Το χαρτί της ενεργοποίησης του «αγωγού» Αθήνας – Μόσχας.

• Η κυβέρνηση πρέπει να απεγκλωβιστεί από την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου. 

• Αν η Ελλάδα δεν αντιδράσει άμεσα, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, διπλωματικά και μη, και εξακολουθήσει να συμπεριφέρεται ως υπάκουος υπηρέτης ξένων συμφερόντων, με μαθηματική ακρίβεια, όταν τελειώσει αυτός ο γύρος των ανακατατάξεων, θα βρεθεί βάναυσα ακρωτηριασμένη... 

Το πάγωμα των ελληνορωσικών σχέσεων, την τελευταία τριετία, ζημίωσε πολλαπλώς τα ελληνικά συμφέροντα και έφερε την ελληνική εξωτερική πολιτική σε σημείο απόλυτης ακινησίας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις κατά τη χρονική περίοδο 2009-2012 ακολούθησαν μια πολιτική πλήρους... εξάρτησης και υποταγής, που απεμπόλησε τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και κατέταξε οικειοθελώς τον εαυτόν της στην ομάδα των «ελεγχόμενων προτεκτοράτων», με τις γνωστές συνέπειες. 

Η μετάβαση σε μια τέτοια δραματική θέση δεν ήταν τυχαία και δεν προκλήθηκε αποκλειστικά οπό τη δεινή οικονομική θέση στην οποία βρέθηκε η χώρα, λόγω χρέους, στα τέλη του 2009. Ήταν απόρροια κακών και εγκληματικών ενεργειών, ανεύθυνων ηγετών του ελληνικού κράτους, που έσπευσαν αφενός να παγώσουν προγενέστερες κρατικές διεθνείς συμφωνίες και αφετέρου να συνάψουν άλλες επονείδιστες, ληστρικές και δεσμευτικές συνομολογήσεις (Μνημόνιο), ικανές να αλυ­σοδέσουν την Ελλάδα για δεκαετίες. 

Η άνευ προηγουμένου, αδικαιολόγητη και αιφνίδια διπλωματική απομάκρυνση της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου από τον διάλογο Ελλάδας - Ρωσίας συνέτεινε στην απομόνωση της χώρας μας από μια φιλική δύναμη, με αποτέλεσμα να ευρεθεί μόνη, αντιμέτωπη των πιστωτών και της Τρόικας. 

Ομαλή εξέλιξη 

Μέχρι τότε οι σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας είχαν εξελιχθεί ομαλά. Οι ελληνικές κυβερνήσεις φρόντιζαν να έχουν μια αποδεκτή στάση έναντι της μεγάλης αυτής χώρας, οι δε Ρώσοι πάντοτε στήριζαν τις ελληνικές θέσεις στο Κυπριακό, εισήγαγαν ελληνικά προϊόντα και ενίσχυαν μαζικά τον ελληνικό τουρισμό. Έφθασαν, μάλιστα, στο σημείο να ενισχύσουν την αμυντική θωράκιση της Ελλάδας και τελικά να δεσμευτούν για μια σημαντική συνεργασία στον τομέα της ενέργειας. Όλα αυτά πάγωσαν αιφνιδίως, όταν ο Γιώργος Παπανδρέ­ου, ερχόμενος στην εξουσία, διέκοψε κάθε επαφή με τους Ρώσους, ενώ πρόσωπα του περιβάλλοντός του έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν -περιερχόμενα σε χώρες όπως Σερβία, Βουλγαρία, Γεωργία και Ουκρανία- να επηρεάζουν πρόσωπα και απόψεις που ήσαν κάθετα αντίθετα με το ρωσικά συμφέροντα. 

Η σημερινή κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει απομακρυνθεί ατλαντι­κά από την καταστροφική πολιτική Παπανδρέου. Έγιναν ορισμένα βήματα, όχι όμως τόσο τολμηρά, ώστε να επιτρέψουν στην Ελλάδα, τουλάχιστον στον τομέα της ενέργειας, να προστατέψει το εθνικά συμφέροντα και να συνεργαστεί με όλους τους ομίλους πετρελαιοειδών, ικανούς να εξορύξουν και να στηρίξουν οικονομικά, πολιτικά και αμυντικά τα πλούσια κοιτάσματα της σε υδρογονάνθρακες. 

Ένας αποκλεισμός της Ρωσίας από μια τέτοιου είδους συνεργασία θα στερήσει στην Ελλάδα ένα τελευταίο χαρτί που διαθέτει γιο να δυνη­θεί τελικά να βγει, χωρίς ανήκεστες βλάβες, από τον φαύλο κύκλο και τον θανάσιμο εναγκαλισμό όπου την οδήγησε η κοντόφθαλμη και παιδαριώδης εξωτερική πολιτική του κ. Παπανδρέου. 

Η μη εξάσκηση μιας αυτόνομης εθνικής εξωτερικής πολιτικής θέτει το ελληνικό σκάφος στον αυτόματο πιλότο, με απρόβλεπτες συνέπειες. Η θεωρία της καλής συμπεριφοράς και της πιστής εκτέλεσης -Μνημονίων- και λοιπών συμμαχικών υπο­χρεώσεων δεν αποκλείει τη συντρι­βή του σκάφους πάνω στα βράχια των συμφερόντων άλλων χωρών. 

Η πολιτική του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, παρ' όλες τις αγκυλώσεις και τις αδυναμίες της, που έβλεπε τη Ρωσία ως εν δυνάμει συνεταίρο, τουλάχιστον στον τομέα ενέργειας και μετά και σε άλλα θέματα, θα πρέπει όχι μόνον να συνεχιστεί, αλλά να τονωθεί στο έπακρο. Η παρούσα κυβέρνηση έχει την τελευταία ευκαιρία να παίξει όλα της το χαρτιά. Να μην αρκεστεί σε ρόλο κομπάρσου, σε ένα παιγνίδι αναδιανομής οικονομικών και εδαφικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. 

Ο ρόλος 

Αν η Ελλάδα δεν αντιδράσει άμεσα, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, διπλωματικά και μη, και εξακολουθήσει να συμπεριφέρεται ως υπάκουος υπηρέτης ξένων συμφε­ρόντων, με μαθηματική ακρίβεια, όταν τελειώσει αυτός ο γύρος των ανακατατάξεων, θα βρεθεί βάναυσα ακρωτηριασμένη. 

Η Ελλάδα, μια χώρα που πιστεύει ακράδαντα στην Ατλαντική Συμμαχία και διαθέτει τη συγκεκρι­μένη γεωγραφική και εδαφική κυρίαρχη θέση στην Ανατολική Με­σόγειο, δεν μπορεί παρά να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. 

Η πρόσφατη επίσκεψη της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χ. Κλίντον στην Τουρκία και η παράλειψή της να συνομιλήσει με την ελληνική ηγεσία περί του πρακτέου, για μια περιοχή όπου διακυβεύονται ύψιστα συμφέροντα του Ελληνισμού, αποτελεί ύβρη κατά της Ελλάδος και πλή­ρη παραγκωνισμό της. Άλλη θα ήταν η θέση της Ουάσινγκτον, εάν η Ελλάδα εφάρμοζε μια άλλη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. 

Του Δρος Βασίλη Μπούρα 

Καθηγητή-ιστορικού 

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-14/8/2012)