Σύνταγμα! Η τήρηση του επαφίεται πρώτα στις Ένοπλες Δυνάμεις

• Από τη μεταπολίτευση και μετά ο στρατός, φορτωμένος με τα «αμαρτήματα» κάποιας προηγούμενης περιόδου, αντιμετωπίστηκε άλλοτε με καχυποψία, άλλοτε με εχθρική διάθεση κι άλλοτε ως «μπίζνα» από τους πολιτικούς. 

• «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει». 

• Για να καταρρεύσει μια χώρα, πράγμα που επιδιώκεται από μέσα κι από έξω, δεν θα πρέπει να υπάρχουν «εμπόδια». Εξαθλιώνουμε λοιπόν το στράτευμα, καταρρακώνουμε το ηθικό και του χρεώνουμε την αναπόφευκτη ήττα σε οποιοδήποτε «θερμό» ή «ψυχρό» επεισόδιο και το παιχνίδι λαμβάνει τέλος. 

Οι κίνδυνοι πολλοί, η από­σπαση της προσοχής μας από τα σημαντικά και ουσιώδη στα αλλότρια και παράταιρα μόνιμη, όπως και π συσκό­τιση της σκέψης και η σύγχυση του νου από ένα καταιγισμό ασήμαντων και άχρηστων πληροφοριών, με μαε­στρία βέβαια παραταγμένες ανάμεσα σε θλιβερά, απογοητευτικά, δυσοίωνα απειλητικά νέα....

Μη γελιόμαστε, δεν υπάρχουν, άλ­λωστε, πλέον χρονικά και χωρικά περιθώρια για να «διυλίζουμε τον κώνω­πα», το σχέδιο έχει ετοιμαστεί εντέχνως από ομάδες συμφερόντων με εξουσία και χρήματα, που στις αρμαθιές των υπαλλήλων τους στρατολόγησαν μελετημένους ψυχολόγους και κοινωνι­ολόγους για να εκπονήσουν καμπάνιες αποδόμησης κάθε θεσμού, παράδοσης και αξίας, που αποτέλεσε ως τώρα δο­μικό συστατικό της ανθρωπινής κοι­νωνίας: οικογένεια, θρησκεία πολιτι­σμός, παιδεία, εργασία, πατρίδα. 

ΑΝΘΡΩΠΟΙ «ΜΟΥΛΤΙΚΟΥΛΤΙ»... 

Ουπς. τι πράγμα; Πατρίδα; «Πασέ» η λέξη πατρίδα, θα πει σηκώνοντας ελαφρώς τα φρύδια, με μούδιασμα μπλαζέ, ο μεταλλαγμένος κλώνος ανθρώπου της σύγχρονης μουλτικούλτι εποχής, που όπως στο μούλτι, εξάρτη­μα κάθε καλής νοικοκυράς που φτιά­χνει σούπες βελουτέ, τα έχει βάλει όλα μέσα, θεσμούς, άξιες, συναίσθημα, τιμή, αξιοπρέπεια και τα λιώνει. Και όταν θα τελειώσει τον πουρέ, η μετάλλαξη θα ολοκληρωθεί πλήρως και η ανθρω­πότητα, όπως τη γνωρίσαμε, όπως τη διδαχθήκαμε, όπως τη βιώσαμε, θα περάσει στην επόμενη φάση: ζομπιοποιημένοι αναλώσιμοι είλωτες που θα κάνουν περάσματα ζωής μόνο και μό­νο για την εξυπηρέτηση των συμφε­ρόντων μιας παγκόσμιας άρχουσας ελίτ. Ανατριχιαστικό; Ναι! Σενάριο χο­λιγουντιανής κοπής; Καθόλου! 

Υπάρχει ένα διήγημα με τίτλο «Χά­ρισον Μπέργκερον», άγνωστο στο πλα­τύ ελληνικό κοινό, αλλά τόσο επίκαιρο, όπου το σύστημα βάζει ακουστικά στ' αυτιά των έξυπνων για να ακούνε εκ­κωφαντικούς θορύβους κάθε φορά που πάνε να σκεφτούν και βαρίδια στην πλάτη των αθλητικών τύπων για να μην μπορούν να τρέξουν. 

