ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ!

■ Ζητούμενο των δημιουργών του ντοκιμαντέρ είναι να ριχτεί φως στο καθεστώς αδιαφάνειας υπό το οποίο έχουν μάθει να λειτουργούν οι μηχανισμοί της ΕΚΤ και της ΕΕ. 

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΉ 

Όταν μια κατάσταση ακραία και εξαιρετική επαναλαμβάνεται στη μία χώρα μετά την άλλη και, επίσης μονιμοποιείται, τότε η φράση «αυτό είναι πραξικόπημα» («this is a coup»), που κυκλοφόρησε στο μέσο κοινωνικής δικτύ­ωσης twitter κατά τη διάρκεια των δια­πραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνη­σης με τους πιστωτές στις 12 Ιουλίου 2015, αδυνατεί, αποτυγχάνει να περιγράφει τη νέα κατάσταση με την οποία είμαστε αντι­μέτωποι. Για την ακρίβεια, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί «δεν είναι πραξικόπημα», είναι η νέα μας κανονικότητα!.... 

Αυτό το νέο πολιτικό περιβάλλον περι­γράφει και αποκαλύπτει το νέο ντοκιμα­ντέρ με τίτλο «This is not a coup» («Δεν είναι πραξικόπημα») των δημιουργών των ντοκιμαντέρ «Debtocracy» (με θέμα το δη­μόσιο χρέος, 2011), «Catastroika» (με θέμα τις ιδιωτικοποιήσεις, 2012) και «Fascism Inc.» (με θέμα τη Χρυσή Αυγή, 2014), με τον Άρη Χατζηστεφάνου να αποτελεί την ψυχή της ομάδας και (πέραν του γράφοντα) καθοριστική συμβολή να έχουν ο Άρης Τριανταφύλλου (μοντάζ - σκηνοθετική επιμέλεια) και ο Θάνος Τσάντας (υπεύ­θυνος παραγωγής). 

Στη «νέα μας κανονικότητα» προφανώς η Ελλάδα ξεχωρίζει. Δεν έχει καμία σημασία που ο ελληνικός λαός στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 ψήφισε να τερματιστεί η λιτότητα, «μαυρίζοντας» τα μνημονιακά κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει καμία επίσης σημασία που στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, με ποσοστό 61,31%, απέρριψε τις προτάσεις των δανειστών - νέες περικοπές δαπανών, νέοι φόροι κ.ά. Σημασία έχει ότι ήταν άλλες οι βουλές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία, με μια αξιο­ζήλευτη ψυχρότητα, έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τη βούληση του ελληνικού λαού και της κυβέρνησής του. 

Τον ρόλο του «μπράβου» σε αυτή τη βρώμικη δουλειά ανέλαβε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που αμέσως μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να δυσχεραίνει τους όρους χρηματοδότησης της ελληνι­κής οικονομίας. Οι εκβιασμοί και οι μονο­μερείς ενέργειες των πιστωτών έφτασαν στο αποκορύφωμά τους με την επιβολή των capital controls, όταν, με τις ουρές στα ATM των τραπεζών, επιχειρήθηκε να καμ­φθεί η θέληση του ελληνικού λαού και να επικρατήσει πανικός, ώστε να αναγκαστεί η κυβέρνηση να υποχωρήσει -κάτι που στη συνέχεια έπραξε από μόνη της κι όταν η δύναμή της ήταν στο απόγειο. 

Η ΕΚΤ, εν συντομία, απεκδύθηκε του τεχνοκρατικού και ουδέτερου, υποτίθεται, ρόλου της και ανέλαβε πολιτικά καθήκο­ντα. Μετατράπηκε στο τελευταίο όπλο των δυνάμεων της συντήρησης και της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού. Σε αυτό τον βωμό, μάλιστα, δεν είχε πρόβλημα να παραβιάσει ακόμη και το καταστατικό της, καθώς η παροχή ρευστότητας είναι η πιο βασική υποχρέωση που αναλαμβάνει ένα­ντι εκείνων των κρατών που έχουν υιοθε­τήσει το ενιαίο νόμισμα. 

Το νέο ντοκιμαντέρ, που θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο, θα αναφερθεί και σε άλλα κορυφαία πολιτικά γεγονότα, τα οποία υποδεικνύουν ότι η ΕΕ κάθε άλλο παρά εγγυητής της δημοκρατίας και των θε­σμών είναι, όπως συχνά λέγεται. Όπως, για παράδειγμα, στα όσα διαμείφθηκαν στη Σύνοδο της ΕΕ στις Κάννες τον Νοέμβριο του 2011. Όταν το δίδυμο «Μερκοζί» ανέ­τρεψε από την πρωθυπουργία τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Τέτοια αντιδημοκρατική συμπεριφορά, με τόσο ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά ανεξάρτητων, υποτίθεται, χωρών, δεν έχει προηγούμενο. Γερμανία και Γαλλία έκαναν στη Νότια Ευρώπη ό,τι έκαναν οι ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική μέχρι και τη δεκαετία του 80, ανατρέποντας μη αρεστές και έτοιμες για όλα κυβερνήσεις -εδώ, ευτυχώς, χωρίς να χυθεί αίμα. 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι συνεντεύξεις από την Ιταλία. Από τον γνωστό, συντηρητικής πολιτικής τοποθέτησης δημοσιογράφο και συνεργάτη του Μπερλουσκόνι Άλαν Φρίμαν, που περιγράφει με λεπτομέρειες την ανατροπή του «Καβαλιέ­ρε», κι από τον αριστερό συνταγματολόγο Αλεσάντρο Σόμα, ο οποίος αναλύει την οπισθοδρόμηση που συντελείται σε όλη την Ευρώπη εν κρύπτω και χωρίς τυμπανοκρουσίες. 

