ΒΑΡΥΝΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Αντώνης Σαμαράς και Βαγγέλης Βενιζέλος θα κάνουν κυριολεκτικά ό,τι περνά απ’ το χέρι τους προκειμένου να παρατείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο την παραμονή τους στην εξουσία.

του Γιώργου Δελαστίκ

Απέτυχε παταγω­δώς η επίσκεψη του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, στο Βερολίνο. Απολύτως τίποτα δεν του έδωσε η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ· ούτε χαλάρωση της λιτότητας σε κάποιους τομείς ούτε άδεια για φοροελαφρύνσεις ούτε κανένα ευρώ φυσικά. Μόνο σε επαί­νους ήταν... ανοιχτοχέρα! Του είπε «μπρά­βο» για τις «μεταρρυθμίσεις» του -δηλα­δή τη δραματική μείωση μισθών και συ­ντάξεων και το φορολογικό «γδάρσιμο» των Ελλήνων-, τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη και τον... ξαπόστειλε!

Ο Αντώνης Σαμαράς κατάλαβε ότι οι Γερμανοί δεν πρόκειται να τον βοηθή­σουν καθόλου μέχρι να δει ...η καγκελαρία αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα κατορθώσουν να εκλέξουν δικό τους Πρόεδρο της Δη­μοκρατίας ή αν θα οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Τότε θα περιμένουν να δουν αν θα πρέπει να διαπραγματευτούν με τον Αλέξη Τσίπρα ή αν θα κατορθώσουν να επιβιώσουν ως πρωθυπουργός και αντι­πρόεδρος της κυβέρνησης οι πρόεδροι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αντιστοίχως.

Πρώτα θα δουν κι έπειτα θα ενεργή­σουν ανάλογα με το εκλογικό αποτέ­λεσμα. Μέχρι τότε ούτε θα βοηθήσουν την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου ούτε και ποντάρουν αποκλειστικά σε αυτή. Αυτό φάνηκε κι από τη μυστική συνάντηση που είχαν στο Βερολίνο ο Γερμανός υφυπουργός Εργασίας και μέχρι πέρυσι τραπεζίτης στην ΕΚΤ, ο σοσιαλδημοκράτης Γεργκ Άσμουσεν, με τους δύο κατεξοχήν οικονομικούς υπεύθυνους του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Δραγασάκη και Γιώργο Σταθάκη, οι οποίοι βάσιμα προαλείφονται για σημαντικά οικονομικά υπουργεία.

«Η χειροβομβίδα εξερράγη!»

Προσγειώθηκε ανώμαλα ο πρωθυ­πουργός. Κατάλαβε ότι την εκλογική μάχη της πολιτικής του επιβίωσης θα τη δώσει μόνος του. Χωρίς καμιά εξωτερι­κή βοήθεια. Μόνο στους φίλους που του έχουν απομείνει στο εσωτερικό θα βασι­στεί - παρόλο που κι αυτοί λιγοστεύουν όσο ζορίζουν τα πράγματα, όπως φαί­νεται. Την Τρίτη οι Γερμανοί τον έκαναν ράκος στο Βερολίνο. Την Τετάρτη όμως ο πρωθυπουργός αισθάνθηκε μεγάλη ανακούφιση, όταν ο Κώστας Καραμαν­λής διαμήνυσε την απόφασή του να παρευρεθεί στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Αντώνης Σαμαράς στη Χαλκιδική για την επέτειο των σαράντα χρόνων από την ίδρυση της ΝΔ.

Η παρουσία του πρώην πρωθυπουργού επέτρεψε στον Αντώνη Σαμαρά να υπο­βαθμίσει την απουσία του Δημήτρη Αβραμόπουλου, της Ντόρας Μπακογιάννη, του Γιώργου Σουφλιά, του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολου Τζιτζικώστα. Ο πρωθυπουργός ανέλαβε να παίξει έναν ρόλο ηρωικό μιλώντας στην εκδήλωση αυτή. Αναφερόμενος στην ανάληψη της πρωθυπουργίας εκ μέρους του τόνισε, μεταξύ άλλων: «Πολλοί μου εί­παν τότε, το θυμόσαστε: "Αντώνη, πρόσεξε, σου έδωσαν μια χειροβομβίδα, μην σκάσει στα χέρια σου!" Το ήξερα. Πήρα τη χειροβομβίδα στα χέρια μου. Την κράτησα και την εξουδετέρωσα!».

Απολαυστικός ήταν ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Πάνος Καμμένος, στην αποδόμηση της προπαγανδιστικής εικόνας που προσπάθησε να φτιάξει ο Αντώνης Σαμαράς για τον εαυτό του. «Η χειροβομ­βίδα εξερράγη. Ζωή σ' εμάς!» σχολίασε δηκτικά, σκορπώντας άφθονο γέλιο.

