Γιατί η Τουρκία καλύπτει τη δολοφονία (;) των ορθόδοξων επισκόπων

■ Οι δυο ορθόδοξοι επίσκοποι της Συρίας, Παύλος (αριστερά) και Γιουχάνα Ιμπραήμ. 

■ Αν και επισήμως η τύχη των δυο υψηλόβαθμων ιερωμένων της Συρίας παραμένει άγνωστη, όλα δείχνουν ότι έχουν αποκεφαλιστεί, με την Άγκυρα να διαδραματίζει και πάλι σκοτεινό ρόλο σε μια νέα εγκληματική υπόθεση. 

Από τον Μάνο Ηλιάδη 

Ενάμισης χρόνος κλείνει σύντομα από την απαγωγή (22 Απριλίου 2013) των δυο ορθόδοξων επισκό­πων της Συρίας Παύλου και Γιουχάνα Ιμπραήμ, με το σκοτάδι και την πλήρη σύγ­χυση να διατηρούνται ακό­μη ως προς την τελική τύ­χη τους και χωρίς να έχουν γίνει, τουλάχιστον επίση­μα, γνωστά η παρέμβαση της Ελλάδας για το συγκε­κριμένο θέμα ή τα αποτελέ­σματα μιας τέτοιας ενδεχό­μενης παρεμβάσεως. Επίσης, δεν έγινε γνωστό εάν το Οικουμενικό Πατριαρ­χείο έκανε κανένα σχετι­κό διάβημα για το θέμα ή εάν η ΕΥΠ -στο πλαίσιο της συνεργασίας της με τη MIT για την τρομοκρατία- ζήτησε σχετικά στοιχεία. 

Η τύχη δηλαδή των δύο επισκόπων εξακολου­θεί επισήμως να παραμένει άγνωστη, αν και η παγιωμένη... άποψη, που υποστηρίζε­ται από πλήθος στοιχείων, είναι ότι οι δύο υψηλόβαθ­μοι ιερωμένοι έχουν εκτελεστεί διά αποκεφαλισμού και ότι η Τουρκία, η οποία είχε όχι μόνο γνώση του θέματος αλλά και άμεση συ­νέργεια κάνει τα πάντα για να συγκαλύψει την υπόθε­ση και να μην αποκαλυφθεί ο για μία ακόμη φορά σκοτεινός ρόλος της σε μια νέα εγκληματική υπόθεση. 

Την 1η Φεβρουάριου 2014, το πρακτορείο ειδήσε­ων ΑΙΝΑ των Ασσυρίων, σε κύριο άρθρο που ανήρτησε με τίτλο «Ο ρόλος της Τουρκίας στην απαγωγή των Σύρων επισκόπων», έφερε στη δημοσιότητα εντυπωσιακά στοιχεία για το θέμα. 

Κατά το AINA στις 22 Απριλίου 2013 οι δύο επί­σκοποι απήχθησαν στη Συ­ρία και ο οδηγός τους σκο­τώθηκε επιτόπου από τους απαγωγείς, ενώ ένα τέταρ­το άτομο, ο Φουάντ Ελίγια, που επέβαινε στο ίδιο όχη­μα, αφέθη ελεύθερος. Στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι ο επίσκοπος Γιουχάνα της Συριακής Εκκλησίας ήταν ο κύριος υποψήφιος για να διαδεχθεί τον σημερινό Πατριάρχη, ενώ ο επίσκοπος Παύλος της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ήταν αδελφός του Πατριάρχη. 

Το χρονικό 

Οι δύο επίσκοποι αναχώρη­σαν από την Τουρκία στις 22 Απριλίου 2013 με προο­ρισμό το Χαλέπι, μέσω των τουρκικών συνόρων με τη Συρία, και συγκεκριμένως μέσω του μεθοριακού σταθ­μού Μπαμπ Ελ Χάουα. Κα­τά τη μαρτυρία του μονα­δικού επιζώντος Φουάντ Ελίγια, 20 χιλιόμετρα με­τά τον εν λόγω σταθμό το αυτοκίνητο των επισκόπων ελέγχθηκε από άνδρες του Ελεύθερου Συριακού Στρα­τού (FSA) και αφέθη να συνεχίσει την πορεία του χωρίς κανένα πρόβλημα. Στη συνέχεια, 2 χιλιόμετρα από το μπλόκο του FSA, το όχη­μα σταμάτησε με παρέμβα­ση 8 βαρέως οπλισμένων ανδρών, οι οποίοι, σύμφω­να με τον διασωθέντα Ελίγια, δεν ήταν Σύριοι αλλά έμοιαζαν με άτομα που εί­χαν έλθει από τον Καύκα­σο, όπως έδειχναν τα ρού­χα που φορούσαν, τα οποία έμοιαζαν με αυτά των Ταλιμπάν. Το αυτοκίνητο, με οδηγό πλέον έναν από τους ενόπλους, άλλαξε πορεία και κατευθύνθηκε πάλι προς το Μπαμπ ΕΛ Χάουα, σημείο όπου είδαν ζωντα­νούς τους δύο επισκόπους για τελευταία φορά. 

