Οι Ελληνίδες ΑΜΑΖΟΝΕΣ των συνόρων

■ Από τη Ρόδο έως τον Έβρο, οι γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. 

■ Τα «Π» μίλησαν με τις γυναίκες που καθημερινά καταρρίπτουν τον μύθο ότι ο Στρατός είναι αντρική υπόθεση. 

Των ΛΕΩΝΙΔΑ Σ. ΜΠΛΑΒΕΡΗ-ΑΝΘΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗ 

Υπηρετούν την πατρίδα με πάθος, αν παραστεί ανάγκη θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή και καθημερινά αποδεικνύουν πως μπορούν να αντεπεξέλθουν ακόμη και στις πιο δύσκο­λες συνθήκες, καταρρίπτοντας τον μύθο που θέλει τον Στρατό να είναι... αντρι­κή υπόθεση. Η εικόνα της υπολοχαγού στη νήσο Στρογγύλη ξάφνιασε ευχάριστα τόσο τον υπουργό Άμυνας, Ν. Δένδια, όσο και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Το ανατολικότερο σημείο της ελληνικής επικράτειας φυλάσσεται από μια γυναίκα. Σαν και αυτή υπάρχουν δεκάδες ακόμη. Από τον Έβρο μέχρι και τη Ρόδο, Ελληνίδες αξιωματικοί αναλαμβάνουν δράση και δηλώνουν πάντα ετοιμοπόλεμες. Τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» συνάντησαν μερικές από τις «Αμαζόνες» του Ελληνικού Στρατού και σας τις παρουσιάζουν...
 

■ ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΕNOΥ-ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΠΕΖΙΚΟΥ 

Έντεκα χρόνια σε μονάδες 

Μόλις 29 χρόνων, υπηρετεί στο 211 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζι­κού της 95ης Ανώτατης Διοίκησης Ταγμάτων Εθνοφυλακής στη Ρόδο, ωστόσο δεν αισθάνεται πως βρίσκεται σε παραμεθόριο πε­ριοχή. «Κάποιοι πιστεύουν πως εδώ είναι το άκρο της Ελλάδας, εγώ λέω πως είναι η αρχή της από τα νότια», δηλώνει γελώντας, ενώ π γλυκιά φωνή της δεν παραπέμπει σε καμία περίπτωση σε αυστηρή στρατιωτικό. Η κυρία Γραμμένου υπηρετεί 11 χρόνια στον Στρατό και αρμοδιότητά της είναι η εκπαίδευση των στρατι­ωτών. «Η δική μου η μονάδα έχει κυρίως ερπυστριοφόρα άρματα μάχης και δουλειά μου είναι να μεταδώσω στους στρατιώτες τις γνώσεις μου επάνω στα όπλα», εξηγεί και τονίζει: «Ήταν όνειρο ζωής να ασχοληθώ με τον Στρατό. Ήταν η πρώτη μου επιλογή. Αρχικά τελείωσα τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών και μετά με κατατακτήριες πέρασα στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Είναι σαφώς δύσκολος χώρος για γυναίκες, αλλά η εκπαίδευση που παίρνουμε στη Σχολή είναι η ίδια, οπότε όταν αποφοιτούμε είμα­στε έτοιμες να αντεπεξέλθουμε στο οτιδήποτε». Όσον αφορά στη θηλυκή διάσταση της υπολοχαγού, μας λέει ότι «ο Στρατός απαι­τεί αρκετό χρόνο, αφού έχουμε νυχτερινές ασκήσεις, βάρδιες και συνεχή ενημέρωση. Όταν υπάρχει χρόνος λειτουργούμε όπως οι υπόλοιπες γυναίκες». Σχετικά με το πώς την αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί της, η κυρία Γραμμένου τονίζει: «Δεν έχω αντιμετω­πίσει ποτέ κάποιο πρόβλημα. Θα έλεγα ότι μου φέρονται με ιδιαί­τερο σεβασμό. Τόσο οι ανώτεροί μας όσο και οι υφιστάμενοί μας γνωρίζουν πως έχουμε εκπαιδευτεί κατάλληλα και είμαστε ικα­νές για να βρισκόμαστε στο Σώμα». 

