Ο Μπίστης (ειδικός στο να μεταπηδά από κόμμα σε κόμμα) ανέλαβε τον... «προσηλυτισμό» νέων στελεχών.

ΤΗΝ ΏΡΑ που το ΠΑΣΟΚ φυλλορροεί, ο Φώτης Κουβέλης -που βρίσκεται κι αυτός σε δεινή θέση- προσπαθεί να βρει στηρίγματα στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο. Επικεφαλής στη συγκεκριμένη προσπάθεια έθεσε τον Νίκο Μπίστη, ο οποίος αναλαμβάνει τις πρωτοβουλίες για «συνάντηση» της ΔΗΜΑΡ, με άλλες συγγενείς πολιτικές δυνάμεις. Ωστόσο η τοποθέτηση του έγινε δεκτή με πολλά σκωπτικά σχόλια, καθώς ο κ. Μπίστης έχει περάσει σχεδόν απ΄ όλα τα κόμματα της Αριστεράς, με αποτέλεσμα οι άσπονδοι φίλοι του να τον κατατάσσουν στους «πολιτικούς γυρολόγους» και να εκφράζονται επιφυλάξεις για την τελική κατάληξη του εγχειρήματος... 

Ο κ. Μπίστης μεταπολιτευτικά εντά­χθηκε στο ΚΚΕ, από το οποίο διαγρά­φτηκε το 1983. Εν συνεχεία προσχώρησε στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Το 1986, με τη διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού, ακολούθησε τον Γιάννη Μπανιά στο ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά. Το 1989 προσχώρησε στον ενιαίο Συνασπισμό όπου παρέμεινε υπό την προε­δρία της Μαρίας Δαμανάκη. Στο μεταξύ είχε αρχίσει να μεταλλάσσεται και από κομμουνιστής να γίνεται σκληρός «εκσυγχρονιστής». Έτσι αποχώρησε από τον Συνασπισμό και ηγήθηκε της περίφημης ΑΕΚΑ (Ανανεωτική και Εκσυγ­χρονιστική Κίνηση της Αριστεράς), την οποία αποτελούσαν στελέχη προερχόμενα από τον Συ­νασπισμό και είχαν ανάλογες επιδιώξεις με τον ίδιον. Τελικά, υστέρα από διάφορες διαπραγματεύσεις με τον Κ. Σημίτη, η ΑΕΚΑ προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ και εκείνος ανέλαβε υφυπουργός Εσωτερικών στην τελευταία κυβέρνηση του. Ωστόσο, ούτε με αυτή την «προίκα» μπόρεσε να εκλεγεί βουλευτής. Στη συνέχεια, συμπορεύτηκε με τον Γιώργο Παπανδρέου, στην εσωκομματική κρίση του 2007 προσχώρη­σε στην πτέρυγα του Ευάγγελου Βενιζέλου και πριν από μερικούς μήνες διαφώνησε με το ΠΑΣΟΚ και συντάχθηκε με τη ΔΗΜ.ΑΡ. και τον Φώτη Κουβέλη, λεγοντας ότι δεν έχει σκοπό να πολιτευθεί, αλλά απλώς θα… στηρίξει. 

Η επιστολή στον Γιώργο 

Μάλιστα, κατά την αποχώρηση του από το ΠΑΣΟΚ, με μια καυστική του επιστολή  προς τον τότε πρόεδρο του κόμματος Γιώργο Παπανδρέου, είχε αφήσει αιχμές για δελφίνους που επηρεάζουν αρ­νητικά την παράταξη, αλλά δεν κατονόμασε κανέναν. 