Στο δημοσίευμα αναφέρονται πολλές λεπτομέρειες για την ενεργό υποστήριξη από την Τουρκία, με όπλα και κάθε είδους εφό­δια, των αντιπάλων του συ­ριακού καθεστώτος, ακόμη και προς τις πιο εξτρεμιστικές οργανώσεις, όπως η Αλ Νούορα και σε αρκετές άλλες με γνωστές διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα. Ανά­μεσα στους άνδρες που στελέχωναν τις οργανώσεις αυτές ήταν άτομα από τον ρωσικό Καύκασο, όπως από την Τσετσενία, το Αζερμπαϊτζάν, το Νταγκεστάν, αλλά και από τα Βαλκάνια και από άλλες μουσουλμανικές χώρες, καθώς επίσης και από την ίδια την Τουρκία. Στη Συρία, τα άτομα αυτά είναι γνωστά ως οι «Τούρκοι αδελφοί μας», ενώ οι περισσότερες από αυτές τις οργα­νώσεις, εκτός από τον FSA, είχαν στενές σχέσεις με την Αλ Κάιντα και πρόσφατα προσχώρησαν στο Ισλαμικό Κράτος. 

Το καλοκαίρι του 2013, συνεχίζει το παραπάνω δη­μοσίευμα, προεβλήθη στο YouTube το απόσπασμα ενός βίντεο που έδειχνε την αποτρόπαια σκηνή του απο­κεφαλισμού τριών ανδρών από έναν άγνωστο άντρα. Ο τελευταίος και τα άλλα άτο­μα που απεικονίζονταν στο βίντεο μιλούσαν ρωσικά, ενώ στο ίδιο βίντεο ακούγεται και η φωνή ενός Τούρ­κου να φωνάζει «Κάτσε κά­τω, κάτσε κάτω». Το άτομο που εκτέλεσε τον αποκεφα­λισμό αναγνωρίσθηκε ως ο Magomed Abdulrahmanov, γνωστός επίσης με το πο­λεμικό του όνομα «Αμπού Μπανάτ» (από άλλα βίντεο σε ρωσικά ιστολογία ανα­γνωρίστηκε ως αξιωματικός της αστυνομίας στο Νταγκεστάν που μετέβη στη Συρία, ακολουθώντας τον δρόμο του τζιχάντ). 

Συλλήψεις 

Το άτομο αυτό, μαζί με τρία άλλα τσετσενικής καταγω­γής και μία γυναίκα συνελήφθησαν στις 23 Απριλίου 2013 (μία ημέρα μετά την απαγωγή των επισκόπων) σε έλεγχο της αστυνομίας έξω από το Ικόνιο, διότι δεν έφεραν κανονικά ταξιδιω­τικά έγγραφα. Σύμφωνα με τη «Ραντικάλ», η οποία δη­μοσίευσε αμέσως ένα άρ­θρο με τίτλο «Συνελήφθη ο δολοφόνος των επισκό­πων στην Κόνια» (Ικόνιο), τα άτομα που συνελήφθησαν χωρίς κανονικά έγγραφα ταυτότητας απελάθηκαν από την χώρα, πλην όμως αυ­τό ήταν ανακριβές. 

Στην πραγματικότητα, τα άτομα αυτά αφέθησαν ελεύθερα, αφού έδωσαν μια διεύθυνση διαμονής στην Κωνσταντινούπολη. Ένας αστυνομικός, πάντως, ανα­γνώρισε τον Αμπού Μπανάτ ως τον αποκεφαλιστή στο βίντεο και μια έρευ­να της αστυνομίας στη δι­εύθυνση που είχαν δώσει στην Κωνσταντινούπολη αποκάλυψε αργότερα την ύπαρξη όπλων, χειροβομ­βίδων και άλλου υλικού στο σπίτι τους. Το αποτέλεσμα ήταν τα άτομα αυτά να συλληφθούν για παραβίαση του νόμου περί όπλων και προ­ετοιμασία για εκτέλεση τρομοκρατικής ενέργειας, ενώ, στο μεταξύ, ένα περιοδικό του Ικονίου έδωσε ευρεία δημοσιότητα στο θέμα της συλλήψεως του δολοφόνου των επισκόπων. 

Όταν οι ειδήσεις «άπλω­σαν», οι τουρκικές Αρχές ανακοίνωσαν ότι τα άτομα αυτά είχαν απελαθεί, αν και ήταν γνωστό ότι ο Αμπού Μπανάτ κρατείτο από το κα­λοκαίρι του 2013 στις Φυλακές Μάλτεπε της Κωνσταντινουπόλεως. Γιατί; Διότι η έκθεση της αστυνομίας ανέφερε ότι ο Αμπού Μπανάτ ήταν γνωστές στη ΜIΤ, η οποία μάλιστα τον είχε εφοδιάσει με εξοπλισμό. 

