«Παπουτσωμένος γάτος» ο φαντάρος του 2013!

■ Με άρβυλα που γλιστράνε θα πάμε πόλεμο; 

■ 0 Ελληνικός Στρατός προκήρυξε διαγωνισμό ύψους 7.3 εκατ. ευρώ για προμήθεια μηχανής παραγωγής αρβύλων. Με απίστευτο τρόπο αποκλείστηκε η ιταλική μηχανή των 750.000 ευρώ και αγοράσαμε τη γερμανική του 7.5 εκατ. ευρώ. 

■ Ο διαγωνισμός ήταν προϋπολογισμού 1.3 εκατ. ευρώ (1). Οι Ιταλοί μας πουλούσαν τπ μηχανή με 750.000 ευρώ (2). Εμείς την αγοράσαμε από τους Γερμανούς με 1.5 εκατ. 

■ Οι Γερμανοί της Desma είχαν φυσικά βγει νικητές από τη διαδικασία και προμήθευσαν τον ελληνικό στρατό με το δικό τους μηχάνημα και μάλιστα σε τιμή υψηλότερη από την προϋπολογισθείσα! 

Δυσωδία σκανδάλου αναδύεται για μια ακόμη φο­ρά, πάνω από μια «ύπο­πτη» υπόθεση προμήθειας του ελληνικού στρατού. Μηχανή παρα­γωγής στρατιωτικών αρβύλων γερμανι­κής εταιρείας, που μέσω ελεγχόμενης -ως προς τη νομιμότητα της- σύμβαση, έφθα­σε πριν από τέσσερα χρόνια στο 700 ΣΕ (Στρατιωτικό Εργοστάσιο), δεν χρησιμο­ποιείται ακόμη καθώς δεν πληρεί τις τεχνικές προδιαγραφές! Και, όσο η αρμό­δια επιτροπή του υπουργείου Εθνικής Άμυνας δεν μπορεί να παραλάβει την προβληματική μηχανή, τόσο ο Έλληνας πολίτης βάζει βαθύτερα το χέρι στην τσέ­πη για να καλύψει τις ανάγκες σε στρα­τιωτικά υποδήματα από το εμπόριο… 

Μια ελληνική ιστορία τρέλας και κα­τασπατάλησης δημοσίου χρήματος που ξεκινά από υπουργίας Ευάγγελου Μεΐμαράκη, περιλαμβάνει περιόδους Βαγ­γέλη Βενιζέλου, Πάνου Μπεγλίτη, Δημήτρη Αβραμόπουλου, Φράγκου Φραγκούλη και καταλήγει στον Πάνο Παναγιωτόπουλο. 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ... 

Όλα ξεκίνησαν το Δεκέμβριο του 2007, οπότε και προκηρύχθηκε διαγωνισμός για την προμήθεια μηχανήματος παρασκευής αρβύλων με συνολικό προϋπολογισμό 1.3 εκατομμύρια ευρώ. Η αρμόδια Διεύθυνση Προμηθειών της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Υ­ποστήριξης Στρατού (ΑΣΔΥΣ) δημοσι­οποίησε λεπτομερή περιγραφή των τεχνικών προδιαγραφών που απαιτού­νταν. Τελική ημερομηνία κατάθεσης των προσφορών ορίστηκε η 15η Απρι­λίου του 2008. Εδώ ξεκινούν τα περί­εργα... Σύμφωνα με επίσημα έγγραφα, που έχει στη διάθεσή του Το ΧΩΝΙ, η Main Group Corporation -ιταλική εται­ρεία που επιθυμούσε να συμμετάσχει στο διαγωνισμό- ξεκίνησε στις 8 Φε­βρουαρίου 2008 αλληλογραφία με τους αρμοδίους του υπουργείου Εθνικής Άμυνας ζητώντας περαιτέρω διευκρι­νίσεις και τονίζοντας τα λάθη που δι­απίστωνε στις προδιαγραφές. 

Λάθη σημαντικά, που είτε καθιστούσαν τις προδιαγραφές αδύνατες να υλοποιη­θούν από οποιαδήποτε εταιρεία είτε απέβαιναν εις βάρος του ελληνικού στρατού. Η πρώτη επιστολή ελήφθη και εξετάστηκε από ειδική επιτροπή στις 3 Μαρτίου 2008. Οι απαντήσεις, όμως, δεν φάνηκε να πείθουν τους Ι­ταλούς, που λίγες ημέρες αργότερα προσπάθησαν να επικοινωνήσουν α­πευθείας με τον τότε υπουργό Βαγγέλη Μειμαράκη. 

