Υπηρέτες τουρκικών συμφερόντων

Στην παγκόσμια ειδησεογραφία, εκεί που άλλοτε αναφερόταν ως χώρα του Πολιτισμού και της Ιστορίας, η Ελλάδα ακούγεται σήμερα μόνο ως παράδειγμα προς αποφυγή. Η εικόνα της είναι μουντζουρωμένη και η διαπραγματευτική ικανότητά της εξασθενημένη. Η οικονομία της κρεμάστηκε στον γκρεμό και δεν έχει περιθώρια αναμονής...

Οι αντοχές της στερεύουν και κάθε καθυστέρηση μπορεί την τσακίσει. Ούτε, όμως. και πολλά επιπλέον βάρη μπορεί να αντέξει. Όχι μόνο γιατί μπορεί να την παραλύσουν ολοκληρωτικά, αλλά και γιατί μπορεί να βάλουν φωτιά στην κοινωνία, που μοιάζει -ήδη- με χυμένη βενζίνα. 

Δεν υπάρχει, πλέον, καμιά αμφιβολία πως είμαστε στην πιο δύσκολη καμπή της μεταπολεμικής Ιστορίας μας. Οι κίνδυνοι μπροστά μας είναι εξαιρετικά σοβαροί. Και δεν είναι μόνο οικονομικοί. Είναι κοινωνικοί, πολιτικοί, εθνικοί. Κίνδυνοι που αφορούν στην επιβίωση της χώρας. 

Αυτήν ακριβώς τη στιγμή, σαν έτοιμοι από καιρό, οι Τούρκοι επιχειρούν να δημιουργήσουν νέα τετελεσμένα σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Επαναλαμβάνοντας τα όσα έκαναν με το «Χόρα» στο Αιγαίο, έστειλαν, για μια ακόμη φορά, ερευνητικά σκά­φη στην υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου και δίνουν νέα διάσταση στη διεκδικητική στρατηγική τους. Ενώ, δηλαδή, στο Αιγαίο έβαλαν στόχο -και πέτυχαν κατά την κρίση του Μάρτη του 1987- να απαγορεύσουν στην Ελλάδα κάθε έρευνα και κάθε γεώτρηση πέρα από τα χωρικά ύδατα της, τώρα επιχει­ρούν το επόμενο και πιο θρασύ βήμα τους. Δεν τους φτάνει να πετά­ξουν την Ελλάδα έξω από την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ του νησιού. Επιχειρούν να την κάνουν δική τους. Μοιράζουν θαλάσσια οικό­πεδα σε ξένες εταιρείες και διενεργούν έρευνες σε περιοχές που ανήκουν στην Ελλάδα. Προκαλούν γεγονότα εξόχως ανησυχητικά και άκρως επικίνδυνα για το κυ­ριαρχικά δικαιώματά μας. 

Την ίδια στιγμή, περίεργα γεγονότα φαίνεται να εκκολάπτονται στη Θράκη. Και δεν είναι μόνο «η δραστηριότητα παρακρατικών οργανώσεων στην ευρύτερη περιοχή», για την οποία -όπως λέει ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος- «έχουσιν γνώσιν οι φυλακές». Είναι και οι κινήσεις Χρυσαυγιτών που -όπως τονίζει ο υπουργός Εσωτερικών Ευριπίδης Στυλιανίδης- περνούν από χωριά μουσουλμάνων, προκαλώντας με διάφορους τρόπους και τροφοδοτώντας αντιδράσεις που γίνονται «βούτυρο στο ψωμί» του εκεί τουρκικού προξενείου. 

Μπορεί, βέβαια στις ομάδες αυτές να συνυπάρχει η πατριωτική μωρία, να κυριαρχεί η ψευτομαγκιά, να πρυτανεύει η ηλιθιότητα. Βέβαιο, όμως, είναι πως κάθε παρόμοια δράση υπηρετεί το σχέδια και το απώτερα συμφέροντα των Τούρκων. Οπλίζει με προσχήματα την τουρκική προπαγάνδα, ενισχύει τη στρατηγική της Άγκυρας και συσπειρώνει τα μέλη των μουσουλμανικών μειονοτήτων (των Τουρκόφωνων, των Πομάκων και των Αθίγγανων) που ζουν στην περιοχή. Προκαλεί άμεσους και εξαιρετικά σοβαρούς κινδύνους για τον Ελληνισμό. Λειτουργεί υπονομευτικά, αντεθνικά και ύποπτα. Λειτουργεί σε βάρος του Έθνους στις πιο δύσκολες ώρες της Πατρίδος μας. 

Μία υπόμνηση μόνο για τους ανιστόρητους: Όταν ξεκινούσε ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, αλλά και-στη συνέχεια- όταν εγκαταστάθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, δεν υπήρχε στη Μεγαλόνησο ούτε ένας Τουρκοκύπριος που να μη μιλά ελληνικά. Αν­τίθετα, υπήρχαν πάρα πολλοί που δεν ήξεραν τουρκικά. Και υπήρχαν ακόμη περισσότεροι, που κάθε 15 του Αυγούστου- μαζεύονταν στις εκκλησιές της Παναγίας, αλ­λά και του Αποστόλου Ανδρέα στην Καρπασία, κουβαλώντας λαμπάδες και τάματα. Αυτούς τους Τουρκοκυπρίους, που δεν ήξεραν τουρκικά, που δεν έλειπαν από τις εκκλησίες μας και που μιλούσαν μόνο ελληνικά, άφρονες ηγεσίες τους «εξουδετέρωσαν»! Και παρέδωσαν τη μισή Κύπρο στον «Αττίλα» και τους εποίκους της Ανατολίας. Που έκαναν τις εκκλησιές μας στάβλους και το μοναστήρια μας μουσεία. Που τούρ­κεψαν τη μισή και κατέστησαν την υπόλοιπη μισή Κύπρο όμηρο στην Τουρκία. 

Στις δύσκολες και κρίσιμες αυτές ώρες, μια ματιά στη νεότερη Ιστορία μας είναι επιτακτικά επιβεβλημένη. Θα δίδασκε, άλλωστε, πολλά. Και, προφανώς, θα καταδίκαζε τους άφρονες, τους ηλίθιους και τους εκούσιους ή ακούσιους υπηρέτες των τουρκικών συμφε­ρόντων...

ΑΝΔΡΕΑΣ.Ν.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-22/9/2012)