Συντονισμός μέσω ασυρμάτων 

Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με το δημοσίευμα του AΙNA, ο Αμπού Μπανάτ είπε στους ανακριτές της αστυνομίας ότι ένα άτομο, το οποίο πίστευε ότι ήταν πράκτορας της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας, του έδωσε, μεταξύ άλλων, φο­ρητούς ασυρμάτους (οι οποίοι βρέθηκαν στο σπίτι του) για τον συντονισμό της δράσεως της ομάδος του με τη ΜΙΤ. Πληροφορίες αναφέρουν ακόμη ότι η ανάκριση του Αμπού Μπανάτ ήταν «λάιτ» και ότι δεν έγινε καμία εις βάθος διερεύνηση των σχέσεων του με τη ΜΙΤ. 

Οι γενικόλογες απαντήσεις και η άποψη του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας 

ΜΕ ΤΗΝ εξάπλωση των πληροφοριών για τη σύλληψη του απαγωγέα και δολοφό­νου των επισκόπων, ο επίσκοπος της Συριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας Γιουσέφ Τσετίν ήλθε σε επαφή με τον ΥΠΕΞ Α Νταβούτογλου, ο οποίος σε προσωπική συνάντηση μαζί του, είπε ότι, σύμφωνα με ενημέρω­ση που είχε από τις υπηρεσίες πληροφοριών και ασφαλείας της χώρας, οι επίσκοποι ήταν εν ζωή και η Τουρκία έκανε τα πάντα για να τους σώσει. Μια παρόμοια γενικόλογη απά­ντηση (σε ερώτηση που του υπεβλήθη) έδω­σε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ερντογάν, τον Νοέμβριο του 2013, κατά την επίσκε­ψή του στη Στοκχόλμη, ενώ τα Χριστούγεν­να του 2013 ο πρώην γενικός εισαγγελέας 

της Τουρκίας Σαντουλάχ Εργκίν παρέσχε τις ίδιες διαβεβαιώσεις στην Ελληνορθόδο­ξη Εκκλησία του Χαται (Αντιόχεια). Δηλώ­σεις καταφανέστατα ψευδείς, γιατί οι τουρ­κικές Αρχές, όλο αυτό το διάστημα, είχαν τον Αμπού Μπανάκ υπό κράτηση. Σημειώ­νεται ότι ερώτηση για την τύχη των δύο επι­σκόπων υπέβαλε και ο Τούρκος βουλευτής Ερόλ Ντόρα (Ασσύριος και χριστιανός) προς τον ίδιο τον Ερντογάν, αλλά φυσικά δεν έλα­βε καμία απάντηση. 

Το προφανές συμπέρασμα από όσα εν συντομία μόνο ανεφέρθησαν παραπάνω είναι ότι η Τουρκία συγκαλύπτει μία από τις πλέον αποτρόπαιες πράξεις τρομοκρα­τίας, για την οποία είχε πλήρη γνώση των πάντων, έχοντας επιπλέον παράσχει βοή­θεια σε οπλισμό και μέσα σε ομάδες τζιχαντιστών που έχουν άμεση σχέση με την Αλ Κάιντα και όχι μόνο. Ακόμη, δεν κάνει τίποτα εναντίον των δραστών της ειδεχθούς αυτής ενέργειας, αλλά τους προστατεύει με κά­θε τρόπο, εφαρμόζοντας την κλασική τεχνική της κωλυσιεργίας και αποκρύψεως πλη­ροφοριών, μέχρι να παρέλθει ο χρόνος και η υπόθεση να ξεχαστεί. 

Και μετά οι Αμερικανοί εκπλήσσονται που οι Τούρκοι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον αγώνα εναντίον του περιβόητου «Ισλαμικού Κράτους», και οι τελευταίοι δια­μαρτύρονται που οι αμερικανικές υπηρεσίες (με πρώτη την ΝSA) τους παρακολουθούν. 

Την πλέον χαρακτηριστική άποψη για την Τουρκία και τις σχέσεις της με την τρομοκρατία εξέφρασε στις αρχές Σεπτεμβρίου ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Μοσέ Γιαλόν, ομιλώντας σε συνέδριο του Διεθνούς Ινστιτούτου Αντιτρομοκρατίας στη Χερζλίγια, όπου εξέφρασε την οργή του για το γεγονός ότι η διεθνής κοινότητα επιτρέπει σε κράτη να υποστηρίζουν την τρομοκρατία, να είναι συγχρόνως μέλη σεβαστών διεθνών οργανισμών, όπως ο ΟΗΕ και -στην περί­πτωση της Τουρκίας- το ΝΑΤΟ. 

Βαριά και ανοιχτή η κατηγορία, αλλά οι Ισραηλινοί συνήθως έχουν σοβαρές πληροφορίες και στοιχεία όταν προβαίνουν σε τό­σο σοβαρές δηλώσεις. 

(Κυρ. Δημοκρατία-21/09/2014)