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ! 

Ο χρόνος περνούσε, η ημερομηνία για την κατάθεση των προσφορών ερ­χόταν. Το θέμα παραπέμφθηκε στον τότε υφυπουργό, Ιωάννη Πλακιωτάκη, ο οποίος πληροφορήθηκε και ένα ακόμη παράπονο της ιταλικής εταιρεί­ας. Σύμφωνα με την -από 4 Απρίλιου-επιστολή της «η προς προμήθεια μηχα­νή κατασκευάζεται από δυο εταιρείες παγκοσμίως και συγκεκριμένα από την ιταλική Main Croup Corporation και την γερμανική Desma. Είναι αυτονόητο ότι για την σύνταξη μιας αντικειμενικής προδιαγραφής ήταν απαραίτητη η πα­ρουσίαση των δυνατοτήτων και τεχνικών χαρακτηριστικών των μηχανών και από τις δύο εταιρείες. Αντ΄ αυτού έγινε πα­ρουσίαση μόνο από την εταιρεία Desma, παρά το αίτημά μας για ανάλογη πα­ρουσίαση και από την εταιρεία μας»! Τι είπατε; Ο,τι κι να πείτε είναι λίγο... Οι Γερμανοί είναι οι «εθνικοί μας προ­μηθευτές»! 

Κι ενώ όλοι τότε δήλωναν αναρμόδι­οι να απαντήσουν στις αιτιάσεις των Ιτα­λών προμηθευτών, στις 9 Απριλίου 2008 ο αντιστράτηγος Δημήτριος Λυμπέρης συνέταξε απαντητική επιστολή προς την Main Group, μέσω της οποίας απαντού­σε σε ένα προς ένα τα ερωτήματα της ε­ταιρείας, ενώ την καλούσε να μετάσχει στο διαγωνισμό. 

ΥΠΟΠΤΟΣ ΔΑΚΤΥΛΟΣ… 

Παρότι, λοιπόν, όλα έδειχναν πως στο διαγωνισμό θα κονταροχτυπιόταν Ιταλοί και Γερμανοί και ο E.Σ Θα πετύχαινε τη φθηνότερη τιμή, κάπου... χάθηκε το πράγ­μα. Η επιστολή του κ. Λυμπέρη, εστάλη στην ιταλική εταιρεία με φαξ, οκτώ (!) ημέρες μετά τη λήξη της προθεσμίας υ­ποβολής προσφορών! Πάμε πάλι... Ο κ. Λυμπέρης απάντησε στους Ιταλούς στις 9 Απριλίου, ο διαγωνισμός έγινε στις 15 του μήνα και το φαξ έφυγε από το ΓΈΣ στις 23 Απριλίου.. Οι Γερμανοί της Desma είχαν φυσικά βγει νικητές από τη διαδι­κασία και προμήθευσαν τον ελληνικό στρατό με το δικό τους μηχάνημα και μάλιστα σε τιμή υψηλότερη από την προ­ϋπολογισθείσα! 

ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΤΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ! 

Η γερμανική Desma φέρεται-σύμ­φωνα με μετέπειτα απάντηση του (επόμενου) υπουργού Εθνικής Άμυνας Βαγγέλη Βενιζέλου στη Βουλή- να προσέφεραν το μηχάνημα σε τιμή 1,5 εκατ. ευρώ. Την ώρα μάλιστα, που οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου είχαν ορίσει τον προϋπολογισμό στο 1.3 εκατ. ευρώ. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το έγγραφο της Main Group που διαβεβαιώνει ότι το κόστος της μηχανής θα ανερχόταν μόλις στις 750 χιλιάδες ευρώ. Στα μισά λεφτά, δηλαδή… Η διαφορά χαώδης! Ποιος επωφελήθηκε από τη συγκεκρι­μένη συνεργασία με τους Γερμανούς και άφησε τους Ιταλούς να περι­μένουν; Για ποιο λόγο έγινε δεκτή παρουσίαση μόνο από τη γερμανική Desma; Ποιος είναι ο συνεργάτης της γερ­μανικής εταιρείας στη χώρα μας και για ποιο λόγο δεν κρί­θηκε άγονος ένας διαγωνισμός, όπου-σύμφωνα με τα έγγραφα που έχουμε στην κατοχή μας- εμφανίστη­καν δύο υποψήφιοι με το ίδιο μηχάνημα της ίδιας εταιρείας: 

