Εξοπλιστικά: Δυσαρέσκεια για τις καθυστερήσεις του ΓΕΑ

■ Μαχητικά αεροσκάφη τύπου F16. 

■ Προβλήματα δημιουργεί η μη έγκαιρη ολοκλήρωση του μεσοπρόθεσμου πενταετούς προγράμματος. 

Από τον 

Ευθύμιο Π. Πέτρου 

e p.petrou@gmail.com 

Στο Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας «χρεώνεται» η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του μεσοπρόθεσμου (πενταετούς) προγράμματος για τους εξοπλισμούς και τις προμήθειες αμυ­ντικού υλικού. Οι προτάσεις των επιτελεί­ων έπρεπε να είχαν υποβληθεί για περαι­τέρω επεξεργασία ήδη από την περασμένη εβδομάδα, αλλά η Αεροπορία -που είναι ο κλάδος με τις μεγαλύτερες απαιτήσεις, αφού διαθέτει το πλέον προηγμένο τεχνολογικά υλικό- δεν κατόρθωσε να «πιάσει» τις προθεσμίες. 

Πρώτο -και αρκετές ημέρες πριν πλησι­άσουν τα χρονικά όρια που είχαν τεθεί- κα­τέθεσε τις προτάσεις του...
για το μεσοπρό­θεσμο το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, ενώ ακολούθησε το Γενικό Επιτελείο Στρατού, που εκμεταλλεύτηκε όλον τον χρόνο που είχε διατεθεί. 

Πρόδηλη είναι η δυσαρέσκεια της πολιτικής ηγεσίας, η οποία θέλει να κλείσει μέ­σα στον επόμενο μήνα όλες τις εκκρεμότητες (και όχι μόνο τις εξοπλιστικές), ώστε ο διάδοχος του Δημήτρη Αβραμόπουλου να παραλάβει το υπουργείο με όλες τις διαδικασίες να εξελίσσονται ομαλά. 

Η καθυστέρηση του ΓΕΑ, όμως, δημι­ουργεί προβλήματα που ίσως διαφοροποι­ήσουν τελείως τους χρόνους για την έγκρι­ση και την υλοποίηση ολόκληρου του με­σοπρόθεσμου προγράμματος. Παράλληλα, δημιουργούνται τα περισσότερα προβλή­ματα στην έναρξη των προγραμμάτων της Πολεμικής Αεροπορίας, και κυρίως σε αυ­τά που αφορούν τον εκσυγχρονισμό μα­χητικών αεροσκαφών και τις διαδικασίες ανταλλακτικών και υποστηρίξεως, εξαιτίας των οποίων σήμερα αρκετές πολεμικές μοίρες βλέπουν τα περιθώρια και τις διαθεσιμότητες να στενεύουν επικίνδυνα. 

Και στους άλλους κλάδους, όμως, τα προβλήματα δεν είναι λίγα, καθώς όλοι πληρώνουν την αδράνεια των προηγού­μενων ετών, και κυρίως της περιόδου που υπουργοί ήταν οι κ. Βενιζέλος και Μπεγλίτης οπότε ουσιαστικά το στράτευμα εί­χε αφεθεί στην τύχη του, θα περίμενε, λοιπόν, κάνεις ότι τώρα, που χάρη στην πολιτική ηγεσία δίδεται η ευκαιρία να καλυ­φθούν όσο το δυνατόν περισσότερα κενά, τα επιτελεία θα άρπαζαν την ευκαιρία αυ­τήν για να «τρέξουν». Κάτι τέτοιο, όμως, δεν το βλέπουμε να γίνεται... 

Το πρόβλημα δεν είναι ακόμα οικονο­μικό, αφού σε επόμενη φάση τα προγράμ­ματα θα αξιολογηθούν, προκειμένου να τεθούν προτεραιότητες και να γίνει η κα­τανομή τους σε «κωδικούς» του Προϋπο­λογισμού. Στο μεταξύ, στις προθέσεις του υπουργείου είναι ο προγραμματισμός των εξοπλισμών να γίνεται σε βάθος 15ετίας και όχι 5ετίας, όπως ισχύει σήμερα. Στην πράξη έχει αποδειχθεί ότι και ο προϋπολογισμός των δαπανών είναι πλέον ορθολογικός, ενώ οι ταχύτητες ανανεώσεως του οπλισμού δεν είναι τέτοιες που να μπορούν να γίνο­νται σε περιορισμένο χρονικό εύρος. Θεωρητικά, δηλαδή τα Γενικά Επιτε­λεία θα έπρεπε, παράλληλα με τον δετή προγραμματισμό που ολοκληρώνουν, να διαμορφώνουν και το 15ετές πρόγραμμά τους, το οποίο στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι πρόγραμμα πλήρους αναμορφώσεως, καθώς θα πρέπει να υποστηρίξει τις απαιτήσεις της αναδιοργανώσεως που επιτέλους υλοποιείται. 

