Αγωγός ΤΑΡ: Ένα νέο «disaster story» Σαμαρά

■ Πτωχευμένοι μεν... αλλά κόμβος! 

■ Η δικομματική, πλέον, κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει πειστικά στον ελληνικό λαό πώς η χώρα μας μετατρέπεται σε ενεργειακό κόμβο όταν από τον ΤΑΡ θα περνά μόνο το 1,5% των ετήσιων αναγκών σε φυσικό αέριο της ΕΕ. 

Εν μέσω οικονομικής κρίσης και νέας «δικομματικής», πλέον, κυβέρνησης ενέσκηψε μια νέα λέξη στο λεξιλόγιο των Ελλήνων: 0 αγωγός ΤΑΡ! Μαζί φυσικά με τις απαραίτητες θριαμβολογίες από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά αλλά και τον αντιπρόεδρο, πια Ευάγγελο Βενιζέλο πε­ρί τεράστιας επένδυσης, περί μετατροπής της χώρας σε ενεργειακό κόμβο, περί 2.000 νέων θέσεων εργασίας και άλλων πολλών και βαρύ­γδουπων. Ας δούμε ωστόσο περί τίνος πρόκειται…
 

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΔΙΨΑ 

Στο χάρτη των ενεργειακών κοιτασμάτων (πετρέλαιο και φυσικό αέριο κυρίως) η Ευρω­παϊκή Ένωση είναι μια «φτωχή» περιοχή, στε­ρείται αξιόλογων κοιτασμάτων ενώ περιβάλλε­ται από χώρες πλούσιες σε πετρέλαιο και φυ­σικό αέριο. Αυτή ακριβώς η έλλειψη ενεργεια­κών πόρων ήταν και η γενεσιουργός αιτία των δύο παγκοσμίων πολέμων στον αιώνα που μας πέρασε. 

Η αυξημένη, ωστόσο, βιομηχανοποίηση ει­δικότερα της Βόρειας Ευρώπης καθιστά τις α­νάγκες της ηπείρου σε φυσικό αέριο ιδιαίτερα υψηλές. Πιο συγκεκριμένα η ΕΕ εισάγει κάθε χρόνο 500 δισ. κυβ.μ. κατά κύριο λόγο από τη Ρωσία, σε ποσοστό, μάλιστα που αγγίζει το 80%. Το υπόλοιπο 20% εισάγεται από την Αλγερία, τη Λιβύη και άλλες μικρότερες πηγές. Πέραν αυτών αξιοποιούνται τα αποθέματα της Βόρειας Θάλασσας (Νορβηγία - Μ. Βρετανία). Ωστόσο, τα συγκεκριμένα κοιτάσματα έχουν εξασθενήσει και αναμένεται έως το 2020 να έχουν εξαντλη­θεί. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η α­πόφαση της Ευρώπης να αποδεσμευτεί από την πυρηνική ενέργεια, ειδικά μετά και το ατύχημα στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας. 

Κατά συνέπεια το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης φαντάζει δυσοίωνο καθώς η εξάντληση των κοιτασμάτων της Βόρειας Θάλασσας, σε συνδυασμό με τη διαρκή αύξηση των αναγκών της βιομηχανίας αλλά και την ανάγκη της αντικατάστασης των πυρηνικών αντιδραστήρων με μονάδες παρα­γωγής ενέργειας με τη χρήση φυσικού αερίου θα εκτοξεύσουν τις ανάγκες για εισαγωγές στα 750 δισ. κυβ.μ. 

Υπό το πρίσμα αυτό επιδίωξη της Ευρωπα­ϊκής Ένωσης είναι η κατασκευή εναλλακτικών πηγών τροφοδοσίας της έτσι ώστε να μην κιν­δυνεύει να προσδεθεί στο ενεργειακό άρμα της Ρωσίας. Την ίδια επιθυμία έχει και το ΝΑΤΟ έτσι ώστε η ΕΕ να μην άγεται και φέρεται κατά τις επιθυμίες της Μόσχας. 

Αυτή τη στιγμή η τροφοδοσία της Ευρώπης πραγματοποιείται μέσω του αγωγού NordStream,. τη βόρεια διαδρομή, ενώ υπήρ­χε κενό στο νότια διαδρομή. Ο SouthStream, ο οποίος θα μετέφερε τεράστιες ποσότητες μέσω της χώρας μας από τη Ρωσία, τελικά δεν επε­λέγη ακριβώς για να αποφευχθεί ο πλήρης ε­ναγκαλισμός της ΕΕ από τη Μόσχα. Ένας επι­πλέον λόγος της κωλυσιεργίας για τη νότια διαδρομή είναι και η απουσία μεγάλων κοιτα­σμάτων εκτός Ρωσίας που θα μπορούσαν να μεταφερθούν με τον αγωγό. Το μοναδικό κοί­τασμα εκτός Ρωσίας είναι το Σαχ Ντενίζ 2 στο Αζερμπαϊτζάν, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν έχει το απαραίτητο μέγεθος (η πραγματική εικόνα του κοιτάσματος είναι ασαφής ενώ δεν υπάρχουν μελέτες σχετικά με τις ποσότητες υδρογονανθράκων που περικλείει) για να απο­τελέσει μια αξιόλογη εναλλακτική πηγή τροφοδοσίας της Ε.Ε. Μια πρόσθετη παράμετρος σχε­τικά με την αναξιοπιστία του συγκεκριμένου κοιτάσματος είναι πως η εκμετάλλευση του δεν έχει ξεκινήσει ακόμη αλλά αναμένεται να αρ­χίσει σε 2 χρόνια από τώρα επιπροσθέτως το βάθος της εξόρυξης ξεπερνά τα 6 χλμ. εντός της Κασπίας θάλασσας, γεγονός που καθιστά το εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολο και το αποτέλε­σμα αμφίβολο. 

