ΔΕΚΑ ΣΤΑ ΔΕΚΑ της 03 Δεκ 2014

■ Όπως είχαμε πει την προηγούμενη εβδομάδα, στην σημερινή στήλη θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε επιγραμματικά το ζήτημα των διεθνών συμμαχιών της χώρας μας και επίσης το κατά πόσο αυτές ανταποκρίνονται στις πραγματικές μας ανάγκες η όχι. 

■ Η πρώτη και πιο προβεβλημένη από τις νεόκοπες «συμμαχίες» της χώρας μας δεν είναι άλλη από την ...
προσέγγιση Ελλάδος-Ισραήλ Μια εντός πολλών εισαγωγικών συμμαχία, που όμως έχει προβληθεί ακόμα και από διάφορους δήθεν εθνικούς κύκλους. Βεβαίως η πραγματι­κή κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. 

■ Ο Η Ελλάδα και το Ισραήλ ποτέ δεν θα μπο­ρέσουν να φτιάξουν μια αληθινή συμμαχία. Ο λόγος για αυτό δεν είναι κάποιο σενάριο συνωμοσίας αλλά το απλό γεγονός πως στο τέλος τα συμφέροντα μας είναι αντίθετα, οπότε μοιραία κάποια στιγμή θα βρεθούμε σε σύγκρουση. Προφανώς, όταν αναφερόμαστε σε σύγκρουση δεν μιλάμε υποχρεωτικά για ένοπλη σύρραξη αλλά για σύγκρουση σε άλλα πεδία. 

■ Ο ζωτικός χώρος της Ελλάδας, αν αυτή θέλει να καταστεί κάποτε περιφερειακή δύναμη, δεν είναι άλλος από την Αν Μεσόγειο. Στα δυτικά μας βρίσκεται η Ιταλία, κράτος πολύ μεγαλύτε­ρο και ισχυρότερο από εμάς, γεγονός που μας αναγκάζει ουσιαστικά να στραφούμε προς την Ανατολή. 

■ Αντίθετα, στην Ανατολή βρίσκεται το δεύ­τερο ελληνικό κράτος η Κύπρος ιστορικά ο Ελληνισμός εδώ και αιώνες κοίταγε προς αυτή την πλευρά για να επεκταθεί, ενώ και τα κράτη που βρίσκονται εκεί, είναι είτε πολύ πιο αδύνα­μα, είτε παραδοσιακοί εχθροί της χώρας μας, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Τουρκία. 

■ Το Ισραήλ επίσης, δεν μπορεί να επεκταθεί στα Ανατολικά, καθώς είναι μόνιμα αντιμέτωπο με την πλημμυρίδα των Αράβων και κάθε νέα απόπειρα επέκτασή θα προκαλούσε ανεξέλεγκτες αντιδράσεις. Άρα, το μόνο σημείο στο οποίο μπορεί να επεκτείνει την επιρροή του, είναι και για αυτό η Ανατολική Μεσόγειος. 

■ Αυτό όμως, θα το φέρει αναγκαστικό σε σύγκρουση με μια Ελλάδα που θα προσπα­θεί να καθιερωθεί σαν περιφερειακή δύναμη. Συνεπάγεται λοιπόν, πως μόνο με δύο τρόπους μπορεί να σταθεί μια τέτοια συμμαχία, τρόποι όμως που θα αναγκάσουν ένα από τα δυο κράτη να υποβαθμίσει το ρόλο και τις επιδιώ­ξει του. 

■ Ο πρώτος τρόπος, αυτός που προβάλλουν τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ τα ΜΜΕ, να επιδιώξουμε συνεκμετάλλευση της περιοχής (κοιτάσματα και όχι μόνο). Όμως αυτό προκαλεί αυτόματα την αντίδραση της Άγκυρας η οποία αν και τώρα φαίνεται να έχει πολύ άσχημες σχέσεις με το Ισραήλ, αν εξασφαλιστεί πως θα έχει ένα σταθερό, δυτικού τύπου καθεστώς είναι η πιο προφανής επιλογή στρατηγικού εταίρου για το Ισραήλ, όπως γινόταν τόσα χρόνια. 

■ Επομένως, είναι πολύ επικίνδυνο να προ­σπαθήσουμε να χτίσουμε μια στρατηγική συμ­μαχική σχέση, για την οποία θα πρέπει να κάνουμε και σοβαρές παραχωρήσει στα συμ­φέροντα συνολικά του Ελληνισμού, η οποία θα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από μια απλή αλλαγή καθεστώτος στην Τουρκία. 

■ Άλλωστε, το να προσπαθήσει να χτίσει μια συμμαχία αποκλειστικά και μόνο για την εκμετάλλευση κάποιων κοιτασμάτων είναι εξαρχής προβληματικό. Την επόμενη εβδομάδα θα συνεχίσουμε πάνω στο θέμα της συμμαχίας με το Ισραήλ, καθώς επίσης και με τις συμμαχίες με άλλα κράτη της περιοχής όπως η Αίγυπτος. 

SNIPER 

(ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ-03/12/2014)