AΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

• ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ ΣΤΗΝ EYPΩΠΗ. 

• Συμμαχεί με Ρωσία, παίρνει αποστάσεις από ΗΠΑ. 

του Γιώργου Δελαστίκ 

Ανατριχίλα ένιωσαν οι συνειδητοποιημένοι πολίτες ολόκληρης της Ευρώπης, όταν άκουσαν τον πρόεδρο της Γαλλίας να δηλώνει ότι θα αναθεωρήσει το γαλλικό Σύνταγμα, συρρικνώνοντας προφανώς τις ατομικές ελευθερίες των Γάλλων πολιτών, προκειμένου να πολεμήσει εναντίον των... τζιχαντιστών, των εξτρεμιστών ισλαμιστών δολοφόνων! 

Με άλλα λόγια, οι Αμερικανοί και οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία ή Βρετανία, θα ....εξαπολύουν πολέμους εναντίον χωρών της Μεσογείου ή της Μέσης Ανατολής για να ανατρέψουν όσα καθεστώτα δεν είναι υποτελή τους θα καταστρέφουν τα κράτη αυτά προκαλώντας εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς κι όταν κάποιοι απελπισμένοι από την καταστροφή άνθρωποι από τις χώρες αυτές θα δολοφονούν πενήντα, εκατό ή εκατόν πενήντα ανθρώπους ευρωπαϊκών κρατών, εντελώς αθώους, οι Ευρωπαίοι -και εν προκειμένω οι Γάλλοι- πολίτες θα πληρώνουν το κόστος όχι μόνο σε νεκρούς αλλά και μέσω του στραγγαλισμού των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους. Πολύ ωραία τακτική! Έξοχη! 

Αυτή είναι η σημερινή Ευρώπη, όπως εξελίσσεται μετά τις δολοφονίες τουλάχιστον 128 ανύποπτων -και στη συντριπτική πλειονότητά τους νεαρών- Γάλλων πολιτών στο Παρίσι. Οι ηγέτες της Ευρώπης εξαπολύουν, δηλαδή, κατακτητικούς πολέμους και ταυτόχρονα στραγγαλίζουν τις ελευθερίες των υπηκόων τους πράγμα που αξιοποιεί τα μέγιστα ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός για να αυξήσει τα κέρδη του. 

Χρηματοδοτούν Σαουδάραβες - Εμιράτα! 

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013: «Το Κατάρ διοχετεύει δισεκατομμύρια δολάρια στην εξέγερση της Συρίας» είναι ο κεντρικός τίτλος των Financial Times του Λονδίνου, της εφημερίδας του βρετανικού χρηματοοικονομικού κεφαλαίου. 

«Οι Σαουδάραβες μπαίνουν σπινθηροβολώντας σε δράση» τονίζει ο υπέρτιτλος στην πρώτη σελίδα. Η πρώτη φράση του πρωτοσέλιδου κειμένου της εφημερίδας αρχίζει με μια εντυπωσιακή αποκάλυψη: «Το πλούσιο σε φυσικό αέριο κράτος του Κατάρ έχει ξοδέψει 3 δις τα προηγούμενα δύο χρόνια υποστηρίζοντας την εξέγερση στη Συρία, έχοντας υπερβεί κατά πολύ οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, αλλά τώρα παραγκωνίζεται από τη Σαουδική Αραβία ως την κύρια πηγή όπλων προς τους αντάρτες»! 

Την επόμενη μέρα, Σάββατο 18 Μαΐου 2013, η ίδια εφημερίδα δημοσιεύει δισέλιδο άρθρο χιλιάδων λέξεων, βασισμένο, κατά την άποψή μας σε πληροφορίες των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, όπου οι τζιχαντιστές της συριακής οργάνωσης Τζαμπχάτ αλ Νούσρα, που αντιμάχεται τον Άσαντ και συνδέεται με την Αλ Κάιντα, εμφανίζεται ως σημαντικότατος αποδέ­κτης χρημάτων από το Κατάρ. «Το Κατάρ αγόραζε όπλα στη Λιβύη και σε ανατολικοευρωπαϊκά κράτη και τα μετέφερε αερο­πορικά στην Τουρκία, όπου οι υπηρεσίες πληροφοριών βοηθούσαν να παραδοθούν στην άλλη πλευρά των συνόρων [σ.σ.: δη­λαδή στη Συρία]», γράφουν οι Financial Times. 

