ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

• Τα Μνημόνια τους εξοντώνουν, το δημογραφικό επιδεινώνεται. 

• «Οι κυβερνώντες στην ουσία μας λένε ότι δεν πρέπει να κάνουμε παιδιά. Μας δίνουν μόνο λίγο οξυγόνο, ίσα ίσα για να επιβιώνουμε. 

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣYMEΩNIΔH 

Υπάρχει μια εθνική απειλή σοβαρότερη ίσως ακόμα κι από τα Μνημόνια ή την Τουρκία, κι ας μην ασχολείται με αυτή σχεδόν κανένας στη δημόσια σφαίρα. Οι πολιτικοί μας αναφέρονται στο ζήτημα ακροθιγώς και σε συνδυασμό με το πόσο επηρεάζει το ασφαλιστικό σύστημα, το πολύ πολύ και με τις επιπτώσεις του στην αμυντική ισχύ της χώρας. Κι όμως, το δημογραφικό, για το οποίο και γίνεται λόγος, αποτελεί μια τρόπον τινά «ωρολογιακή βόμβα», ικανή να τινάξει τα πάντα στον αέρα, αφού οι επιπτώσεις του είναι πολυεπίπεδες. 

Εξάλλου, αυξάνει ακόμα και την ανεργία, αφού, ανάμεσα σε άλλα, σχολικές μονάδες συγχωνεύονται ή ...κλείνουν, με προφανείς συνέπειες για όσους εργάζονται σε αυτές, την ίδια ώρα που δοκιμάζονται σε ακραίο βαθμό και όσες βιοτεχνίες έχουν απομείνει να ασχολούνται με παιδικά είδη. 

Δεν μπορούμε όμως να μιλάμε για ανάπτυξη, αν δεν επιλύσουμε τη μάστιγα της υπογεννητικότητας, πόσω μάλλον όταν επικρατεί ένα γενικευμένο και εν πολλοίς δικαιολογημένο κλίμα ανασφάλειας. Όταν, για παράδειγμα, η πολιτεία δίνει επιδόματα ως κίνητρα για την απόκτηση παιδιών και στη συνέχεια τα παίρνει πίσω, αφήνοντας πολλούς γονείς στα κρύα του λουτρού, είναι λογικό αρκετές πολύτεκνες οικογένειες να έχουν φτάσει πια σε κατάσταση εξαθλίωσης... 

Ο πληθυσμός της χώρας μειώνεται με ραγδαίους ρυθμούς κι ας επιβάλλει το άρθρο 21 παρ. 2 του Συντάγματος οι πολύτεκνες οικογένειες να έχουν ειδική φροντίδα από το κράτος. Κι όσο κι αν οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, όταν συγκεντρώνονται πολλοί κανένας δεν είναι δυνατό να τους αγνοεί δίχως να στρουθοκαμηλίζει: η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη θέση (πρώτη είναι η Βουλγαρία, τρίτη η Πορτογαλία και τέταρτη η Ιταλία) μεταξύ των κρατών όπου σε ετήσια βάση οι θάνατοι υπερβαίνουν τις γεννήσεις. Μέχρι στιγμής, μάλιστα, το 2015 έχουν καταγραφεί περίπου 23.500 περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις, με το 14% των τελευταίων να προέρχεται από γυναίκες ξένης υπηκοότητας, χωρίς να γνωρίζουμε, δηλαδή, αν τα παιδιά τους θα μείνουν στην Ελλάδα. 

Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι οι άνω των 65 ετών αποτελούν πλέον το 20,5% του πληθυσμού, ενώ πραγματο­ποιούνται κατά μέσο όρο 5.000 λιγότερες εγγραφές ετησίως στα νηπιαγωγεία. Εδώ και αρκετά χρόνια, εξάλλου, οι γεννήσεις έχουν πέσει πολύ κάτω από τις 100.000 τον χρόνο. Κι όμως αν δεν είχαν μεσολαβήσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, η κατοχή και ο εμφύλιος και συνεχιζόταν ο αυξητικός ρυθμός της δεκαετίας του '30 σήμερα ο ελ­ληνικός πληθυσμός θα ξεπερνούσε ακόμα και τα 20.000.000... 

