ΤΟΥΡΚΙΚΟ ... ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ

■ Η υπόθεση των «ομήρων» προκαλεί τη νοημοσύνη μας. 

του Μιχάλη Ιγνατίου 

Ουάσιγκτον 

Η απελευθέρωση των Τούρκων «ο­μήρων» από τους τζιχαντιστές και ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα ο Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τον πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου, έχουν δημιουργήσει υποψίες στη διεθνή κοι­νότητα. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ενενήντα έξι ώρες μετά το γεγονός, οι λαλίστατοι κατά τ' άλλα Αμερικανοί δεν έχουν αντιδράσει. Σε άλλες παρόμοιες πε­ριπτώσεις σπεύδουν πρώτοι να απονείμουν εύσημα και να χαρίσουν συγχαρητήρια... 

Το μεγάλο ερώτημα της πλειονότητας των διπλωματών και των αναλυτών είναι το εξής: Πώς είναι δυνατόν...
όμηροι πολίτες άλ­λων χωρών να βασανίζονται φρικτά και να απαγχονίζονται και όλοι οι Τούρκοι υπήκοοι να παραδίδονται χωρίς να πέσει σφαίρα και, μάλιστα, χωρίς κανένα απολύτως σημάδι κακοποίησης; Η δημοσιοποίηση της πληροφορίας ότι οι τουρκικές Αρχές ζήτησαν από τους «ομήρους» να μην μιλήσουν στους δημοσιογράφους -και το έθεσαν ως «απα­γόρευση»- είναι μια απάντηση στο ερώτη­μα. Αλλά είναι τα γεγονότα που μιλούν από μόνα τους και ελπίζω ότι οι Δυτικοί, και ειδι­κά οι Αμερικανοί, δεν θα παίξουν το παιχνί­δι της Τουρκίας, αλλά θα επιλέξουν να γίνει γνωστή η αλήθεια γύρω από μια ανύπαρκτη επιχείρηση που υποτίθεται ότι ανάγκασε τους τζιχαντιστές να παραδώσουν τους «ομήρους» στην... υπερδύναμη Τουρκία. 

Ποιες είναι άραγε οι συμφωνίες του Ερντογάν με τους απαγωγείς; Είναι μόνο χρήματα; Κι ας λέει πως δεν έδωσε λύτρα... Ή απελευ­θέρωσε και αντάλλαξε ηγετικά στελέχη του Ισλαμικού Κράτους που βρίσκονταν σε κατ' οίκον περιορισμό στην Τουρκία; Είναι μόνο αυτοί οι όροι που έθεσαν οι τζιχαντιστές ή απαίτησαν (και πέτυχαν) να συνεχιστούν η βοήθεια και η κάλυψη του τουρκικού κρά­τους; 

Η πρώτη διαπίστωσή μου είναι η εξής: εάν η Ελλάδα και η Κύπρος παρουσίαζαν συμπεριφορά όπως η τουρκική, οι Αμερι­κανοί, και γενικώς οι Δυτικοί, θα μας είχαν «σταυρώσει», όλα δε τα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης θα μας έβριζαν και θα μας χαρακτήριζαν τρομοκράτες. Για την Τουρκία δεν ακούγεται τίποτα, παρά μόνο δικαιολογίες, αν και η εφημερίδα New York Times δεν έχαψε το παραμύθι και συνεχίζει να παρουσιάζει την αλήθεια και τα πραγ­ματικά γεγονότα για τον βρώμικο ρόλο του Ταγίπ Ερντογάν. Αυτή η τόλμη που επέδειξε η εφημερίδα αντιμετωπίστηκε με ύβρεις και απειλές από τον Πρόεδρο της Τουρκίας και οι New York Times αναγκάστηκαν, σύμφωνα με πληροφορίες, να μεταφέρουν την ανταποκρίτριά τους στο Λονδίνο για να τη σώ­σουν. Φαντάζεστε να συνέβαινε κάτι ανάλο­γο στην Ελλάδα; Θα είχαν πέσει όλοι πάνω μας να μας φάνε... 

Έχω δεχτεί πολλές φορές ευγενικά παρά­πονα από Αμερικανούς διπλωμάτες όταν γράφω για τα δύο μέτρα και τα δύο σταθ­μά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έναντι της Τουρ­κίας, της Ελλάδας και της Κύπρου. Όταν παρουσιάζω τα γεγονότα και τα στοιχεία απαντούν με τον γνωστό, βλακώδη κατά τη γνώμη μου, τρόπο, για τα δήθεν «στρα­τηγικά συμφέροντα» της υπερδύναμης. Και είναι βλακώδης η θεωρία αυτή διότι η Τουρ­κία του Ταγίπ Ερντογάν αντιστρατεύεται τα στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής. Δεν τα βοηθά και, πολύ περισσότερο, δεν τα υπερασπίζεται. 

Η υπόθεση των «ομήρων» -και δεν είναι τυχαίο ότι τοποθετώ τη λέξη σε εισαγωγι­κά- θα σκάσει- δεν μπορεί να γίνει διαφο­ρετικά. Στήθηκε για να εξυπηρετήσει τον Ταγίπ Ερντογάν στη διάρκεια της προεκλο­γικής περιόδου ώστε να μην τον πιέζουν οι Αμερικανοί για να αναλάβει δράση εναντίον των τζιχαντιστών. Όλες οι απαντήσεις που έδωσε όταν του ζητούσαν να ενταχθεί στη «συμμαχία των προθύμων» ήταν ότι «έχω ομήρους, δεν μπορώ να ανταποκριθώ». Τώρα η δικαιολογία αυτή δεν υφίσταται. Αλλά ήδη ανακάλυψε την επόμενη... Το τουρκικό υπουργείο των Εξωτερικών φέρεται να είπε στον επιτετραμμένο της Ουάσιγκτον στην Άγκυρα ότι η ανοιχτή υποστήριξη της Τουρ­κίας στις ΗΠΑ θέτει σε κίνδυνο τα τουρκικά συμφέροντα, που προφανώς δεν ταυτίζο­νται με τα αμερικανικά... 

e-mail: mignatiou@aol.com 

twitter: @mignatiou 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-25/9-02/10-2014)