Σκανδαλ-ίδια γεύση

■ Η ανθρωπότητα κρατούσε την ανάσα της περιμένοντας -εις μάτην- να παραιτηθεί ο Σκανδαλίδης. Παραλίγο να σκάσει (η ανθρωπότητα). 

Περίπτωση εσφαλμένου συναγερμού: Ο Βασίλης Λεβέντης, τον Οκτώβριο του 1993, νομίζοντας ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν έτοιμη να κλείσει το Κανάλι 67 (τηλεοπτική ονειροχώρα διαφώτισης και σπαρταριστού γέλιου) απειλούσε θεούς και δαίμονες. «Είναι η τελευταία εκπομπή του Καναλιού 67, θα τους πάρει ο διάολος όλους!» έλεγε ο πρόεδρος και οι... μουτζαχεντίν της Ένωσης Κεντρώων (το κόμμα του προέδρου) ήταν έτοιμοι να εκραγούν από τη δίκαιη οργή. Καλούσαν στο τηλέφωνο τον αγιατολάχ της κεντρώ­ας ιδεολογίας και ορκίζονταν εκδίκη­ση. Η «τελευταία» εκπομπή, τελικά, δεν ήταν η τελευταία. Ακολούθησαν χιλιάδες. Το Κανάλι 67 δεν έκλεισε. Η συχνότητα πουλήθηκε, αλλά το τηλεοπτικό ιεροδιδασκαλείο του κ. Λεβέ­ντη συνέχισε να λειτουργεί - μέχρι πρότινος. 

Κι άλλος εσφαλμένος συναγερμός: Στα μέσα Ιουλίου του 2011 ο τό­τε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστας Σκανδαλίδης είπε σε αθηνα­ϊκό ραδιόφωνο, σχολιάζοντας το εν­δεχόμενο να τοποθετηθεί στο υπουργείο του τροϊκάνος τοποτηρητής: «Εγώ μπάστακες δεν δέχομαι. Αν υπάρξει τέτοια εξέλιξη, θα παραιτηθώ». Ούτε αυτό έγινε, παρόλο που η τρόικα σκέφτεται να τοποθετήσει δερβέναγες ακόμα και στα δημόσια ουρητήρια. 

Απαπα-παραίτηση 

Ακόμα ένας εσφαλμένος συναγερμός: Η συνέντευξη που είχε δώσει ο κ. Σκανδαλίδης στη «Real News » στις 27 Ιουλίου έκανε πολλούς (αφελείς) να υποθέσουν ότι ο παράτολμος σοσιαλιστής θα καταψήφιζε τους νόμους που θα ρήμαζαν έτι περαιτέρω την τρύπια τσέπη του Έλληνος κι ότι η γενναία φιλολαϊκή στάση του θα τίναζε στον αέρα τις εύθραυστες κυβερνητικές ισορροπίες. Τα είπε νέτα σκέτα: «Αν είναι να ακολουθήσει εντελώς άλλη πολιτική από την προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων, ας έρθει στη Βουλή να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτή τη νέα πολιτική. [...] Πρόκειται πλέον και για θέμα δημοκρατίας και ανυποληψίας του πολιτικού συστήματος. Τι ανασύσταση να κάνουμε και πώς αυτή θα πετύχει αν δεν είμαστε στοιχειωδώς συνεπείς με τον λόγο που εκφέρουμε;» 

Κοντολογίς, Παναγιά μου, βόη­θα. Ποιος είδε τον επαναστάτη ποπολάρο και δεν τον φοβήθηκε. Όμως, από τότε πέρασε πολύς καιρός. Αιωνιότητα. Δηλαδή, μια βδομάδα. Αρ­κούσε για να μεταπείσει τον Κώστα Σκανδαλίδη να βάλει νερό στο κρασί του. Δεν θα ρίξει την κυβέρνηση. Στο «Βήμα» διευκρίνισε ότι απλά θα καταψηφίσει «συγκεκριμένα μέτρα που θίγουν τις συντάξεις του ΟΓΑ και γε­νικά τις χαμηλές συντάξεις ή που μει­ώνουν τις αποδοχές του αστυνομικού στον δρόμο». 

Παρατρίχα τη γλιτώσαμε την αιματοχυσία... 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΚΟΣ

(ΕΦ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-03/9/2012)