Το φυσικό φαινόμενο του πολέμου

►«Η πτώση των επαναστατημένων αγγέλων». Έργο του αναγεννησιακού Φλαμανδού ζωγράφου Πίτερ Μπρέγκελ του Πρεσβύτερου. Ολοκληρώθηκε το 1562 και εκτίθεται στο Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών τον Βελγίου, στις Βρυξέλλες. 

►Η φρονιμάδα έχει ταυτιστεί με τη δειλία και η σύνεση με την προδοσία σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο. 

Πόλεμος πάντων μεν πατήρ έστι, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δού­λους εποίησε, τους δε ελευθέρους». 

Ηράκλειτος, Fragmenta, από­φθεγμα 53, στ. 1-3 

Τι ήθελε να πει ο ποιητής; Το προ­φανές. Όλα είναι πόλεμος. Η συνθή­κη της αναμέτρησης, της έριδας, της αντιπαράθεσης, του ανταγωνισμού, της άμιλλας, της σύγκρουσης, της θυσίας, της υπέρβασης εαυτού και αλλή­λων δεν έχει φύγει ποτέ από την κοι­νωνία, τη φύση και τον κτιστό κόσμο. Ακόμα και με θεολογικούς όρους, οι χθόνιες, υποχθόνιες και καταχθόνι­ες δυνάμεις διεξάγουν διαρκώς σφο­δρές μάχες εναντίον των ουράνιων στρατιών του αγαθού. 

Το τρόπαιο είναι οι αθάνατες ψυ­χές που έχουν βρει προσωρινά κα­ταφύγιο σε θνητά σώματα. Η ειρή­νη είναι μια... παραίσθηση. Μια ουτο­πία. Δεν υπάρχει εκτός. Μόνον εντός. Στον έσω κόσμο των αληθώς φω­τισμένων προσώπων. Εκεί, η γαλή­νη είναι αδιατάρακτη και παγιωμέ­νη. Όπως η πληρότητα του θεού. Για όλα τα υπόλοιπα υπάρχει ο πόλεμος, ο οποίος είναι σκληρός, αλλά αλάν­θαστος κριτής. Άλλους τους ορίζει θεούς, άλλους ανθρώπους, άλλους δούλους και άλλους ελεύθερους. 

Ο πόλεμος είναι, υπό την οπτική της φυσικής επιστήμης, η ενέργεια που παράγεται από την κίνηση. Δίχως κίνηση, όπως μας υπενθυμίζει πάλι ο Ηράκλειτος στο απόφθεγμα 125, «και ο κυκεών διίσταται (μη) κινούμενος». Κυκεών ήταν ένα ρόφημα των αρχαί­ων Ελλήνων, το οποίο για να ετοιμα­στεί έπρεπε να ανακινηθεί και περι­είχε μέλι, κριθάλευρο, τρίμματα από κατσικίσιο τυρί και αρωματικά βότα­να. Απαντάται για πρώτη φορά στην ελληνική γραμματεία στην Ιλιάδα (XI, 638-641). Ακόμα κι αυτό το δυ­ναμωτικό ρόφημα, όταν δεν το ανα­δεύει εκείνος που θα το πιει, διαλύε­ται. Τα συστατικά του κατακάθονται και χάνει την ευεργετική ισχύ του. 

Ειρηνολαγνεία 

Στον πολιτισμό της Δύσης, η οποία για έναν σύνθετο λόγο αποφάσισε να παρακμάσει, η έννοια του πολέμου έχει συκοφαντηθεί, έχει ταυτιστεί με την αδικοπραξία και την άσκοπη αι­ματοχυσία. Το εκπαιδευτικό σύστη­μα που απλώνει τον ιστό του από τα δημοτικά σχολεία των ΗΠΑ έως τις πανεπιστημιακές έδρες της Ελλάδας ειδικεύεται στη διασπορά των ιδεών της άνευ όρων παράδοσης ως προϋ­πόθεση ειρήνης και ακμής. Η ανά­λυση των σφριγηλών, ολοζώντανων και αρμονικών ιδεών της μαχητικής στάσης απέναντι στη ζωή και την αν­θρώπινη μοίρα προσφέρεται σαν μυ­στικό αντίδωρο στους γόνους όσων απαρτίζουν την εκάστοτε ελίτ. 

