ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΚΥΝΗΓΑ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Γράφει Ο Νίκος Χειλαδάκης 

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος 

Η εσωτερική κρίση που έχει ξε­σπάσει στην Τουρκία με εκρη­κτικές διαστάσεις έδειξε σε πρώτη φάση πως ο εσωτερικός αγώνας για την νομή της ε­ξουσίας που άρχισε μετά τον θάνατο του Κε­μάλ Ατατούρκ το 1939 συνεχίζεται μέχρι σή­μερα. Πρώτος ο Αντνάν Μεντερές την δεκαε­τία του πενήντα αμφισβήτησε το κεμαλικό καταστημένο. Όπως και ο Ερντογάν, ο Μεντερές είχε κερδίσει τρεις συνεχείς εκλογι­κές αναμετρήσεις αλλά στις αρχές της δεκα­ετίας του εξήντα αντιμετώπισε μια μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια με ογκώδεις διαδηλώσεις εναντίον του, (μας θυμίζει την σημερινή κατά­σταση), με αποτέλεσμα το πρώτο στρατιωτι­κό πραξικόπημα του 1960 κατά του Μεντερές ο οποίος κατέληξε στην κρεμάλα.... 

Την σκυτά­λη του Μεντερές την πήρε ο Σουλεϊμάν Ντε­μιρέλ ο οποίος αντιμετώπισε το δεύτερο στρατιωτικό πραξικόπημα το 1971 και το πραξικόπημα του Ερβέν το 1980. Τότε εμφα­νίστηκε το "άστρο" του Οζάλ ο όποιος όμως δολοφονήθηκε το 1993 από παραστρατιωτι­κούς κύκλους. Διάδοχος του Οζάλ ήταν ο Ερμπακάν ο οποίος ήταν και ο πρώτος ισλαμιστής πρωθυπουργός που ανατράπηκε από το λεγόμενο "βελούδινο πραξικόπημα" τον Φεβρουάριο του 1997. Ο Ερμπακάν είχε προετοιμάσει το έδαφος για την άνοδο του Ερ­ντογάν ο οποίος για πρώτη φορά κατάφερε να εξουδετερώσει το στρατιωτικό καταστημένο και να δώσει καίρια χτυπήματα στην κεμαλική παράταξη. Ο αγώνας όμως δεν έληξε και ό­πως φαίνεται συνεχίζεται με διάφορες διακυ­μάνσεις. Εκείνο που πρέπει εδώ στην Ελλάδα να καταλάβουμε είναι ότι είτε με κεμαλιστές, είτε με ισλαμιστές, η προκλητική και επεκτα­τική στάση της Τουρκίας έναντι της χώρας μας δεν αλλάζει σε τίποτα γι΄ αυτό και είναι το λιγότερο αστείες οι δηλώσεις υποστήρι­ξης στον Ερντογάν και οι απόψεις που διατυπώνονται ότι είναι καλύτερος από τους κεμαλιστές. Ο Ερντογάν συνέζευξε στον εθνικιστικό επεκτατισμό και το θρησκευτικό στοιχείο και αυτό ίσως είναι ακόμα πιο επικίνδυνο. 

Το επίμαχο σε όλα αυτά είναι πως η χώρα αυ­τή που είναι στην ουσία ένα τεχνητό δημιούρ­γημα έχει κρατηθεί σε ύπαρξη επί τόσες δε­καετίες. Συνεκτικό στοιχείο ήταν πάντα μια στρατοκρατική μηχανή η οποία εξυπηρετού­σε κάποιες πολιτικές σκοπιμότητες στην ευ­ρύτερη περιοχή του τριγώνου Βαλκάνια, Μέ­ση Ανατολή, Καύκασος, δηλαδή στα όρια της παλιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πό­σο όμως μπορεί να κρατηθεί ένα τεχνητό δημιούργημα, ένα τεχνητό κράτος που η μεγα­λύτερη αγωνία από την ίδρυση του είναι να "παντρέψει" σε αναγκαστικό γάμο τόσο δια­φορετικές εθνοφυλετικές και θρησκευτικές ομάδες; 

