Πάγια πρακτική των παράκτιων κρατών μετά τη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας είναι η οριοθέτηση όχι μόνο της υφαλοκρηπίδας, αλλά και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Αυτήν την πρακτική υιοθέτησε και η Ελλάδα από το 2004 στις διαπραγματεύσεις οριοθέτησης που άρχισε με την Αίγυπτο, τη Λιβύη και την Αλβανία...
Αυτό ήταν και το περιεχόμενο της συμφωνίας η οποία υπογράφηκε με τα Τίρανα, αλλά ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έπειτα από προσφυγή της -υποκινούμενης από την Τουρκία- σοσιαλιστικής αντιπολίτευσης. Αυτήν την πρακτική, της οριοθέτησης όλων των θαλάσσιων ζωνών, ακολούθησε η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή σε κάθε περίπτωση.
Δυστυχώς, ωστόσο: Οι διαβουλεύσεις με τα γειτονικά κράτη διακόπηκαν στη συνέχεια από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Ταυτόχρονα, όμως -και το είπε δημοσία, τον Μάιο του 2011, ο τότε αρμόδιος υπουργός Δ. Δρούτσας- εγκαταλείφθηκε και το δικαίωμα της ΑΟΖ στο Αιγαίο. Απρόκλητα και κυνικά, απαντώντας σε όσους αναδείκνυαν την ανάγκη οριοθέτησης όχι μόνο της υφαλοκρηπίδας, αλλά και της ΑΟΖ, ο εκλεκτός του Γ. Παπανδρέου απέκλεισε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, υποστηρίζοντας πως «δεν θεωρείται ωφέλιμο να επιβαρύνει κανείς τις διερευνητικές επαφές με έναν νέο όρο και δεν δίνει τίποτα παραπάνω».
Ακόμη σοβαρότερα, ωστόσο, είναι τα όσα είχαν προηγηθεί από την κυβέρνηση του Κ. Σημίτη. Όχι μόνο διότι με τους άθλιους χειρισμούς του, τη μαύρη εκείνη νύχτα των Ιμίων, επέτρεψε στους Τούρκους να εισάγουν στα ελληνοτουρκικά τους ισχυρισμούς για δήθεν «γκρίζες ζώνες». Ούτε μόνο διότι με τη δήλωση της Μαδρίτης αναγνώρισε στην Τουρκία «ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο». Ούτε μόνο διότι συμφώνησε να μπει στο συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του Ελσίνκι -της Συνόδου που άνοιξε την πόρτα της Ε .Ε. στους Τούρκους- η αναφορά σε ελληνοτουρκικές «συνοριακές διαφορές». Αλλά, και κυρίως μάλιστα, διότι στη διάρκεια των διερευνητικών επαφών της περιόδου 2002-2003 προχώρησε σε υποχωρήσεις και παραχωρήσεις οι οποίες αιχμαλωτίζουν σήμερα την ελληνική πλευρά.
Ενώ, αμέσως μετά τη νύχτα των Ιμίων, ο Κ. Σημίτης διακήρυσσε πως δεν υπάρχει καμιά περίπτωση ελληνοτουρκικού διαλόγου όσο συνεχίζεται η αμφισβήτηση ελληνικών εδαφών, όχι μόνο άρχισε διάλογο, αλλά έβαλε στο παζάρι και αυτές ακόμη τις εδαφικές διεκδικήσεις στις οποίες επέμεναν οι Τούρκοι με τους ισχυρισμούς τους για δήθεν «γκρίζες ζώνες». Ενώ διαβεβαίωνε πως συζητείτο μόνο το θέμα της υφαλοκρηπίδας, έβαλε στο τραπέζι όλες τις μονομερείς διεκδικήσεις της Άγκυρας. Ενώ διακήρυσσε πως είναι αδιαπραγμάτευτα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, έβαλε στο παζάρι ακόμη και την έκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων.
«Ένα άλλο ακανθώδες ζήτημα των διερευνητικών επαφών», έγραφε πολύ αργότερα στο βιβλίο του «Για μια δημιουργική Ελλάδα», «είναι η αιγιαλίτιδα ζώνη». Ομολογούσε ότι γίνονταν συζητήσεις για «επιλεκτικές διαφοροποιήσεις των ορίων της αιγιαλίτιδας, ώστε να μην παρεμποδίζονται η διεθνής ναυσιπλοΐα και αεροπλοΐα». Αποκάλυπτε, εκ των υστέρων βεβαίως, ότι εγκατέλειψε το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα νησιά του Αν. Αιγαίου και παζάρευε μια φόρμουλα «μερικής και επιλεκτικής επέκτασης».
Με μια κουβέντα: Στη χρυσή εποχή - όπως κάποιοι την αποκαλούν- δεν ανθούσαν μόνο τα σκάνδαλα, αλλά και οι εθνικές υποχωρήσεις. Στα καταγώγια της μυστικής διπλωματίας, ο Κ. Σημίτης, ο Α. Παπανδρέου και οι άλλοι συνοδοιπόροι τους εγκατέλειψαν το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων της χώρας. Εγκατέλειψαν το πιο ισχυρό δικαίωμα της Ελλάδος. Και μαζί του εγκατέλειψαν μεγάλα τμήματα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο. Διότι τόσο η υφαλοκρηπίδα όσο και η ΑΟΖ αρχίζουν από εκεί που τελειώνουν τα χωρικά ύδατα. Και όταν τα χωρικά ύδατα περιορίζονται, περιορίζεται η κυριαρχία που μπορεί να έχει η Ελλάδα στις θάλασσες. Και αυξάνονται, ταυτόχρονα. οι θαλάσσιες περιοχές οι οποίες μπαίνουν στον κύκλο της διεκδίκησης οπό την αντίπερα όχθη. Και έρχονται μετά οι ίδιοι άνθρωποι να κάνουν μαθήματα σε όλους τους άλλους για την Ελλάδα και τα εθνικά συμφέροντα. Θλιβερή, πραγματικά, εξέλιξη...
του ΑΝΔΡΕΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-11/2/2013)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.