Η κλεψύδρα είναι αμείλικτη

► Καθοριστικής σημασίας για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα οι όποιες αποφάσεις ληφθούν μέχρι τον Απρίλιο. 

► Εννέα μήνες μετά τις εκλογές η Ελλάδα υποχρεώνεται όχι μόνον να βιώσει μια σχεδόν βέβαιη χρεοκοπία αλλά και να βαδίσει στο μονοπάτι μιας αμείλικτης και ολικής ανθρωπιστικής καταστροφής. 

O λόγος για τα τρία κουρασμένα παλικάρια της πολιτικής, τα οποία δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των περιστάσεων και συνεχίζουν να συμπεριφέρονται ωσάν ο χρόνος της θητείας τους στη διακυβέρνηση της χώρας τούς επιτρέπει να πειραματίζονται και πέραν του προσεχούς Απριλίου....
 

Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ είχαν μια μοναδική ευκαιρία να οδηγήσουν την Ελλά­δα σε ασφαλές λιμάνι και την έχα­σαν ανεπιστρεπτί. 

Κόμματα νωχελικά, χωρίς φρέσκιες ιδέες, νόμισαν ότι με πολιτι­κούς ελιγμούς και παλαιοκομματι­κά τερτίπια, το οποία ενίοτε αγγί­ζουν τα όρια της αντισυνταγματι­κότητας, θα κατάφερναν -για μία ακόμη φορά- να κρατηθούν στην εξουσία, παρά τις καταστροφικές συνέπειες που η αμετροεπής πολι­τική τους επιφυλάσσει για τη χώρα. 

Στις τελευταίες εκλογές ο ελ­ληνικός λαός, εκτιμώντας την κρι­σιμότητα της κατάστασης, τους έδωσε μια ευκαιρία να δείξουν τις ικανότητές τους στον δύσκολο στί­βο της εφαρμοσμένης πολιτικής. Απέτυχαν παταγωδώς. 

Αναμφίβολα τη χρονική εκείνη στιγμή η χώρα βρισκόταν ένα βήμα προ της χρεοκοπίας και της πλή­ρους απαξίωσης του τραπεζικού της συστήματος. 

Εννέα μήνες μετά η Ελλάδα υποχρεώνεται όχι μόνον να βιώσει μια σχεδόν βέβαιη χρεοκοπία αλ­λά ταυτόχρονα να βαδίσει στο μο­νοπάτι μιας αμείλικτης και ολικής ανθρωπιστικής καταστροφής. 

Φόρος αίματος 

Αυτό που πέτυχε η κυβέρνηση ήταν ίσως μια προσωρινή αναστο­λή πλήρους χρεοκοπίας του τρα­πεζικού συστήματος, πληρώνον­τας, όμως, βαρύτατο φόρο... αί­ματος στον τομέα της κοινωνικής συνοχής και των ελευθεριών του ελληνικού λαού. 

Οι εκσυγχρονιστικοί μηχανι­σμοί, οι οποίοι δρουν στη χώρα από την εποχή του Κώστα Σημίτη, την εποχή όπου η Ελλάδα -κατά τη θεωρία του ίδιου- είχε μπει στον «σκληρό πυρήνα των ισχυρών χωρών της Ευρώπης», δεν έπαψαν ποτέ να καθοδηγούν και να επι­βάλλουν τις απόψεις τους στις κυ­βερνήσεις που διαδέχθηκαν τον «χαρισματικό» εκείνον άνδρα της εποχής των Ιμίων και του μεταπρατικού συστήματος της Ευρωζώνης. 

Παρά τις όποιες αντιδράσεις του Κώστα Καραμανλή και τις χαλαρές του προσπάθειες απεξάρ­τησης από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό του Βερολίνου, και όχι μόνον, οι δυνάμεις των εκσυγχρο­νιστών κατάφεραν τελικά να επι­κρατήσουν, στέλνοντας στα αζή­τητα τον Μακεδόνα πολιτικό. 

Ταυτόχρονα, και χωρίς σοβα­ρές προσπάθειες, κατάφεραν να εκθέσουν ανεπανόρθωτα τον γό­νο μιας άλλης πολιτικής οικογέ­νειας, ο οποίος λόγω απειρίας και πολιτικοοικονομικής βουλιμίας, στην προσπάθεια του να εξυπηρε­τεί ταυτόχρονα τα συμφέροντα Βερολίνου και Ουάσινγκτον, κατέληξε, σαν στημένη λεμονόκουπα, να περιφέρεται ανά την υφήλιο. 