ΠΕΡΙ ΑΓΩΓΩΝ 

Η μεταφορά του φυσικού αερίου από το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ 2 πραγματοποιείται μέσω του αγωγού ΤΑΝΑΡ ο οποίος ξεκινά από το Αζερμπαϊτζάν και διασχίζει την Τουρκία. Εν συνεχεία μέσω ελληνικού και αλβανικού εδά­φους θα φθάνει στην Ιταλία και από εκεί στην Ευρώπη μέσω του αγωγού. 

Τα αρχικά σχέδια πρόβλεπαν, ο αγωγός να περάσει από τη Θεσπρωτία και από εκεί στην Ιταλία. Ταυτόχρονα, προβλεπόταν και χώρος αποθήκευσης στη Θεσπρωτία (ο οποίος θα προ­σέθετε γεωενεργειακά οφέλη στην πατρίδα μας) με μία μικρή συμπληρωματική διαδρομή για τον ανεφοδιασμό της Αλβανίας (με τα όποια γεωπολιτικά οφέλη για την πατρίδα μας, εφόσον η Αλβανία θα εξαρτιόταν από το κομβικό ελλη­νικό σημείο ανεφοδιασμού). 

Η «ελληνική» κυβέρνηση, επικαλούμενη περιβαλλοντολογικούς λόγους, παρακάμπτει τη Θεσπρωτία και μέσω της Καστοριάς ο αγωγός αλλάζει πορεία προς την Αλβανία (όπου και θα κατασκευασθεί ο νέος χώρος αποθήκευσης αντί της Θεσπρωτίας, δηλαδή απεμπολώντας τα αρχικά γεωενεργειακά οφέλη της Ελλάδας) και από εκεί συνεχίζει για την Ιταλία. Η Αλβανία αναβαθμίζεται και υπάρχουν σκέψεις για την επέκταση του αγωγού ώστε αυτός μέσω της γειτονικής χώρας να μπορεί να τροφοδοτεί τα δυτικά Βαλκάνια. 

Ερώτημα πρώτο: Η Καστοριά υστερεί σε φυσική ομορφιά από τη Θεσπρωτία, και δεν χρήζει ανάλογης περιβαλλοντολογικής προστασίας. 

Ερώτημα δεύτερο: Γιατί κυβέρνηση αναβάθμισε γεωπολιτικά και γεωενεργειακά την Αλβανία χωρίς αντάλλαγμα, έστω και με κάτι το παραμικρό στις υπάρχουσες διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας σχετικά με την ΑΟΖ; 

Η αναφορά περί δημιουργίας 2.000 θέσεων εργασίας είναι έωλη μιας και δεν υπάρχει καμία ρητή δέσμευση στην υπογραφείσα σύμβαση. Για να καταλάβουμε τη διαφορά κατασκευάστηκε ο Nordstream εντός 18 μηνών από την υπογραφή του έχοντας συμπεριλάβει μια υποθαλάσσια διαδρομή της τάξης των 500 χλμ, -με τις ανάλογες δυσκολίες-, ενώ ο ΤΑΡ υπογράφηκε φέτος, θα ξεκινήσει το 2014 και αναμένεται να ολοκληρωθεί το... 201 

Όσο για τις φανφάρες ότι δήθεν η Ελλάδα καθίσταται ενεργειακός παίκτης κόμβος... ξεπερνά το γελοίο της υπόθεσης και καταντά εθνική τραγωδία. Η δικομματική πλέον κυβέρνηση θα πρέπει να μας εξηγήσει πειστικά πώς η χώρα γίνεται ενεργειακός κόμβος όταν από τα 750 δισ. κυβ.μ. (, που χρειάζεται ετησίως η Ευρώπη από τον ΤΑΡ θα περνούν μόνο τα 10 δισ. κυβ.μ. (20 δισ. εάν και εφόσον επεκταθεί αυτός) δηλαδή 1,5% των αναγκών της ΕΕ. 