Το φάντασμα του Σημίτη

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος θα κάνουν τα πάντα, κυριολε­κτικά τα πάντα που περνούν από το χέρι τους, προκειμένου να παρατείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο την παραμονή τους στην εξουσία. Στο πλαίσιο αυτό, αποκλείεται να κάνουν πρόωρες βου­λευτικές εκλογές τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο φέτος, αφού είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα τις χάσουν. Τις τελευταίες μέρες όμως πληθαίνουν οι φήμες, οι διο­χετευμένες πληροφορίες, οι ενδείξεις ότι μερίδα της ελίτ της χώρας μας προβληματίζεται αν πρέπει να γίνουν βουλευ­τικές εκλογές τον Νοέμβριο, με βέβαιο νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι κύκλοι αυτοί εκτιμούν ότι, αν γίνουν τον Νοέμβριο οι εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικήσει με διαφορά κάτω από 5 εκατο­στιαίες μονάδες τη ΝΔ. Αντιθέτως, αν αφεθούν οι εκλογές να γίνουν τον Μάρ­τιο, βλέπουν τη διαφορά να κινείται κο­ντά στις 10 μονάδες υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια τέτοια περίπτωση, αν, φυσικά, επα­ληθευτεί, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινείται στο όριο της αυτοδυναμίας και, είτε την πετύχει είτε όχι, θα είναι σαφώς πιο δυσχερές έργο ο άμεσος εγκλωβισμός του στο συστημικό πλαίσιο.

Έτσι, λοιπόν, ο Αντώνης Σαμαράς κινδυ­νεύει να έχει τη μοίρα του Κώστα Σημίτη στο τέλος της πολιτικής του καριέρας. Τους τελευταίους μήνες του 2003, πέντε μυστικές δημοσκοπήσεις (εκ των οποίων, μάλιστα, οι τρεις είχαν διενεργηθεί από γαλλική εταιρεία επιλογής του τότε πρωθυπουργού) είχαν δείξει ότι, αν το ΠΑΣΟΚ πήγαινε στις εκλογές του Μαρτίου του 2001 με αρχηγό τον Κ. Σημίτη, κινδύνευε να ηττηθεί σαρωτικά με... 10 έως 15 μο­νάδες διαφορά από τη ΝΔ! Υπό το βάρος αυτών των ευρημάτων, ο Κ. Σημίτης πει­θαναγκάστηκε να παραιτηθεί από την προσπάθεια επανεκλογής του και παρέ­δωσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στον Γιώρ­γο Παπανδρέου, ο οποίος περιόρισε την έκταση της ήττας στις βουλευτικές εκλο­γές στις 5 περίπου μονάδες.

Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα -μικρή για την ώρα- δέκα χρόνια αργότερα να ζήσουμε μια επανέκδοση της ιστορίας παραμερισμού του Κώστα Σημίτη, φυσικά με άλλους πρωταγωνιστές και σε εντελώς διαφορε­τικές συνθήκες. Ίδωμεν...

Αναζητώντας τους «180»

Η αποτυχία του πρωθυπουργού να αποσπάσει κάποια ανακουφιστική παραχώρηση από τη Μέρκελ μειώνει τις πιθανότητες του Αντώνη Σαμαρά να συγκεντρώσει τις 180 ψήφους βουλευτών που θα του επέτρεπαν να παρατείνει τη συγκυβέρνησή του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Τίποτα όμως δεν έχει κριθεί ακόμη. Σίγουρα, πάντως, η συσπείρωση των «180» δεν διευκολύνεται όταν 10 από τους 24 ανεξάρτητους βουλευτές δηλώνουν στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία ότι δεν θα ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας γιατί θέλουν ουσιαστικά να ρίξουν την κυβέρνηση. Πόσω μάλ­λον όταν ο εκδότης του Βήματος έγραφε την Κυριακή σε επώνυμο άρθρο του ότι «πολλές φορές, σχεδόν όλοι οι πρωθυ­πουργοί της Ελλάδος έχουν διατυπώσει επιθυμία να παραιτηθούν, μη αντέχοντας την πίεση της κοινής γνώμης και την οργή της κοινωνίας»!

Όλα δείχνουν ότι γύρω στους 170 βουλευτές μπορεί εύκολα να μαζέψει η κυβέρνηση. Από κει και πέρα όμως τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά δύσκο­λα. Πρέπει να εξαγοράσει ή να εκβιάσει βουλευτές των ΑΝΕΛ ή της ΔΗΜΑΡ που δεν θέλουν να συμπαραταχθούν με την κυβέρνηση. Καθώς τα κόμματα αυτά δεν έχουν διαλυθεί, η αποστολή είναι πολύ δύσκολη.

Η ΔΗΜΑΡ, ακόμη κι αν διαλυθεί μέχρι τις εκλογές, πιθανότατα θα μετακομίσει σχεδόν στο σύνολό της προς τον ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας την παράδοση προσκόλλησης στην εκάστοτε κυβέρνηση που έχει μεταλαμπαδευτεί σε αυτό το ιστο­ρικό ρεύμα της... πολύ, μα πάρα πολύ, «σοφτ», υποτιθέμενης Αριστεράς! Όσο για τους ΑΝΕΛ, αντιστέκονται σκληρά και καμία απολύτως δημοσκόπηση μέχρι τώρα δεν τους δείχνει να αποτυγχάνουν στον στόχο τους να μπουν και στη νέα Βουλή μετά τις εκλογές. Πολύ δύσκολα, λοιπόν, θα αποσπαστούν έστω και δύο βουλευτές τους, οι οποίοι αλληθωρίζουν προς τη ΝΔ, πιεζόμενοι ή δελεαζόμενοι.

Φυσικά, το πολιτικό κλίμα που θα επι­κρατεί τον Ιανουάριο - Φεβρουάριο θα κρίνει την έκβαση της προσπάθειας της κυβέρνησης να διασωθεί εκλέγοντας οποιονδήποτε Πρόεδρο της Δημοκρα­τίας. Οι οιωνοί όμως ακόμη δεν είναι καθόλου καλοί γι' αυτή...

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-2/10-08/10/14)