεί να έχει, αλλά δεν πρέπει να ενδώσει σ' αυτό ο Ελληνικός λαός.

(ΤΟ ΠΑΡΟΝ-30/04/2016)