Γιατί ο αρχηγός της ΜΙΤ έγινε (ξαφνικά) στόχος!

Τι κρύβει το περίεργο παιχνίδι που παίζεται (με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα σε αμερικανικές εφημερίδες) τις τελευταίες ημέρες. Ο ρόλος της ισραηλινής MOSSAD και οι διαρροές για σχέσεις του Χακάν Φιντάν με τις μυστικές υπηρεσίες του Ιράν. 

Από τον Μάνο Ηλιάδη 

Ένα περίεργο παι­χνίδι παίζεται πε­ρίπου από τα μέ­σα του μήνα, μέ­σω δημοσιευμάτων, με στόχο την αρχηγό της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν, με σκοπούς που επιδέχονται πολλές ερμηνείες, που όλες όμως άπτονται σοβαρών θεμά­των της τουρκικής πολιτικής και οπωσδήποτε και της αντίστοιχης των ΗΠΑ και του Ισραήλ. 

Το θέμα ξεκίνησε με ένα δημοσίευμα, στις 16 Οκτωβρίου, του γνωστού για το κύρος του Αμερι­κανού ...αρθρογράφου Ντέιβιντ Ιγκνάσιους στην Washington Post», το οποίο αποκάλυψε ότι η ΜΙΤ είχε δώσει στις μυστικές υπηρεσίες του Ιράν (σ.σ.: MOIS) τα ονό­ματα 10 Ιρανών συνεργα­τών της MOSSAD, με απο­τέλεσμα την εξάρθρωση ενός δικτύου των Ισραη­λινών υπηρεσιών και την πρόκληση ανυπολόγι­στων ζημιών στον ζωτικό τομέα της συλλογής πλη­ροφοριών για το Ιράν. 

Τους κατέγραψαν 

Κατά το δημοσίευμα, τις ταυτότητες των Ιρανών συνεργατών της MOSSAD είχαν εντοπίσει οι πράκτορες της ΜΙΤ, που κα­τέγραψαν τις επαφές τους με τους εντός του τουρκικού εδάφους Ισραηλινούς «χειριστές» τους (σ.σ.: η πρακτική των πρακτόρων μίας χώρας να συναντούν σε τρίτη χώρα τις πηγές και εν γενεί συνεργάτες τους σε μία ξένη χώρα είναι κοι­νό φαινόμενο). 

Στο δημοσίευμα ανα­φερόταν επίσης ότι οι ισ­ραηλινές υπηρεσίες αντι­μετώπιζαν από καιρό με καχυποψία τον Χακάν Φι­ντάν -έναν εκ των πλέον έμπιστων συνεργατών του Τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν-, τον οποίο θε­ωρούσαν πηγή διαρροής πληροφοριών προς την Τε­χεράνη, τις οποίες συνέλεγαν οι αμερικανικές και οι ισραηλινές υπηρεσίες για το Ιράν. 

Επ' αυτού υπενθυμί­ζεται ότι στο τελευταίο βι­βλίο του συντάκτη του παρόντος («Η μυστική δράση των Τούρκων στην Ελλά­δα και η σύγχρονη ΜΙΤ», Infognomon, Ιαν. 2012) είχε αναφερθεί ότι «έναν περίπου μήνα μετά τον δι­ορισμό του Φιντάν στην ηγεσία της ΜΙΤ» (σ.σ.: 27 Μαΐου 2010) «ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Εχούντ Μπάρακ αποκά­λεσε τον Φιντάν "φίλο του Ιράν" και εξέφρασε ανησυχίες για διαρροή μυ­στικών του Ισραήλ προς το Ιράν, μέσω μιας δηλώσεώς του που υποτίθε­ται ότι διέρρευσε. 

Συγκεκριμένως, στις 25 Ιουνίου 2010, σε μία κεκλεισμέ­νων των θυρών ομιλία του σε ακτιβιστές του Κόμματός του (Εργατικό Κόμμα), η οποία έγινε με ειδική αναφορά στο πλαίσιο της συνεργασίας μεταξύ των υπηρεσιών πληροφοριών των δύο χωρών, ο Μπά­ρακ, αν και αποκάλεσε την Τουρκία "φίλη και μείζονα στρατηγική σύμμαχο", χαρακτήρισε τον Φιντάν ως φίλο του Ιράν. "Υπάρχουν αρκετά μυστικά μας (που έχουμε εμπιστευθεί στην Τουρκία) και η σκέψη ότι θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε αυτά οι Ιρα­νοί είναι ιδιαίτερα ανησυχητική"» δήλωσε, με απο­τέλεσμα την έντονη αντί­δραση της Άγκυρας. 

