Ο ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΣ ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ

Ο Ταγίπ Ερντογάν με τον Ντερβίς Έρογλου στα Κατεχόμενα. 

του Μιχάλη Ιγνατίου 

Ουάσιγκτον 

Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι πλέον ο απόλυτος «άρχοντας» στη γειτονική χώρα μετά και τον εξοστρακισμό από την ενεργό πολιτική ζωή του πρώην προέδρου Αμπντουλάχ Γκιουλ. Εξυπηρετώντας όλες τις επιθυμίες του νέου ηγέτη της Τουρκίας, ο κ. Γκιουλ αναδείχθηκε σε «Φιλιππινέζα» του κ. Ερντογάν τα τελευταία 20 έτη και λογικό ήταν να τον «ανταμείψει» με την πρόωρη συνταξιοδότησή του. Βεβαίως, μερικοί αναλυτές στην Ουάσιγκτον πιστεύουν πως όταν έρθει το πολιτικό τέλος του νέου προέδρου, ως αποτέλεσμα της αντίδρασης στον απολυταρχισμό που επιβάλλει στον λαό, ο κ. Γκιουλ «θα είναι η καλύτερη εφεδρεία». 

Η χώρα, αλλά και η ευρύτερη γειτονιά της Μέσης Ανατολής και της ανατολικής Μεσογείου, ζουν ...στον αστερισμό του Ερντογάν, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τον επικίνδυνο χαρακτήρα του και τις ψυχασθενικές εκρήξεις του. Άλλωστε, δεν απαιτείται να έχει κανείς πρόσβαση σε κρατικά έγγραφα για να επιβεβαιώσει τα παραπάνω. Ο ίδιος φροντίζει να μην πλήττουν ούτε οι Τούρκοι πολίτες ούτε όσοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην πολιτική ζωή της χώρας. 

Έχοντας μία «ερωτική σχέση» με τις τηλεοπτικές κάμερες, δεν χάνει ευκαιρία να χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να φοβίζει τον λαό και να εκβιάζει και να απειλεί τους αντιπάλους του. Και όπως λένε και οι απλοί άνθρωποι στο Νησί «ο Ερντογάν δεν έχει εμπιστοσύνη»... 

Η Αθήνα και η Λευκωσία δεν έχουν αναλύσει με επάρκεια την περίπτωση του Ταγίπ Ερντογάν, ειδικά τις προθέσεις του έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου, προθέσεις που ούτε αγνές είναι, ούτε φιλικές, όπως υποστήριξα σε προηγούμενα κείμενά μου. Όταν αποστασιοποιείται η Ουάσιγκτον, που στήριξε την άνοδο του ισλαμικού κόμματος και του νέου προέδρου στην εξουσία, και τον στήριξε πολιτικά και οικονομικά από το 2002 μέχρι τον Μάιο του 2013, η Αθήνα και η Λευκωσία τι πρέπει να πράξουν... 

Όχι επειδή πρέπει να ακολουθούν τους Αμερικανούς σε κάθε τους βήμα, αλλά επειδή αυτή η αμερικανική κυβέρνηση και ο Πρόεδρος Ομπάμα είναι θύματα της κρυφής ισλαμικής ατζέντας του Ερντογάν. Δεν θα διαφωνήσω με όσους απαντήσουν «τα ήθελαν και τα έπαθαν», αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία η στάση του Λευκού Οίκου. Την περασμένη δε εβδομάδα, σε επίσημη ανακοίνωση της αμερικανικής προεδρίας γνωστοποιείτο ότι τον Μπαράκ Ομπάμα θα αντιπροσώπευε στην ορκωμοσία ο δεύτερος τη τάξη της πρεσβείας στην Άγκυρα, μια κίνηση που ορθώς χαρακτηρίστηκε «χαστούκι» στον νέο πρόεδρο της Τουρκίας. 

Η ταπεινωτική απάντηση 

Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με φόβο και δουλοπρέπεια, αν και μερικές φορές τα δείγματα «υποταγής» είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού και προκαλούν δικαιολογημένη οργή. Ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών ταξίδευσε στην Τουρκία για την ορκωμοσία του «Σουλτάνου» -και διορθώστε με αν κάνω λάθος- για να μεταφέρει την επιστολή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αναγνωρίζουν τον Νίκο Αναστασιάδη οι πάντες, όλες οι χώρες του κόσμου εκτός της Τουρκίας και υποβαθμίζει το αξίωμα και το ρόλο του για να στείλει μία επιστολή στον κ. Ερντογάν, ο οποίος από τα Κατεχόμενα απάντησε -ειδικά στον κ. Βενιζέλο που τον τίμησε με την παρουσία του- ότι για τη μη λύση του Κυπριακού ευθύνεται μόνον η Ελλάδα. «Πρέπει να κάνει το καθήκον της ως εγγυήτρια δύναμη, όπως το πράττει και η Τουρκία», ανέφερε, και πρόσθεσε πως εάν γίνει αυτό τότε το Κυπριακό θα επιλυθεί. Με λίγα λόγια, η απάντηση στην επιστολή του ηγέτη της Κύπρου, που μετέφερε ο κ. Βενιζέλος στον κ. Ερντογάν, είναι ότι το Κυπριακό δεν επιλύεται επειδή η Ελλάδα, που προφανώς διατηρεί... κατοχικά στρατεύματα στο νησί, δεν το επιθυμεί. 

Η Λευκωσία και η Αθήνα πρέπει να τερματίσουν την πολιτική της ηττοπάθειας και να σταματήσουν να ζητούν από τον κυπριακό λαό να αυτοκτονήσει. Πρέπει να αντιμετωπίσουν τον κ. Ερντογάν πολιτικά και διπλωματικά στους διεθνείς οργανισμούς και μέσα από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Όσο δεν νιώθει καμία πίεση για την παράνομη κατοχή, όσο η Λευκωσία και η Αθήνα «δεν ξαναβλέπουν το Κυπριακό και τη λύση του» εκτός των ορίων της φιλοτουρκικής και ρατσιστικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, η Κύπρος δεν έχει τύχη... 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-04/09/2014)