Όταν απλώνεις το χέρι στους Τούρκους...

Δεν πέρασαν παρά μόνο λίγες ώρες από τη στιγμή που οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Τουρκίας οριστικοποίησαν την επόμενη συνεδρίαση του λεγόμενου "Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας" και οι Τούρκοι άρχισαν να ξιφουλκούν. Στην αρχή προσπάθησαν να εμπλέξουν την Ελλάδα στις τρομοκρατικές ενέργειες που σημειώνονται εκεί, διαρρέοντας ισχυρισμούς για δήθεν εκπαίδευση τρομοκρατών σε ελληνικά στρατόπεδα. Ύστερα διοχέτευσαν «πληροφορίες» για δήθεν παραβιάσεις του τουρκικού εναέριου χώρου από ελληνικά μαχητικά.... 

Κατόπιν στράφηκαν σε αιτιά­σεις για δήθεν καταπάτηση των δι­καιωμάτων των «Τούρκων της Θράκης». Λίγο μετά, ξανάρχισαν τις παραβάσεις και τις παραβιά­σεις στο Αιγαίο. Κομπάζουν, ταυτό­χρονα, για τον «Ναύαρχο Μπαρμπαρόσα»- το νέο ερευνητικό σκά­φος που απέκτησαν- αφήνοντας να νοηθεί πως θα ξεκινήσει τις έρευνες του από περιοχές της ελ­ληνικής υφαλοκρηπίδας και AΟZ στα νότια του Καστελόριζου. 

Έπειτα από όλο αυτό γίνεται προφανές πως η Τουρκιά άρχισε να φορτώνει την ατζέντα των επι­κείμενων διαβουλεύσεων με ζητή­ματα που θα της επιτρέψουν να ακολουθήσει μια επιθετική διπλω­ματία και να αναγκάσει την Ελλάδα να τρέχει πίσω από τα ζητήματα τα οποία η ίδια προκαλεί. Αναντίλεκτα, έχουν γνώση οι φύλακες τόσο στο Μαξίμου όσο και στα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας. Μόλις πρόσφατα, άλλωστε, οι Τούρκοι είχαν σπεύσει να επα­ναλάβουν την πάγια αντίθεση τους στην ανακήρυξη ΑΟΖ από την Ελλάδα, αλλά και να καταστή­σουν ορατά τα σχέδια τους για νέα τετελεσμένα. Δεν κρύβουν ότι επόμενος στόχος τους είναι η ΑΟΖ του Καστελόριζου, αλλά κρατούν ανοικτό τον χρόνο που θα δράσουν. Είναι, μάλιστα, σύνηθες -το έκαναν και όταν πήγαινε ο Γ. Παπανδρέου, το 2011, στο Ερζερούμ- να προκαλούν και να παί­ζουν με τα νεύρα της ελληνικής πλευράς λίγο πριν από την πραγ­ματοποίηση συναντήσεων κορυ­φής. 

Εξίσου βέβαιο είναι πως στα εννιά χρόνια της παραμονής του στην εξουσία ο Τούρκος πρωθυ­πουργός Ταγίπ Ερντογάν κλιμακώνει τις διεκδικήσεις της χώρας του και εγείρει νέες αξιώσεις, χωρίς να εγκαταλείπει ούτε το ελάχι­στο από όσα είχαν διαπράξει οι προκάτοχοι του. Επιμένει αδιάλλακτα στην κατοχή κυπριακών εδαφών και δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Διατηρεί το «casus belli» για την περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρι­κά της ύδατα. Απαγορεύει στην Ελλάδα κάθε έρευνα και γεώτρη­ση στο Αιγαίο πέρα από τα χωρικά της ύδατα. Αμφισβητεί το νομικό καθεστώς απροσδιορίστου αριθ­μού ελληνικών νησίδων. Παρεμ­βαίνει σε εσωτερικά ζητήματα και επιχειρεί να αποσταθεροποιήσει την ελληνική Θράκη. Κάνει προ­κλητικές «επιδείξεις σημαίας», ακόμη και έως τις ακτές του Σουνί­ου. Συνεχίζει τις παραβιάσεις του FIR και τις παραβιάσεις του εθνι­κού εναερίου χώρου της Ελλά­δος, με πτήσεις οπλισμένων αεροσκαφών πάνω από τα νησιά μας. Αρνείται το δικαίωμα της Ελλάδος να κηρύξει Συνορεύουσα Ζώνη στο Αιγαίο. Αρνείται το δικαίωμα της Ελλάδας να κηρύξει ΑΟΖ με τον ισχυρισμό ότι το Αιγαίο αποτε­λεί ημίκλειστη θάλασσα, τη στιγμή που η Τουρκία έχει κηρύξει ΑΟΖ στη Μαύρη θάλασσα, η οποία εί­ναι ασφυκτικά περίκλειστη θάλασσα. Επιδεικνύει εθνικιστική υπερο­ψία διακηρύσσοντας τη δυνατότη­τα της χώρας του για δυναμική εισ­βολή των μονομερών αξιώσεων της, τις οποίες χαρακτηρίζει διμε­ρείς διαφορές. 

Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο πως από τη μία, η Τουρκία επιστρατεύει την απειλή πολέμου για να «πνίγει» διεθνώς κατοχυρωμένα δικαιώ­ματα της Ελλάδος και από την άλ­λη, καλλιεργεί εικόνες μιας δήθεν ειρηνόφιλης χώρας. Από τη μια, ετοιμάζεται για νέα τετελεσμένα που στόχο έχουν την υφαρπαγή της ΑΟΖ του Καστελόριζου και από την άλλη, πουλάει συνεργασία για μια οικονομική εισβολή στα νησιά και τη χώρα γενικότερα. Προφανώς, κάτι, και πάλι ετοιμά­ζουν οι Τούρκοι. Οι Έλληνες, ωστόσο, -και από όλους πιο καλά ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, Εθνικής Άμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος- έχουν καλά υπόψη τα διδάγματα της πρόσφατης ιστορίας και ξέρουν πως, όταν απλώνεις το χέρι στους Τούρκους κινδυνεύεις να χάσεις τουλάχι­στον το δάκτυλο. Έχουν τη σύνε­ση, αλλά και την τόλμη που απαι­τούν ο περιστάσεις. 

του Ανδρέα Ν. Αθανασίου

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-09/2/2013)