ΠΕΡΙ ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΕΩΝ

Ανάγκη για μία νέα κουλτούρα στο σύστημα προαγωγών. 

Από τον 

Ευθύμιο Π. Πέτρου 

Ένας οργανισμός που μένει στατικός είναι κατα­δικασμένος σε παρακμή. Οι καταστάσεις εξελίσσονται δυναμικά. Αντιστοίχως, πρέπει να προσαρμόζονται αυτοί που πρέπει να τις αντι­μετωπίζουν. Γι΄ αυτόν τον λόγο στις Ένοπλες Δυνάμεις έχει εισαχθεί εδώ και πολλά χρόνια ο θεσμός της «μετεξελίξεως», ακολουθώντας βέ­βαια τα βήματα του ΝΑΤΟ, που από την επο­χή ακόμη του Ψυχρού Πολέμου αναθεωρούσε σε τακτική βάση τους σχεδιασμούς και την οργάνωσή του. 

Στρατός χωρίς σοβαρές μελέτες πάνω στη μετεξέλιξη κινδυνεύει να περιέλθει στην κατάσταση που ...έζησε η Ευρώπη με τον Α' Παγκό­σμιο Πόλεμο, την οποία επιγραμματικά σχολίασε ο Λόιντ Τζορτζ με τον διάσημο αφορισμό: «Οι στρατηγοί είναι έναν πόλεμο πίσω». 

Όσο απαραίτητη όμως είναι η συνεχής μετεξέλιξη των Ενόπλων Δυνάμεων, άλλο τόσο είναι και η τήρηση μιας συνέχειας στη διαδικασία αυτήν. Δεν γίνεται οι σχεδιασμοί να αλλάζουν διότι πίεσαν κάποιοι πολιτικοί παράγοντες ή διότι υπήρξαν αλλαγές στην ηγεσία, πολιτική ή στρατιωτική. 

Έπειτα από διάφορες παλινωδίες, τις οποίες ο Στρατός πλήρωσε με καθυστερήσεις, έχει δρομο­λογηθεί η αναδιοργάνω­σή των Ενόπλων Δυνάμεων, και μάλιστα μέχρι στιγμής τα βήματα που έγιναν είναι ουσιαστικά. Αντιστοίχως, εφαρμόζονται μεταρρυθμιστικά σχέδια και στη δομή της διοικήσεως. 

Πράγματι, ο αριθμός των ανώτατων αξιωματικών είναι υπερβολικός σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πολύ σωστά, λοιπόν, μειώνεται ο αριθμός τους. Διαφορετικά, χάνεται η ίδια η υπόσταση των βαθμών. 

Ταυτόχρονα, προβάλλει ως επιτακτική η ανάγκη να κρίνονται οι αξιωματικοί αξιοκρα­τικά και να προάγονται κατ' «απόλυτη εκλογή», ξεπερνώντας ακόμη και αρχαιοτέρους. Απαι­τείται μια νέα κουλτούρα, που θα ξεπεράσει τις παραδοχές ότι όλοι είναι εξίσου ικανοί και όλοι είναι κατάλληλοι για όλες τις θέσεις. 

Στην πράξη έχει αποδειχθεί ότι όχι μόνο δεν ισχύει αυτό, αλλά και ότι δημιουργεί βαρίδια και δυσλειτουργίες σε όλη τη στρατιωτική δομή. 

Από την άλλη πλευρά, και για οικονομι­κούς αλλά και για πολλούς άλλους λόγους οι αξιωματικοί πρέπει να παραμέ­νουν σε ενεργό υπηρεσία ανεξάρτητα από την εισαγωγή τους στην ανώτατη βαθμίδα. 

Όπως συμβαίνει σε όλους τους σοβαρούς στρατούς της Ευρώπης, όπου ο βαθμός του συνταγματάρχου θεωρείται καταληκτικός, οι δε περαιτέρω προαγόμενοι είναι οι εξαιρετικές περιπτώσεις που στελεχώνουν την ηγεσία του στρατεύματος. 

Η απαραίτητη προϋπόθεση είναι μια: το σύ­στημα κρίσεων να είναι πράγματι αδιάβλητο και αξιοκρατικό. Διότι μόνο έτσι θα καταξιωθεί στη συνείδηση του προσωπικού. 

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-27/09/2014)