Οι υπόλοιποι ποτίζονται με το πα­ραισθησιογόνο της πολιτικής ορθό­τητας και μιας στρεβλής εκδοχής της δημοκρατίας. Στις συνειδήσεις των μαζών επιδιώκεται να χαραχθεί με ανεξίτηλα γράμματα η ιδεολογία του δούλου. Η ρίψη της ασπίδας ως μέσο για την αποφυγή της περιπέτειας της ελευθερίας. Η συναίνεση με τις απαι­τήσεις των επιβούλων κάθε λαού και κάθε προσώπου. Η φρονιμάδα έχει ταυτιστεί με τη δειλία και η σύνεση με την προδοσία -σε ατομικό ή συλ­λογικό επίπεδο. Η αποφυγή των προ­βλημάτων και της ρήξης τους μόνους που ευνοεί είναι εκείνους που προκα­λούν τα προβλήματα και φοβούνται τη ρήξη. 

Η Ελλάδα δεν έχει βρεθεί στη δίνη του υφεσιακού κυκλώνα λόγω κάποιας ένοπλης σύρραξης. Επι­σήμως δεν συμμετέχουμε σε πόλε­μο από την εποχή της... Κορέας! 64 χρόνια επιφανειακής ειρήνης -μια και η εισβολή του Αττίλα στην Κύ­προ δεν έχει χαρακτηριστεί από το ψευδεπίγραφο κράτος ελληνοτουρ­κικός πόλεμος. Η πατρίδα όμως επί δεκαετίες βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση. 

Οι πολίτες δεν το κατάλαβαν έγκαιρα και έχασαν επειδή δεν συμ­μετείχαν σε καμία μάχη. Ήταν ο πό­λεμος που κήρυξαν οι ελληνόφωνοι τοποτηρητές των ξένων δυνάμεων προς τον λαό και το έθνος. Αποκοί­μισαν συνειδήσεις με σαθρά κηρύγ­ματα νεφελωδών ιδεών. Ξεκούρδισαν γενιές νέων με τόνους ναρκω­τικών ουσιών και απίσχνανση του ιδεολογικού και ιστορικού οπλο­στασίου , στο οποίο ο Ελληνισμός δεν έχει ταίρι σε ισχύ και αξία. 

Ο κυκεών που μας δυνάμωνε δι­ίσταται και αυτό φαίνεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας. Η κίνηση που τον διατηρούσε σε κα­λή κατάσταση σταμάτησε και η σή­ψη καταλαμβάνει μεγάλο χώρο της επικράτειας μας. 

Αποστολή κάθε σκεπτόμενου αν­θρώπου που βιώνει ιστορικά και ρε­αλιστικά την αποστολή του είναι η κήρυξη πολέμου προς το καθεστώς της παρακμής. Ακόμα κι αν γευτεί αρχικά ο ίδιος το πικρό ποτήρι της ήττας, η συνέχεια θα δικαιώσει την απόφαση του. 

Η ενέργεια που θα παραχθεί κά­ποιους θα ανακηρύξει ανθρώπους, κάποιους δούλους και κάποιους άλ­λους ελεύθερους. Αν και ποτέ δεν μπορούμε (σύμφωνα με τον Ηρά­κλειτο) να κολυμπήσουμε δύο φορές στον ίδιο ποταμό (επειδή δεν θα ξα­ναβρούμε ποτέ τα ίδια νερά), ο ρους του πολέμου είναι διαχρονικός. 

Παναγιώτης Λιάκος 

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-16/03/2014)