«Πλήρης παραβίαση του Συντάγματος» 

Ο πολύτεκνος «πυροβολείται» από χίλιες μεριές: του έχουν τεθεί εισοδηματικά κρι­τήρια για τα επιδόματα, ενώ εξαιτίας, για παράδειγμα, του πολυμορφικού επταθέσιου αυτοκινήτου του πληρώνει φόρο πολυτελείας. Ταυτοχρόνως με τέσσερα προστατευόμενα τέκνα για να τύχει απαλλα­γής από τον ΕΝΦΙΑ οφείλει να έχει ετήσιο εισόδημα μέχρι 17.000 ευρώ, δηλαδή 20% κάτω από το όριο της φτώχειας. Παραλλήλως αν είναι εκπαιδευτικός δεν ισχύει η γενική ποσόστωση 20% για διορισμό στο Δημόσιο κι αν είναι γονέας δεν μπορεί να μεταγράψει ελεύθερα τα παιδιά του από τη μία πανεπιστημιακή σχολή στην άλλη κι έτσι υποχρεώνεται να πληρώνει δύο, τρία ή και περισσότερα ενοίκια. Έχασε ακόμα και τα φρούτα που του μοιράζονταν, τα οποία κατέληξαν στους δήμους, οι οποίοι τα διανέμουν αφειδώς δίχως κανένα κοινωνι­κό κριτήριο. Αν είναι, ειδικότερα, πολύτε­κνη μητέρα έχει απωλέσει εδώ και καιρό το εφάπαξ ποσό των 2.000 ευρώ για κάθε γέννα από την τρίτη και μετά κι αν είναι πο­λύτεκνη συνταξιούχος την τιμητική ισόβια σύνταξη των 105 ευρώ... 

«Με δική μας πρωτοβουλία είχαμε ζητή­σει να μειωθούν κατά 15% τα επιδόματά μας, συμμετέχοντας οικειοθελώς στην κοινή προσπάθεια για να βγούμε από την κρίση. Συνεχίζεται, ωστόσο, μια άμετρη αντιπολυτεκνική - αντιοικογενειακή - αντιδημογραφική πολιτική. Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια έχουν καταργηθεί μια σειρά νομοθετικών ευεργετημάτων και επιδομάτων υπέρ των πολυτέκνων. Επιστέγασμα όλης αυτής της αντιπολυτεκνικής πολιτικής ήταν η φορο­λογική εξομοίωσή μας με τους άγαμους και τους άτεκνους. Πρόκειται για πλήρη παραβίαση του Συντάγματος. Σε πρώτη φάση ζητάμε να καθι­ερωθούν τα ευεργετήματα τα οποία δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος, που δεν επιβα­ρύνουν, δηλαδή, τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως οι πανεπιστημιακές μεταγραφές ή οι διορισμοί εκπαιδευτικών, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς θα πραγματοποιούνταν», υπο­γραμμίζει στα «Επίκαιρα» ο Νίκος Φωτόπουλος, αντιπρό­εδρος της Ανωτάτης Συνο­μοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ). 

0ι τρίτεκνοι ζητούν εξομοίωσή εδώ και 22 χρόνια... 

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται, μιλώ­ντας στα «Επίκαιρα», και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τριτέκνων Ελλάδας, Μανώ­λης Αχλαδιανάκης, ο οποίος τονίζει, μάλι­στα, ότι αυτό που ζουν σήμερα δεν έχει προηγούμενο, ενώ προτείνει προ ημερή­σιας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για το δημογραφικό. Οι τρίτεκνοι ζητούν να εφαρμοστεί άμεσα η απόφαση της δια­κομματικής επιτροπής του 1993, δηλαδή η εξομοίωσή τους με τους πολύτεκνους, δέσμευση όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων 22 χρόνων που δεν έχει υλο­ποιηθεί ακόμα και την οποία έχει αναλάβει και η νυν κυβέρνηση. «Οι κυβερνώντες στην ουσία μας λένε ότι δεν πρέπει να κάνουμε παιδιά. Μας δίνουν μόνο λίγο οξυγόνο, ίσα ίσα για να επιβιώνουμε. Παίρνουν πίσω και τα προϋπολογισμένα επιδόματα, τα οποία έπρεπε να είχαμε πληρωθεί από τον Σεπτέμ­βριο. Υπάρχουν γονείς που τα περιμένουν πώς και πώς για να βοηθήσουν τα παι­διά τους. Το εισοδηματικό κριτήριο των 7.200 ευρώ, εξάλλου, για την επισιτιστική βοήθεια είναι τόσο χαμηλό ώστε να το υπερβαίνουν σχεδόν οι πάντες. Μας έκοψαν το αφορολόγητο και θα μας κόψουν σύντομα εντελώς και τα επιδόμα­τα, αφού αυτός είναι προφανώς ο στόχος τους. Σήμερα για να λάβει κανείς το επίδο­μα πρέπει και τα τρία παιδιά του να είναι προστατευόμενα. Λες και βρισκόμαστε στη Σουηδία κι όσοι είναι άνω των 18 βρίσκουν εύκολα δουλειά ή λαμβάνουν άλλου είδους επιδόματα και δεν χρειάζονται τη γονεϊκή προστασία... Λόγω της υψηλής ανεργίας όμως στην Ελλάδα οι νέοι κοστίζουν περισ­σότερο στην τσέπη των γονιών τους όταν τελειώνουν το σχολείο και το πανεπιστήμιο απ' όσο όταν είναι παιδιά», συμπληρώνει ο κ. Αχλαδιανάκης. 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-06-12/11-2015)