■ ΑΓΟΡΗ ΜΑΛΟΥΧΟΥ- ΑΝΘΥΠΙΛΑΡΧΟΣ 

Μαυροσκούφισσα στα 25 της 

Υπηρετεί στην 395π Επιλαρχία Αρμάτων Εθνοφυλακής και στόχος της είναι να προχωρήσει στην καριέρα της. Γι΄ αυτό, άλλωστε, πα­ρακολουθεί μεταπτυχιακό πρόγραμμα στις Διεθνείς Σχέσεις. Μό­λις 25 χρόνων, έχει όρεξη για δουλειά και όνειρα για το μέλλον. «Λατρεύω τη δουλειά μου. θεωρώ πως κάνουμε λειτούργημα. Η ειδικότητά μου είναι τα τεθωρακισμένα. Αυτή τπ στιγμή έχω υπό την εποπτεία μου 13 άρ­ματα, 3 ερπυστριοφόρα και 20 άτομα προσωπι­κό. Κάθε μέρα είναι δια­φορετική και γεμάτη προ­κλήσεις», μας λέει και τονίζει: «Μπορεί οι περισ­σότεροι να αμφιβάλλουν όταν βλέπουν μια γυναί­κα πάνω σε άρμα μάχης, ωστόσο πολύ γρήγορα κερδίζουμε τον σεβασμό των άντρων, αποδεικνύοντας πως είμαστε ικανές». Η κυρία Μαλούχου καθημερινά εκπαιδεύει τους στρατιώτες που έχει υπό την εποπτεία της στις βολές, στις αναγνωρίσεις εδάφους και στα σχέ­δια πολέμου. Είναι σοβαρή και επιβλητική, αλλά πιστεύει ακράδα­ντα πως δεν χρειάζονται φωνές για να επιβληθεί στο στράτευμά της. Όσο για το αν μπορεί να έχει προσωπική ζωή μια αξιωματι­κός θεωρεί ότι «σίγουρα μπορεί. Δεν με προβληματίζει αυτό. Πάντα υπάρχει τρόπος να συνδυαστούν οι μεταθέσεις με τον γάμο». 

■ Μια καταδρομέας που κρατά «Θερμοπύλες» στη Στρογγυλή 

«Το τελευταίο που θα περίμενα να δω εδώ στη Στρογγύλη είναι γυναίκα αξιωματικός επικεφαλής της φρουράς», είπε ο υπουρ­γός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, χαιρε­τώντας την... πρασινοσκούφισσα υπολοχαγό Σ.Μ., μη μπορώντας να συγκροτήσει την (ευχάριστη) έκπληξή του βλέποντας μία γυ­ναίκα στέλεχος του Στρατού Ξηράς διοικητή στο ανατολικότερο σημείο της ελληνικής επι­κράτειας, στη νησίδα Στρογγυλή, που ανή­κει στο νησιωτικό σύμπλεγμα Μεγίστης (Καστελλόριζου). 

Μετά την έκπληξη, βεβαίως, ο υπουργός ευ­χήθηκε στην υπολοχαγό για την ονομαστι­κή της εορτή, την οποία σημειωτέον γιόρτα­σε στη Στρογγύλη με τη φρουρά, και πολύ γρήγορα πληροφορήθηκε τις «λεπτομέρει­ες» από τους καθ’ ύλην αρμόδιους. Τον αρχη­γό ΓΕΣ (αλεξιπτωτιστή και «βάτραχο») αντι­στράτηγο Χρίστο Μανωλά και τον διοικητή της υπολοχαγού και διοικητή της 95ης Ανωτάτης Διοικήσεως Ταγμάτων Εθνοφυλακής, υποστράτηγο Αλκιβιάδη Στεφανή. 

«Κύριε υπουργέ, η διοικητής του Φυλακίου είναι η υπολοχαγός των Καταδρομών Σ.Μ. (σ.σ.: Τα στοιχεία της τα γνωρίζουμε, αλλά για ευνόητους λόγους δεν αποκαλύπτονται, επειδή είναι κομάντο και υπηρετεί εκεί), από­φοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, αλεξιπτωτίστρια. Έχει τελειώσει 2η το επίπο­νο πολύμηνο Σχολείο Καταδρομών στη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης. Είναι εξαιρετική!», είπε με έμφαση ο αρχηγός ΓΕΣ, ο οποίος φαινό­ταν να γνωρίζει «απέξω και ανακατωτά» το βιογραφικό όλων των κομάντος «του». 

Από την πλευρά του, ο διοικητής της 95ης ΑΔΤΕ συμπλήρωσε με σημασία: «Για εμάς, κ. υπουργέ, δεν υπάρχουν άνδρες και γυναί­κες, αλλά στελέχη του Ελληνικού Στρατού που εκτελούν ορισμένες υπηρεσίες. Εφόσον είναι εκπαιδευμένοι, μπορούν». 