Έτσι και σε σας, σας βάζουν ακου­στικά μέσω των διάφορων «αλέρτ», που αποσπούν την προσοχή σας σε θέματα που δεν σχετίζονται με το παρόν και το μέλλον των παιδιών σας, του Έθνους, όπως έναν τηλεκατευθυνόμε­νο συνδικαλισμό στο χώρο του στρα­τεύματος, προβαλλόμενο στα παράθυ­ρα καναλιών εν μέσω αναλύσεων και συζητήσεων για ανερχόμενους πολι­τικούς χώρους προς τ' αριστερά. Γιατί Δεν Πρέπει να Σκέφτεστε το καθήκον σας απέναντι στον όρκο που δώσατε για την τήρηση του Συντάγματος, το οποίο, στην πράξη, και κατά κοινή ο­μολογία, καταλύθηκε. Όχι από πραξι­κόπημα αλλά από τη δήθεν αναγκαι­ότητα των μέτρων που επέβαλε η κρίση και το χρέος. Εξ ανάγκης, βιαίως δηλαδή. Για να σοβαρευτούμε, έχουμε Καθήκον; έχουμε Χρέος; Ναι, όμως όχι δημοσιονομικό, αλλά ηθικό και ε­θνικό από αυτό που κάποτε οι άνθρω­ποι το έλεγαν και δάκρυζαν, έχουμε Υπερηφάνεια έχουμε Νοημοσύνη, να χρησιμοποιήσουμε τη μνήμη μας επι­τέλους και να σκεφτούμε, γιατί αν δεν το κάνουμε τώρα εμείς η συλλογική μνήμη θα χαθεί για πάντα και η σκέψη των παιδιών μας θα νεκρώσει για να μετατραπούν σε σύγχρονους είλωτες. 

Κάποια στιγμή, δυστυχώς, η στρατι­ωτική ηγεσία δέχθηκε να συγκαταλέγε­ται στους δημόσιους υπαλλήλους, να ορίζει «επίτροπος» τις ανάγκες των Ε­νόπλων Δυνάμεων σε προσωπικό και υλικό, δέχθηκε την αλλοίωση των Ελ­ληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με την είσοδο των αλλογενών. Πρόσφατα, δε, έτερος αρχηγός έδωσε συνέντευξη για το βάρος των περικοπών, τις συνέπειες στα στελέχη και άλλα πολλά δακρύβρε­χτα και καταστροφικά, πλην όμως πα­ρέλειψε να αναφερθεί στο γεγονός ότι διατηρεί σε καίριες θέσεις στο επιτελείο του «συνδικαλιστές», πρώην «τροφί­μους» τριών γραφείων υπουργών Εθνι­κής Αμύνης συγκεκριμένου κόμματος. 

Για τον εαυτό τους μια χαρά τα κα­τάφεραν. Άλλος για το κομπόδεμά του, άλλος προετοιμάζει το έδαφος να γίνει βουλευτής... για τους συναδέλφους τους και υφισταμένους τους τι έκαναν; Τίποτα. Αυτά τα οποία σήμερα υφίστα­νται οι στρατιωτικοί είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της αμέλειας, της αδράνειας της αβελτηρίας και του φιλοτομαρισμού τους, που δεν τους επέτρεψαν ποτέ να αντιδράσουν σε ό,τι τους επέβαλαν οι πολιτικοί προϊστάμε­νοι τους. Και βέβαια, μόλις έφθασε η φθάνει η ώρα της αποστρατείας των, ανέκραξαν «αδικία», τι θα γίνει το στρά­τευμα τώρα που φεύγω «εγώ»! Έτσι εγωιστικά και υποκριτικά όπως εγωι­στική και υποκριτική ήταν πάντα η θητεία τους και σε αυτήν στήριξαν την καριέρα τους οι «στρατηγοί». 

ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΥΝ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ 

Από τη μεταπολίτευση και μετά ο στρατός, φορτωμένος με τα «αμαρτήματα» κάποιας προηγούμενης περιόδου, αντιμετωπίστηκε άλλοτε με καχυποψία, άλλοτε με εχθρικά διάθεση κι άλλοτε ως «μπίζνα» από τους πολι­τικούς. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, διοι­κήθηκε από ηγέτες «μαριονέτες», σφουγγοκωλάριους της εκάστοτε πο­λιτικής ηγεσίας, πιθηκάκια που την όποια περηφάνια, αξιοπρέπεια και τιμή του Έλληνα Αξιωματικού την ενεχυρί­ασαν στο όνομα της εύνοιας του κόμ­ματος. Κι ενώ η ηγεσία έπαιζε τα πολι­τικά της παιχνίδια, το σύνολο των αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών έδινε (και δίνει ακόμα) τη μάχη για την πατρίδα στον Έβρο και σε όλο το Αιγαίο, περιμένοντας εντολές που ποτέ δεν δόθηκαν στις κρίσιμες στιγμές, όταν, για παράδειγμα, ένα βράδυ σε κάποια κρί­ση (όλοι ξέρουμε ποια) είχε στοχοποιηθεί ότι υπήρχε μέσα στον κόλπο του Ακσάζ. Αυτή η πατρίδα τελικά ειδικεύ­εται στο να τρώει τα παιδιά της. Δυστυχώς, σήμερα κάποιοι θεωρούν τις ένο­πλες δυνάμεις «περιττό» και ακριβό έ­ξοδο. Εξάλλου, για να καταρρεύσει μια χώρα, πράγμα που επιδιώκεται από μέσα κι από έξω, δεν θα πρέπει να υπάρχουν «εμπόδια». Εξαθλιώνουμε λοιπόν το στράτευμα, καταρρακώνουμε το ηθικό και του χρεώνουμε την ανα­πόφευκτη ήττα σε οποιοδήποτε «θερμό» ή «ψυχρό» επεισόδιο και το παιχνίδι λαμβάνει τέλος. 

Ακόμη και ο «λαζοπουλισμός» έκα­νε την εμφάνισή του στο στράτευμα. Δηλαδή να μιλάς για τη φτώχεια με εκατομμύρια στο κομπόδεμα σου και το βύσμα στη τσέπη σου. Όλο το διεφθαρ­μένο προσωπικό των Ενόπλων Δυνά­μεων μεταστεγάστηκε σε πλατεία του κέντρου των Αθηνών όπου στεγάζεσαι η νέα ανερχόμενη επόμενη κυβέρνηση της χώρας. Ο «αφρός των υπηρετών, στα επιτελεία νυν και μελλοντικών υ­ποδίκων πήγε εκεί. Καταρρέοντας το πολιτικό σύστημα τους καταπλάκωσε μεν, αλλά δεν τους έλιωσε δυστυχώς. Όλοι οι κηφήνες της ελληνικής κοινω­νίας, του δημόσιου και του τομέα εθνι­κής άμυνας μετακινήθηκαν. Οι γνωστοί εργατοπατέρες που δεν έσπασαν ποτέ το νυχάκι τους και δεν απομακρύνθη­καν από την παραμεθόριο της Αττικής. Οι υπόλοιποι ανεβαίνουν προς τα νέα γραφεία στη Μεσογείων όπου αναμέ­νονται τα εγκαίνια. Από τα πολλά πα­ραγγέλματα δεν καταλαβαίνουν ότι μια μέρα θα είναι εύκολο και να οπλιστούν στα αλήθεια. Διχόνοια, μιζέρια σε νέα έκδοση 2013. Η εξουσία ο αυτοσκοπός. Το αντίτιμο αδιάφορο. Ανιδιοτελής α­ντικειμενικός σκοπός δεν υπάρχει. Λυ­πάμαι και θλίβομαι και σταματώ εδώ για να μην εκραγεί η ψυχή μου. 

Περισσότερο από κάθε άλλο Έλληνα πολίτη η τήρηση του συντάγματος α­ναγκαίο καθήκον, το οποίο απορρέει εκ του όρκου των, για τα στελέχη των Ε.Δ και Σ.Α. 

Το ΧΩΝΙ(09/12/2012) ΚΡΑΤΑΕΙ 
Ο ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

(ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ Ε.Α)