Τουρκικό ράλι εξοπλισμών

Του ΛΕΩΝΙΔΑ Σ. ΜΠΛΑΒΕΡΗ
Isblaveris@gmail.com

✓ Έντονος ο προβληματισμός στο Πεντάγωνο για το πρόγραμμα προμηθειών της Άγκυρας.
✓ Η Τουρκία ενισχύεται με απώτερο σκοπό να αποκτή­σει στοιχεία τοπικής αεροπο­ρικής «υπερδύναμης».
✓ Μεγαλεπήβολα σχέδια.

Πρόσφατα η τουρκική Πολεμική Αεροπορία ενέταξε και επίσημα σε υπηρεσία το πρώτο από τα τέσσερα συνο­λικά ιπτάμενα ραντάρ που έχει παραγγείλει. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι η Πολεμική Αεροπορία της γείτονος εδώ και αρκετά χρόνια διαθέτει αριθμό αεροσκαφών-τάνκερ που λειτουργούν ως «πολ­λαπλασιαστές ισχύος», αλλά και με το ότι σε λίγα χρόνια θα εντά­ξει στη δύναμή της τα πρώτα από τα 100 περίπου -σύμφωνα με τα τωρινά στοιχεία- υπερσύγχρονα μαχητικά πέμπτης γενιάς F-35Α Lightning II ασφαλώς δημιουργεί νέα δεδομένα στην περιοχή μας και προκαλεί προβληματισμό στην ελληνική Π.Α. και γενικότε­ρα στο υπουργείο Αμύνης...

Αν στον προβληματισμό αυτόν προστεθεί και η εξαγγελία από τον Τούρκο πρωθυπουργό, Ταγίπ Ερντογάν, την ημέρα της τε­λετής εντάξεως του πρώτου «ιπτάμενου ραντάρ» στη δύναμη της Αεροπορίας (21 Φεβρουαρίου), ότι υπογράφτηκε η σύμβαση για την απόκτηση 109 μεταφορικών ελικοπτέρων γενικής χρήσε­ως Τ-70 (της διεθνούς εκδόσε­ως S-701 Black Hawk) για όλους τους Κλάδους των Ε.Δ. της χώρας του, συνολικού ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τότε εύκολα μπορεί να αντιληφθεί ακό­μα και ο μη ειδικός ότι η Άγκυρα ενισχύεται με απώτερο αντικει­μενικό σκοπό να αποκτήσει στοι­χεία μιας -τοπικής- αεροπορικής «υπερδυνάμεως». Με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται τόσο σε διμερές (ελληνοτουρκικό) επίπεδο, όσο και σε αντίστοιχο διεθνές στην ευρύτερη περιοχή της Ανα­τολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο.

ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ. Ποια στοιχεία είναι αυτά που μπορούν να συνθέτουν μία «αεροπορική υπερδύναμη»; Η ύπαρξη τόσο ιπτάμενων ραντάρ όσο και αερο­σκαφών τάνκερ δίνει πλέον τη δυνατότητα στις Ένοπλες Δυνά­μεις της Άγκυρας να σχεδιάζουν και να υλοποιούν πλήρεις αερο­πορικές επιχειρήσεις σε πολύ μεγάλες αποστά­σεις, με δυνατότη­τα πραγματοποιή­σεως στρατηγικής σημασίας χτυπη­μάτων. Η σε λίγα χρόνια παρουσία στο οπλοστάσιο της γείτονος και των υπερσύγχρονων F-35Α επι­τρέπει τη δυνητική απόκτηση αε­ροπορικής υπεροπλίας, τόσο πο­σοτικής, που ήδη υπάρχει από σήμερα, όσο και ποιοτικής στην περιοχή μας.

Εν συντομία, σημειώνουμε με­ρικά στοιχεία του προγράμμα­τος των τουρκικών ραντάρ, που αφορά την απόκτηση 4 αεροσκαφών Boeing Β-737-700 Εναερί­ου Εγκαίρου Προειδοποιήσεως και Ελέγχου (AWE&C), συνολι­κού ύψους 1.071,5 εκατ. δολα­ρίων, που «στον δρόμο» από το 2002, όταν υπογράφτηκε η σύμ­βαση, αυξήθηκε κατά 325 εκατ. δολάρια.

Οι παραδόσεις αρχικώς προ­βλέπονταν μεταξύ Ιουλίου 2007 και Ιουνίου 2008, αλλά οι κατα­σκευαστές τον Ιούνιο του 2006 ανακοίνωσαν καθυστερήσεις στα παρόμοια προγράμματα Αυστραλίας και Τουρκίας. Τελικώς, και μετά από πολλά, το πρώτο τουρκικό ιπτάμενο ραντάρ πα­ραδόθηκε στις 10 Φεβρουαρί­ου 2014. Δύο ακόμα αεροσκάφη θα παραδοθούν εντός του έτους και το τέταρτο το 2015. Όλα θα ενταχθούν στην 131 Μοίρα AWE&C της τουρκικής Αε­ροπορίας, που εδρεύει στη βάση του Ικονίου. Σημειώνεται ότι η δική μας Π.Α., και αυτή με πολύ μεγά­λη καθυστέρηση, έχει εντάξει από το 2009 τέσσερα ιπτάμενα ρα­ντάρ τύπου ΕΜΒ-145Η ΕΜΒRΑΕR με ραντάρ Erieye, που επιχειρούν με τη δύναμη της 380 Μοίρας ΑΣΕΠΕ, με βάση την Ελευσίνα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Όλα αυτά είναι ασφαλώς σε γνώση των αρμοδί­ων του ελληνικού ΓΕΑ, του ΓΕΕΘΑ και κατ; επέκταση του ΥΠΕΘΑ, που έχουν από τώρα αρχίσει να σκέπτονται τα «αντίμετρα», αφού είναι πασιφανές ότι σε αυ­τήν την τουρκική «πλημμυρίδα» η ελληνική πλευρά δεν μπορεί να απαντήσει με το ίδιο «νόμισμα», δηλαδή με κούρσα εξοπλισμών. «Δεν είναι τα πάντα το χρήμα και οι εξοπλισμοί», μας έλεγε πρό­σφατα κορυφαία πηγή του ΓΕΑ, που για ευνόητους λογούς επιθυ­μεί να διατηρήσει την ανωνυμία της. Για να προσθέσει: «Η κούρ­σα των εξοπλισμών δεν βγάζει πουθενά αν την ακολουθήσει κανείς επειδή δεν έχει να κάνει κάτι άλλο. Βεβαίως και θα θέλαμε να έχου­με και εμείς ιπτάμε­να τάνκερ ή F-35Α. Στο παρελθόν μάς δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχουμε στους σχετικούς διαγωνισμούς και για διάφορους λόγους δεν το κάναμε. Αυτό τώρα τέλειωσε και πάει. Αντιμετωπί­ζουμε την κατάσταση όπως είναι τώρα και όχι όπως θα θέλαμε να είναι».

Η ελληνική πλευρά ανασυντάσσεταιΣε αυτή τη φάση, τίθεται το ερώτημα πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί -χωρίς εξο­πλιστικό ράλι- η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Όσο και αν η απάντηση δεν είναι ούτε εύκολη ούτε αυ­τονόητη, κάποια δεδομένα υπάρχουν και μπορούν να σταθμιστούν:

1) Περαιτέρω βελτίωση της παρεχόμενης αεροπορι­κής εκπαιδεύσεως σε όλα τα επίπεδα.
2) Επικαιροποίηση και επα­νασχεδίαση των υφισταμέ­νων τακτικών, σύμφωνα με τις νέες «απειλές».
3) Αναπροσαρμογή επιχει­ρησιακών δογμάτων και προτεραιοτήτων.
4) Εκσυγχρονισμός υφιστα­μένων αεροσκαφών, όπως τα F-16 Block.30, που εντά­χθηκαν στη δύναμη της Π.Α. το 1988, τουλάχιστον σε επίπεδο F -16 Block.50+, ώστε να υπάρχει μία κατά το δυνατόν ομοιογένεια του στόλου των ελληνικών F-16.
5) Διατήρηση όσο το δυ­νατόν περισσότερο χρό­νο του στόλου των παλαι­ών επιθετικών αεροσκαφών Α-7Ε Corsair, που ήταν προ­γραμματισμένο να αρχίσουν να αποσύρονται το 2013. Η απόφαση αυτή ανεστά­λη και αριθμός από τα αε­ροσκάφη αυτά θα παραμεί­νει στην ενέργεια, έχοντας εξασφαλίσει ανταλλακτι­κά από «κανιβαλισμό» των υπολοίπων. Απώτερος αντικειμενικός σκοπός είναι τα αεροσκάφη αυτά να χρησιμοποιηθούν ως τάνκερ, συ­νεργαζόμενα με κάποια από τα σύγχρονα ελληνικά μα­χητικά (Mirage 2000-5), κάτι που έχει δοκιμαστεί και στο παρελθόν. Τότε δεν είχε προχωρήσει για άλλους λό­γους. Τώρα μπορεί να υλο­ποιηθεί.
6) Πλήρης αξιοποίηση των υφισταμένων -σύγχρονων- οπλικών συστημάτων.
7) Κάθετη αναβάθμιση του Κέντρου Αεροπορικής Τακτι­κής (ΚΕΑΤ) στην Ανδραβίδα, που θα κληθεί να σχεδιάσει και να δοκιμάσει σχεδόν το σύνολο των προαναφερθεισών αλλαγών.

(ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ-15/03/2014)