Αδύναμοι επιχειρησιακά, αλλά «ψύχραιμοι» οι Ευρωπαίοι 

Η ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ κλιμάκω­ση των κρίσεων στην Ουκρα­νία και τη Μέση Ανατολή (περιοχές Συρίας - Ιράκ - Κουρ­διστάν) έχει προκαλέσει εντο­νότατο σκεπτικισμό στις χώρες της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, οι οποίες τα τελευταία χρόνια μείω­ναν τόσο τους αμυντικούς προ­ϋπολογισμούς τους όσο και τις στρατιωτικές δυνατότητες τους. Μάλιστα, μεγάλες χώρες, όπως η Βρετανία, είχαν προγραμμα­τίσει τον περιορισμό των δυνατοτήτων τους στην ικανότη­τα να αντιμετωπίζουν χαμηλής εντάσεως καταστάσεις, δηλα­δή ειρηνευτικές αποστολές ή το πολύ πολύ κάποια επεισό­δια, όπως οι επιθέσεις της Χεζμπολάχ στο Ισραήλ πριν από οκτώ χρόνια. 

Μάλιστα, οι μειώσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις συνεχίζο­νται και σήμερα, παρόλο που τα οικονομικά μεγέθη στις χώρες της Βορείου Ευρώπης δείχνουν από το 2009 σημεία στα­θερής ανακάμψεως. Σε όλη την ευρωζώνη, όμως, κατά τα τέσσε­ρα τελευταία χρόνια οι αμυντι­κές δαπάνες μειώθηκαν κατά άλλο ένα 3,5%, ενώ μια αύξηση που μετά βίας θα αγγίζει το 1% τον χρόνο προβλέπεται για την περίοδο 2014-2018. 

Έτσι, σήμερα οι ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν με δέος τις εξελισσόμενες κρίσεις, διαπιστώνοντας τη στρατιωτική αδυναμία τους και τη γενικότε­ρη αδυναμία τους να επέμβουν ακόμη και αν οι συνθήκες το επιβάλλουν, καθώς υστερούν σε προσωπικό και σε δυνατότητες μεταφοράς και υποστηρίξεως δυνάμεων, ενώ οι εφεδρείες τους είναι σχεδόν ανύ­παρκτες. Δηλαδή δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις απειλές, παρά μόνο ως δορυ­φόροι των ενεργειών των Αμε­ρικανών, οι οποίοι αφενός δείχνουν αποπροσανατολισμένοι αναφορικά με τη Μέση Ανατο­λή και αφετέρου πολύ επίμονοι όσον αφορά την Ουκρανία. 

Προειδοποιήσεις 

Στις Βρυξέλλες, αλλά και σε άλλες πρωτεύουσες, μαζί με τις προειδοποιήσεις για ενδεχόμε­νη κλιμάκωση κανείς δεν θεω­ρεί ότι υφίσταται άμεση στρα­τιωτική απειλή από τη Ρωσία, αν και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δεν κρύβουν την ανη­συχία τους. 

Ανησυχία η οποία εκφράζε­ται με μια προσπάθεια να ανα­βαθμίσουν τα οπλοστάσιά τους όσο το δυνατόν ταχύτερα, αγοράζοντας μεταχειρισμένα οπλι­κά συστήματα κυρίως από τις ΗΠΑ αλλά και από τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες. 

Οι χώρες αυτές (Πολωνία, Ρουμανία, Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία) από την ημέρα που εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ ου­σιαστικά μηδένισαν τις αμυντι­κές δαπάνες τους και μόνο τώ­ρα δηλώνουν διατεθειμένες να διαθέσουν για αυτές το 2% του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος τους. Σε απόλυτους, αριθμούς, βέβαια, το ποσοστό αυ­τό εκπροσωπεί ένα πολύ μικρό ποσό, που φτάνει μόλις στο ένα τρίτο των χρημάτων τα οποία δαπανά μόνο η Γαλλία για την άμυνά της. 

Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι με τα δεδομένα αυτά, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η Ελλάς διαθέτει τις πολυαριθμότερες στρατιωτικές δυνάμεις, ενώ στο ΝΑΤΟ έρ­χεται τρίτη μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Τουρκία. 

(Εφ. Δημοκρατία-21/09/2014)