Η μεγάλη ήττα του Καμμένου

• Ως υπουργός Άμυνας, παρά την απόφαση του ΣτΕ, δεν αποκατέστησε τους μισθούς των στρατιωτικών. 

• Θα μπορούσε να έχει πε­τύχει περισσότερα, αν έπαιζε σωστά το «χαρτί» της ασύμμετρης απειλής των λαθρομεταναστών. 

Του ΛΕΩΝΙΔΑ Σ. ΜΠΛΑΒΕΡΗ 

Isblaveris@gmail.com 

Οι εκλογές της 25ης Ια­νουαρίου και τα απο­τελέσματα τους έφε­ραν για πρώτη φορά στην κυβέρνηση το παράδοξο και παρά­ταιρο, τουλάχιστον προεκλογικώς, σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και την ανάθεση του χαρτοφυλακίου του κρίσιμου και περί­βλεπτου υπουργείου Εθνικής Αμύνης στον πρόεδρο των Ανε­ξάρτητων Ελλήνων, Πάνο Καμ­μένο. 

Η τοποθέτηση αυτή για τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία κυ­ρίως, αλλά και αποστράτους, προκάλεσε ...
τουλάχιστον μια «κατ' αρχάς» αποδοχή και ένα θετικό κλίμα, καθώς ο συγκε­κριμένος πολιτικός αρχηγός για πολλά χρόνια είχε «επενδύ­σει» πολιτικά τόσο στο προσω­πικό των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και στο αντίστοιχο των Σω­μάτων Ασφαλείας. Επτά μήνες αργότερα, όταν ο πρωθυπουρ­γός Αλέξης Τσίπρας παραιτή­θηκε και ανέλαβε η υπηρεσιακή κυβέρνηση της κ. Θάνου για να διεξαγάγει τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου, η τελετή παραδόσεως-παραλαβής καθηκόντων στο ΥΠΕΘΑ από τον κ. Καμμένο στον διάδοχο του, επίτιμο αρχη­γό ΓΕΕΘΑ, πτέραρχο (I) Ιωάννη Γιάγκο, άφησε στους στρατιωτικούς μια πικρή γεύση. Ο λόγος, η απόσταση μεταξύ όσων προεκλογικώς είχαν ακούσει και ανέ­μεναν και εκείνων που τελικώς, μετά από ένα επτάμηνο, ένιωσαν στο «πετσί» τους. 

Η ΑΠΟΦΑΣΗ. Γιατί ο αποχωρήσας υπουργός, αν και είχε στα χέρια του ένα μεγάλο ατού, τη γνωστή απόφαση του ΣτΕ, που δικαίωνε τους στρατιωτι­κούς και αποκαθιστούσε -έως έναν βαθμό- τις τρομακτικές μισθολογικές περικοπές που εί­χαν υποστεί από τις προηγού­μενες κυβερνήσεις στα πρώτα δύο Μνημόνια, και ενώ είχε δε­σμευτεί 48 ώρες προ των εκλο­γών, με τον πλέον κατηγορη­ματικό τρόπο, για την πλήρη αποκατάσταση των αποδοχών τους με βάση όσα προέβλεπε η προαναφερθείσα απόφαση, εντούτοις -τελικώς- μετά από ένα επτάμηνο δεν κατάφερε κάτι τέτοιο; 

Τυπικώς, θα υποστηρίξει ότι αυτός βρήκε τα χρήματα και προχώρησε το θέμα, υπογρά­φοντας τις σχετικές αποφά­σεις, προς τον συνάδελφό του, υπουργό Οικονομικών, για υλοποίηση, αλλά χωρίς απο­τέλεσμα. Για τους στρατιωτι­κούς, το θέμα είναι απλό: Ενώ υπήρχε η δικαστική απόφαση και μάλιστα στο ανώτατο δυ­νατό επίπεδο, του Συμβουλίου της Επικρατείας, αυτή δεν υλο­ποιήθηκε. Και δεν υλοποιήθη­κε από την κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. Αυτό γράφει η Ιστορία, παρά τις πι­θανόν αγαθές επιμέρους προ­θέσεις των κυβερνητικών συ­νεταίρων. 

Το επτάμηνο της υπουργίας του κ. Καμμένου στο ΥΠΕΘΑ ελέ­χθησαν πάρα πολλά, αλλά επί της ουσίας ελάχιστα προχώρη­σαν. Για την ακρίβεια, το εξής ένα: Τα οδοιπορικά που δόθη­καν στους στρατιωτικούς. Πέραν τούτου, εξαγγελίες και αγαθές προθέσεις, οι οποίες και αναφέρθηκαν κατά την ομιλία του αποχωρήσαντος ΥΕΘΑ κατά την τελετή παραδόσεως-παραλαβής. Κάποια μέτρα και προ­τάσεις δρομολογήθηκαν. Όμως μέχρι τώρα δεν τελεσφόρησαν, παραμένοντας ου­σιαστικά «καλές προθέσεις». Και είναι σίγουρο ότι ο πρώην πλέον ΥΕΘΑ θα επικα­λεστεί τη δυσμενή οικονομική συγκυ­ρία και τις διαπραγματεύσεις που πραγματοποιούσε η κυβέρ­νηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Μπορεί να είναι και έτσι. Ωστό­σο, τον επαγγελματία οπλίτη, που φυλάει σκοπιά στα σύνορα ή σε μια νησίδα του Ανατολικού Αιγαίου ή των Δωδεκανήσων ή είναι τεχνικός στα readiness κάποιου προκεχωρημένου αε­ροδρομίου της Πολεμικής Αε­ροπορίας στο Αιγαίο ή θαλασσοπνίγεται σε μία φρεγάτα ή σε ένα υποβρύχιο του Στόλου μας και βλέπει τον μισθό του (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτόν) συνεχώς να εξανεμίζεται, είτε άμεσα είτε έμμεσα, με τις ανατιμήσεις σε βασικά προϊόντα, λίγο τον ενδιαφέρουν πλέον οι αγαθές προθέ­σεις. Αυτός περιμένει απτά αποτελέσματα. Όπως άλλωστε όλοι οι άλλοι Έλληνες, συμπεριλαμβανομένων του πρωθυπουργού και του πολιτικού του προϊσταμέ­νου. Και δικαίως, βεβαία. Αλλά οι απαιτήσεις αυτές είναι αμοιβαίες. Όπως και οι υποχρεώσεις αλλήλων. 

ΑΠΕΙΛΗ. Ακόμα και στο θέμα των περικοπών για το ΥΠΕΘΑ, που τελικώς συμπεριλήφθη­σαν στο τρίτο και χειρότερο, αλλά για πρώτη φορά «αριστε­ρό», Μνημόνιο, εκτιμούμε ότι ο πρώην ΥΕΘΑ θα μπορούσε να είχε πετύχει πολύ περισσό­τερα, με το κύρος του ως κυβερ­νητικού εταίρου, αλλά και με το «χαρτί» της πιο σοβαρής απει­λής που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη, με τη μορφή της «ασύμμετρης», αυτής της ει­σόδου χιλιάδων λαθρομετανα­στών σε ημερήσια βάση. Εκεί θα μπορούσε να υποδει­χθεί «μετ' επιτάσεως», τόσο προς τον πρωθυπουργό όσο και προς τους εταίρους από την κυ­βέρνηση, ότι, ειδικώς αυτήν την εποχή, που τα ελληνικά σύνο­ρα, τα οποία είναι και ευρωπαϊ­κά, δέχονται εισβολή λαθρομε­ταναστών και προσφύγων, οι Ε.Δ. δεν πρέπει να υποστούν καμία νέα περικοπή, γιατί κάτι τέτοιο θα έχει επιπτώσεις σε όλη την Ευρώπη. 

Δεν προχώρησε το «συμμάζεμα» 

Η πολυδιαφημισμένη αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων, που σε διάφορες μορφές εφαρμόζεται εδώ και χρόνια και ουδέποτε έχει ολοκληρωθεί, σχετίζεται εμμέσως πλην σαφώς και με τα οικονομικά τους. Ένα συμμάζεμα» των μονάδων, των στρατοπέδων κ λπ. έχει ασφαλώς σοβαρές επιπτώσεις στον προϋπολογισμό του ΥΠΕΘΑ. Αυτό υπό νορμάλ συνθήκες και αν βεβαίως οι διάφοροι «τοπικοί άρχοντες» (θρησκευτικοί, πολιτικοί, δημοτικοί κ λπ) το επιτρέπουν. Ο αρμόδιος υφυπουργός Εθνικής Αμύνης, αντιστράτηγος ε α. και άριστος γνωστής του θέματος, Νίκος Τόσκας, επεξεργαζόταν την προαναφερθείσα αναδιοργάνωση επί επτά μήνες. Θεωρητικώς, υπήρχε έτοιμο σχέδιο. Στην πράξη και επί της ουσίας, δεν προχώρησε το παραμικρό. Με την εξαίρεση βεβαίως των δυο Σμηναρχιών Μάχης στην Πολεμική Αεροπορία. του Ηρακλείου (126 ΣΜ) και του Ακτίου (130 )ΣΜ), που μετέπεσαν σε «αεροπορικά αποσπάσματα», διατηρουμένων όμως του προσωπικού, των εγκαταστάσεων και των βάσεων. Τελικώς, αφού δεν κατάφερε να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς την αναδιοργάνωση των Ε.Δ ο κ. Τόσκας, δεν μπορούμε να φανταστούμε ποιος άλλος θα μπορέσει να το πετύχει αυτό. 

(ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ-05/09/2015)