Να σημειωθεί ότι έξι ημέρες πριν από την «Washington Post» εί­χε προηγηθεί ένα δημο­σίευμα της «Wall Street Journal» (10 Οκτωβρίου), με το οποίο κατηγορείτο η Τουρκία ότι υποστήριζε ισλαμικές ριζοσπαστικές οργανώσεις στις επιθέσεις τους εναντίον των Κούρ­δων της Συρίας, παρά τις σχετικές προειδοποιήσεις των ΗΠΑ. 

Την επομένη του δημοσιεύματος της «Washington Post» -και συγκεκριμένως στις 17 Οκτωβρίου- ακολού­θησε ένα άλλο συναφές δημοσίευμα από τους «International New York Times» (πρώην «International Herald Tribune») με τίτλο «Οι πληροφορίες ότι η Τουρ­κία εξέθεσε (αποκάλυψε) κατασκόπους προκαλεί ένταση στις σχέσεις με το Ισραήλ». Στο δημοσίευ­μα, μεταξύ άλλων, ανα­φερόταν μία δήλωση του πρώην επικεφαλής της MOSSAD Danny Yatom, που κατέληγε με τη φράση «Υποψιαζόμαστε ότι οι Τούρκοι μεταφέρουν στο Ιράν πληροφορίες που μπορούν να μας θέσουν σε κίνδυνο». 

Στις 17 Οκτωβρίου επί­σης, σε ένα πρωτοσέλιδο δημοσίευμα των «Financial Times», αναφέρονταν αρ­νητικές πληροφορίες για την Τουρκία, όπως ότι είχε παραιτηθεί από μία σειρά φιλόδοξων έργων, συμπε­ριλαμβανομένου του τρί­του αερολιμένα της Κων­σταντινουπόλεως, ενώ στις 20 Οκτωβρίου στην ηλεκτρονική τους έκδοση υπήρχε άλλο αρνητικό άρ­θρο με τίτλο «Αυξάνονται οι αμφιβολίες για τους δεσμούς της Τουρκίας με τη Δύση». 

Αντιδράσεις 

Όπως ήταν φυσικό, τα αλ­λεπάλληλα αυτά δημο­σιεύματα, με στόχο κυρίως τον Φιντάν, προκάλε­σαν την άμεση αντίδραση του ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος δή­λωσε στους δημοσιογράφους στις 17 Οκτωβρίου ότι τα δημοσιεύματα ήταν αναληθή και μαύρη προ­παγάνδα (χωρίς όμως να προσδιορίσει ποιος ήταν πίσω από αυτή) και ότι τα άρθρα ήταν «ενδιαφέρο­ντα ως προς το περιεχόμε­νο και τον χρόνο» (timing) που εμφανίσθηκαν. Είναι σημαντικό να σημειωθεί εδώ ότι ο λόγος γι' αυτήν την παρατήρηση ήταν πως η υπόθεση συλλήψεως των 10 πρακτόρων του Ισραήλ είχε λάβει χώρα στις αρχές του 2010 και οι πληροφο­ρίες για το θέμα αυτό διαρ­ρέουν τώρα. 

Πηγές πάντως από το περιβάλλον του Ερντογάν εστράφησαν αμέσως κα­τά του συνήθους υπόπτου, του Ισραήλ, ενώ πρόσθε­σαν ότι στην υπόθεση αυ­τή δεν ήταν αθώα ούτε η Ουάσινγκτον. 

Περιμένοντας τις εξελίξεις 

Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί με βεβαι­ότητα είναι το κλασικό αξίωμα στον χώρο των πληρο­φοριών ότι, όταν δεν βγαίνει συμπέρασμα, απλώς μας λείπουν πληροφορίες. 

Από την άποψη αυτή, ενδιαφέρον θα έχει ποια θα είναι, εάν φυσικά υπάρξει, η επόμενη κίνηση των ορ­γανωτών αυτής της επιθέσεως εναντίον της Τουρκίας. 

