Αν δεν μπορείς να πείσεις, μπέρδεψε!

Μπορεί κάποιος αληθινά να συλλάβει ποιο νήμα ψάχνει να βρει ο τυφλοπόντικας του ΣΥΡΙΖΑ στα σκότη του αριστερίστικου τούνελ; 

Ο μετασχηματισμός της υπόκωφης λαϊκής διαθεσιμότητας σε μια νέα κοινωνική πλειοψηφία της ανατροπής προϋποθέτει να ξαναβγούν οι πολίτες στους δρό­μους στη βάση των προταγμάτων της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, σε αντιστοίχιση με τους αγώνες και τις αγωνίες των άλλων ευρωπαϊκών λαών. Η συγκρότη­ση της δημοκρατικής παράτα­ξης της Αριστεράς αντιπροσωπεύει μια νέα πολιτική προ­οπτική, ώστε οι εξελίξεις να έχουν προοδευτική κατεύθυνση, να οδηγούν στο φως κι όχι βαθύτερα στο τούνελ. 

Κάθε ιστορική περίοδος σφραγίζεται από πολιτικές ανακατατάξεις. Η χθεσινή μα­ζική συγκέντρωση του ΣΥΡΙ­ΖΑ ΕΚΜ αντιπροσωπεύει το νέο, το αναδυόμενο, το δυνα­μικό. Είναι ο τυφλοπόντικας που σκάβει για να βρει το νήμα του δημοκρατικού ριζοσπα­στισμού, που αποδιαρθρώνει κατεστημένες σχέσεις και απε­λευθερώνει δυνατότητες». 

Εφημερίδα Αυγή, «Το νήμα τον ριζοσπαστισμού», 4/9/2012, σελ. 2 

Σοφόν το σαφές λέγεται στην Ελλάδα από την εποχή της κλασικής αρχαιότητας μέ­χρι σήμερα. Υποκείμενο, ρή­μα, αντικείμενο. Μεταφορά και παρομοίωση. Παραλλη­λισμός. Επαγωγική και παρα­γωγική σκέψη. Μεστός λόγος με συγκεκριμένο περιεχόμενο. Προσεκτική επιλογή των λέξε­ων που θα περάσουν στο κείμενο και ακόμα προσεκτικότερος αποκλεισμός του περιττού, του ακατανόητου, Απλοί κανόνες μιας γλώσσας, της ελληνικής, που εξελισσόταν αρμονικά ακόμα και σε ...ταραγμένες περιόδους-μέχρι να ενσκήψει η (κατά Ζουράρι) πρωτοπασοκική κι ύστερα η «νατοκεμαλική συμμωρία της Ιστορίας», που άρχισε να πριονίζει μανι­ωδώς το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε. Ο σαφής και άμε­σος λόγος είναι το μέγα προνό­μιο, το ατού εκείνου που θέλει να μεταγγίσει την άποψη του στο κοινό και αντέχει τον έλεγ­χο των γραπτών και των λεγο­μένων του, επειδή αφενός τα κατέχει και αφετέρου τα πιστεύει. Ο σαφής και άμεσος λόγος είναι ο απόλυ­τος εφιάλτης εκείνου που δεν μπορεί να υποστεί την κρίση των άλλων, διότι δεν έχει να τους πει κά­τι συγκεκριμένο. «Αν δεν μπο­ρείς να τους πείσεις, μπέρδεψέ τους» προτείνουν στους ανερμάτιστους και ανασφαλείς ηγήτορες οι «γκουρού» της παραπλάνησης, που τη μεταμφιέζουν σε «επικοινωνία». Και το ερώτημα παραμένει: Τι θέλει να πει ο ποιητής με τα παραπάνω δυσνόητα; Τι είναι ο μετασχηματισμός της υπόκωφης λαϊκής διαθεσι­μότητας»; Πώς ερμηνεύει κά­ποιος τη φράση «είναι ο τυφλοπόντικας που σκάβει για να βρει το νήμα του δημοκρατι­κού ριζοσπαστισμού», η οποία αναφέρεται σε μια συγκέντρω­ση του ΣΥΡΙΖΑ που έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου; Πώς μπορεί κάποιος να γεμίσει το τερά­στιο κενό που χάσκει στις διά­φορες «άρχουσες» (ορθότερα υπάρχουσες) τάξεις της χώ­ρας όταν δεν έχει ο ίδιος κατασταλάξει στο τι ακρι­βώς σκέφτε­ται και προσ­δοκά; 

