ΛΑΘΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

■ Το θεσμικό κενό στην εκπροσώπηση των συμφερόντων των στρατιωτικών. 

Από τον 

Ευθύμιο Π. Πέτρου 

Μια περίεργη έκπληξη περίμενε όσους άνοι­ξαν το e-mail με την ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατι­ωτικών, την περασμένη Τρίτη (9 Σεπτεμβρίου). Αντί για το λογότυπο της ομοσπονδίας, στην κορυφή φιγουράριζε το λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ! Όσο για το κείμενο που ακολουθούσε, μας ενημέρωνε ότι: «Πρόσκληση προς την Πανελ­λήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών απηύθυνε ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να παρευρεθεί ο πρόεδρός της στην ομιλία που θα αναπτύξει ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ως αρχηγός της αξιω­ματικής αντιπολίτευσης, προς τους κοινωνικούς φορείς, στη Θεσσαλονίκη, κατά τη διάρκεια της 79ης Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης». 

Η σχετική παραπομπή (link) οδηγούσε σε μια τυπική πρόσκληση για τη σημερινή ομιλία του κ. Τσίπρα. Μια...
πρό­σκληση που δεν ήταν καν ονομαστική. 

Αν κάποιος δεν γνώριζε τον κύκλο των στρατιωτικών θα άρχιζε τις υποθέσεις σχετικά με τη σημειολογία της ανωτέρω ανακοινώσεως. Για τους «παροικούντας στην Ιερουσαλήμ» όμως τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Οι στρατιωτικοί μπορεί να είναι άριστοι στα ειδικά τους καθήκοντα, αλλά οι σχέσεις τους με την πολιτική και τον συνδικαλι­σμό είναι ανύπαρκτες. Φαίνεται ότι οι ιθύνοντες της ΠΟΕΣ βιάστηκαν πάρα πολύ να δείξουν τις πολιτικές τους προτιμήσεις, που δεν έκαναν τον κόπο να ζυγίσουν τα πράγματα. 

Θα περίμενε κανείς μια καλύτερη αντίληψη αυτών των πραγμάτων από κάποιον σαν τον πρόεδρό της ομοσπονδίας Ανέστη Τσουκαράκη, που είναι δικαστικός γραμματέας. Είναι δηλαδή ένας αξιωματικός γραφείου, που ούτε λασπώνει αρβύλα ούτε θαλασσοδέρνεται ούτε τρέχει στα «ρέντινες» των αεροπορικών αναχαιτίσεων. 

Αναδεικνύεται, λοιπόν, για ακόμη μια φορά το θεσμικό κενό που υπάρχει όσον αφορά την εκπροσώπηση των συμφερόντων των στρατιω­τικών. Και σε αυτό δεν φταίνε ούτε οι ενώσεις ούτε οι ομοσπονδίες. 

Φταίει το κράτος που δεν μερίμνησε να έχει μια νομοθεσία ανάλογη με αυτές άλλων ευρω­παϊκών χώρων. Μια νομοθεσία που θα εξασφά­λιζε ότι η φωνή των συνδικαλιστών του Στρα­τού θα ήταν αντιπροσωπευτική και αδέσμευτη, με την παράλληλη διασφάλιση ότι δεν θα υπάρ­χουν παρεκκλίσεις σε ζητήματα πειθαρχίας. 

Δυστυχώς και τα ζητήματα αυτά αντιμε­τωπίζονται από την Πολιτεία «στο γόνατο». Και το ακόμη χειρότερo είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν σε μια εποχή που η οικονομική κρίση δημιουργεί πρόσθετες ρωγ­μές, χάσματα και προβλήματα, με κορυφαίο τη συμπεριφορά της κυβερνήσεως απέναντι στους στρατιωτικούς, που τους εμπαίζει αναισχύντως. Έτσι ανδρώνονται φαινόμενα στρεβλού συνδικαλισμού . 

(Εφ. Δημοκρατία-13/09/2014)