Τα Ίμια, ο Σημίτης και η Χρυσή Αυγή

■ Η Χρυσή Αυγή δεν δικαιούται καν να ομιλεί, πόσω μάλλον να διαδηλώνει στους δρόμους της Αθήνας για την ήττα στα Ίμια. 

Η διαδήλωση της Χρυσής Αυγής το περασμένο Σάββατο, με την ευκαιρία της δέκατης έβδομης «επετείου» από την ήττα στα Ίμια αποτελεί πρόκληση και προσπάθεια εκμετάλλευσης των τριών νε­κρών αξιωματικών, και έτσι πρέπει να ιδωθεί και να αντιμετωπιστεί...
  

Για τον απλούστατο λόγο ότι η οργάνωση και τα μέλη της υποστηρίζουν και σήμερα τη στυγνή δικτατορία του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη, που έφερε τη χώρα μας πολλά χρόνια πίσω και κατέστρεψε την Κύπρο με το διπλό έγκλημα του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής. Το πραξικόπημα έγινε σε συνεργασία με την αμερικανική CIA και ως αποτέλεσμα του η μισή Κύπρος βρί­σκεται υπό κατοχή από τον Ιούλιο του 1974. 

Με λίγα λόγια η Χρυσή Αυγή δεν δικαιούται καν να ομιλεί πόσω μάλλον να διαδηλώ­νει στους δρόμους της Αθήνας για την ήττα στα Ίμια. Τα στελέχη της και τα μέλη της είναι οι τελευταίοι πολίτες σε αυτή τη χώρα που έχουν το δικαίωμα να μιλούν για εθνικές καταστροφές. Ακριβώς επειδή παραμένουν αμετανόητοι, άρα και επικίνδυνοι για τη Δημοκρατία. 

Ως ο συν-συγγραφέας του βιβλίου για τα Ίμια έχοντας μελετήσει από κοινού με τον Αθανάσιο Έλλις εκατοντάδες σελίδες εγγρά­φων της αμερικανικής κυβέρνησης και έχο­ντας την τύχη να ακούσω από πρώτο χέρι -από το μεσολαβητή Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ- όλο το παρασκήνιο εκείνης της μαρτυρικής νύχτας έχω ξεκάθαρη εικόνα για τα γεγο­νότα και τη λύση που επιβλήθηκε μόλις ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος αποδέχτηκε κατόπιν όχι ισχυρής πίεσης την αποχώρηση της ελληνικής σημαίας από τη βραχονησίδα που αποτελεί έδαφος της Ελλάδας. Και δεν περιμένω από τους «μάγκες» της Χρυσής Αυγής να με πλη­ροφορήσουν για όλα όσα συνέβησαν την 31η Ιανουαρίου 1996. Η κυβέρνηση υπέπεσε σε απανωτά τραγικά λάθη και απο­δέχτηκε ένα «συμβιβασμό» που γκρίζαρε το Αιγαίο ενώ γνώριζε πως είχε στο παρασκή­νιο την υποστήριξη του Μπιλ Κλίντον και του Χόλμπρουκ στο σοβαρότατο ζήτημα της ελληνικής κυριαρχίας. 

Έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλά για την κρίση των Ιμίων και χωρίς να είμαι ο πλέον ειδικός έχω καταλήξει σε ασφαλή συμπε­ράσματα. Κατά τη γνώμη μου, το χειρότερο όλων απ΄ όσα συνέβησαν είναι ότι αναγκάστηκε ο τότε πρωθυπουργός να συμπλεύσει σε ύψιστα εθνικά θέματα με τις Ηνωμένες Πολιτείες και να οδηγηθεί αμαχητί στη Μαδρίτη σε μια προσυνεννοημένη συμφωνία με τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ. Θύματα της σύμπλευσης με την Ουάσιγκτον ήταν οι ρω­σικοί πύραυλοι S-300, που κόστισαν μισό δισεκατομμύριο ευρώ στον κυπριακό λαό και που σήμερα σαπίζουν στην Κρήτη, και η ίδια η Κύπρος, καθώς ξεκίνησε η προσπά­θεια για «κατασκευή» και στη συνέχεια για επιβολή του φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν, στην οποία συμμετείχαν στελέχη της τότε κυβέρνησης, όπως ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Παπανδρέου. 

Η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να εκμεταλλευτεί μια τραγωδία, το θάνατο των τριών αξιωματικών και το λάθη της τότε κυβέρνησης γιο να έχει οφέλη στην κάλπη. Είναι, όμως αδιανόητο αυτοί που υψώνουν και σήμερα αδιάντροπα τη σημαία της ξενοκίνητης χού­ντας που έκαψε την πατρίδα μου, την Κύπρο, να μιλούν για τους αγνοούμενους και τους νεκρούς της τουρκικής εισβολής η οποία ακολούθησε αμέσως μετά το πραξικόπημα που πραγματοποιήθηκε μόνο για να δώσει τη δικαιολογία στην Τουρκία ως εγγυήτριας δύναμης να εισβάλει στο νησί. Η κατοχή, που συνεχίζεται και σήμερα είναι η ζωντανή από­δειξη για την προδοσία των χουντικών, τους οποίους θαυμάζουν οι χρυσαυγίτες… 

του Μιχάλη Ιγνατίου- Ουάσιγκτον

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-07/02-13/02/13)