ΤΑ ΙΔΙΑ, ΒΡΥΞΕΛΕΣ ΜΟΥ, ΤΑ ΙΔΙΑ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΜΟΥ ...

Απειλούν με έξοδο από το ευρώ και «κούρεμα» καταθέσεων με όπλα Προσφυγικό - «κόκκινα» δάνεια - πλειστηριασμούς - Ασφαλιστικό.

Νέος γύρος πιέσεων σε βάρος της Ελλάδας βρίσκεται σε εξέλιξη. Εξωτερικοί και εσωτερικοί εχθροί της κυβέρνησης Τσίπρα, έπειτα από μια μικρή περίοδο επιβεβλημένης ανακωχής εξαιτίας της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και της ψήφισης του πρώτου πακέτου των εφαρμοστικών μέτρων του τρίτου Μνημο­νίου, παίρνουν και πάλι θέση μάχης. Στο περιθώριο της προσφυγικής κρίσης και μετά το φλέγον ζήτημα των «κόκκινων» δανείων και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, το Ασφαλιστικό εξελίσσεται σε παράγοντα αποσταθεροποίησης της κοινωνικής συνοχής, ίσως ακόμα και της κοι­νωνικής ειρήνης, με τον ρόλο των δανει­στών και σε αυτή τη διελκυστίνδα να είναι καθοριστικός.

Με αφορμή την ανθρωπιστική κρίση που εξελίσσεται στη Μέση Ανατολή και τις ανεξέλεγκτες προσφυγικές... ροές από τη Συρία και τις άλλες χώρες της εύφλεκτης περιοχής προς την Ευρώπη, ξεδιπλώθηκε ένα ακόμα σχέδιο του Βερολίνου σε βάρος της Αθήνας. Αφού επιχειρήθηκε η είσοδος της Τουρκίας από την πίσω πόρτα στη φύ­λαξη του Αιγαίου, στη συνέχεια έπεσε στο τραπέζι η ανισομερής κατανομή των προ­σφύγων και των μεταναστών, με θύμα την Ελλάδα ως πρώτη χώρα υποδοχής τους. Η γερμανική πρόταση περιελάμβανε την ενί­σχυση των «hot spots» στην Ελλάδα -και όχι στην Τουρκία- και την ίδρυση μεγάλου χώρου φιλοξενίας στην Αθήνα για 50.000- 60.000 πρόσφυγες, όπως αποκάλυψε το Der Spiegel και επιβεβαίωσε στη συνέχεια ο Μάρτιν Σουλτς.

Η λογική των Γερμανών ήταν προφανής. Βλέποντας τις βαλκανικές χώρες να απει­λούν ότι θα κλείσουν τα σύνορά τους και θεωρώντας την Ελλάδα ως τον πιο αδύναμο παίκτη σε μια νέα εξαντλητική διαπραγματευτική διαδικασία, επέλεξαν να τη στοχοποιήσουν, μετατρέποντάς τη και με τη βούλα σε χώρα-αποθήκη ψυχών. Η «προσφο­ρά» των 5,9 εκατ. ευρώ για τις μετακινήσεις όσων δικαιούνται είναι στάχτη στα μάτια. Γιατί μεγάλη μερίδα των εισερχομένων αλλοδαπών που δεν δικαιούνται προσφυγικό άσυλο παραμένει στη χώρα μας χωρίς να αναλαμβάνει η Ευρώπη κάποια υποχρέω­ση γι' αυτούς τους ανθρώπους. Απλώς λένε στην Αθήνα «δικό σου πρόβλημα», όταν ακόμα κι ο Έλληνας εκπρόσωπος του κ. Γιούνκερ, Μαργαρίτης Σχοινάς, ζητά από την Ελλάδα να μην γυρίσει την πλάτη στους πρόσφυγες...

Οι επισκέψεις με νόημα

Ο ρόλος της Ελλάδας στη διαχείριση των προσφύγων ήταν και το αντικείμενο των συναντήσεων του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, Βάλτερ Σταϊνμάγερ, με τους Αλέξη Τσίπρα και Νίκο Κοτζιά στην Αθήνα. Στην καγκελαρία παρατήρησαν με έντονο ενδιαφέρον την επίσκεψη Ολάντ, που έγινε σε θερμό κλίμα, όπως και την «πάσα» του Γάλλου προέδρου για την αναδιάρθρωση του χρέους αλλά και τις ελληνογαλλικές επιχειρηματικές συζητήσεις. Η διείσδυση του γαλλικού παράγοντα στα ελληνικά πράγματα απασχολεί τους Γερμανούς, που, πέραν της επιχειρηματικής παρου­σίας τους στη χώρα μας, έχουν και μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς για τα Βαλκάνια, μέσα από τη διασφάλιση της σταθερότη­τας στην περιοχή αλλά και τη δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών στα κράτη που τη συναπαρτίζουν.

