Η εκμετάλλευση των Εθνικών συμβόλων και η απουσία εθνικών στόχων

Τουλάχιστον αυτή την φορά δεν ντύθηκε Μητροπολίτης...

Του Χρήστου Μπίσδα

Ολοκληρώθηκαν στις 20 Μαΐου οι εκ­δηλώσεις μνήμης που διοργάνωσε το προτεκτοράτο «Ελληνική Δημο­κρατία» για την Γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων από τους Τούρκους. Για ακόμα μία φορά το πολιτικό κατεστημένο, με αφορμή τις εκδηλώσεις μνήμης, εκμεταλλεύθηκε σύμβολα του Έθνους για να συντηρήσει την ψευδαίσθηση ύπαρξης ανεξάρτητου ελληνι­κού κράτους που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Ελλήνων. Ουσιαστικά, οι επί­σημες εκδηλώσεις συνίσταντο σε νερόβραστες δηλώσεις αξιωματούχων, σε ακίνδυνες εκθέ­σεις και σε τελετές μοιρολατρίας.

Η καπήλευση των Ιερών μας συμβόλων

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε δήλωσή του ζήτησε γενικά και αόριστα από τους Τούρ­κους «μία ειλικρινή και αναδρομική συγγνώ­μη». Αμφιβάλλω αν θα τολμήσει να επαναλάβει το ίδιο αίτημα απευθυνόμενος σε οποιονδήποτε Τούρκο αξιωματούχο - έστω και ανθυπογραμματέα προξενείου- σε διά ζώσης συνάντησή τους. Αλλά, για να μην χαρακτηριστώ κακεντρεχής, ας υποθέσουμε ότι οι Τούρκοι θα φοβηθούν και θα ζητήσουν ειλι­κρινή και αναδρομική συγγνώμη. Ας υποθέσουμε, επιπλέον, ότι θα φοβηθούν περισσότερο και θα αποζημιώσουν πλουσιοπάροχα τους απογόνους της Γενοκτονίας των Ποντίων. Ε, και λοιπόν; Θα αλλάξει ο ρους της ιστορίας; Θα επανέλθει το status quo ante, Προφανώς όχι, γιατί στην περίπτωση των Ελ­λήνων του Πόντου αλλά και της Μ. Ασίας το «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» δεν ισχύει. Εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων δολοφονήθηκαν και ελληνικά εδάφη έπαψαν να είναι ελληνικά -τουλάχιστον μέχρι σήμερα- και καμία συγνώμη ή αποζημίωση δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.

Πέραν των δηλώσεων με «αυστηρό» ύφος, γίναμε μάρτυρες της εκμετάλλευσης του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη και της εικόνας της Παναγίας Σουμελά από το πολιτικό κατεστημένο με τον Καμμένο να πρωτοστατεί. Έγινε αλλαγή φρουράς στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη με τους Εύζωνες ντυμένους με την στολή του Ποντίου αντάρτη. Πράγματι, η αλλαγή φρουράς ήταν εντυπωσιακή και συγκινητική. Το αποτέλεσμα όμως ποιό είναι; Θα υπάρξει υπό το παρόν πολιτικό κατεστημένο οποιαδήποτε ενέργεια αναβίωσης οποιουδήποτε αντάρτικου σε σκλαβωμένες πατρίδες; Προφανώς όχι. αλλά ο Καμμένος ευελπιστεί ότι η συγκίνηση των Ποντίων και των λοιπών Ελλήνων θα μετα­τραπεί σε ψπφαλάκια των ΑΝΕΛ, αν συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι τις εκλογές. Το ότι σε λίγα χρόνια το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη θα φυλάσσεται από ελληνοποιηθέντες «φιμέ Εύζωνους» (fume γαλλ καπνι­στός) -ελλείψει γηγενών Ελλήνων- ουδόλως φαίνεται να απασχολεί τον Πάνο και τους ομοίους του.

'Ίδιος ακριβώς ήταν ο στόχος και κατά την υποδοχή της εικόνας της Παναγίας Σουμελά στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας: η απόλυτη εκμετάλλευση του εθνικού και θρησκευτικού συναισθήματος των Ελλήνων Ποντίων προς άγρα ψήφων. Δεν έπρεπε όμως «να χαλάσει η σούπα». Γι’ αυτό, στον περιορισμένης/ελεγ­χόμενης πρόσβασης χώρο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας -άλλως «το τσιφλίκι του Πά­νου»- ο Πάνος αποφάσισε να καλέσει μόνο τους ακίνδυνους χειροκρο­τητές του. Έτσι, εντε­λώς αυθαίρετα και παράνομα απέ­κλεισε από την τελετή υποδοχής της εικόνας τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, ενώ στον χαιρετισμό του ανέφερε -αναληθώς- ότι «Είναι σημαντική σήμερα, η συμμετοχή σε αυτό το ιερό προσκύ­νημα, πέραν του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου, Βουλευτών όλων των πολιτικών κομμάτων που συνοδεύουν την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων στην υποδοχή της ιεράς Εικόνας». Περαιτέρω σχόλια για τον Πάνο περιττεύουν...

Μία είναι η δικαίωση

Εν τελεί, αυτό που έλειπε -και παγίως λείπει τις τελευταίες δεκαετίες- από όλες τις εκδη­λώσεις μνήμης γα την Γενοκτονία των Πον­τίων ήταν η διακήρυξη εθνικών στόχων, όπως είναι η απελευθέρωση σκλαβωμένων πατρίδων. Μπορεί σε κάποιους ένας τέτοιος στόχος να φαίνεται αναχρονιστικός ή ρομαν­τικός., αλλά αν συγκρίνουμε την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας με την εξωτερική πο­λιτική της Αρμενίας -που επίσης υπέστη Γε­νοκτονία από τους Τούρκους- έναντι της Τουρκίας και των συμμάχων της στην περιοχή του Καυκάσου, θα δούμε ότι η Ελλάδα παρακολουθεί απαθής τις διεθνείς εξελίξεις ενώ η Αρμενία, αν δεν τις δημιουργεί, τουλάχιστον τις επηρεάζει επι­διώκοντας της επίτευξη των εθνικών στόχων της. Η Αρμενία δεν είναι υπερδύναμη ούτε έχει υπεροπλία έναντι της Τουρκίας. Διαθέτει, όμως, αυτό που λείπει από την Ελλάδα: ηγεσία που σκέφτεται εθνικά και επιμένει στην επί­τευξη των εθνικών στόχων ανεξαρτήτως των δυσκολιών που ανακύπτουν.

Επιστρέφοντας στα καθ’ ημάς, το μοναδικό παρήγορο είναι ότι η πλειονότητα των Ελ­λήνων Ποντίων είναι πατριώτες και όχι πρό­βατα, όπως τους θέλουν οι πολιτικοί ταγοί. Συμμετέχουν στις εκδηλώσεις μνήμης, επι­διώκουν τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτο­νίας και την καταδίκη της Τουρκίας, αναδεικνύουν τις παραδόσεις τους, τιμούν τους προγόνους τους αλλά, ταυτόχρονα, στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν χαραγμένο το χρέος τους προς αυτούς και προς τις μελλον­τικές γενεές. Το χρέος αυτό ονομάζεται «εκ­δίκηση», όπως πολύ ορθά αναλύεται στο άρθρο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα www.armahellas.com με τίτλο «19η Μαΐου: Ημέρα μνήμης του ποντιακού Ελληνισμού - Η μόνη αληθινή δικαίωση των θυμάτων είναι η ΕΚΔΙΚΗΣΗ!»

(ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ-04/06/2016)