Του ΠΕΤΡΟΥ ΤΡΟΥΠΙΩΤΗ
ptroupiotis@yahoo.gr
Δυστυχώς, όπως συμβαίνει δεκαετίες τώρα, μια σειρά από εσωτερικά ζητήματα της χώρας, αλλά και η μη ύπαρξη σοβαρού πολιτικού σχεδιασμού (και κυρίως σταθερού) για το ποια πολιτική θέλει ή πρέπει να ακολουθήσει η χώρα στις διεθνείς συμμαχίες και συνεργασίες της, μας οδηγούν στο περιθώριο των εξελίξεων στην περιοχή μας.
Μια περιοχή όπου γεωγραφικά έχουμε σημαντική θέση, μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει...
περίπου "το κέντρο του κόσμου", λόγω των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και λίγο πιο κάτω, όπως και πριν δύο δεκαετίες ήταν και πάλι το κέντρο του κόσμου, λόγω του Βαλκανικού και της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.
περίπου "το κέντρο του κόσμου", λόγω των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και λίγο πιο κάτω, όπως και πριν δύο δεκαετίες ήταν και πάλι το κέντρο του κόσμου, λόγω του Βαλκανικού και της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.
Κι όμως, η χώρα μας αδυνατεί να εκμεταλλευθεί και τη γεωγραφική της θέση και τη θέση της στη Δύση και τις σχέσεις που έχει με διάφορα εμπλεκόμενα κατά καιρούς κράτη στις κρίσεις της περιοχής. Έτσι, δυστυχώς, γίνεται και τώρα.
Η Ελλάδα, αντί να αποτελεί κλειδί για τη λύση των προβλημάτων, αναγκαίο σύμμαχο για όσους θέλουν να "ανακατευτούν" στα ζητήματα της περιοχής, τείνει δυστυχώς να γίνει μέρος της κρίσης ή έστω "παράπλευρη απώλεια".
Κι αυτό γιατί στη χώρα δεν υπάρχει σταθερή και με συγκεκριμένους στόχους εξωτερική πολιτική, πολιτική που θα στηρίζεται μόνο στα εθνικά συμφέροντα, την κάθε χρονική στιγμή, και με βάση τα γεγονότα της στιγμής και όχι σε γενικώς "φίλιες" ή και σε ιδεολογήματα" και "ιδεοληψίες".
Έτσι παραπαίουμε χωρίς στόχο και "ντρεπόμαστε" να δηλώσουμε ότι υπερασπίζουμε κάποια θέση, κάποια άποψη. Οπότε, ακόμα και όταν μετέχουμε σε κάτι, μετέχουμε δειλά, σιωπηλά, σαν να θέλουμε να κρυφτούμε.
Οπότε, τα γεγονότα μας ξεπερνούν, αλλάζουν ενώ εμείς κοιτάμε πίσω και τελικά χάνουμε ακόμα και κάποια πράγματα που μπορεί να είχαμε κερδίσει στο παρελθόν, είτε γιατί αυτό βόλευε και κάποιους άλλους, είτε γιατί έτσι έγινε τελικά, από τύχη.
Ένα από αυτά, η συμμαχία που τα τελευταία χρόνια είχε αναπτυχθεί με το Ισραήλ, μια συμμαχία που μπορούσε να μας βοηθήσει σε πάρα πολλά, αλλά και από θέμα της διαχείρισης της ΑΟΖ από την Κύπρο, ζήτημα σημαντικό για την περιοχή και τον ρόλο της Τουρκίας, φαίνεται πως κινδυνεύει να διαλυθεί ή έστω να "μαραζώσει".
Η χώρα μας, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, για λόγους που έχουν να κάνουν και με αγκυλώσεις αλλά και ιδεοληψίες, όχι μόνο της τωρινής κυβέρνησης αλλά και παλαιοτέρων, καθώς και ανώτερων κρατικών λειτουργών, δεν αξιοποίησε όσο μπορούσε τη συμμαχία αυτή.
Δεν προχώρησε σε γρήγορες κινήσεις ώστε να "δέσει", ακόμα και σε οικονομικό επίπεδο, κάποια πράγματα στις σχέσεις με το Ισραήλ. Την στιγμή μάλιστα που το Ισραήλ είχε βρεθεί "στα μαχαίρια" με την Τουρκία, δίνοντας μια τεράστια ευκαιρία στην Ελλάδα.
Εκτός από κάποιες δειλές συνεργασίες και επισκέψεις σε ανώτατο επίπεδο, που όμως δεν ήταν ούτε καλά προετοιμασμένες, οπότε έφεραν συγκεκριμένα αποτελέσματα, η χώρα μας έδειξε να "ντρέπεται" με τη συνεργασία αυτή. Έτσι, μην προβλέποντας και τις εξελίξεις στην περιοχή, άφησε και πάλι το έδαφος ελεύθερο στην Τουρκία.
Η πρόσφατη κρίση Ρωσίας- Τουρκίας φαίνεται πως έδωσε την αφορμή στην Άγκυρα να πλησιάσει και πάλι το Ισραήλ.
Έτσι, τα τελευταία εικοσιτετράωρα, οι πληροφορίες λένε ότι σε άκρως μυστική συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στη Ζυρίχη, μεταξύ απεσταλμένων των δύο πλευρών, η Άγκυρα και το Τελ Αβίβ κατέληξαν σε συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεών τους, που είχαν διαρραγεί από το 2010.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η Αθήνα χάνει έναν σημαντικό σύμμαχο στην περιοχή, με στρατηγικό ρόλο σε πολλά επίπεδα, ενώ, παράλληλα, τον σύμμαχο αυτό τον παίρνει πάλι η Άγκυρα. Διπλό το κακό δηλαδή...
Αν μάλιστα σκεφτούμε το γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή (και αφορά άμεσα και εμάς), την κόντρα Μόσχας-Τουρκίας, σε συνδυασμό με την αντίθεση Συρίας-Ισραήλ και την στήριξη Ρωσίας στη Συρία, αντιλαμβανόμαστε το τι αλλάζει.
Και βεβαίως, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την αμερικανική "πλάτη" και στις δύο αυτές χώρες, και για το θέμα της Μέσης Ανατολής, αλλά και για το θέμα της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.
Μήπως, λοιπόν, χάσαμε άλλη μία ευκαιρία;
(ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ-21/12/2015)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.