Στα πρόθυρα της καταρρεύσεως τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα

• Ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμύνης Δημ. Βίτσας, χωρίς αντίδραση από τον υπουργό Παν. Καμμένο, επέμεινε στην ανακεφαλαιοποίηση των χρεών, αν και είχε προειδοποιηθεί ότι τέτοια μέτρα συνιστούν έμμεση κρατική επιδότηση, και τώρα, υπό την απειλή κυρώσεων της Ε.Ε., η ελληνική κυβέρνηση υποχρεώνεται να την πάρει πίσω.

• Τα όνειρα του, εμπνευσμένου Έλληνα, Προδρόμου Μποδοσάκη Αθανασιάδη καταστράφηκαν από την κρατική διαχείριση της βιομηχανίας.

-Του Ευθ. Π. Πέτρου-

Το κυβερνητικό σχέδιο για τα Ελ­ληνικά Αμυντικά Συστήματα κατέρρευσε παταγωδώς. Όμως ήταν κάτι απολύτως προβλέψι­μο. Για έναν ανεξήγητο λόγο, η πολιτι­κή του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Αμύνης, Δημήτρη Βίτσα, είχε επικεντρω­θεί στην ανακεφαλαιοποίηση των χρεών της εταιρείας, προκειμένου να μπορεί να λαμβάνει φορολογική ενημερότητα. Παρ’ όλον ότι είχε προειδοποιηθεί ότι τέτοια μέ­τρα συνιστούν έμμεση κρατική επιδότηση που θα αντίκειται στους κανόνες υγιούς ανταγωνισμού της Ε.Ε., προχώρησε στο σχέδιο του. Όπως ήταν αναμενόμενο, η σχετική νομοθετική διάταξη απορρίφθηκε και, υπό την απειλή κυρώσεων, η ελλη­νική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να την πά­ρει πίσω, με τροπολογία που πέρασε μαζί με όλα τα μέτρα που ψηφίσθηκαν.

Έτσι αποκαλύφθηκε αφενός η αποτυ­χία των κυβερνητικών σχεδίων και αφε­τέρου το γεγονός ότι, εξαιτίας αυτών, χά­θηκε πολύτιμος χρόνος που έχει φέρει τη μεγαλύτερη αμυντική βιομηχανία της χώ­ρας στα πρόθυρα του λουκέτου. Ρεαλιστι­κά, η μοναδική λύση θα ήταν να συμφωνηθεί η εν λειτουργία εκκαθάριση της εται­ρείας και να ευρεθεί κάποιος επενδυτής να την αγοράσει.

Το να ευρεθεί επενδυτής είναι τελείως απίθανο. Πριν από χρόνια ακόμη, όταν η εταιρεία ήταν σε πολύ καλύτερη κατάστα­ση, όλες οι προσπάθειες για εύρεση στρατηγικού επενδυτή στα ΕΑΣ είχαν αποτύχει. Πόσο μάλλον σήμερα με τα τεράστια ελλείμματα, τις αδυναμίες, ακόμη και την έλλειψη πρωτογενούς τεχνογνωσίας. Χα­ρακτηριστικό είναι ότι τα ΕΑΣ δεν έχουν αναπτύξει νέο προϊόν από τη δεκαετία του ΄80 και δεν μετέχουν σε προγράμμα­τα από κοινού αναπτύξεως με άλλες βι­ομηχανίες. Λειτουργεί μόνον ως υποκατασκευαστής σε προγράμματα του Ελλη­νικού Στρατού, παράγοντας προϊόντα, τα οποία δεν μπορεί να εμπορευθεί αυτοτελώς προς τρίτους πελάτες.

Ήδη οι προκαταβολές των προγραμ­μάτων του Ελληνικού Στρατού έχουν δαπανηθεί σε λειτουργικά έξοδα και η εται­ρεία χρειάζεται νέα χρηματοδότηση. Οι ελπίδες που υπήρχαν, το Δεκέμβριο του 2014, για προγράμματα πυρομαχικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων (έστω και αν οι τελευταίες είχαν απαίτηση για πα­λαιάς τεχνολογίας πυρομαχικά L60) εξα­νεμίσθηκαν. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έβα­λε την εταιρεία σε περιπέτειες στη λατινι­κή Αμερική και αλλού οδηγώντας την σε απώλεια όλων των ρεαλιστικών συμβολαίων.

Σήμερα, η εταιρεία ελπίζει σε ένα συμβόλαιο από την Ινδία, για έναν ναυτικό πύργο στη συμπαραγωγή του οποίου επιδιώκει να είναι ο κύριος ανάδοχος. Γι΄ αυτό και οι συνεχείς επαφές του υπουργεί­ου Εθνικής Αμύνης με την Ινδία. Όμως μόνον απελπισμένος θα μπορούσε να ελ­πίζει σε δουλειές με τους Ινδούς. Μια δι­απραγμάτευση μαζί τους μπορεί να κρα­τήσει χρόνια και η υπογραφή μιας συμβάσεως δεν σημαίνει και άμεση έναρξη εφαρμογής της. Ας κοιτάξουμε την τύχη του μεγάλου συμβολαίου για το νέο τους μαχητικό (όπου το Rafale επεκράτησε του Eurofighter) και θα καταλάβουμε.

Με τα δεδομένα αυτά, τα ΕΑΣ δεν ανταποκρίνονται στα κριτήρια της αξιολογήσεως που είχαν τεθεί από τους Ευρω­παίους, οι οποίοι ενέκριναν το πρόγραμ­μα διασώσεως του 2013. Το Δεκέμβριο του 2014 πολύ λίγα έμεναν να μην πληρούνται. Τόσο που υπήρχαν ελπίδες να δι­ασωθεί και το εργοστάσιο της Μάνδρας (στην Ελευσίνα) το οποίο, αρχικά, προγραμματιζόταν να κλείσει. Τώρα, ακόμη και το κεντρικό εργοστάσιο της εταιρείας στον Υμηττό κινδυνεύει να εκποιηθεί για οικοπεδοποίηση. Και, μαζί μ’ αυτό, θα εκ­ποιηθεί ένα κομμάτι ελληνικής ιστορίας, καθώς και τα όνειρα του εμπνευσμένου Έλληνα Προδρόμου Μποδοσάκη Αθανασιάδη, τα οποία κατέστρεψε η κρατική διαχείριση της βιομηχανίας.

(ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ-07/06/2016)