Μια τραγωδία και ένα κενό

• Η ενεργοποίηση των γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων αναδεικνύει μία ελληνική αδυναμία. 

• Η κατάργηση της Χωροφυλακής επί Ανδρέα και οι συνέπειες της σε ενδεχόμε­νο χτύπημα τζιχαντιστών. 

Του ΛΕΩΝΙΔΑ Σ. ΜΠΛΑΒΕΡΗ 

Isblaveris@gmail.com 

Η αποτρόπαιη, ύπουλη τρομοκρατική επίθεση των τζιχαντιστών στο Παρίσι, στις 13 του μη­νάς, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά και για ολόκληρη τη Δύση. Αυτό καθώς ο Γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, κήρυ­ξε τον πόλεμο εναντίον του ISIS, εμπλέκοντας αμέσως τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας του. 

Βεβαίως, σιη Γαλλία και γενικότε­ρα στη Δύση η περιπολία στρατι­ωτικών στις πόλεις δεν προξενεί ...
κανέναν προβληματισμό ή απορία, όπως, αντιθέτως, θα γινόταν στην Ελλάδα, όπου, εκτός όλων των άλ­λων, απαγορεύεται ρητώς και από το ισχύον Σύνταγμα οποιαδήποτε εμπλοκή των Ε.Δ. σε θέματα εσω­τερικής ασφαλείας. 

Η μοναδική περίπτωση που οι Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να επέμβουν στο εσωτερικό είναι για την αντιμετώπιση φυσικών κατα­στροφών ή άλλων καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης και μόνο μέσω της αποστολής σχετικού αιτήμα­τος από την καθ’ ύλην αρμόδια Γε­νική Γραμματεία Πολιτικής Προ­στασίας. 

Ο Γάλλος πρόεδρος από την πρώ­τη στιγμή κινητοποίησε 10.000 στρατιωτικούς, από τους οποίους οι πρώτοι 150 που έφτασαν στο Παρίσι ήταν ο Λόχος Αμέσου Ετοιμότητος του φημισμένου 3ου Συ­ντάγματος Αλεξιπτωτιστών. Επί­σης, σε άμεση ετοιμότητα τέθηκαν και όλα τα στρατιωτικά νοσοκο­μεία. Ο ίδιος ο Φρ. Ολάντ εξήγγει­λε ότι ενισχύεται ο αμυντικός προ­ϋπολογισμός, ενώ υποσχέθηκε και εκτός προγράμματος προσλήψεις 10.000 νέων στις Ένοπλες Δυ­νάμεις, στη Στρατοχωροφυλακή (Gendarmerie) -η οποία στη Γαλ­λία θεωρείται ο τέταρτος Κλάδος των Ε.Δ. και ασκεί στρατονομικού χαρακτήρα καθήκοντα, με δίκη της αεροπορία, ειδικές δυνάμεις κ.λπ., στο εσωτερικό της χώρας- και γε­νικότερα στις δυνάμεις ασφαλείας. 

ΝΙΚΗΤΕΣ. Στις 16 του μηνός, ο αρχηγός του Γαλλικού Στρατού, στρατηγός Πιερ ντε Βιγιέρ, σε συνέ­ντευξή του ήταν απολύτως σαφής: «Εμείς θα είμαστε οι νικητές στον πόλεμο αυτό». Παραλλήλως υποστήριξε ότι ήδη έχουν αναπτυχθεί 10.000 στρατιωτικοί στο Παρίσι και ότι στο πλαίσιο της γενικότε­ρης επιχειρήσεως «Σεντινέλ», που αφορά αυτήν την ανάπτυξη δυνάμεων στη γαλλική πρωτεύου­σα, έχουν σχεδιαστεί και υλοποιούνται επιμέρους επιχειρήσεις για την άμυ­να στο έδαφος, στον αέρα πάνω από την πόλη, στον κρίσιμο τομέα της κυβερνοαμύνης, αλλά και στα «αβαθή νερά» του Σηκουά­να και των λιμνών, που διαρρέουν ή περιβάλλουν την πόλη. Πρόσθεσε ότι ήδη φέτος, εξαιτίας και των άλλων τρομοκρατικών επιθέσεων που εκδηλώθηκαν, έχουν προσληφθεί 5.000 άτομα, ενώ για το 2016 αναμένεται να προsληφθούν άλλοι 6.000 στρατιώτες. 

Στην Ελλάδα τώρα, σε αντίστοιχη -απευκταία ασφαλώς- περίπτω­ση οι Ε.Δ. δεν διαθέτουν το νο­μικό πλαίσιο για να εμπλακούν σε παρόμοια θέματα, όταν ζητη­θεί φυσικά κάτι τέτοιο από τη νό­μιμη κυβέρνηση της χώρας. Αξίζει να σημειωθεί ότι προ μηνός περί­που ο αρχηγός ΓΈΣ, αντιστράτηγος Βασίλειος Τελλίδης, κάλεσε τους στρατιωτικούς συντάκτες και είχε μία συζήτηση μαζί τους «εφ' όλης της ύλης». Όταν ρωτήθηκε σχετικώς, ήταν απολύτως κατηγορηματικός: «Οι Ένοπλες Δυνάμεις γε­νικότερα και ο Στρατός, όσον με αφορά, έχουν συγκεκριμένα καθή­κοντα, που περιγράφονται από το Σύνταγμα της χώρας. Δεν μπορού­με να εμπλακούμε σε αποστολές στο εσωτερικό και δεν το επιθυμούμε. Έχουμε συγκεκριμένα κα­θήκοντα να εκτελέσουμε, που αφορούν την άμυνα της χώρας, και σε αυτά είμαστε προσανατολισμένοι». 

