ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος 

Στην ομιλία που έκανε την Κυριακή το πρωί, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν στην Ένωση Ρουμελιωτών, (δηλαδή Τούρκων Βαλκάνιων), και ενώ η Τουρκία είχε περάσει μια φρικτή νύχτα με διαδηλωτές να συγκρούονται με δυ­νάμεις ασφαλείας σε δώδεκα περίπου πόλεις σε όλη την χώρα, επιτέθηκε με σφοδρότητα κατά της Ελλά­δας που την κατέκρινε για την στάση της στο αδελφό έθνος της "Μακεδονίας" και τόνισε πως προειδοποίη­σε τους Έλληνες πολιτικούς ότι η πολιτική τους κρα­τά όμηρο τους "Μακεδόνες". Δηλαδή μέσα στον τουρ­κικό ορυμαγδό θυμήθηκε να καταγγείλει εμάς για "προκλητική" συμπεριφορά.... 

Χτες, όπως έγινε γνωστό, όλη την μέρα δυο τουρκικά πολεμικά πλοία, λίγες μόλις μέρες μετά από την έντονη επίδειξη δύναμης των Τούρκων στο Αιγαίο με την πρωτοφανή σε συμμετοχή στρατιωτικών δυνάμεων άσκηση Deniz Kurdu. Η πρόκληση αυτή ήταν η πολλο­στή μέσα στον χρόνο και δείχνει πως τα παραμύθια της ελληνοτουρκικής φιλίας είναι απλά παραμύθια για τους κοιμισμένους. 

Η μεγάλη ελληνοτουρκική κρίση το 1996 στα Ίμια που είχε φέρει τις δυο χώρες στα πρόθυρα του πολέμου, είχε γίνει, ενώ στην Τουρκία υπήρχε μια μεγάλη πολιτική κρίση. Υπήρχε τότε διαμάχη μεταξύ των πολιτικών Τσιλέρ, Γιλμάζ, Ετσεβίτ, με τους στρατηγούς, ενώ ουσιαστικά στην Άγκυρα δεν υπήρχε κυβέρνηση. Η φιλόδοξη Τσιλέρ τότε ήθελε μια ελληνοτουρκική κρίση για να εδραιωθεί πολιτικά. 

Σήμερα η Τουρκία αντιμετωπίζει μια σειρά πολλα­πλών προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί από την κρίση στην Συρία και από την συνεχιζόμενη πολιτική "αποκεμαλοποίησης" του Ερντογάν. Μόλις πριν από δυο εβδομάδες 300 αξιωματικοί παραιτήθηκαν από τον τουρκικό στρατό. Η πολυδιαφημιζόμενη επίλυση του κουρδικού γρήγορα άρχισε να συναντά πολλά ε­μπόδια καθώς η αντίληψη των δυο πλευρών για την προώθησή της είναι τελείως διαφορετικές. Ακόμα και η προσέγγιση με το Ισραήλ έχει "κολλήσει", όπως έ­χουν κολλήσει και οι διαπραγματεύσεις για την απο­ζημίωση των θυμάτων του Μαβί Μαρμαρά από τους Ισραηλινούς. Αλλά το πιο σοβαρό πρόβλημα που έχει ανακύψει τελευταία είναι όλες οι κινήσεις του Ερντο­γάν υπέρ της επιβολής ενός καθαρά σουνιτικού Ι­σλάμ στους κρατικούς θεσμούς, γεγονός που έχει εξοργίσει τους Αλεβίτες, μια μειονότητα που πολλοί την ανεβάζουν σε 25 εκατομμύρια. Οi Αλεβίτες έχουν διαφωνήσει ανοιχτά με την πολιτική της Άγκυρας στο Συριακό και φανερά υποστηρίζουν τον ;Aσαντ. 

Όλα αυτά, μόνο εφησυχασμό δεν πρέπει να μας δη­μιουργούν. Η τακτική της πρόκλησης ελληνοτουρκικής κρίσης καθώς η Ελλάδα θεωρείται από την Άγκυρα σαν ένας εύκολος αντίπαλος προβάλλει για άλλη μια φορά σαν δέλεαρ στα τουρκικά αδιέξοδα. Το πρόβλη­μα είναι αν στην ελληνική κυβέρνηση έχουν καταλάβει τους κινδύνους από όλες αυτές τις εξελίξεις ή ακόμα βαυκαλίζονται με τις χαζοχαρούμενες ελληνοτουρκι­κές επαφές που μόνο στάχτη στα μάτια ρίχνουν, ή α­κόμα χειρότερα, "εκστασιάζονται" από τις ατέλειωτες συζητήσεις με τις αντιρατσιστικές τους κορώνες. 

Ώρα για μία τουρκική Άνοιξη... 

Γράφει ο Ιφικράτης Αμυράς 

Στην Τουρκία μετά τα πρόσφατα επεισόδια, με 4 νε­κρούς και εκατοντάδες τραυματίες από τις δολο­φονικές επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής του Ερντογάν, οι πληροφορίες αναφέρουν προγραμματισμό νέων ογκωδών διαδηλώσεων για σήμερα σε διάφορες πόλεις σε όλη την χώρα. 

Μία τουρκική Άνοιξη με χαρακτηριστικά αντάρτικου πόλε­ων, με την βοήθεια της Συρίας, του Ιράν, της Ρωσίας, των Κούρδων, και της Χεζμπολάχ επί τουρκικού εδάφους, θα ήταν η καλύτερη απάντηση στην τουρκική χρηματοδότη­ση της ισλαμικής τρομοκρατίας μέσα στην Συρία. Θα ήταν ένα καλό μάθημα στον νεο-οθωμανισμό, και θα μετατόπιζε το κέντρο βάρους των συγκρούσεων από την Συρία, στην Τουρκία. Ο Άσαντ και η κυβέρνηση της Συρί­ας δεν πρέπει να χάσει την μεγάλη ευκαιρία. Άμεσα πρέ­πει να δηλώσει ευθαρσώς ότι στηρίζει τις διαδηλώσεις κατά του Ερντογάν. 

Πρέπει να στείλει ομάδες εκπαιδευμένων Συρίων να κλι­μακώσουν τις διαδηλώσεις μέσα στην Τουρκία βοηθώντας τους Τούρκους διαδηλωτές με εκπαίδευση, χρήμα­τα, και ό,τι άλλο χρειαστούν. Αν το πράξει, θα σπάσει την διπλωματική απομόνωση στην οποία έχει περιέλθει η Συ­ρία. Αν αδρανήσει, θα έχει απέναντι της τον Ερντογάν να της κουνά επιδεικτικώς το δάκτυλο, ασκώντας κριτική για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Συρία. 

Στην πολιτική, 24 ώρες είναι πάρα πολύς χρόνος. Ο Άσα­ντ από την έναρξη του πολέμου στην Συρία για πρώτη φορά έχει την μπάλα στα χέρια του. θα δούμε αν διαθέ­τει ένστικτο κορυφαίου στρατηγού. 

Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία. Τώρα πρέπει να ανακοινώ­σει ο Άσαντ στήριξη των διαδηλωτών στην Τουρκία. Αν δεν το πράξει, θα έχει αυτοκτονήσει πολιτικώς. Ίσως να μην του δοθεί άλλη ευκαιρία για αντίποινα στην Τουρκία. Αυτός ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή για τους Έλληνες ηγέτες είναι μάθημα στρατηγι­κής. Κάθε φάση του μας απασχολεί. 

(Ελεύθερη Ώρα-Τρίτη 4 Ιουνίου 2013)