Πριν από μερικά χρόνια στην εβδομαδιαία τουρκική επιθεώρηση, Αϊντινλίκ δημοσιεύο­νταν ένα χαρακτηριστικό κείμενο με τίτλο: "Προβλέπουν διαμελισμό της Τουρκίας". Δυο σοβαρά αμερικανικά Ιδρύματα Στρατηγικών Ερευνών, τα οποία σύμφωνα με την εβδομαδιαία τουρκική επιθεώρηση, Αϊντινλίκ, συνδέ­ονται άμεσα με το αμερικανικό υπουργείο Ε­ξωτερικών και την CIA, προέβλεπαν τον δια­μελισμό της Τουρκίας στα επόμενα χρόνια, με απαρχή την προβλεπόμενη ίδρυση κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ και στην νοτιοανατολική Τουρκία. Τα ιδρύματα αυτά, εί­ναι το "Foreign Policy in Focus", που είναι γνωστό και σαν FPIF και η "Federation of American Scientist", ή FAS και τα οποία συντάσσουν κατά καιρούς αναφορές για τις ε­ξωτερικές εξελίξεις, με τις οποίες ενημερώ­νουν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Τα δυο αυτά ι­δρύματα είχαν προχωρήσει και σε δημοσιεύ­σεις στο διαδίκτυο, κάποιων χαρτών, όπου παρουσιάζονταν για πρώτη φορά με τόσο ε­πίσημο τρόπο τα όρια του νέου κουρδικού κράτους, που είχε σχεδιαστεί, όπως υποστη­ρίχτηκε στην Τουρκία, από έμπειρους στρα­τηγικούς αναλυτές. Το FPIF, όπως ανέφερε η τουρκική επιθεώρηση, έχει σχέση και με παράγοντες του κράτους του Ισραήλ, οι ο­ποίοι επίσης επιδιώκουν την ίδρυση ανεξάρ­τητης κουρδικής εστίας στην περιοχή του Βορείου Ιράκ και της νοτιοανατολικής Τουρ­κίας, με κύριο σκοπό να ελέγξουν το νέο κράτος και να μπορούν να δημιουργήσουν κάποιες βάσεις παρακολούθησης της περιο­χής. Σύμφωνα με τους χάρτες αυτούς, το νέ­ο αυτό κράτος θα περιλαμβάνει εκτός από την ζώνη του βορείου Ιράκ και αρκετές επαρ­χίες της νοτιοανατολικής Τουρκίας, στις ο­ποίες ο κουρδικός πληθυσμός αποτελεί την συντριπτική πλειοψηφία. 

Όλα αυτά το σενάρια ξαναέρχονται τώρα στο φως της επικαιρότητος. Η αλήθεια είναι πως τα πρόσφατα γεγονότα στην Τουρκία δείχνουν ότι όχι μόνο δεν έχουν αφομοιωθεί οι πολλαπλές εσωτερικές διαφορές κάτω από ένα αυταρχικό καθεστώς, είτε αυτό είναι κεμαλικό είτε ισλαμικό, αλλά ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να εκραγούν με διαλυτικές συνέπειες για την ίδια την ύπαρξη αυτής της χώρας. Το φυτίλι που μπορεί να ανατινάξει την "πυριτιδαποθήκη" μπορεί να ανάψει είτε από τους Κούρδους, είτε από τους Αλεβήτες. είτε από την αγρία σύγκρουση μεταξύ κεμαλικών και ισλαμιστών, είτε από τις συ­γκρούσεις ευρωπαϊστών-συντηρητικών, είτε και αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρων, από τα εκατομμύρια που ζητάνε την πραγματική τους ταυτότητα η οποία σίγουρα δεν είναι αυτή που τους έχει επιβάλλει μέχρι σήμερα το τουρκικό κατεστημένο. Γεγονός είναι πως οι σκηνές που εκτυλίσσονται αυτές τις μέρες μυρίζουν μπαρούτι. Το θέμα είναι αν εμείς ε­δώ στην Ελλάδα είμαστε έτοιμοι να αντιμε­τωπίσουμε κάθε ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης που μπορεί να εγκυμονεί κινδύνους θερμών καταστάσεων προς την δική μας πλευρά. 

(ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ-16/06/2013)