Επιπλέον, η παρούσα κυβέρνηση δεν είχε προβλέψει για διαμετακομιστικά οφέλη παρά μόνο για τα υποτιθέμενα φορολογικά, ούτε είχε προβλέψει να κρατηθούν ποσότητες αερίου για την εγχώρια αγορά (σκεφτείτε ότι ο αγωγός θα περνά σε απόσταση αναπνοής από τα εργοστάσια της ΔΕΗ στην Κοζάνη, τα οποία θα μπορούσαν να μετατραπούν και να χρησιμοποιούν το καθαρότερο φυσικό αέριο στη θέση του «βρώμικου» λιγνίτη) ), καθιστώντας την Ελλάδα τη μόνη χώρα παγκοσμίως που δεν φρόντισε για τα συγκεκριμένα οφέλη. 

Η δικομματική, λοιπόν, κυβέρνηση μας «πουλάει» φύκια για μεταξωτές κορδέλες... κλασσικό παράδειγμα ότι ξεπούλησαν το ΔΕΣΦΑ με 1.300 χλμ. δικτύου μεταφοράς φυσικού αερίου στους Αζέρους προς 400 εκατ. ευρώ την ίδια στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς ανεβάζει το ύψος της επένδυσης για τον ΤΑΡ των 500 χλμ. στο 1.5 δισ. ευρώ… 

Η μυστική διπλωματία στην περιοχή βαίνει διαρκώς αυξανόμενη, έτσι η επιλογή του ΤΑΡ σε συνδυασμό με το ξεπούλημα του ΔΕΣΦΑ στους Αζέρους οδηγεί στην κατά 100% εξάρτηση μας από την Τουρκία μέσα από την οποία θα περνάει ο αγωγός. Ουσιαστικά ΓΙΝΟΜΑΣ­ΤΕ «ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ» ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ. Αυτή θα ανοίγει και θα κλείνει τις βάνες κατά το δοκούν. 

Η Γερμανία, τρισευτυχισμένη από το κατόρθωμα της, εξετάζει το ενδεχόμενο μεταφοράς των κυπριακών υδρογονανθράκων στην Τουρ­κία και από εκεί μέσω ΤΑΡ στην Ευρώπη. Δη­λαδή, ο ΤΑΡ σε συνδυασμό με την παραχώρηση του ΛΕΣΦΑ στους τουρκόφωνους Αζέρους, θα λειτουργήσει ως δούρειος ίππος για τα ελληνι­κά συμφέροντα. Επιπλέον, η ελληνική «επιτυχία» ουσιαστικά μας αποξενώνει από τους Ρώσους, αποτελώντας μια από τις χειρότερες στιγμές των ελληνορωσικών σχέσεων. Οι Ρώσοι είναι δρώντες παίκτες στην Ανατολική Μεσόγειο και πρέπει κανείς να τους λαμβάνει υπόψη. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι απλά ο αγωγός συμφωνήθηκε, δεν ολοκληρώθηκε ακόμα … (Ο αγωγός SouthStream είχε εγκαινιαστεί τρεις φορές από Καραμανλή και Πούτιν χωρίς πο­τέ να κατασκευαστεί). 

Ο ΑΓΩΓΟΣ ΠΟΥ ΘΩΡΑΚΙΖΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ 

Η Ελλάδα πρέπει να προχώρηση άμεσα στη δημιουργία συμμαχιών και μέσω της ΔΕΠΑ να κατασκευαστεί ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα Κύπρου - Ισραήλ προς Κρήτη και εν συνεχεία Πελοπόννησο και Ιταλία. Ο εν λόγω αγωγός θα θωρακίσει γεωστρατηγικά την πατρίδα μας και θα αποτελέσει λύση στο πρόβλημα της ενεργειακής ευρωπαϊκής δίψας. 

Για το λόγο αυτό ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ ΕΛΠΕ και ΙΓΜΕ πρέπει να συνενωθούν και να προχωρήσουν στην εκμετάλλευση του τεράστιου ενεργειακού πλούτου, γεγονός που θα φέρει στη χώρα πραγματική ανάπτυξη και θα την οδηγήσει σταθερά έξω από την κρίση. Η ελληνική κυβέρνηση, οφείλει να πεί­σει τους πάντες, ότι αποτελεί τη λύση στο ευρωπαϊκό ενεργειακό πρόβλημα και ότι δεν είναι διατε­θειμένη να εκποιήσει τη γεωστρατηγική της αξία. Η Ελλάδα, με τη γεωστρατηγνκή αξία του χώρου της, σε συνδυασμό με την ύπαρξη τεράστιων ποσοτήτων υδρογονανθράκων εντός της επικρατείας της, οφείλει να καταστεί παίκτης στη γεωπολιτική σκακιέρα. Αντ' αυτού οι κυβερνήσεις των τελευ­ταίων ετών την κατέστησαν ουραγό των εξελίξεων και ζήτουλα διεθνούς εμβέλειας. 

(ΤΟ ΧΩΝΙ ΚΡΑΤΟΥΝ 0Ι ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΓΟΥΛΙΩΤΗΣ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΔΡΟΥΔΗΣ-ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013)