Οι παρελάσεις, το κόστος και η αναγκαία τόλμη

Του ΠΕΤΡΟΥ ΤΡΟΥΠΙΩΤΗ

Το θέμα "παρελάσεις στις εθνικές γιορτές" δεν είναι καινούριο. Απα­σχολεί την ελληνική επικαιρότητα εδώ και χρόνια, μια και κάθε λίγο και λι­γάκι, κάποιοι θέτουν το θέμα των παρελάσεων και κατά πόσον αυτές θα πρέπει να γίνονται ή όχι. Αν είναι κατά­λοιπα "στρατοκρατικών ε­ποχών", φορείς "εθνικιστι­κών αντιλήψεων" και άλλα παρόμοια. 

Οι αντιδράσεις αυτές τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια του μνημονίου, μεγάλωσαν, γιγαντώθηκαν. Και όχι ...
μό­νον αυτό, αλλά οι παρελά­σεις αποτέλεσαν προνομιακό πεδίο για τους κάθε μορφής διαμαρτυρόμενους (υποκινουμένους ή μη) για αντιδράσεις, σε σημείο που, όπως θα θυμάστε, να διακοπεί η παρέλαση στη Θεσσαλο­νίκη. 

Παρεπόμενο αυτής της, από χρό­νια, "μάχης" για το αν θα πρέπει να γί­νονται ή όχι παρελάσεις είναι και το κό­στος τους. Θέμα που ανέκυψε βέβαια τα τε­λευταία χρόνια, λόγω της οικονομικής κρίσης. Όσοι, λοιπόν, δεν βλέπουν με καλό μάτι τις παρελάσεις, βρήκαν άλ­λη μια καλή ευκαιρία για να δια­μαρτυρηθούν.

Το κόστος της μετακίνησης τμημάτων και αρμάτων είναι λέει υπέρογκο, οπότε θα πρέπει να περιοριστούν οι μετακινήσεις στρατευμάτων. Έτσι, δεν έθεταν ευθέως θέμα κατάρ­γησης των παρελάσεων, μια και, όπως έ­χουν δείξει τα πράγματα, οι πο­λίτες τις θέλουν, αλλά χτυπού­σαν το αδύνατο σημείο. Το κό­στος. Το σημείο που λόγω της οικονομικής ανέχειας είχε "πέ­ραση" στους πολίτες. Και δεν θα διαφωνήσω πως ορισμένες φορές στις πα­ρελάσεις γίνονταν υπερβολές από πλευράς κόστους.

Όπως, επίσης, δεν θα δια­φωνήσω ότι δεν χρειάζεται σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό να μετακινείται στρατιωτικό τμήμα για να παρελάσει 150 μέτρα μπροστά σε 200 κατοίκους. 

Όπως, επίσης, δεν έχει κανένα νόημα η χώρα να έχει δυο μεγάλες στρατιωτικές παρελά­σεις, όπως και δυο εθνικές επετείους, εδώ που τα λέμε. 

Όμως άλλο αυτό, άλλο ο ανορθο­λογισμός, ο περιορισμός του κόστους και άλλο η μετατροπή της παρέλασης σε μια "μικρή και φτωχή κίνηση ορι­σμένων στρατιωτικών τμημάτων που δεν ξεπερνά τα 10-15 λεπτά", όπως έγι­νε κάποιες φορές. 

Και δεν είναι μόνον αυτοί που δια­φωνούν που δημιουργούν εσκεμμένα αυτό το κλίμα. Στο ίδιο "λάθος" έχει πέ­σει και η κυβέρνηση. Γιατί εδώ και τρί­α χρόνια, οι ελληνικές κυβερνήσεις όχι μόνον μείωσαν την παρέλαση και την έκαναν "ολίγον από παρέλαση", αλλά νιώθουν και την ανάγκη να απολογη­θούν για τα έξοδα που κάνουν. 

Έτσι τη μια φορά ανακοινώνουν ότι δεν θα μετάσχουν μηχανοκίνητα και γλιτώνουμε τόσα χρήματα, την άλλη ότι το κόστος από τα καύσιμα το πληρώνουν χορηγοί (στους οποίους μόνο "μπράβο" και "ευχαριστώ" μπορεί να πει κανείς) και τώρα με ανακοινώσεις προσπαθούν να πουν ότι γίνονται οικο­νομίες, το κόστος είναι το μικρότερο δυ­νατό κ.λ.π. 

Κι εδώ είναι το λάθος. Η κυβέρνηση οφείλει να μειώσει τον αριθμό των πα­ρελάσεων, να καθιερώσει μία εθνική γιορτή, όπως έχουν όλα τα κράτη (και μάλιστα της εθνικής παλιγγενεσίας την 25η Μαρτίου) και να περιορίσει τις ά­σκοπες δαπάνες για τέτοιες εκδηλώ­σεις. 

Όμως, δεν μπορεί να κάνει μια μίζε­ρη παρέλαση, επειδή κάποιοι διαμαρτύ­ρονται, κάποιοι έχουν ζήτημα με ό,τι έ­χει σχέση με το έθνος. 

Η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, ο­φείλει να έχει το θάρρος και να αποφα­σίσει ότι κάνει μια παρέλαση, αλλά πα­ρέλαση και όχι...ολίγον από παρέλαση. Και να μην έχει ενοχές γι' αυτό και να μην απολογείται, έστω και πλαγίως, για την απόφαση της αυτή. 

Αλλιώς, ας καταργήσει τελείως τις παρελάσεις. Θα ήταν πιο λογικό. 

(ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ-21/03/2014)