0ι πρόθυμες κυβερνήσεις 

Το ζητούμενο εκ μέρους των δημιουργών του ντοκιμαντέρ είναι να ριχτεί φως στο καθεστώς αδιαφάνειας υπό το οποίο έχουν μάθει να λειτουργούν οι μηχανισμοί της ΕΚΤ και της ΕΕ, πάντα με την πολύτιμη βοή­θεια των κυβερνήσεων. Γιατί σε καμιά χώρα απ' όσες αναφέρεται το ντοκιμαντέρ δεν θα είχαν εδραιωθεί οι πολιτικές της ακραίας λιτότητας και της περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας αν δεν βρίσκονταν και πρόθυμες κυβερνήσεις να συμφωνήσουν στην επιβολή αυτών των πολιτικών. Διαφορετικά ειπωμένο, οι εγκληματικές ευθύνες της ΕΕ δεν αθωώνουν καμιά κυβέρνηση κράτους- μέλους της ΕΕ... 

Ολοκληρωμένο ήδη θεωρείται και το κεφάλαιο της Κύπρου, υπό την έννοια ότι έχει συγκεντρωθεί η πρώτη ύλη. Από τις συνεντεύξεις ξεχωρίζει αυτή του πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και ηγέτη τότε του ΑΚΕΛ, Δημήτρη Χριστόφια. Η σημασία της Κύπρου έγκειται στην ωμότη­τα που επέδειξε η ΕΚΤ, όταν τον Μάρτιο του 2013 εκβίασε απροκάλυπτα την κυπριακή Βουλή και, μέσω αυτής, τον κυπριακό λαό να δεχτούν το «κούρεμα» των καταθέσεων με την απειλή της διακοπής της ρευστότητας. 

Η αλήθεια είναι πως ούτε τότε ήταν η πρώτη φορά που η ΕΚΤ έδειχνε τα δόντια της, αναλάμβανε, δηλαδή, πρωταγωνιστι­κό ρόλο στην επιβολή της πολιτικής της λιτότητας. Η πρώτη φορά ήταν τον Νοέμ­βριο του 2010, με θύμα τότε την Ιρλανδία, που έβλεπε το χρηματοπιστωτικό της σύ­στημα να καταρρέει μετά το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων. Όπως πρόσφατα αποκαλύφθηκε, με δυο επιστολές που έστειλε η Φρανκφούρτη στο Δουβλίνο (στις 12 και στις 19 Νοεμβρίου 2010) απαίτησε να ενταχθεί η χώρα σε πρόγραμμα. Το τι θα συνέβαινε διαφορετικά δεν το γνωρί­ζουμε, μια και η ΕΚΤ δεν έχει ανεβάσει στην ιστοσελίδα της τη δεύτερη επιστολή, επο­μένως δεν ξέρουμε ποια ακριβώς ήταν η απειλή που διατυπώθηκε. Αν, πάντως, επι­χειρήσουμε να βγάλουμε συμπεράσματα από το τι έγινε σε Κύπρο και Ελλάδα τρία και πέντε χρόνια αργότερα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η απειλή της ΕΚΤ ήταν: πρόγραμμα λιτότητας ή τέλος τα ευρώ! 

Και το νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Δεν εί­ναι πραξικόπημα» («This is not a coup») θα στηριχθεί σε εισφορές φίλων και επίσης εργατικών σωματείων και ομοσπονδιών (crowdfunding). Η συγκεκριμένη μέθοδος μπορεί να είναι πολύ πιο κουραστική και χρονοβόρα, εξασφαλίζει, ωστόσο, την ενερ­γό συμμετοχή του ίδιου του κόσμου στην παραγωγή του ντοκιμαντέρ, παράγοντας καθοριστικός για την απήχησή του, όπως έδειξε η εμπειρία και των τριών προηγού­μενων ντοκιμαντέρ. Η οικονομική ενίσχυ­ση μπορεί να γίνει είτε με κατάθεση στην Τράπεζα Πειραιώς (ΙΒΑΝ: GR40 0172 1020 0051 0206 3603 321, όνομα δικαιούχου: Κ. Χατζηστεφάνου) είτε μέσω Paypal, ακο­λουθώντας τις οδηγίες που υπάρχουν στην ιστοσελίδα http://thisisnotacoup.com. 

(www.leonidasvatikiotis.gr - twitter @LeonidasV)

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-15/01-21/01/16)