«ΠΡΟΝΟΜΙΟ». Βεβαίως, αυτό είναι το τυπικό και το σωστό, με το ισχύον νομικό πλαίσιο. Βλέπετε, π Ελλάδα έχει το «μοναδικό προ­νόμιο» να είναι μία από τις ελάχι­στες χώρες της Ε.Ε. που δεν δια­θέτουν δική τους Χωροφυλακή, η οποία είναι ο τέταρτος κλάδος των Ε.Δ. και σε περίπτωση πολέμου ή κρίσεως ασκεί στρατονομικά κα­θήκοντα ασφαλείας στο εσωτερι­κό της χώρας, όπως ακριβώς στη Γαλλία η Gendarmerie, στην Ιταλία οι καραμπινιέροι, στην Ισπανία η Guardia Civil κ.λπ. 

Εμείς εδώ είχαμε Χωροφυλακή, σώμα με πολύ μεγάλη ιστορία, θυσίες και προσφορά, με πολε­μική σημαία που είχε πολεμήσει και διακριθεί σε όλους τους αγώ­νες του Έθνους, το οποίο σώμα το ΠΑΣΟΚ, το 1984, αποφάσισε να διαλύσει αντί να προχωρήσει σε μια γενναία αναδιοργάνωσή του. Τώρα βλέπουμε τα προβλήματα, που επιτείνονται ακόμα περισσό­τερο όταν χρειάζεται να γίνονται αστυνομικές επιχειρήσεις και κα­ταδιώξεις στην ύπαιθρο χώρα και να τρέχουν από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη οι 120 ΕΚΑΜίτες. Βεβαίως, όταν χρειάστηκε και η κατάσταση είχε φτάσει στο απρο­χώρητο, τους ΕΚΑΜίτες είχαν βοηθήσει στην καταδίωξη των Αλ­βανών δραπετών από τις Φυλακές Τρικάλων τα «βατράχια» της ΜΥΑ του Λιμενικού και της Διοικήσεως Υποβρυχίων Αποστολών του ΠΝ, οι έμπειροι κομάντος του Ει­δικού Τμήματος Αλεξιπτωτιστών και της Ζ’ Μοίρας Αμφιβίων Κα­ταδρομών του ΣΞ, καθώς και μη επανδρωμένα αεροπορικά οχήμα­τα του Στρατού. Ένα από αυτά είχε πραγματοποιήσει «βαριά προσγεί­ωση» και έτσι είχε αποκαλυφθεί η συμμετοχή όλων των υπολοίπων σε μια καθαρώς αστυνομικού χαρακτήρος επιχείρηση στο εσωτερι­κό της χώρας. 

Βοήθεια στην Ακτοφυλακή και στήριξη στο Παρίσι 

Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη, στο πλαίσιο της αντιμετωπίσεως των μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία προς την Ευρώπη, που λογίζεται πλέον ως «ασύμμετρος απει­λή», συζητείται -σε επίπεδο Ε.Ε. προς το παρόν- η ανάλη­ψη κάποιων εκ των καθηκό­ντων που ασκεί η Ακτοφυλα­κή από τα Πολεμικά Ναυτικά των χωρών. Το θέμα αυτό απασχόλησε την περασμένη εβδομάδα ένα συνέδριο για τη θαλάσσια ασφάλεια στη Μεσόγειο, που πραγματοποι­ήθηκε στην Κύπρο, υπό την αιγίδα της λουξεμβουργιανής προεδρίας. Τέλος, η Γαλ­λία διά του υπουργού Αμύνης της, Ζαν-Ιβ λε Ντριάν, ζήτησε την «υποστήριξη» των κρατών-μελών της Ε.Ε. κατά τη σύνοδο των ομολόγων του στις Βρυξέλλες, στις 17 του μηνός, επικαλούμενη το Άρθρο 42 της Συνθήκης της Λι­σαβόνας, το οποίο αναφέρεται στη συνδρομή των μελών της Ε.Ε. προς άλλο μέλος της που δέχεται επίθεση. «Η Γαλ­λία δεν μπορεί να είναι μόνη της σε αυτά τα θέατρα των επιχειρήσεων», σημείωσε χαρακτηριστικώς ο Γάλλος ΥΠΕΘΑ. 

Από την πλευρά της Ε.Ε., η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Φεντερίκα Μογκερίνι, τόνισε: «Η Γαλλία ζη­τεί υποστήριξη αυτή τη δύσκολη στιγμή, την ώρα που η Ε.Ε. δέχεται επίθεση. Πι­στεύω ότι η απάντηση της Ε.Ε. θα πρέπει να είναι ''ναι''. Και πρόσθεσε: «Οφείλουμε να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μή­νυμα ενότητας και αλληλεγ­γύης, αλλά η Γαλλία πρέπει να εξειδικεύσει το είδος της υποστήριξης και της βοήθειας που περιμένει». 

(ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ-21/11/2015)