Εν γνώσει των Αμερικανών 

«Το Διεθνές Ινστιτούτο Ειρηνικών Ερευνών της Στοκχόλμης, το οποίο παρακολουθεί τις μεταφορές όπλων, λέει ότι ανάμεσα στον Απρίλιο του 2012 και τον Μάρτιο του 2013 περισσότερες από 70 στρατιωτικές πτήσεις μεταφοράς φορτίου [σ.σ: δηλαδή μεταφο­ράς όπλων] από το Κατάρ προσγειώθηκαν στην Τουρκία» υπογραμμίζει η βρετανική εφημερίδα. Πάνω από 70 πτήσεις όμως μέσα σε έναν χρόνο σημαίνει ότι κάθε 4-5 μέρες ένα μεταγωγικό αεροπλάνο γεμάτο όπλα έφευγε από το Κατάρ για την Τουρ­κία. Εντυπωσιακότατο. 

Για να διαχειριστούν, μάλιστα, τις παρα­δόσεις όπλων στους Σύρους αντικαθεστωτικούς, οι Αμερικανοί, όπως ρητά γράφουν οι Financial Times, απαίτησαν να ιδρυθεί «συμβουλευτική διαδικασία». Έφτιαξαν έτσι δύο γραφεία, το ένα στην Τουρκία και το άλλο στην Ιορδανία. 

«Οι Καταριανοί και οι Σαουδάραβες χρειά­ζονται το ''πράσινο φως'' από τις ΗΠΑ για να μας βοηθήσουν» ομολογεί στους συντά­κτες του άρθρου ο Μαχμούντ Μαρούχ, μαθητής από έναν συνασπισμό αντικαθε­στωτικών συριακών ομάδων με έδρα το Χαλέπι, κοντά στα συροτουρκικά σύνορα, στη Βόρεια Συρία. 

Δεδομένου ότι ακόμη και η ίδια η ύπαρξη των καθεστώτων στις πετρομοναρχίες του Κόλπου, ακόμη και στη Σαουδική Αραβία, εξαρτάται από τη στήριξη των Αμερικα­νών, θα ήταν αδιανόητο να δρούσαν μόνα τους τα καθεστώτα αυτά, χωρίς την έγκρι­ση της κυβέρνησης των ΗΠΑ. 

Αντιθέτως, όχι μόνο γνωρίζουν σε ποιον δίνουν όπλα οι Σαουδάραβες και οι πε­τρομοναρχίες του Κόλπου, αλλά υπάρχουν σοβαρές υποψίες ότι οι Αμερικανοί είναι αυτοί που έδωσαν εντολές στους Σαουδά­ραβες, τους Καταριανούς και τους υπολοί­πους πώς θα μοιράζουν τα όπλα, συμπεριλαμβάνοντας τους τζιχαντιστές! 

Ελέγχουν οικονομικά, αδιαφορούν για το πολιτικό χάος 

Παρά το απερίγραπτο πολιτικό χάος και την ουσιαστική διάλυση τόσο του Ιράκ όσο και, ακόμη περισσότερο, της Λιβύης αλλά και τον διαμελισμό στην πράξη των κρατών αυτών, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι -κυρίως οι πρώτοι, βέβαια- ελέγχουν τα πετρέλαια των χωρών αυτών. Αυτό επι­τρέπει στις ΗΠΑ να αδιαφορούν για το ότι δεν ελέγχουν πολιτικά τα συγκεκριμένα κράτη, υπό το πρίσμα ότι επικρατεί χάος. Αδιαφορούν όμως μόνο στον βαθμό που δεν περιπίπτουν στον πολιτικό έλεγχο κά­ποιας άλλης μεγάλης δύναμης. 

Εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Μέχρι τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 η Γαλλία είχε ως αποικίες τη Συρία, τον Λίβανο, την Αλγερία, το Μαρόκο, την Τυνησία, τη Μαυ­ριτανία και άλλες χώρες. Καθώς έχουν πεθάνει πλέον οι γενιές που είχαν συνείδηση και είχαν υποστεί τις συνέπειες του γαλλι­κού αποικιακού ζυγού, οι εκκολαπτόμενες ή και πλήρως αναπτυγμένες αστικές τάξεις αυτών των αραβικών χωρών της Μεσο­γείου είναι εντονότατα γαλλόφιλες. 

