Η Ελλάδα το μεγάλο θύμα αλλά και κατηγορούμενη για τη λαθρομετανάστευση στην Ευρώπη

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ

Πρέσβυς ε.τ. 

Οι λαθρομετανάστες που δεν προέρχονται από εμπόλεμες χώρες, όπως η Συρία και το Ι­ράκ, και έχουν εγκλωβισθεί στα σύνο­ρα των Σκοπίων, καλούνται να επιστρέψουν στην Αθήνα. Η κυβέρνηση έστειλε γι' αυτό λεωφορεία για τη μεταφορά τους πίσω στην Αθήνα. Τα Σκόπια ισχυρίζονται ότι, με βάση τα όσα έχουν συμφωνηθεί στην πρόσφατη Ευρω­παϊκή Σύνοδο Κορυφής για τη Μετανάστευση, δεν έχουν υποχρέωση να επιτρέψουν τη διέλευση όσων δεν προ­έρχονται από εμπόλεμες χώρες, που έχουν κατ' αρχήν δι­καίωμα πολιτικού ασύλου. Ισχυρίζο­νται επίσης ότι δεν έχουν υποχρέωση να επιτρέψουν τη διέλευση σε όσους δεν έχουν καταγραφεί στην πρώτη χώρα εισόδου, που είναι η Ελλάδα...

Τα Σκόπια δεν είναι χώρα Σένγκεν και δεν δεσμεύονται τυπικά από τους κανονισμούς και τις αποφάσεις του χώρου αυτού. Εμπλέκονται όμως εκ των πραγμάτων στην Ευρωπαϊκή πο­λιτική για τους πρόσφυγες και τους λαθρομετανάστες που πλημμυρίζουν την Ευρώπη. Βρίσκονται στον Βαλκα­νικό δρόμο που ακολουθούν προς την Ευρώπη οι πρόσφυγες και λαθρο­μετανάστες και που είναι σήμερα ο κύριος. 

Τι αποδέχθηκε ακριβώς η Ελλά­δα στην τελευταία Σύνοδο Κορυ­φής για τη Μετανάστευση; Οι υπάρχουσες πληροφορίες δεν είναι πλή­ρως επιβεβαιωμένες, γιατί συντηρεί­ται σκοπίμως μια συσκότιση πάνω σε βασικές πτυχές του θέματος. Φαίνε­ται, όμως, πως η κυβέρνηση, πιεζόμενη στο θέμα της συνεργασίας με την Τουρκία στο Αιγαίο και για την αποδοχή ενός αυξημένου ρόλου της Frontex στα Ελληνικά σύνορα, έκανε σοβαρές υποχωρήσεις στο θέμα της διακρίσεως μεταξύ προσφύγων και λαθρομεταναστών και στο θέμα του αριθμού των προσφύγων - μεταναστών που πρέπει να μείνουν προς εγκατά­σταση στην Ελλάδα. 

Συγκεκριμένα, αποδέχθη­κε την αξίωση, που εγείρουν οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, η καταγραφή των προσφύ­γων - λαθρομεταναστών να γίνεται στη χώρα πρώτης ει­σόδου, όπως προβλέπεται α­πό τη Συνθήκη Σένγκεν. Η καταγραφή δεν είναι αθώα, γιατί πρέπει να έχει ως συνέ­χεια την προβλεπόμενη από τη Συνθήκη του Σένγκεν και την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο εξέταση της αιτήσεως για άσυλο των υποψηφίων προσφύγων. Με απλά λόγια, με την καταγραφή δρομολογείται στη χώρα της πρώτης ει­σόδου η διαλογή μεταξύ πραγματι­κών προσφύγων, που δικαιούνται άσυλο, και των λαθρομεταναστών, που κατ' αρχήν δεν δικαιούνται. 

Η συμφωνία αναλογικού καταμερι­σμού προσφύγων μεταξύ των διαφόρων χωρών-μελών αφορά, προφα­νώς, τους πρόσφυγες και όχι τους λα­θρομετανάστες. Από τη στιγμή που το βάρος του δύσκολου αυτού διαχωρι­σμού μεταφέρεται στη χώρα πρώτης εισόδου, οι άλλες χώρες ανακουφίζο­νται και προστατεύονται από τη μεγά­λη πίεση. Η Ελλάδα, όμως, που είναι πύλη εισόδου, καλείται να διαχειρισθεί όλο το βάρος των λαθρομετανα­στών, που αντιπροσωπεύουν το 80% περίπου του συνόλου. 

Οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, με προεξάρχουσες αυτές που θίγο­νται αμεσότερα, ενορχηστρώνουν μια εκστρατεία κατά της Ελλάδος ότι δεν ελέγχει τα σύνορά της και ότι δεν καταγράφει όλους τους πα­ράνομους μετανάστες, που εισέρ­χονται στο έδαφος της. Προτείνουν για τον λόγο αυτό να αναλάβει η Frontex τον έλεγχο από κοινού με την Ελλάδα και ζητούν, σε αντίθετη περίπτωση, εάν συνεχισθεί η σημερι­νή ανεξέλεγκτη κατάσταση, την απο­πομπή της Ελλάδος από τον κοινό χώρο Σένγκεν. 