Ο ΣΥΡΙΖΑ-και αντίστοιχες με αυτόν δυνάμεις της άκρας, της «ανανεωτικής», της νεφε­λώδους Αριστεράς ανά τον κό­σμο- νομιμοποιείται να διεκδικεί μερίδιο εξουσίας και επιρροής. Ωστόσο, θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να εξηγήσει πως θα διαχειριστεί την ισχύ που θα του δώσουν το εκλογικό σώμα και η κοινωνία. Αυτοπροσδιορίζεται ως κόμμα της «ριζοσπαστικής» Αριστεράς, αλλά παραλείπει να αναλύσει την έννοια της λέξης. Ποιες ρί­ζες θέλει να σπάσει; Τις εθνι­κές, τις θρησκευτικές, τις πολι­τισμικές; Οι άνθρωποι που δι­οικούν αυτό το κόμμα, όταν κατορθώσουν να σπάσουν τις ρίζες που τους ενοχλούν, με ποιες αξίες θα τις αντικατα­στήσουν, Ο αντιρατσισμός, τα δικαιώματα των ταλιμπάν στην επιβολή του ισλαμικού νόμου, οι αφορισμοί στην «αντίδρα­ση» και ο χωρισμός Εκκλησίας - κράτους κρίνονται ως επαρκή ενοποιητικά στοιχεία για έναν λαό όπως ο δικός μας; Το Μνη­μόνιο κάποια στιγμή στο εγγύς ή απώτερο μέλλον θα αποτελέ­σει παρελθόν. Είναι τόσο απε­χθές, αφύσικο, άδικο και αντε­θνικό, που η χώρα θα το πετά­ξει από πάνω της σαν λερωμέ­νο ρούχο. Και μετά τι; Ποια θα είναι η κεντρική ιδέα της πο­ρείας των Ελλήνων στον χρό­νο; Η επιβολή ενός καθεστώ­τος μεταλλαγμένου πρασινοφρουρισμού; Μπορεί κάποιος αληθινά να συλλάβει ποιο νή­μα ψάχνει να βρει ο τυφλοπό­ντικας του ΣΥΡΙΖΑ στα σκό­τη του αριστερίστικου τούνελ; 

Απλά ελληνικά 

Η ελευθερία, η κοινωνική δι­καιοσύνη, η εθνική ολοκλή­ρωση, η απελευθέρωση σκλα­βωμένων τμημάτων του ελλη­νισμού, η ισονομία είναι αξίες και στόχοι που μιλούν από μό­νοι τους. Άκουγε ο Έλληνας το 1912-13 ότι έπρεπε να λευτερώ­σουμε τα Γιάννενα. Να πάρου­με τη Μακεδονία. Τα καταλά­βαινε, τα πίστευε, τα ενστερνι­ζόταν, τα ποθούσε. Τα έπραξε. Τα ξυπόλυτα παιδιά τη δεκα­ετία του '50 οραματίζονταν στέγη καλή, αρκετή τροφή και γράμματα. Τα κατάφεραν, για­τί καταλάβαιναν πώς θα μπορούσαν να το κάνουν. Με σκληρή δουλειά. Οι τυφλοπόντικες της Αριστεράς του χαβιαριού ακόμα ψάχνουν το νήμα για το κρατικό χρήμα που απώλεσε το ΠΑΣΟΚ. Η «ομάδα-όνειρο» της μαζικής παραπλάνησης και χειραγώγησης. 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΚΟΣ

(ΕΦ.ΚΥΡ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-09/9/2012)