Την ίδια ώρα, το «κουαρτέτο» των θε­σμών φέρεται ανυποχώρητο στα θέματα δημοσιονομικής πειθαρχίας που έχουν επι­βληθεί στη χώρα μέσω Μνημονίου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι εκπρόσωποί τους φρο­ντίζουν σε κάθε ευκαιρία να καθιστούν ξε­κάθαρο στους κυβερνητικούς αξιωματούχους ότι θα χρειαστούν και νέα μέτρα και νέες θυσίες, γιατί αυτά που έχουν προβλεφθεί μέχρι τώρα... δεν αρκούν. Με συνεχείς εναλλαγές ρόλων -το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε αυτή τη φάση έχει αναλάβει τον ρόλο του «κακού»-, οι δανειστές ασκούν αφόρητες πιέσεις, επιστρέφουν ισοδύνα­μα, δυσχεραίνουν το έργο των εμπλεκό­μενων υπουργών και πετούν συνέχεια στο τραπέζι νέα χαρτιά.

Ο Βάλντις Ντομπρόβσκις, για παράδειγμα, ως αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτρο­πής, την πρώτη μέρα της ελληνικής βόλτας του εμφάνισε το πρόσωπο του άτεγκτου Ευρωπαίου αξιωματούχου στις συναντή­σεις του με το οικονομικό επιτελείο. Και μί­λησε για την ανάγκη προσήλωσης στις με­ταρρυθμίσεις, ενώ άφησε να αιωρηθεί ως απειλή το «κούρεμα» των καταθέσεων για την απρόσκοπτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και «έπαιξε» στο θέμα των πλειστηριασμών και των «κόκκινων» δανείων με τον περιβόητο -και επαχθή για την ελ­ληνική πλευρά- «έντιμο συμβιβασμό». Στη συνάντησή του με τον Γιάννη Στουρνάρα εμφανίστηκε διαλλακτικότερος, χωρίς, ωστόσο, να αποσύρει την πίεση σε χρόνο και μέτρα από την ελληνική μεριά.

«Ανεπαρκής» η σφαγή των συντάξεων
Σε αυτό το πλαίσιο, το δυσκολότερο έργο το έχει σήμερα ο υπουργός Εργασίας, Γιώργος Κατρούγκαλος, ο οποίος συναντά συνεχώς αδιέξοδα στις προτάσεις για βιώ­σιμη λύση του ασφαλιστικού συστήματος. Ο... Προκρούστης δεν φαίνεται αρκετός για τους ξένους, καθώς οι πετσοκομμένες συντάξεις, σε επίπεδα που αγγίζουν ακόμα και το 50%, δεν φαίνεται να εξευμενίζουν το τέρας του Ασφαλιστικού. Οι δηλώσεις του, μετά την πρόσφατη συνάντησή του με τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν, για «ει­σαγωγή άλλων πόρων στο σύστημα» πυ­ροδότησαν σενάρια για νέους φόρους, αύξηση εργοδοτικών εισφορών ή εισαγω­γή ειδικών τελών υπέρ του ασφαλιστικού συστήματος.

Στο επικρατέστερο σενάριο, της αύξησης των εργοδοτικών εισφορών -να φτάσουν περίπου στο ύψος που ήταν στο τέλος του 2012, όταν και ακολούθησαν δύο μειώσεις της τάξης του 5%-, ήδη καταγράφονται οι πρώτες αντιδράσεις. Εργοδοτικοί φορείς αλλά και οικονομικοί αναλυτές προβλέ­πουν νέο μπαράζ απολύσεων και «λουκέτων» και, φυσικά, νέο υφεσιακό κύκλο.

Από την άλλη, η τακτική της φοροεπιβολής ως αντιστάθμισμα είχε εξεταστεί και από την Επιτροπή Σοφών. «Η Επιτροπή προέβλεψε ότι το σύστημα πρέπει να ενισχυθεί μέσω της επιβολής νέου φόρου στις τραπεζικές συναλλαγές. Πρόκειται για τον περι­βόητο "φόρο Τόμπιν", ο οποίος είχε σχεδια­στεί χωρίς να εφαρμοστεί στις ΗΠΑ από τον οικονομολόγο που του έδωσε το όνομά του πριν από είκοσι χρόνια», σημειώνει ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργα­σίας Γιώργος Ρωμανιάς.

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-30/10-05/11/15)