Αυτό που πάντως ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων ήταν το πόνημά του με τίτ­λο «Προχωρώντας και αναθεωρώντας», το οποίο κυκλοφόρησε λίγο μετά την αποχώρηση του από το ΠΑΣΟΚ. Ξεχωριστό κεφάλαιο αφιέρωσε στον άλλοτε «σύντροφο» του Γιώργο Παπανδρέ­ου, στηλιτεύοντας τον για το περίφημο «λεφτά υπάρχουν», προεκλογικά, ενώ του ασκούσε κριτική στην πολιτική των πρώτων μηνών της κυβέρνησης. «Λει­τουργούσαμε σαν να μην αντιλαμβα­νόταν (σ.σ.: η κυβέρνηση) το μέγεθος του προβλήματος» υποστήριζε χαρα­κτηριστικά. Όλα αυτά βέβαια να σημει­ωθεί ότι ο κ. Μπίστης τα είπε κατόπιν εορτής, αφού, όταν έπρεπε, σιωπούσε... 

Εσχάτως, ο κ. Μπίστης βάλλει και εναντίον των στελεχών της ΔΗΜ.ΑΡ. που τάσσονται κατά των μέτρων. Έχει μάλιστα ανοικτό μέτωπο με τους πασοκογενείς Γιάννη Μιχελογιαννάκη και Οδυσσέα Βουδούρη, που ετοιμάζονται να τα καταψηφίσουν και τάχθηκε υπέρ της διαγραφής τους. 

«Απειλές για συντεταγμένα πειθαρ­χικά όργανα και διαπιστώσεις ότι ξεπε­ράστηκαν τα όρια ανήκουν σε άλλους χώρους και σε άλλες εποχές» του απά­ντησε σε σκληρή γλώσσα ο κ. Μιχελογιαννάκης. 

«Επειδή δεν είναι ανεξάρτητος βουλευτής, αλλά κομμάτι μιας αριστερής συλλογικότητας, δεν μπορεί να μην έχει σκεφτεί ότι, αν και άλλοι επιλέξουν τη δική του "πολυτελή" στάση, θα βρε­θούμε μπροστά σε μεγάλη κυβερνητι­κή κρίση» είχε δηλώσει νωρίτερα -όχι μόνο για τον κ. Μιχελογιαννάκη αλ­λά και για τον κ. Βουδούρη- ο κ. Μπί­στης, ενθυμούμενος το μονολιθικό παλαιοκομμουνιστικό παρελθόν του. Σε κάθε περίπτωση πάντως δείχνει να ξεχνάει ποιος είναι αυτός που πρωτοδίδαξε ότι, όταν έρχεται η καταιγίδα, αλλάζεις λιμάνι... 

Με απόψεις ιστορικά απαράδεκτες 

Εκεί που αξίζει κανείς να σταθεί όσον αφορά το βιβλίο του είναι ένα δισέλιδο από τις συνολικά 690 σελίδες. Περιγράφοντας τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην προσπάθειά του να προσεγγίσει τις διάφορες εθνοτοπικές ομάδες της Β' Αθή­νας, στην οποία ήταν υποψήφιος, ο κ. Μπίστης έφτασε στην ανοιχτή αμφισβήτη­ση -για πρώτη φορά από Έλληνα πολιτικό- της ίδιας της ύπαρξης της γενοκτονίας ως ιστορικού γεγονότος! Χαρακτηριστικά λέει: «"Πείτε το σφαγή", τους έλε­γα, "πείτε το ξεριζωμό, έγκλημα, αλλά όχι γενοκτονία, γιατί στα σαντζάκια, όπου οι Πόντιοι δεν ξεσηκώθηκαν για να ενισχύσουν τους Ρώσους κατά των Τούρ­κων, δεν τους πείραξαν. Δεν είναι λοιπόν καθολική, συστηματική εξόντωση, βά­σει σχεδίου, που απαιτείται για τη γενοκτονία"». Και μάλιστα συνεχίζει, αφού στις επόμενες σελίδες όχι μόνο υπεραμύνεται των απόψεων της Μαρίας Ρεπούση, η οποία περιέγραψε την καταστροφή της Σμύρνης ως «συνωστισμό»-, αλλά προ­χωρά και ένα βήμα παραπέρα, εκφράζοντας τον αποτροπιασμό του για την επί­θεση που δέχτηκε η νυν βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ. 

(ΕΦ.ΚΥΡ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-23/9/2012)