ΕΝΑ … ΦΕΣΙ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ

•Τα ύποπτα παιχνίδια της Άγκυρας με τον μουφτή και η αντίδραση της Αθήνας

•Όλα όσα δεν έκαναν οι ελληνικές κυβερνήσεις έδωσαν χώρο στους Τούρκους, οι οποίοι θρασύτατα επικαλούνται τη Συνθήκη της Λωζάννης. 

Του K.Ι. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ 

Η Άγκυρα δεν κατάφερε ποτέ να ξεγελάσει κανέ­ναν για το τι θέλει να πετύχει στη Θράκη. Η στρατηγική της στόχο έχει να μετατρέψει την εκεί μου­σουλμανική μειονότητα σε τουρκο-μουσουλμανική «κοινότητα». Και επί των ημερών Ερντογάν, μάλιστα, αυτό έγινε ξεκάθαρο, με τον ίδιο τον Τούρκο πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ανοικτά πλέον τον όρο «κοινότητα». Τώρα, ο Ερντογάν ανησυχεί -και πολύ σωστά- επειδή η Αθήνα επιμένει στη νο­μοθέτηση της εκλογής μουφτή από το ελληνικό Κράτος και όχι από τους μειονοτικούς, όπως το θέλει η Άγκυρα. 

Στη Θράκη, όπου κατά ευρωπαϊκή πρωτοτυπία ισχύει ακόμα η σαρία (ιερατικός νόμος), η τουρκική... πολιτική υπολογίζει ιδιαίτερα στην επιρροή που μπορεί να ασκούν οι μουφτήδες στον ντόπιο μου­σουλμανικό πληθυσμό, παράλλη­λα με τις θρασύτατες πολιτικές που ασκούν το προξενείο Κομοτηνής και οι τουρκικές μυστικές υπηρεσί­ες, με χρηματοδοτήσεις, πιέσεις και ποικίλους εκβιασμούς στον χώρο της μειονότητας. 

ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Πίσω από όλα αυτά, όμως, υπάρ­χει δυστυχώς... ελληνικός δάκτυλος. Και αυτός συνίσταται στη βροντερή και ανεξήγητη (με κάθε λογική) ανυπαρξία πολιτικής των κυβερνήσεων της Αθήνας για ανα­πτυξιακή ενίσχυση της Θράκης και για μία σθεναρή, δυναμική πολιτι­κή αντιμετώπισης μιας επιθετικής τουρκικής «πολιτικής» επί ελληνι­κού εδάφους. Η βαριά ελληνική αμέλεια σε οικονομικό, διοικητικό, πολιτισμικό και κοινωνικό επίπεδο στη Θράκη, η πολιτική δειλία των κυβερνήσεων και η εκ μέρους της Αθήνας πολιτικά απαράδεκτη σιωπηρή αποδοχή της άσκησης ενός αυθαίρετου δικαιώματος εποπτείας της Τουρκίας (droit de regard) για τους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες ενίσχυσαν τις προκλητικές τουρκικές «πολιτικές». Η εντυπωσι­ακή ελληνική αδράνεια έδωσε στην Τουρκία την άνεση χρόνου για μια επιμελή οργάνωση της πολιτικής της για «αξιοποίηση» των μουσουλ­μάνων στη Θράκη, αλλά (τα τελευταία χρονιά) και στα Δωδεκάνησο. Και όλα αυτά με δραστηριότητες σε διεθνές επίπεδο. 

ΖΗΤΕΙ ΤΖΑΜΙΑ. Τώρα, ο ισλα­μικών αντιλήψεων Ταγίπ Ερντο­γάν εμφανίζεται αυθαιρέτως ως... θρησκευτικός ηγέτης και προστά­της όλων των μουσουλμάνων που βρίσκονται στην Ελλάδα! Και ζητά από την Αθήνα να κατασκευάσει γι΄ αυτούς τζαμιά, ενώ την ίδια ώρα προβάλλει την υπόθεση της εκλο­γής μουφτήδων στη Θράκη ως ισοδύναμη και ανταλλάξιμη με την υπόθεση της άδειας λειτουργίας της Σχολής της Χάλκης -κάτι που βεβαίως αφορά τις διεθνείς υποχρεώσεις της Τουρκί­ας για τη λειτουργία του Οικουμε­νικού Πατριαρχείου. Διπλωματικοί κύκλοι στην Αθήνα αναφέρουν ότι ορθώς η κυβέρνηση αρνείται σή­μερα αυτή την «ισοδυναμία», αλλά τονίζουν και ότι στο εξής η ελληνι­κή διπλωματία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περιλαμβάνει, έστω και εμμέσως, στις διμερείς επαφές της με την Άγκυρα το ζήτημα της Σχολής της Χάλκης. Αντιθέτως, λένε, είναι καιρός να αντιδράσει η Αθήνα στις προκλητικές «βόλτες» που κάνουν κάθε τόσο στη Θράκη Τούρκοι υπουργοί και αξιωματούχοι ως δήθεν θεσμι­κοί «προστάτες» των εκεί μουσουλμάνων -αναιδώς επικαλούμενοι μάλιστα τα προβλεπόμενα στη Συνθήκη της Λωζάννης, την οποία η Άγκυρα έχει προ πολλών δεκαετιών κουρελιάσει στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και στην Τένεδο. 

ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ. Επισημαίνεται από πρώην και εν ενεργεία διπλωματικούς παράγοντες ότι γενικότερα η αδρανής (ακόμη και βλακώδης σε ορισμένα ση­μεία της) πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων στη Θράκη συνιστά ένα τεράστιο εθνικό στρατηγικό λάθος, που ήδη κοστίζει ακριβά. «Αλλαγή σελίδας» με σχέδιο στρα­τηγικό πολλών επιπέδων είναι το μόνο που πρέπει να αποφασίσει η Αθήνα για τη Θράκη, όπου ήδη η τουρκική στρατηγική έχει βά­λει τις πρώτες βάσεις γιο τη διεκδίκη­ση αργότερα, σε «κατάλληλο» χρόνο, μιας «αυτοδιοικούμενης» περι­οχής, «τουρκικής» εντός ελληνικής επικράτειας. Σήμερα οι τουρκικές πολιτικές για τη Θράκη είναι αναβαθμισμένες. Πέραν της «δουλειάς των τουρκικών μυστικών υπηρε­σιών, αυξάνουν οι τραπεζικές και επιχειρηματικές δραστηριότητες. Παράλληλα, εργάζεται για την προ­ώθηση ισλαμοτουρκικής κουλτούρας το διεθνώς δραστήριο κίνημα Νουρτζού, του περιβόητου Φετουλάχ Γκιουλέν, που, εμφανιζόμενο ως μετριοπαθές ισλαμικό κίνημα (και συμμαχικό εργαλείο του Ερ­ντογάν), κινείται στη Θράκη με δραστηριότητες γνωστές στις ελληνικές υπηρεσίες εθνικής ασφά­λειας και πληροφοριών. 

Ας σημειωθεί ότι οικονομικά δρα­στήριοι φίλοι και υποστηρικτές του Γκιουλέν έχουν συγκεντρωθεί στον επιχειρηματικό όμιλο Tuskon, που διατηρεί στενές σχέσεις με την κυ­βέρνηση του κ. Ερντογάν και απο­τελεί εργαλείο τουρκικής διείσδυ­σης στα Βαλκάνια έως και στον Καύκασο. 

Οι εκτιμήσεις του ελληνικού ΥΠ.ΕΞ. 

Το αυξανόμενο ενδιαφέρον της Τουρκίας για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής Θρά­κης είναι διαρκές. Αλλά σή­μερα ιδιαιτέρως η έντασή του συνδέεται τόσο με τον υπολο­γισμό της Άγκυρας ότι η Ελ­λάδα βρίσκεται στην παρού­σα φάση σε αδυναμία όσο και με το γεγονός ότι στην Ευρω­παϊκή Ένωση η Τουρκία δεν παίρνει καθόλου καλό βαθμό σε ό,τι αφορά τις συμπεριφο­ρές της σε θέματα θρησκευτι­κών και ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Έτσι, η τουρκική πλευρά προ­σπαθεί τώρα να «αποδείξει» ότι ένα κράτος-μέλος της Ε,Ε., η Ελλάδα, δεν συμπεριφέρε­ται καλά στη μουσουλμανι­κά μειονότητα και αρνείται να «συνεργαστεί» με την Τουρκία για τη λύση «σχετικών» προ­βλημάτων.. 

Στο υπουργείο Εξωτερικών εκτιμάται σήμερα ότι η «εξα­γωγή» πάλι του ζητήμα­τος της Θράκης, καθώς και οι «βόλτες» πολεμικών σκα­φών έξω από την Κέα πρέπει να συνδυαστούν και με τον εκνευρισμό που προκαλούν στον κ. Ερντογάν και στον κ. Αχμέτ Νταβούτογλου ορισμέ­νες υποθέσεις, όπως οι Κούρ­δοι και ο Ασαντ, η συνερ­γασία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, η «εκκρεμότητα» του Κυπριακού και οι πρώτες, δει­λές έστω, «επαφές» Ουάσιν­γκτον και Τεχεράνης. 

(ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ-18/10/2013)