Οι κατήγοροι της Ελλάδος παρα­λείπουν, βεβαίως, να διαπιστώσουν ότι τα ανοικτά Ελληνικά σύνορα με πρόσφυγες και λαθρομετανάστες εί­ναι επιταγή της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για το Άσυλο. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιβάλει ως πολιτική τα α­νοικτά σύνορα, που δεν επιτρέπουν την απώθηση στα σύνορα οποιουδήποτε δηλώσει ότι είναι πρόσφυγας και ζητά άσυλο. 

Η προσφερόμενη βοήθεια της Frontex, με δεδομένη την πολιτική αυτή, σε τι θα χρησιμεύσει; Θα χρησι­μεύσει στον καλύτερο έλεγχο για την καταγραφή όλων των εισερχομένων και στην τεχνική διεκπεραίωση της διαδικασίας αυτής. Σημειωτέον, έ­νας σημαντικός αριθμός λαθρομεταναστών επιδιώκει, για προφανείς λόγους, να αποφύγει την καταγρα­φή. Αφενός γιατί δεν θέλει να καταγραφεί στην κατηγορία του λαθρομε­τανάστη, που δεν δικαιούται άσυλο. Αφετέρου γιατί δεν θέλει να καθηλω­θεί στην Ελλάδα, θέλει να πάει στη Γερμανία ή σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα του Βορρά, όπου ελπίζει ότι θα βρει καλύτερους όρους εργασίας και κοι­νωνικής πρόνοιας. 

Η καταγραφή επομένως από μια αυξημένη δύναμη Frontex μπορεί να είναι πληρέστερη, αλλά δεν θα αλλάξει την ουσία του προβλήμα­τος για την Ελλάδα, θα εξυπηρετή­σει τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, που θα απαλλαγούν από την πίεση του μεγάλου όγκου των λαθρομε­ταναστών φορτώνοντας τη διαχεί­ρισή του στην Ελλάδα, ως χώρα πρώτης εισόδου. Οι άλλες Ευρωπαϊ­κές χώρες, με τη διευθέτηση αυτή, δεν θα αισθάνονται επίσης την ίδια πί­εση για αλλαγή πολιτικής στο θέμα της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για το Άσυ­λο, που επιβάλλει ανοικτά σύνορα. 

Μπορεί, όμως, η Ελλάδα να συ­νεχίσει την πολιτική αυτή, τις μεγα­λύτερες συνέπειες της οποίας υφίσταται αυτή ως χώρα πρώτης εισό­δου; Η απάντηση είναι ότι η Ευρώ­πη θα ελέγξει την πίεση στο εξωτε­ρικό της Ελληνο-Τουρκικό σύνορο, σε συνεργασία με την Τουρκία. Έ­χει, όμως, η Ελλάδα εμπιστοσύνη σ΄ αυτήν τη συνεργασία; Μπορεί η Ελ­λάδα να γίνει όμηρος αυτής της πο­λιτικής; 

Η Ελλάδα είναι το μεγάλο θύμα μιας ανεδαφικής Ευρωπαϊκής πολιτι­κής για τη μετανάστευση και το άσυ­λο. Κατηγορείται, όμως, επιπλέον ότι δεν ελέγχει τα σύνορά της και ότι έχει ευθύνη για την πλημμυρίδα των λαθρομεταναστών στην Ευρώπη. Η Τουρκία, που τους στέλνει, παίρνει οι­κονομικά και στρατηγικά ανταλλάγμα­τα. Με την ίδια κατηγορία, οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες είχαν επιβάλει στο παρελθόν το Δουβλίνο II. 

Με τη συμφωνία η Ελλάδα να κρατά ως «δικούς» της τους λαθρομετανάστες, που δεν δικαιού­νται άσυλο, επανέρχεται μερικώς, με άλλη μορφή, το Δουβλίνο II. Η Ελλάδα πρέπει, πράγματι, να αναλάβει τον έλεγχο των συνόρων της, αναστέλλοντας την εφαρμογή της καταχρηστικής Ευρωπαϊκής Οδηγί­ας για το Άσυλο μέχρι που να συμφωνηθούν μέτρα που θα καλύ­πτουν ουσιαστικά και την Ελλάδα και δεν θα της φορτώνουν τις συ­νέπειες μιας υποκριτικής, ύποπτης και ανεδαφικής πολιτικής. Απαραί­τητη προϋπόθεση, βεβαίως, είναι η ίδια η κυβέρνηση να μην υπερακο­ντίζει υπέρ της πολιτικής αυτής. 

(ΤΟ ΠΑΡΟΝ-06/12/2015)