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, η υπολοχαγός-αλεξιπτωτίστρια, εκτός του ότι τέλειωσε 2η το Σχολείο Καταδρομών, την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι Ουκρανοί συνάδελ­φοί της, οι οποίοι μάλιστα υποστήριζαν ότι είχαν και πολεμική εμπειρία, δεν τα κατάφεραν, διακρίθηκε και στο εξαιρετικά απαιτητι­κό Σχολείο Διαφυγής Αιχμαλώτων, το οποίο όλα τα μόνιμα στελέχη των Ειδικών Δυνά­μεων διέρχονται και περνούν τη φάση της «ανακρίσεως αιχμαλώτου». Συμφώνως με τις πληροφορίες μας, που είναι απολύτως έγκυρες, η υπολοχαγός Σ.Μ. ήταν η μία από δυο συνολικώς συναδέλφους της εκπαιδευ­όμενους οι οποίοι «δεν έσπασαν» στην ανάκριση που υποβλήθηκαν από τους έμπειρους εκπαιδευτές τους! Εμείς, συνοδεύοντας τον υπουργό κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη νησίδα Στρογγύλη, εντυπωσιαστήκαμε από ορισμένες «λεπτομέρειες». 

Η υπολοχαγός-αλεξιπτωτίστρια είχε τον δικό της οπλισμό, μία αραβίδα Μ4 των Ειδικών Δυνάμεων, με προσαρμοσμένα επάνω του τηλεφακό, «aim point» και μικρό φακό, κα­θώς επίσης ειδικό χειροφυλαχτήρα για κα­λύτερο «κράτημα» (σε αντίθεση με τους υπό­λοιπους στρατιώτες της φρουράς που είχαν τα κλασικά τυφέκια G3A3 του Ελληνικού Στρατού), το ατομικό της περίστροφο και επι­γονατίδες για να μην τραυματίζεται στα βρά­χια, γεγονός που αν μη τι άλλο φανερώνει επαγγελματισμό με όλη τη σημασία της λέξεως! Επίσης, στο ατομικό της γιλέκο μάχης είχε προσαρμοσμένα τα επί μέρους στοιχεία του με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει άμεση πρό­σβαση σε αυτά στον μικρότερο δυνατό χρό­νο. Και το πιο σημαντικό: Το προσωπικό της μαχαίρι ήταν ένα μαχαίρι των Βέλγων κομά­ντος, που το είχε προσαρμόσει στην πλάτη του γιλέκου μάχης με άμεση και εύκολη (γι' αυτήν)πρόσβαση! 

Εξαιρετική επαγγελματίας και άριστα καταρ­τισμένη, όπως φαίνεται και από το σύντο­μο βιογραφικό της, που όμως δεν μπορεί να μιλήσει και λόγω της θέσεως που υπηρετεί, αλλά και λόγω του ότι είναι κομάντο-αλεξι­πτωτίστρια. 

WHO IS WHO 

Η υπολοχαγός Σ.Μ. εί­ναι απόφοιτος της Στρα­τιωτικής Σχολής Ευελπί­δων (ΣΣΕ), της Τάξεως του 2006. Προηγουμένως, το 2001, είχε εισέλθει στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών του Στρατού Ξηράς και την επόμενη χρονιά ξαναέδωσε εξετάσεις και πέ­ρασε κανονικώς στη ΣΣΕ, από όπου και αποφοίτησε και ορκίστηκε ανθυπολοχαγός Πεζικού. 

Από τότε αποφοίτησε με επιτυχία από το Βασικό Σχολείο του Όπλου της, τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών (ΣΧΑΛ), από όπου έλαβε πτυχίο και πτέρυγες αλε­ξιπτωτιστή στατικού ιμά­ντα, το επίπονο και πολύ­μηνο Σχολείο Καταδρομών στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθόδοξου Πολέμου (ΚΕΑΠ) στη Ρεντίνα Θεσσα­λονίκης και το απαιτητικό Σχολείο Διαφυγής Αιχμαλώτων. Επίσης, η υπολοχαγός έχει άριστη γνώση της αγγλικής, γερμανικής και ρωσικής γλώσσας, ενώ έχει και πτυχίο αυτοδύτη. Είναι παντρεμένη με συνάδελ­φό της αξιωματικό των Ει­δικών Δυνάμεων και έχουν ένα παιδάκι 2,5 ετών, που διαμένει με τον παππού και τη γιαγιά στα Γιάννινα. 

■ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΤΕΚΙΔΟΥ-ΑΝΘΥΠΙΛΑΡΧΟΣ 

Στα τάγματα και στα... γήπεδα 

Η κυρία Κοτεκίδου, εκτός από την 95η Επιλαρχίια Αναγνωρίσεως Εθνοφυ­λακής, είναι γνωστή και στους αγωνιστικούς χώρους των γηπέδων, αφού ασχολείται με τη διαιτησία. Είναι μόλις 24 χρόνων και έχει υπό την εποπτεία της τέσσερα άρματα μάχης και 15 άντρες, που, αν χρειαστεί, θα τους βάλει να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή. «Δουλειά μου είναι να εκπαι­δεύω τα πληρώματα των αρμάτων. Είμαι ουλαμαγός, που σημαίνει πως εί­μαι η αρχηγός και των τεσσάρων αρμάτων. Σε περίπτωση πολέμου, δου­λειά μου είναι να φτιάξω το σχέδιο επίθεσης και να καθοδηγήσω τα άρματά μου προς τον στόχο», εξηγεί η κυρία Κοτεκίδου, π οποία από την Καστο­ριά, από όπου κατάγεται, βρέθηκε να υπηρετεί στη Ρόδο. «Οι μεταθέσεις εί­ναι στη φύση της δουλειάς. Αυτός είναι και ο λόγος που συνήθως οι στρατι­ωτικοί παντρεύονται με στρατιωτικούς. Η οικογένεια είναι στα σχέδιά μου, θεωρώ όμως πως οι γυναίκες που υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις, λόγω του δυναμικού τους χαρακτήρα, επιλέγουν για σύντροφό τους έναν εξίσου δυναμικό άντρα», μας λέει. Η κυρία Κοτεκίδου καθημερινά ξεκινάει από την πόλη της Ρόδου στις 5 το πρωί και πηγαίνει στη μονάδα της για να εποπτεύσει τη συντήρηση των αρμάτων, αλλά και την εκπαίδευση των στρατιωτών. Πρόσφατα, ολοκληρώθηκε και η άσκηση «Λεωνίδας ο Ρόδιος». «Ήταν εξαι­ρετική άσκηση, με αληθινές βολές, όπου συνεργαστήκαμε με όλα τα Όπλα και τα Σώματα του Στρατού. Σε καιρό ειρήνης ετοιμαζόμαστε για την περί­πτωση που θα παραστεί ανάγκη», αναφέρει σχετικά. Εκτός, όμως, από τον Στρατό, όπως προαναφέραμε, η κυρία Κοτεκίδου ασχολείται και με τη δι­αιτησία: «Αγαπάω το ποδόσφαιρο και αυτό τον καιρό προπονούμαι για να ανέβω επίπεδο στη διαιτησία. Μου αρέσουν οι προκλήσεις. Πιστεύω ότι οι γυναίκες μπορούμε να κάνουμε εξίσου καλά ό,τι και οι άντρες. Στο μόνο που μπορεί να υστερούμε είναι η μυϊκή δύναμη». 

■ ΔΑΝΑΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ-ΑΝΘΥΠΙΛΑΡΧΟΣ 

«Όνειρό μου, τα άρματα...» 

«Όπου γης και πατρίς» δηλώνει η κυρία Βασιλειάδου, η οποία, επηρεασμένη από τον αξιωματικό πατέρα της, αποφάσισε να ακολουθήσει καριέρα στον Στρατό. «Η αγάπη μου για την πα­τρίδα, αλλά και το πρότυπο του πατέρα μου με έκαναν να θέλω να γίνω αξιωματικός και δεν το μετάνιωσα ποτέ», λέει γεμά­τη ενθουσιασμό. «Νιώθω περήφανη που μπορώ να προσφέρω στην πατρίδα μου. Πρό­σφατα, μάλιστα, κάναμε μια άσκηση στην οποία δεν αφήσαμε τίπο­τα όρθιο από τις βολές. Μπορείτε να κοιμάστε ήρεμα», αναφέρει γελώ­ντας. Η κυρία Βασιλειάδου υπηρετεί στην 395η Επιλαρχία Αρμάτων Εθνοφυλακής και είναι υπεύθυνη για 16 άτομα. «Είναι πολύ όμορφο να μαθαίνεις στους στρατιώτες πώς να χει­ρίζονται τα όπλα. Από μικρή το ονειρευόμουν και από τότε που αποφοίτησα από τη Σχολή Ευελπίδων το όνειρό μου πραγματο­ποιείται καθημερινά», τονίζει. Εκτός από τα όπλα, π κυρία Βασιλειάδου ασχολείται με τη ζωγραφική και τη μουσική. Παίζει πιά­νο, ταμπουρά και βιολί, ενώ λατρεύει να διαβάζει λογοτεχνία: «Είναι η άλλη πτυχή του εαυτού μου, η πιο ευαίσθητη, όταν χα­λαρώνω και ηρεμώ». 

(ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014)