Το Αιγαίο ανάστατο

Του Μελέτη Μελετόπουλου 

Η ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΗ του υπουρ­γού Άμυνας επί πολεμικού πλοίου στο Αιγαίο, μπορεί να ήταν μία επικοινωνιακή πράξη εν όψει διαδοχής του Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ. Αλλά το πρωτοφανές μπαράζ αερο­μαχιών και εμπλοκών τις τελευταίες μέρες, που εγκυμονεί κινδύνους ατυ­χημάτων ή και θερμών καταστάσεων, δεν αντιμετωπίζεται με διανυκτερεύ­σεις. 

Είναι προφανές ότι οι Τούρκοι δεν θα αφήσουν ανεκμετάλλευτη την φάση αστάθειας που διανύει η ...
Ελλάδα, μέχρι να ξεκαθαριστεί το πολιτικό τοπίο. Έτσι κάνουν πάντα. Οι ελληνοτουρ­κικές κρίσεις εκδηλώνονταν όταν υπήρ­χε στην Ελλάδα ακυβερνησία ή αστά­θεια. Π.χ. το 1964, τα γεγονότα της Κοφινούς στην Κύπρο έγιναν όταν στην Ελλάδα είχε πέσει η Δεξιά, υπήρχε υπηρεσιακή κυβέρνηση και επέκειντο εκλογές. Το 1967 η κρίση της Κεσσάνης εκδηλώθηκε ενώ στην Ελλάδα εκδη­λωνόταν η βίαια αντιπαράθεση βασιλιά-χούντας. 

Το 1974, ο πρώτος Αττίλας πραγματοποιήθηκε όταν στην Κύπρο ο Ιωαννίδης έκανε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, και ο δεύτερος Αττίλας όταν είχε μόλις ανα­τραπεί η δικτατορία και είχε ορκιστεί η κυβέρνηση Καραμανλή. Τα Ίμια πραγματοποιήθηκαν όταν στην Ελλάδα μόλις είχε ορκιστεί πρωθυ­πουργός ο Σημίτης και δεν είχε ακόμα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από την βουλή (ας προσέξουν οι Συριζαίοι, αν έρθουν στα πράγματα, ιδίως τις πρώτες εβδομάδες). 

Τώρα η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι σε μεταβατική φάση. Αυτό, λοιπόν, που προέχει είναι να ληφθούν μέτρα απο­τροπής και πρόληψης. Θα συνιστού­σαμε αναρμοδίως στον υπουργό Άμυνας να κοιτάξει πολύ προσεκτικά, όχι ανα­τολικά, που υπάρχει ισχυρός αεροπο­ρικός και ναυτικός μηχανισμός απο­τροπής, αλλά βόρεια: 

α. στα ελληνοαλβανικά σύνορα, όπου συμβαίνει το γεωστρατηγικό παράδοξο να υφίσταται σαφής αλβανική απειλή (η διεκδίκηση της «Τσαμουριάς» και κυρίως ο αλβανικός ψευδομεγαλοϊδεατισμός, που επιχειρεί την συνένωση των απανταχού Αλβανών σε μία ενιαία πολιτική οντότητα), αλλά να μην υπάρ­χει ελληνική αποτρεπτική ισχύς, πολύ περισσότερο μετά την εθνικά εγκλη­ματική κατάργηση της Ογδόης Μεραρ­χίας. Ειρήσθω δε εν παρόδω, ότι η Αλ­βανία διατηρεί στενές γεωστρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία, 

β. στα ελληνοσκοπιανά σύνορα, όπου επίσης υπάρχει σαφής διακεκηρυγμένη διαμφισβήτηση και διεκδικήσεις. Το καθεστώς Γκρουέφσκι διακατέχεται από διπλωματικό ανορθολογισμό και εθνικιστικό μένος, διαθέτει στρατό 80.000 ανδρών εμποτισμένων από αν­θελληνικά αισθήματα και τα Σκόπια βρίσκονται σε απόσταση λίγων δεκάδων χιλιομέτρων από την Θεσσαλονίκη. 

γ. στην Δυτική Θράκη η τουρκική δι­είσδυση έχει προχωρήσει σε βαθμό που η Τουρκία έχει σημαντικές δυνα­τότητες αποσταθεροποίησης και δημιουργίας σοβαρών προβλημάτων. Κάθε ένα από τα παραπάνω μέτωπα είναι αντιμετωπίσιμο αν εκδηλωθεί μόνο του. Το πρόβλημα, το οποίο θέ­λουμε να επισημάνουμε στον κ. Δένδια, είναι η πιθανότητα ταυτόχρονης και συντονισμένης εκδήλωσης όλων των παραπάνω μετώπων μαζί. Σε περίπτωση μείζονος τουρκικής προκλήσεως στο Αιγαίο, μπορεί η τουρκική διπλωματία να σκηνοθετήσει, χάριν αντιπερισπα­σμού, σκηνικό πολλαπλών κρίσεων στα βόρεια σύνορα της χώρας. Υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι νέοι, εύκολα επανδρώνεται και ξαναλειτουργεί η Ογδόη Μεραρχία στα Γιάννενα, που ιστορικά υπήρξε το φόβητρο των Αλ­βανών. 

Επίσης: ας δημιουργήσει ο κ. Δένδιας μία ισχυρή δύναμη κρούσης στην Θεσσαλονίκη, που να την βλέπουν και να φοβούνται Σκοπιανοί και άλλοι. Μακάρι να μην γίνει τίποτα, αλλά ένας υπουργός πρέπει να δουλεύει και για το πιο απίθανο σενάριο. 

(KONTRA ΝΕWS-30/12/2014)