Η υποστήριξη στην Τζιχάντ και η (έντονη) ανάμειξη της Τουρκίας στη Συρία 

«ΟΠΩΣ επίσης ήταν φυσικό, τα δημοσιεύ­ματα αυτά προκάλεσαν τον προβληματισμό της Άγκυρας, δεδομένου ότι η επίθεση ενα­ντίον του αρχηγού μίας μυστικής υπηρεσίας δεν είναι ποτέ μία υπόθεση χωρίς... ουρά. Μία πρώτη εξήγηση ήταν ότι η Ουάσιν­γκτον και το Ισραήλ επιχειρούν μέσω των ΜΜΕ να πιέσουν την Τουρκία στοχοποιώντας τον Φιντάν, αλλά στην πραγματικό­τητα ο λόγος είναι η τουρκική πολιτική για τη Συρία και κυρίως η αμερικανική δυσαρέ­σκεια για το γεγονός ότι η Άγκυρα παρέχει βοήθεια στους τζιχαντιστές. 

Ο ειδικευμένος οε θέματα πληροφορι­ών συντάκτης της «Χουριέτ» Ισμέτ Μπερκάν, αφού ανέφερε τη ζωτική σημασία που έχει για το Ισραήλ το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, διατύπωσε τον εξής συλλογι­σμό: «Δηλαδή χάνεις 10 πολύτιμους πρά­κτορες σε μία τέτοια υπόθεση και η αντί­δραση σου είναι απλά να αφήσεις να διαρρεύσουν κάποιες αποσπασματικές πληροφορίες μέσω του Τύπου έπειτα από τόσο χρόνο; Είναι δυνατόν αυτό; Οι αντιδράσεις σε μία τέτοια άνευ προηγουμένου κατα­στροφή δεν μπορεί να είναι τόσο ελαφρά και απλή. Πρέπει να κρύβεται κάτι άλλο πίσω από όλα αυτά». 

Οι εξηγήσεις 

Τα σχόλια και οι πιθανές εξηγήσεις είναι πολλές, με Τούρκους αναλυτές να ισχυρί­ζονται ότι μέσω του Φιντάν επιχειρείται να πληγεί ο Ερντογάν ή να του δοθεί μία προ­ειδοποίηση του τύπου «είσαι ο επόμενος», άλλους να ισχυρίζονται ότι στόχοι είναι και οι δύο τους και άλλους να τα αποδίδουν όλα αυτά στην αντίδραση που προκάλεσε η πολιτική του Τούρκου πρωθυπουργού στο Κουρδικό, δεδομένου ότι τούτο δεν είναι απλά ένα εσωτερικό πρόβλημα της Τουρκί­ας αλλά ένα θέμα με προεκτάσεις που επη­ρεάζουν τον μελλοντικό χάρτη ολόκληρης της περιοχής. 

Μεταξύ των εξηγήσεων περιλαμβάνε­ται και η αντίδραση εξωτερικών παραγό­ντων για την έντονη ανάμειξη της Τουρκί­ας του Ερντογάν στο συριακό πρόβλημα και την ανοιχτή υποστήριξη των εξτρεμιστικών ισλαμιστικών οργανώσεων που συνεργάζο­νται με την Αλ Κάιντα. 

Τα συμπεράσματα από την περίεργη αυτή υπόθεση δεν είναι εύκολο να προ­κύψουν, ιδίως όταν σε τέτοιες υποθέσεις εμπλέκονται μυστικές υπηρεσίες. Η χρή­ση παρωχημένων πληροφοριών, όπως η υπόθεση της προ έτους και πλέον αποκαλύψεως της ταυτότητας 10 συνεργατών των ισραηλινών υπηρεσιών που αποκαλύπτεται τώρα, χωρίς το Ισραήλ να αντιδράσει τότε, δεν αποτελεί κατ΄ανάγκην ένδειξη ότι τίποτε δεν συνέβη. 

Γιατί, απλούστατα, εάν οι Ισραηλινοί αντιδρούσαν τότε, θα ήταν σαν να καταδί­καζαν σίγουρα τους μέχρι τότε συνεργάτες τους, ενώ, αν το έκαναν τώρα αυτό, θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι Ιρανοί τους έστει­λαν ήδη να… συναντήσουν τους προγόνους τους και οι Ισραηλινοί, που το έμαθαν, το χρησιμοποιούν τώρα ως όπλο εναντίον της Τουρκίας. 

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η συντονι­σμένη δράση των εφημερίδων που αναφέρ­θηκαν θυμίζει τα δημοσιεύματα που προηγούντο κάθε επιθέσεως, ένοπλης ή άλλης, εναντίον μίας χώρας. 

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-27/10/2013)