Αντιλαϊκή πολιτική 

Αυτές οι ίδιες δυνάμεις, σήμε­ρα, υπερασπιζόμενες τα συμφέροντα των διεθνών τοκογλύφων, επιβάλλουν στην τωρινή κυβέρνη­ση μια αντιλαϊκή πολιτική. 

Μια πολιτική, η οποία όχι μό­νον μειώνει μισθούς και συντάξεις και δεν τολμά να θέσει θέμα για το κατάπτυστο «ιδιώνυμο λάθος». Όχι μόνον απεργάζεται ανιστόρη­τες υποχωρήσεις έναντι της Άγκυρας. Όχι μόνο απαξιεί το δικαιώματα του έθνους των Ελλήνων στα κοιτάσματα των θαλασσών του και αφήνει στα σκαριά και αναξιοποί­ητα ελληνικά υποβρύχια και πολε­μικά σκάφη. Όχι μόνον σκοτώνει τα όνειρα και τις ελπίδες δυο του­λάχιστον γενεών Ελλήνων, αλλά έχει το θράσος να συμπεριφέρεται βίαια σε διαμαρτυρόμενους αγρότες και Έλληνες οικογενει­άρχες που το μόνο αίτημα τους εί­ναι το δικαίωμα στην εργασία στην ίδια τους τη χώρα. 

Ο χρόνος τελειώνει 

Τώρα, όμως, που ο χρόνος στην κλεψύδρα τελειώνει, τώρα που η Ελλάδα -με την καθοδήγη­ση των εκσυγχρονιστικών της κύ­κλων- βρίσκεται στην τελική φάση του βασανισμού της και που τα ψέματα τελείωσαν και οι διεθνείς τοκογλύφοι απαιτούν πλέον τίτ­λους ιδιοκτησίας επί της ελληνι­κής γης, τώρα τα πράγματα αγρι­εύουν και οι όποιες αποφάσεις ληφθούν μέχρι τον προσεχή Απρί­λιο θα είναι καθοριστικής σημα­σίας για το έθνος μας και το κυ­ριαρχικά του δικαιώματα. 

Και επειδή η κλεψύδρα του χρόνου είναι αμείλικτη επιβάλλε­ται σε όλες τις πατριωτικές δυνά­μεις της χώρας, σε όποιο πολιτικό χώρο και αν ανήκουν, μέσα από εκλογές να πουν το μεγάλο ΟΧΙ στους βιαστές του ελληνικού λαού και στους ντόπιους μεταπρά­τες της διαφθοράς και της υποτέλειας. 

Κουρασμένα παλικάρια… 

Για τα κουρασμένα παλικά­ρια της συγκυβέρνησης, από εδώ και πέρα, οι οιωνοί είναι δυ­σμενείς. Το πολιτικό τους μέλλον ζοφερό και οι προοπτικές επιβίω­σης, κάτω από τις συνθήκες των γνωστών Μνημονίων, μηδενικές. 

Από την άλλη μεριά, η μείζων αντιπολίτευση, πιασμένη στον ιστό της αράχνης που η ίδια μέσα από ένα πολύπλοκο σύστημα συ­νιστωσών ύφανε τα τελευταία χρόνια, αδυνατεί να αρθρώσει κυβερνητικό λόγο και ως εκ τού­του απεμπολεί τις οποίες δυνατό­τητες δημιουργίας συνεργασιών για τη διεκδίκηση της εξουσίας. 

Κάτω από αυτές τις συνθή­κες και προ του υπαρκτού κίνδυ­νου επιβολής στη χώρα μας του ρόλου ενός κρατικού μορφώματος «φόρου υποτελούς» σε οποι­αδήποτε κεντρική ή περιφερει­ακή δύναμη θα πρέπει να βρει τον λαό στις επάλξεις, έτοιμο να αντιδράσει. 

Η πρόσφατη εξωτερική πολι­τική υποτέλειας της Ελλάδος, η οποία άρχισε με την επίσκεψη του κ. Σαμαρά στο Κατάρ και συ­νεχίζεται με την προσεχή επί­σκεψη του Έλληνα πρωθυπουρ­γού στην Άγκυρα, προμηνύει οδυνηρές εξελίξεις για τη χώρα μας, ικανοποιώντας απόλυτα τους εμπνευστές του δόγματος Νταβούτογλου, περί επικυριαρ­χίας ενός σουνητικού τόξου στη Βαλκανική. 

του Δρος ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΡΑ Καθηγητή- ιστορικού 

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-26/2/2013)