Ρόμπιν + Μπάτμαν = Ρόμπαμαν

Μην καταργήσετε τους τηλεφωνικούς θαλάμους. Εκεί βάζει τη στολή του υπερήρωα ο ΓΑΠ!

28 Οκτωβρίου. Αργία. Λιακάδα. Η θερμοκρασία έντυνε με τη θαλπωρή της το εξωτερικό χρέος. Οι μέλισσες δεν είχαν καταλάβει ότι φθινοπώριασε και το είχαν ρίξει πάλι στη δουλειά. Ακόμα και οι κηφήνες μάζευαν νέκταρ για το πρωινό του Γιώργου. Τίποτα δεν έδειχνε τη συναρπαστική συνέχεια....

Ο Πεταλωτής μαζί με τον Γερουλάνο, τον Δρούτσα, τον Χάρη (Παμπούκη) και την Μπιρμπίλη κούρευαν τους φίκους στην αυλή του ΓΑΠ, ενώ ο Παπακωνσταντίνου έριχνε κοπριά στα νυχτολούλουδα. Ο Πάγκαλος σαλαγούσε τα πρόβατα που θα έτρωγε το βράδυ και ο Χρηστάκης Παπουτσής με τον Κίμωνα Κουλούρη έπαιζαν το «τροχονόμος εναντίον παραβάτη κόκκινου σηματοδότη». Η πλατιά μάζα είχε μόλις μάθει τη λέξη «προδότης» και την έλεγε χαρούμενη σε όποιον επίσημο συναντούσε. Ο Γιώργος μόλις είχε τελειώσει την ποδηλατάδα του (πετάχτηκε μέχρι την έρημο Γκόμπι για να φάει σούσι με ακρίδες και χόρτα), αλλά έδειχνε σκυθρωπός. Ένας ήχος τού τριβέλιζε το μυαλό. Ζήτησε από τους κηπουρούς να παρατήσουν κάτω τα κλαδευτήρια. «Τι είναι, αφέντη-δάσκαλε;» ρώτησε ο Πάγκαλος. «Μήπως σε ενοχλεί το βέλασμα των ζώων; Να τους πω να σκάσουν;»

Σταγονίδια

« Όχι, Θόδωρε» αποκρίθηκε ο μύστης. « Ήχος από ερπύστριες είναι αυτός που δεν με αφήνει να ησυχάσω. Και οι σταγόνες οι μικρές». Ξετσούμισε τότε ο Γερουλάνος. «Να κλείσω το αυτόματο ποτιστικό; Τώρα το έβαλα». Ο ΓΑΠ χαμογέλασε μέσα από τα μουστάκια του. Μίλησε δυνατά για να τον ακούσουν όλοι: «Καλέ μου Παύλο, πάλι δεν καταλαβαίνεις. Σταγόνες μικρές! Σταγονίδια! Ζωμός από το πουλί της χούντας, που αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του και βράζει μέσα στο δηλητήριο του μίσους του για τη Δημοκρατία».

Από το πουθενά, υλοποιήθηκε ο Μπεγλίτης ντυμένος Ερμής. Κρατούσε στο δεξί του χέρι το κηρύκειο του αρχαίου Θεού και στο αριστερό φωτοτυπίες. Ήταν τα χαρτιά της αποστρατείας των αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων. «Μόνο ο Ρόμπιν... συγγνώμη, ο Πάνος... με καταλαβαίνει. Μπράβο, πιστέ μου ακόλουθε. Εσωσες τη χώρα από κίνδυνο εκτροπής» βροντοφώναξε ο ΓΑΠ, που είχε φορέσει εν ριπή οφθαλμού τη στολή του Μπάτμαν.

Οι κηπουροί συνέχισαν αμέριμνοι τη δουλειά τους. Ο Πάγκαλος άναβε θράκα για να ψήσει προβατίνες. Κανείς δεν πήρε μυρωδιά τίποτα, εκτός από έναν δαιμόνιο ρεπόρτερ, που μήνες αργότερα θα παρέδιδε στην αιωνιότητα το έπος του «Ρόμπαμαν».

Παναγιώτης Λιάκος
(Εφ.Δημοκρατία-01/10/2012)