Αντικειμενικά, αυτό καθιστά τη Γαλλία τη μοναδική μεγάλη χώρα που θα μπορούσε ενδεχομένως να αντικαταστήσει τις ΗΠΑ αναφορικά με την πολιτική επιρροή στις χώρες αυτές. Ευνόητο είναι ότι κάτι τέτοιο προκαλεί συναγερμό στην αμερικανική κυβέρνηση, η οποία, φυσικά, θέλει πάση θυσία να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη, αφού η Γαλλία είναι πρώτα απ' όλα βαθύ­τατα εξαρτημένη από τη Γερμανία. 

Ταύτιση με Μόσχα, στήριξη από Βερολίνο 

Μέχρι τώρα ο σοσιαλιστής Γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, συμμετεί­χε λυσσωδώς στην προσπάθεια ανατρο­πής του Σύρου ομολόγου του, Μπασάρ αλ Άσαντ, ευελπιστώντας ότι, αν ανατρε­πόταν, είχε σοβαρότατες πιθανότητες να προσεταιριστεί τη συριακή αστική τάξη. Το γεγονός όμως ότι οι τζιχαντιστές, οι οποίοι χρηματοδοτούνται και εξοπλίζο­νται από τους πιο στενούς συμμάχους των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, τη Σαου­δική Αραβία και τα Εμιράτα, έπληξαν το Παρίσι, δολοφονώντας σχεδόν 130 Γάλ­λους, τον υποχρέωσε σε ριζική αλλαγή πολιτικής. 

Πρώτα πρώτα, στα γαλλικά μυαλά μπήκε το ερώτημα αν οι τζιχαντιστές καθόρισαν μόνοι τους την επίθεση στο Παρίσι ή αν τους υπεδείχθη η γαλλική πρωτεύουσα ως στόχος από τους χρηματοδότες τους, με ό,τι θα σήμαινε αυτό. 

Εν πάση περιπτώσει, η ουσία είναι ότι, ενώ μέχρι να καταφερθεί το πλήγμα στο Παρίσι ο Ολάντ έβλεπε θετικά και για τους δικούς του στόχους, τους γαλλικούς, τη δράση των τζιχαντιστών με τη φθορά που προκαλούσαν στο καθεστώς Ασαντ, τώρα συνειδητοποίησε ότι πρέπει οπωσδήποτε να τους εξοντώσει. 

Οι Ρώσοι δεν μπορούσαν ποτέ να ελέγ­ξουν τη Συρία -ούτε είχαν τέτοια φιλοδο­ξία. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διατηρήσουν τη ναυτική βάση που έχουν στη Λαττάκεια, τη μοναδική στη Μεσό­γειο. Ορθώς πράττοντας από τη σκοπιά τους, θεωρούν τον Άσαντ ως την καλύτερη μέχρι στιγμής εγγύηση διαφύλαξης της βάσης τους -πόσω μάλλον ένας αποδυνα­μωμένος Άσαντ, που δεν θα προκαλούσε με τίποτα την οργή της μοναδικής μεγά­λης χώρας που αντικειμενικά έχει συμφέ­ρον από την παρουσία του. 

Η εξόντωση των τζιχαντιστών που απο­σταθεροποιούν τον Άσαντ είναι θετικό γε­γονός για τα ρωσικά συμφέροντα -γι' αυ­τό, άλλωστε, οι Ρώσοι άρχισαν τους βομ­βαρδισμούς θέσεών τους, όπως και άλλων Σύρων αντικαθεστωτικών. Η νέα γαλλική γραμμή συντριβής των τζιχαντιστών από τον Ολάντ ταυτίζεται πλήρως με τα ρωσι­κά συμφέροντα. Αυτός είναι ο λόγος που ο πρόεδρος Πούτιν έδωσε εντολή στην ηγε­σία της Πολεμικής Αεροπορίας της Ρωσίας να συντονιστούν οι επιχειρήσεις της με τους Γάλλους εναντίον θέσεων των Σύρων τζιχαντιστών. 

Η Γερμανία, η οποία χαίρεται με κάθε εμπόδιο που μπαίνει στην υλοποίηση αμε­ρικανικών σχεδίων, όπως είναι στη συγκε­κριμένη περίπτωση η αντικατάσταση του Άσαντ από τζιχαντιστές, σίγουρα στηρίζει -διακριτικά μεν, αλλά ολόψυχα- τη σφυρηλάτηση αυτής της νέας πολεμικής συμμαχίας Γαλλίας - Ρωσίας εναντίον των ισλαμιστών της Συρίας. Φυσικά, μόλις ολο­κληρωθεί αυτή η αποστολή, τα συμφέρο­ντα Μόσχας και Παρισιού θα αποκλίνουν και πάλι... 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-20/11-26/11/2015)