Σύμφωνα πάντως με τις καταγγελίες έχει αποπληρωθεί τουλάχιστον το 50% από το συνολικό ποσό στη Desma για ένα μηχάνημα που, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι εκτός προδιαγραφών, που ούτε δουλεύει ούτε παράγει! 

«Προβληματική η γερμανική μηχανή» 

Η καινούρια μηχανή «έκχυσης ελαστικού 24 σταθμών» μαζί με τα καλούπια-καλαπόδια για την παραγωγή άρβυλων τοποθετήθηκε κανονικά από τη γερμανική Desma πριν από τρία χρόνια στο χώρο του 700 ΣΕ στη Δραπετσώ­να. Ακόμη, όμως, δεν έχει παραληφθεί από την επιτροπή του υπουργείου καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, παρουσιάζει σημαντικά προβλήμα­τα κατά την παραγωγή των αρβύλων. Σύμφωνα με γνωρίζοντες, με τους οποίους ήρθε σε επικοι­νωνία Το ΧΩΝΙ, όπως προκύπτει από τις δοκιμές της «τα άρβυλα που παράγονται από την εν λόγω μηχανή παρουσιάζουν υπερχείλιση ελαστικού και δεν ανταποκρίνονται στην τεχνική προδια­γραφή, ενώ την ίδια ώρα σε ό,τι αφορά το ύψος τους από το έδαφος στη περιοχή της φτέρνας, παρουσιάζουν τιμές πέραν των ορίων»! 

«Όποιος τα φορά, είναι σαν "παπουτσωμένος γάτος"», μας είπε κάποιος άλλος χαρακτηριστικά. «Το πόδι άλλοτε γλιστρά πίσω, άλλοτε μπροστά με ότι κι αν σημαίνει αυτό για τη στάση του σώματος του στρατιώτη ενώ και τα νούμερα που βγάζει είναι εντελώς λάθος», συμπλήρωσε ο συνομιλητής μας. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, η μηχανή δεν έχει τα κατάλληλα «μαχαίρια» για το ξύσιμο του πάτου ή την απάλειψη της κόλας και αν παραληφθεί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τις εργασίες αυτές χειροκίνητα. «Εκεί που είπαμε ότι θα είχαμε μεγαλύτερη παραγωγή με μικρό­τερο κόστος, οδηγηθήκαμε στο άλλο άκρο ήδη από τις δοκιμές... Μειώθηκε η παραγωγή αρβύ­λων, καθώς χρειάζεται περισσότερος χρόνος, και αυξήθηκε το κόστος λόγω αύξησης απασχολού­μενου προσωπικού και απαιτούμενων υλικών», μας λέει άνθρωπος που έχει περάσει από το 700 ΣΕ και θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του για ευνόητους λόγους. 

Το Δημόσιο, επιβαρύνεται με χιλιάδες ευρώ από την καθυστέρηση παράδοσης της μηχανής αλλά και λόγω της υπερβολικής αύξησης του κόστους παραγωγής εξαιτίας των συνεχιζόμενων δοκι­μών του λειτουργικού ελέγχου (μηδενική παρα­γωγή, υπερβολικές ποσότητες λάστιχου πεταμέ­νες στα «σκουπίδια», πολλά χαλασμένα φόντια, καταστραμμένα υλικά, πληρωμένα εργατικά χωρίς παραγωγικό έργο, αυξημένα τιμολόγια ΔΕΗ χωρίς αντίκρισμα, κ.λ.π). Ο σκοπός, για κάποιους, είναι φανερός. Και να υποβαθμιστεί το εργοστάσιο και να ενισχυθεί η προμήθεια των στρατιωτικών αρβύλων από το εξωτερικό. Είναι, όντως, έτσι κ. Παναγιωτόπουλε; 

Το ΧΩΝΙ ΚΡΑΤΑΕΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΓΟΡΗΣ