ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΜΠΟΥΚΗ
Ένα από τα βασικά στοιχεία της διεθνούς πολιτικής κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν η χρησιμοποίηση τρίτων από τους δύο αντίπαλους συνασπισμούς για τη μεταφορά εκατέρωθεν μηνυμάτων, πληροφοριών και προειδοποιήσεων. Αρκετές φορές την περίοδο εκείνη ουδέτερες χώρες και διεθνείς προσωπικότητες αποτελούσαν τους φορείς των μηνυμάτων που η Δύση ήθελε να στείλει στο Σιδηρούν Παραπέτασμα και αντίστροφα.
Οι μεσολαβητές των δύο συνασπισμών αποτελούσαν τον ανεπίσημο μηχανισμό επικοινωνίας και ...
συνεννόησης δύο διαφορετικών πολιτικοοικονομικών και ιδεολογικών κόσμων, συμβάλλοντας είτε στην εκτόνωση κρίσιμων καταστάσεων είτε στην αποτροπή δημιουργίας τέτοιων επεισοδίων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κλιμάκωση και πιθανή αντιπαράθεση.
Ένα τέτοιο μήνυμα έστειλε στην Ουάσιγκτον πριν από μερικές ημέρες ο Dmitry Kiselyov, επικεφαλής του ρωσικού κρατικού πρακτορείου ειδήσεων Rossiya Segodnya από την εβδομαδιαία τηλεοπτική του εκπομπή, Vesti Nedeli, όταν αναλύοντας την κατάσταση στην Κριμαία δήλωσε με όσο το δυνατόν πιο απλό τρόπο ότι «η Ρωσία είναι η μόνη χώρα που είναι ικανή να μετατρέψει τις ΗΠΑ σε ραδιενεργό στάχτη», ενώ, όπως επισήμανε στο τηλεοπτικό του κοινό, το ρωσικό πυραυλικό σύστημα πυρηνικών αντιποίνων Perimetr ("Πepumetp" στα ρωσικά) βρίσκεται σε λειτουργία.
Όμως ποιο είναι αυτό το άκρως απόρρητο σοβιετικό σύστημα το οποίο έγινε γνωστό στη Δύση εννέα χρόνια αφότου τέθηκε σε λειτουργία και για το οποίο ο στενός φίλος του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, έκανε ειδική αναφορά στην πιο δημοφιλή εβδομαδιαία ενημερωτική εκπομπή της ρωσικής κρατικής τηλεόρασης;
Τι είναι το σύστημα Perimetr (ΝΑΤΟ: Dead Hand) και γιατί δημιουργήθηκε
Το ημιαυτόματο σύστημα πυρηνικών αντιποίνων Perimetr αναπτύχθηκε την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, σε απάντηση της αναβάθμισης των δυνατοτήτων του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, και πιο συγκεκριμένα στην εισαγωγή σε υπηρεσία του αμερικανικού διηπειρωτικού πυραύλου Trident I (C4) UGM-96Α, ο οποίος εξόπλισε το 1979 οκτώ αμερικανικά υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων κλάσης Ohio. Ο νέος αμερικανικός πύραυλος μπορούσε να εκτοξευτεί από θαλάσσιες περιοχές που ήταν σε μικρή απόσταση από την ΕΣΣΔ εν αντιθέσει με τους διηπειρωτικούς πυραύλους που βρίσκονταν σε σιλό στο έδαφος των ΗΠΑ, μειώνοντας το περιθώριο χρόνου αντίδρασης του σοβιετικού πυρηνικού οπλοστασίου. Αυτό όμως που ανησυχούσε τους Σοβιετικούς ήταν το γεγονός ότι οι νέοι αμερικανικοί πύραυλοι διέθεταν βελτιωμένη ακρίβεια σε σχέση με τους πυραύλους UGM-73 Poseidon που αντικατέστησαν, με πιθανότητα κυκλικού σφάλματος τα 380 μέτρα, ενώ μετέφεραν οκτώ πυρηνικές κεφαλές W76 των 100 kt έκαστη. Ουσιαστικά, χάρη στα υποβρύχια κλάσης Ohio και τον πύραυλο Trident (C4) UGM-96Α, οι Αμερικανοί μπορούσαν να πλήξουν πρώτοι με ακρίβεια στρατηγικούς στόχους στην ΕΣΣΔ, περιορίζοντας τη δυνατότητα της σοβιετικής ηγεσίας να αντιδράσει ανάλογα, αφού ένα πρώτο αμερικανικό πυρηνικό πλήγμα θα κατέστρεφε τα κέντρα διοίκησης, τις τηλεπικοινωνίες, ενώ θα εξολόθρευε την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας και φυσικά τις εγκαταστάσεις του σοβιετικού πυρηνικού οπλοστασίου βαλλιστικών πυραύλων.
Ο φόβος ότι η ΕΣΣΔ θα μπορούσε να μείνει ακέφαλη σε έναν πιθανό πυρηνικό πόλεμο οδήγησε την τότε πολιτική ηγεσία της χώρας στη δημιουργία του ημιαυτόματου συστήματος πυρηνικών αντιποίνων Perimetr, το οποίο εξασφάλιζε ότι ακόμα κι αν η ηγεσία του Κρεμλίνου εξολοθρευόταν από τους αμερικανικούς πυραύλους, η ΕΣΣΔ θα μπορούσε να εξαπολύσει εκδικητικό πυρ κατά των ΗΠΑ διασφαλίζοντας ότι ο αντίπαλος θα είχε σημαντικές απώλειες, αυξάνοντας έτσι την αποτρεπτική ισχύ της ΕΣΣΔ.
Τι είναι το σύστημα πυρηνικών αντιποίνων Perimetr
Η εντολή για την ανάπτυξη του συστήματος Perimetr δόθηκε από το Κρεμλίνο τον Οκτώβριο του 1974 στο ερευνητικό ίδρυμα του Πολυτεχνείου του Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας), στο σχεδιαστικό γραφείο ηλεκτρονικών EDO LΡΙ και στο γραφείο σχεδίασης - ανάπτυξης βαλλιστικών πυραύλων Yuzhnoye ΟΚΒ, το οποίο βρίσκεται στην πόλη Dnipropetrovsk της Ουκρανίας.
Το σύστημα Perimetr θα λειτουργούσε συμπληρωματικά ή αυτόνομα μετά την καταστροφή του συστήματος επικοινωνιών με τις πυρηνικές δυνάμεις Vyuga και του συστήματος Kazbek, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία το 1983 και το οποίο θα ήταν το απόρρητο ασφαλές σύστημα επικοινωνιών - ελέγχου της ηγετικής τριάδας της ΕΣΣΔ, δηλαδή του γενικού γραμματέα του ΚΚΣΕ, του υπουργού Άμυνας και του Α/ΓΕΕΘΑ της ΕΣΣΔ, με τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της χώρας σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου. Το σύστημα Perimetr τέθηκε σε λειτουργία τον Ιανουάριο του 1985 και το 1990 εντάχθηκε στο δυναμικό του σοβιετικού πυρηνικού οπλοστασίου. Γνωστό στη Δύση το Perimetr έγινε τον Οκτώβριο του 1993, όταν Ρώσοι αξιωματικοί μίλησαν γι' αυτό πρώτη φορά στα ΜΜΕ, ουσιαστικά σχεδόν εννέα χρόνια αφότου το σύστημα είχε τεθεί σε λειτουργία.
Το σύστημα πυρηνικών αντιποίνων Perimetr περιελάμβανε τα ακόλουθα:
■ Τον πύραυλο ελέγχου - διοίκησης 15Α11 [προέρχεται από τον πύραυλο ΜR-UR- 100UTTKH (15Α16) (ΝΑΤΟ: SS-17 Μοd 2/3 Spanker)]. Ο πύραυλος αυτός το 1990 αντικαταστάθηκε από ένα νέο πύραυλο-φορέα που προέρχεται από τον πύραυλο RΤ-2ΡΜ Topol (NΑΤΟ: SS-25 Sickle).
■ Έναν ισχυρό δορυφόρο-πομποδέκτη τύπου 15Β99, βάρους 1.412 κιλών, εγκαταστημένο σε κάθε πύραυλο 15A11, ο οποίος θα ετίθετο σε τροχιά και θα αναλάμβανε την αυτόματη μετάδοση εντολών στις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της ΕΣΣΔ, μετά την εξουδετέρωση της ηγεσίας της χώρας.
■ Τα δύο σιλό-βάσεις εκτόξευσης των πυραύλων φορέων του δορυφόρου-πομποδέκτη 15Β99, στις περιοχές Vypolzovo (Yedrovo) στους λόφους Valday, 161 χλμ. βορειοδυτικά της Μόσχας, και στην περιοχή Kostromo, 241 χλμ. βορειοανατολικά της Μόσχας.
■ Το υπόγειο προστατευόμενο αυτόνομο σύστημα διοίκησης - ελέγχου, το οποίο βρίσκεται είτε στα όρη Yamantau στην περιοχή των Νοτίων Ουραλίων είτε στα όρη Kosvinsky Kamen των Βορείων Ουραλίων. Στο υπόγειο αυτό συγκρότημα βρίσκεται ο υπερ-υπολογιστής τύπου URV ΡVSΝ-15Ε601 (πηγή: redstar.gr) που αποτελεί την καρδιά του συστήματος Perimetr. Αποστολή του υπολογιστή URV ΡVSΝ-15Ε601 είναι η μετάδοση των εντολών στους δορυφόρους- πομποδέκτες τύπου 15Β99, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία των εκτοξεύσεων των σοβιετικών πυρηνικών διηπειρωτικών μετά το πρώτο καταστροφικό για την ηγεσία της χώρας πλήγμα. Σε ασφαλή απόσταση από το υπόγειο συγκρότημα βρίσκονται οι αναμεταδότες για την ενεργοποίηση των δορυφόρων - φυσικά και αυτοί εγκαταστημένοι κάτω από τη γη για να μπορέσουν να αντέξουν πυρηνικά πλήγματα.
■ Τέλος, το σύστημα Perimetr διέθετε αριθμό αισθητήρων για εκπομπή ραδιενέργειας, ηλεκτρομαγνητικών παλμών, σεισμικών δονήσεων (από τις πυρηνικές εκρήξεις), ατμοσφαιρικής πίεσης, υπέρυθρης ακτινοβολίας, οι οποίοι συνδέονταν με το υπόγειο συγκρότημα εκτάσεως 400 τετραγωνικών μιλίων στα όρη Yamantau ή στα όρη Kosvinsky Kamen.
Το σύστημα το Δεκέμβριο του 1990 αναβαθμίστηκε και κωδικοποιήθηκε ως Perimetr RΤs ("Πepumetp-PU" στα ρωσικά). Η αναβάθμισή του περιελάμβανε τη βελτίωση των συστημάτων ελέγχου και την εισαγωγή σε χρήση ενός νέου πυραύλου, ο οποίος προέρχεται από τον πύραυλο RΤ-2ΡΜ Topol. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1995, το σύστημα σταμάτησε να λειτουργεί στο πλαίσιο της Συνθήκης START I, η οποία όμως έληξε το Δεκέμβριο του 2009.
0 τρόπος λειτουργίας του συστήματος και το παρόν
Η αρχή λειτουργίας του συστήματος ήταν σχετικά απλή. Κατά τη διάρκεια της κρίσης που θα προηγείτο της αμερικανικής πυρηνικής επίθεσης η ηγεσία της ΕΣΣΔ θα είχε δώσει την αρχική της έγκριση για τη χρήση πυρηνικών όπλων. Εάν η κατάσταση άλλαζε στην πορεία, η έγκριση αυτή θα μπορούσε να αναιρεθεί. Εάν τελικά οι ΗΠΑ εξαπέλυαν επίθεση και τα συστήματα επικοινωνιών Vyuga και Kazbek έπαυαν να λειτουργούν, τότε θα ξεκινούσε η διαδικασία ενεργοποίησης του συστήματος το οποίο αναζητούσε την ηγεσία της χώρας για να λάβει εντολές. Εάν τελικά η ηγεσία της ΕΣΣΔ είχε εξολοθρευτεί, τότε το σύστημα θα αξιολογούσε τις πληροφορίες από τους αισθητήρες του και θα αποφάσιζε για την εκτόξευση των πυραύλων διοίκησης-ελέγχου 15Α11. Μετά από μερικά λεπτά πτήσης, οι πύραυλοι θα έθεταν σε τροχιά τον πομποδέκτη 15Β99, ο οποίος θα λάμβανε τους κωδικούς εκτόξευσης από τον υπολογιστή URV ΡVSΝ-15Ε601 και θα τους μετέδιδε στις πυρηνικές δυνάμεις της ΕΣΣΔ στην ξηρά και στη θάλασσα για να ξεκινήσει η ρωσική πυρηνική αντεπίθεση.
Σύμφωνα με δηλώσεις Ρώσων αξιωματούχων το 2011, το σύστημα βρίσκεται και πάλι σε λειτουργία και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που οι ΗΠΑ δεν θα ήθελαν περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης με τη Ρωσία με αφορμή την Κριμαία και την Ουκρανία, αφού, όπως φαίνεται, εκτός των γνωστών υπάρχουν και άγνωστες παράμετροι στο ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο.
Σημαντικές πληροφορίες αντλήθηκαν από την ιστοσελίδα redstar.gr
(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-27/03-02/04/14)
Ένα από τα βασικά στοιχεία της διεθνούς πολιτικής κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν η χρησιμοποίηση τρίτων από τους δύο αντίπαλους συνασπισμούς για τη μεταφορά εκατέρωθεν μηνυμάτων, πληροφοριών και προειδοποιήσεων. Αρκετές φορές την περίοδο εκείνη ουδέτερες χώρες και διεθνείς προσωπικότητες αποτελούσαν τους φορείς των μηνυμάτων που η Δύση ήθελε να στείλει στο Σιδηρούν Παραπέτασμα και αντίστροφα.
Οι μεσολαβητές των δύο συνασπισμών αποτελούσαν τον ανεπίσημο μηχανισμό επικοινωνίας και ...
συνεννόησης δύο διαφορετικών πολιτικοοικονομικών και ιδεολογικών κόσμων, συμβάλλοντας είτε στην εκτόνωση κρίσιμων καταστάσεων είτε στην αποτροπή δημιουργίας τέτοιων επεισοδίων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κλιμάκωση και πιθανή αντιπαράθεση.
Ένα τέτοιο μήνυμα έστειλε στην Ουάσιγκτον πριν από μερικές ημέρες ο Dmitry Kiselyov, επικεφαλής του ρωσικού κρατικού πρακτορείου ειδήσεων Rossiya Segodnya από την εβδομαδιαία τηλεοπτική του εκπομπή, Vesti Nedeli, όταν αναλύοντας την κατάσταση στην Κριμαία δήλωσε με όσο το δυνατόν πιο απλό τρόπο ότι «η Ρωσία είναι η μόνη χώρα που είναι ικανή να μετατρέψει τις ΗΠΑ σε ραδιενεργό στάχτη», ενώ, όπως επισήμανε στο τηλεοπτικό του κοινό, το ρωσικό πυραυλικό σύστημα πυρηνικών αντιποίνων Perimetr ("Πepumetp" στα ρωσικά) βρίσκεται σε λειτουργία.
Όμως ποιο είναι αυτό το άκρως απόρρητο σοβιετικό σύστημα το οποίο έγινε γνωστό στη Δύση εννέα χρόνια αφότου τέθηκε σε λειτουργία και για το οποίο ο στενός φίλος του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, έκανε ειδική αναφορά στην πιο δημοφιλή εβδομαδιαία ενημερωτική εκπομπή της ρωσικής κρατικής τηλεόρασης;
Τι είναι το σύστημα Perimetr (ΝΑΤΟ: Dead Hand) και γιατί δημιουργήθηκε
Το ημιαυτόματο σύστημα πυρηνικών αντιποίνων Perimetr αναπτύχθηκε την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, σε απάντηση της αναβάθμισης των δυνατοτήτων του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, και πιο συγκεκριμένα στην εισαγωγή σε υπηρεσία του αμερικανικού διηπειρωτικού πυραύλου Trident I (C4) UGM-96Α, ο οποίος εξόπλισε το 1979 οκτώ αμερικανικά υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων κλάσης Ohio. Ο νέος αμερικανικός πύραυλος μπορούσε να εκτοξευτεί από θαλάσσιες περιοχές που ήταν σε μικρή απόσταση από την ΕΣΣΔ εν αντιθέσει με τους διηπειρωτικούς πυραύλους που βρίσκονταν σε σιλό στο έδαφος των ΗΠΑ, μειώνοντας το περιθώριο χρόνου αντίδρασης του σοβιετικού πυρηνικού οπλοστασίου. Αυτό όμως που ανησυχούσε τους Σοβιετικούς ήταν το γεγονός ότι οι νέοι αμερικανικοί πύραυλοι διέθεταν βελτιωμένη ακρίβεια σε σχέση με τους πυραύλους UGM-73 Poseidon που αντικατέστησαν, με πιθανότητα κυκλικού σφάλματος τα 380 μέτρα, ενώ μετέφεραν οκτώ πυρηνικές κεφαλές W76 των 100 kt έκαστη. Ουσιαστικά, χάρη στα υποβρύχια κλάσης Ohio και τον πύραυλο Trident (C4) UGM-96Α, οι Αμερικανοί μπορούσαν να πλήξουν πρώτοι με ακρίβεια στρατηγικούς στόχους στην ΕΣΣΔ, περιορίζοντας τη δυνατότητα της σοβιετικής ηγεσίας να αντιδράσει ανάλογα, αφού ένα πρώτο αμερικανικό πυρηνικό πλήγμα θα κατέστρεφε τα κέντρα διοίκησης, τις τηλεπικοινωνίες, ενώ θα εξολόθρευε την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας και φυσικά τις εγκαταστάσεις του σοβιετικού πυρηνικού οπλοστασίου βαλλιστικών πυραύλων.
Ο φόβος ότι η ΕΣΣΔ θα μπορούσε να μείνει ακέφαλη σε έναν πιθανό πυρηνικό πόλεμο οδήγησε την τότε πολιτική ηγεσία της χώρας στη δημιουργία του ημιαυτόματου συστήματος πυρηνικών αντιποίνων Perimetr, το οποίο εξασφάλιζε ότι ακόμα κι αν η ηγεσία του Κρεμλίνου εξολοθρευόταν από τους αμερικανικούς πυραύλους, η ΕΣΣΔ θα μπορούσε να εξαπολύσει εκδικητικό πυρ κατά των ΗΠΑ διασφαλίζοντας ότι ο αντίπαλος θα είχε σημαντικές απώλειες, αυξάνοντας έτσι την αποτρεπτική ισχύ της ΕΣΣΔ.
Τι είναι το σύστημα πυρηνικών αντιποίνων Perimetr
Η εντολή για την ανάπτυξη του συστήματος Perimetr δόθηκε από το Κρεμλίνο τον Οκτώβριο του 1974 στο ερευνητικό ίδρυμα του Πολυτεχνείου του Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας), στο σχεδιαστικό γραφείο ηλεκτρονικών EDO LΡΙ και στο γραφείο σχεδίασης - ανάπτυξης βαλλιστικών πυραύλων Yuzhnoye ΟΚΒ, το οποίο βρίσκεται στην πόλη Dnipropetrovsk της Ουκρανίας.
Το σύστημα Perimetr θα λειτουργούσε συμπληρωματικά ή αυτόνομα μετά την καταστροφή του συστήματος επικοινωνιών με τις πυρηνικές δυνάμεις Vyuga και του συστήματος Kazbek, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία το 1983 και το οποίο θα ήταν το απόρρητο ασφαλές σύστημα επικοινωνιών - ελέγχου της ηγετικής τριάδας της ΕΣΣΔ, δηλαδή του γενικού γραμματέα του ΚΚΣΕ, του υπουργού Άμυνας και του Α/ΓΕΕΘΑ της ΕΣΣΔ, με τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της χώρας σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου. Το σύστημα Perimetr τέθηκε σε λειτουργία τον Ιανουάριο του 1985 και το 1990 εντάχθηκε στο δυναμικό του σοβιετικού πυρηνικού οπλοστασίου. Γνωστό στη Δύση το Perimetr έγινε τον Οκτώβριο του 1993, όταν Ρώσοι αξιωματικοί μίλησαν γι' αυτό πρώτη φορά στα ΜΜΕ, ουσιαστικά σχεδόν εννέα χρόνια αφότου το σύστημα είχε τεθεί σε λειτουργία.
Το σύστημα πυρηνικών αντιποίνων Perimetr περιελάμβανε τα ακόλουθα:
■ Τον πύραυλο ελέγχου - διοίκησης 15Α11 [προέρχεται από τον πύραυλο ΜR-UR- 100UTTKH (15Α16) (ΝΑΤΟ: SS-17 Μοd 2/3 Spanker)]. Ο πύραυλος αυτός το 1990 αντικαταστάθηκε από ένα νέο πύραυλο-φορέα που προέρχεται από τον πύραυλο RΤ-2ΡΜ Topol (NΑΤΟ: SS-25 Sickle).
■ Έναν ισχυρό δορυφόρο-πομποδέκτη τύπου 15Β99, βάρους 1.412 κιλών, εγκαταστημένο σε κάθε πύραυλο 15A11, ο οποίος θα ετίθετο σε τροχιά και θα αναλάμβανε την αυτόματη μετάδοση εντολών στις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της ΕΣΣΔ, μετά την εξουδετέρωση της ηγεσίας της χώρας.
■ Τα δύο σιλό-βάσεις εκτόξευσης των πυραύλων φορέων του δορυφόρου-πομποδέκτη 15Β99, στις περιοχές Vypolzovo (Yedrovo) στους λόφους Valday, 161 χλμ. βορειοδυτικά της Μόσχας, και στην περιοχή Kostromo, 241 χλμ. βορειοανατολικά της Μόσχας.
■ Το υπόγειο προστατευόμενο αυτόνομο σύστημα διοίκησης - ελέγχου, το οποίο βρίσκεται είτε στα όρη Yamantau στην περιοχή των Νοτίων Ουραλίων είτε στα όρη Kosvinsky Kamen των Βορείων Ουραλίων. Στο υπόγειο αυτό συγκρότημα βρίσκεται ο υπερ-υπολογιστής τύπου URV ΡVSΝ-15Ε601 (πηγή: redstar.gr) που αποτελεί την καρδιά του συστήματος Perimetr. Αποστολή του υπολογιστή URV ΡVSΝ-15Ε601 είναι η μετάδοση των εντολών στους δορυφόρους- πομποδέκτες τύπου 15Β99, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία των εκτοξεύσεων των σοβιετικών πυρηνικών διηπειρωτικών μετά το πρώτο καταστροφικό για την ηγεσία της χώρας πλήγμα. Σε ασφαλή απόσταση από το υπόγειο συγκρότημα βρίσκονται οι αναμεταδότες για την ενεργοποίηση των δορυφόρων - φυσικά και αυτοί εγκαταστημένοι κάτω από τη γη για να μπορέσουν να αντέξουν πυρηνικά πλήγματα.
■ Τέλος, το σύστημα Perimetr διέθετε αριθμό αισθητήρων για εκπομπή ραδιενέργειας, ηλεκτρομαγνητικών παλμών, σεισμικών δονήσεων (από τις πυρηνικές εκρήξεις), ατμοσφαιρικής πίεσης, υπέρυθρης ακτινοβολίας, οι οποίοι συνδέονταν με το υπόγειο συγκρότημα εκτάσεως 400 τετραγωνικών μιλίων στα όρη Yamantau ή στα όρη Kosvinsky Kamen.
Το σύστημα το Δεκέμβριο του 1990 αναβαθμίστηκε και κωδικοποιήθηκε ως Perimetr RΤs ("Πepumetp-PU" στα ρωσικά). Η αναβάθμισή του περιελάμβανε τη βελτίωση των συστημάτων ελέγχου και την εισαγωγή σε χρήση ενός νέου πυραύλου, ο οποίος προέρχεται από τον πύραυλο RΤ-2ΡΜ Topol. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1995, το σύστημα σταμάτησε να λειτουργεί στο πλαίσιο της Συνθήκης START I, η οποία όμως έληξε το Δεκέμβριο του 2009.
0 τρόπος λειτουργίας του συστήματος και το παρόν
Η αρχή λειτουργίας του συστήματος ήταν σχετικά απλή. Κατά τη διάρκεια της κρίσης που θα προηγείτο της αμερικανικής πυρηνικής επίθεσης η ηγεσία της ΕΣΣΔ θα είχε δώσει την αρχική της έγκριση για τη χρήση πυρηνικών όπλων. Εάν η κατάσταση άλλαζε στην πορεία, η έγκριση αυτή θα μπορούσε να αναιρεθεί. Εάν τελικά οι ΗΠΑ εξαπέλυαν επίθεση και τα συστήματα επικοινωνιών Vyuga και Kazbek έπαυαν να λειτουργούν, τότε θα ξεκινούσε η διαδικασία ενεργοποίησης του συστήματος το οποίο αναζητούσε την ηγεσία της χώρας για να λάβει εντολές. Εάν τελικά η ηγεσία της ΕΣΣΔ είχε εξολοθρευτεί, τότε το σύστημα θα αξιολογούσε τις πληροφορίες από τους αισθητήρες του και θα αποφάσιζε για την εκτόξευση των πυραύλων διοίκησης-ελέγχου 15Α11. Μετά από μερικά λεπτά πτήσης, οι πύραυλοι θα έθεταν σε τροχιά τον πομποδέκτη 15Β99, ο οποίος θα λάμβανε τους κωδικούς εκτόξευσης από τον υπολογιστή URV ΡVSΝ-15Ε601 και θα τους μετέδιδε στις πυρηνικές δυνάμεις της ΕΣΣΔ στην ξηρά και στη θάλασσα για να ξεκινήσει η ρωσική πυρηνική αντεπίθεση.
Σύμφωνα με δηλώσεις Ρώσων αξιωματούχων το 2011, το σύστημα βρίσκεται και πάλι σε λειτουργία και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που οι ΗΠΑ δεν θα ήθελαν περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης με τη Ρωσία με αφορμή την Κριμαία και την Ουκρανία, αφού, όπως φαίνεται, εκτός των γνωστών υπάρχουν και άγνωστες παράμετροι στο ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο.
Σημαντικές πληροφορίες αντλήθηκαν από την ιστοσελίδα redstar.gr
(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-27/03-02/04/14)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.