■ Η γραφικότητα ποτέ δεν πήγε χαμένη σε αυτό τον τόπο.
Διευρυμένος σωματικά, λόγω παρόδου των ετών, αλλά και ψυχικά, λόγω αρμοδιοτήτων, με στολή εκστρατείας, εμφανίστηκε να εμψυχώνει τους ακρίτες μας. Στο χέρι του κρατούσε ένα κινητό διά του οποίου έφερε σε επαφή τον λοχαγό του νησιού με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό....
«Λοχαγέ, σας ομιλεί ο Πρωθυπουργός κύριος Αντώνης Σαμαράς», είπε. Τι λόγια αντάλλαξαν ο Πρωθυπουργός με τον λοχαγό δεν έχει και τόση σημασία. Υποθέτω θα μίλησαν για τον καιρό και θα ευχήθηκε ο ένας στον άλλον «καλές γιορτές». Σημασία αντιθέτως έχει ότι ο κ. Παναγιωτόπουλος, ο κ. Πάνος της λαϊκής Δεξιάς, αμέσως μετά διαβεβαίωσε τον ελληνικό λαό πως την ασφάλεια της χώρας την κρατούν χέρια στιβαρά.
Αυτός δεν χρειάστηκε να πολυβολήσει το κενό, όπως πριν από μερικούς μήνες ο προκάτοχός του κ. Αβραμόπουλος. Ούτε εμφανίστηκε σε πιλοτήριο F-16 όπως ο ατυχήσας με τους γάμους του και μερικά ακόμη κ. Τσοχατζόπουλος. Γιατί ο κ. Πάνος δεν χρειάζεται να αποδείξει πως τα χέρια του είναι στιβαρά. Έχει μάρτυρα την ίδια του την Ιστορία. Απαιτώντας από το υπουργείο Εργασίας τη μετάθεση της αργίας της Πρωτομαγιάς είχε κατακτήσει τον επιθετικό προσδιορισμό «κόκκινος», φίλος του λαού, ένα είδος Τιβέριου Γράκxου του ελεύθερου χρόνου. Παλαιοτέρα, δε, είχε κατακτήσει τις ακροαματικότητες όταν κάλεσε σε τηλεοπτική μονομαχία τον πρόεδρο της Ενώσεως Κεντρώων κ. Βασίλη Λεβέντη. Η πίτσα που παρήγγειλε στο στούντιο κ. Πάνος δεν του βγήκε ακριβώς σε καλό, μια και ο αντίπαλός του τον κάλεσε χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του να αρχίσει να την τρώει ο ίδιος.
Έκτοτε πρέπει να καταβρόχθισε πολλές πίτσες με θεαματικά αποτελέσματα για τον σωματότυπό του. Και συνέχισε να μονομαχεί με τον κ. Λεβέντη, διεκδικώντας τον ρόλο που ο πρόεδρος της Ενώσεως Κεντρώων είχε κατακτήσει στη δημόσια ζωή. Επειδή γνωρίζει ο κ. Πάνος, καλύτερα από πολλούς άλλους συναδέλφους του, πως η γραφικότητα ποτέ δεν πήγε χαμένη σε αυτό τον τόπο. Παραγνωρίζοντας πως ο κ. Λεβέντης, εν τη αφελεία του, αν και γραφικός ξεστόμιζε και μερικές αλήθειες, τον θυμάμαι να ζητάει μείωση των μισθών του Δημοσίου σε μια εποχή κατά την οποία οι αμοιβές σκαρφάλωναν μαζί με τους δείκτες της ανάπτυξης. Και όταν κάποιος ακροατής του τηλεφώνησε για να διαμαρτυρηθεί, εκείνος του απάντησε: « Τότε μη με ψηφίσετε. Να ψηφίσετε τον Κουλούρη και τον Βαρβιτσιώτη, κύριε μου». Όπερ και εγένετο, ως γνωστόν.
Και ο κ. Πάνος, διαπιστώνοντας πως η γραμμή Λεβέντη έχει πέραση, συνέχισε να τον ανταγωνίζεται, να μιμείται όλο και περισσότερο το ύφος του, να κλέβει όλο και περισσότερες εκφράσεις του. Ώσπου τον κέρδισε. Ο κ. Πάνος έγινε υπουργός Εθνικής Άμυνας, ενώ ο κ. Λεβέντης συνεχίζει να διεκδικεί τις όλο και πιο ισχνές ακροαματικότητες της εκπομπής του. Του πήρε τη δουλειά του ανθρώπου και το στυλ Λεβέντη, μέσω του μιμητή του, Πάνου, κυριάρχησε. Η πολιτική μας ζωή προσφέρει τόσα πολλά αντίτυπα Βασίλη Λεβέντη, με αποτέλεσμα το γνήσιο πρωτότυπο να έχει χάσει την αξία του. Και αν η λαϊκή Δεξιά χρειάζεται να ψάξει τον λαό για να αισθανθεί και η ίδια Δεξιά αυτό δεν απασχολεί πια κανέναν. Φτάνει το ύφος που, ως γνωστόν είναι και ήθος.
ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
(ΤΑ ΝΕΑ-17/12/2012)
Ας του πεί κάποιος του κοπανου ότι τα στιβαρά χέρια κάπου κάπου πρέπει να τρώνε για να παραμείνουν στιβαρά και να έχουν την δυνατότητα να τρέφουν την οικογένεια τους. Με τα μέτρα όμως της κυβέρνησης όλα αυτά αποτελούν αναμνήσεις μιας κάποιας εποχής για τους στρατιωτικούς και τους συνταξιούχους στρατιωτικούς. Εκτός και αν εννοούσε στιβαρά τα δικά του χέρια οπότε ναι έχει δίκιο. Αυτός τρώει καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφή