Μια λέξη πληρωμένη με αίμα

Ο κ. Φίλης όλα τα ανέχτηκε ευκόλως, όχι όμως τη λέξη «γενοκτονία» για τους Ποντίους. Αξίζει να μάθουμε κάποτε το κίνητρο της αθλιότητας

«Πριν από χρόνια, ως δημοσιογράφος, έκανα τη δήλωση συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και στο φαινόμενο της γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια. (...) Πιστεύω ότι υπάρχει μια υποβάθμιση του γεγονότος της γενοκτονίας, όταν ειδικά -όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες- ονομάζουν τα φαινόμενα της εθνοκάθαρσης ''γενοκτονία'. Γενοκτονία σημαίνει προγραμματισμένη με βιομηχανικό τρόπο εξόντωση ενός ολόκληρου έθνους».

Νίκος Φίλης, υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, στην εκπομπή «Ενικός», Star Channel, 1η Νοεμβρίου 2015.

Θα μπορούσε να είναι ακόμα και φυσιολογικό! Ο υπουργός Παιδείας ενός κράτους που υποτίθεται πως... εκπροσωπεί το έθνος των Ελλήνων υπερασπίζεται το νόημα μιας λέξεως σε βάρος των κρατικών συμφερόντων, της μνήμης εκατομμυρίων απογόνων των σφαγιασθέντων από τα στίφη του Κεμάλ, της Ιστορίας, του κοινού περί δικαίου αισθήματος. Ο πρώην διευθυντής ενός κομματικού εντύπου με μηδενική σχεδόν απήχηση στους αναγνώστες κάνει λες και έχει αφοσιωθεί στη διάδοση του πλατωνισμού, που σε κάθε σωκρατικό διάλογο ασχολείται με την ετυμολογία των λέξεων, με το βαθύτερο νόημά τους και τη σπονδύλωσή τους με τον ανεπαίσθητο, πλην κυρίαρχο, θεϊκό κόσμο των ιδεών. Ο ελληνοφανής υπουργός Παιδείας τα βάζει με τους Ελληνες και παίρνει τη θέση των Τούρκων για να μην... υποβαθμιστεί το γεγονός της γενοκτονίας!

Τούτη η αποστροφή, περί «υποβάθμισης» της γενοκτονίας, είναι σαν το πρόσωπο της Μέδουσας! Οποιος την ακούσει προσεκτικά και την ερμηνεύσει ως έχει και όπως την ξεστόμισε κάποιος που διαχειρίζεται την πνευματική καθοδήγηση των Ελληνοπαίδων μπορεί και να πετρώσει - τουλάχιστον συνειδησιακά. Οι μόνοι που δεν πετρώνουν στη θέα της Μέδουσας είναι εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα να ακολουθήσουν τα χνάρια του Περσέα, ο οποίος αντιμετώπισε αυτό το κακό με τη βοήθεια της σοφής Αθηνάς!

Αραγε, είναι τόσο πολύτιμες οι λέξεις για τον συγκεκριμένο άνθρωπο; Τις κατέχει σε τόσο βάθος και με τέτοια ακρίβεια, ώστε δεν μπορεί να υποχωρήσει ούτε χιλιοστό από την ουσία τους; Μόνο η «αυστηρή επιστημονική έννοια» απηχεί τα ενδιαφέροντά του ή είναι κάτι άλλο;

Το κίνητρο

Πάντως, η... αυστηρή επιστημοσύνη ήδη έχει ανακηρύξει τους 353.000 Ελληνες του Πόντου σε θύματα γενοκτονίας και το βάρος της σχετικής βιβλιογραφίας είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το ειδικό βάρος της απροσδιόριστης κατάρτισης του εν λόγω υπουργού. Αλλωστε, ο Πολωνοεβραίος Raphael Lemkin (1900-1959), που εισηγήθηκε και τον όρο και την ερμηνεία της λέξεως «γενοκτονία» (σύνθετη από το «γένος» + «κτονία» < κτείνω «φονεύω») στην Κοινωνία των Εθνών είχε, όπως ρητά αναφέρει ο ίδιος, κατά νου και τις συστηματικές σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους στις αρχές του αιώνα.

Ποιο είναι, λοιπόν, το κίνητρο του κ. Φίλη και των ομοίων του στην αμφισβήτηση της ορθότητας χρήσης της λέξης «γενοκτονία»; Δεν μπορεί να πείσει ότι η γλώσσα και η ορθή χρήση κάθε λέξης είναι ικανό αντίτιμο για να καταστεί ένα πολιτικό πρόσωπο (έστω σαν το δικό του) απεχθές και ένα όνομα δυσώνυμο και συνώνυμο της περιφρόνησης του προγονικού αίματος. Αφενός η λέξη «γενοκτονία» αποτελεί ακριβή ορισμό των κεμαλικών κακουργιών στις αρχές του αιώνα. Αφετέρου, αν έδειχνε τόσο ζήλο και προσήλωση σε κάθε λέξη ξεχωριστά, θα έπρεπε ήδη να έχει αποδράσει από την Ελλάδα, όταν το 61,31% του δημοψηφισματικού «Οχι» των Ελλήνων έγινε 100% «Ναι» σε όσα το κόμμα του κ. Φίλη υποσχόταν πως θα ανέτρεπε, θα απέρριπτε, θα καταργούσε.

Επίσης, αν ο υπουργός δεχόταν αυτοπροαιρέτως την ανάληψη τέτοιου αβάσταχτου φόρτου λαϊκής κατακραυγής μόνο για τις λέξεις, τότε δεν θα μπορούσε να δεχτεί οι αυξήσεις των συντάξεων να μετατρέπονται σε μειώσεις, η ελάφρυνση της φορολογίας να καταλήγει σε φοροκαταιγίδα και η εθνική αξιοπρέπεια να μεταμορφώνεται σε γλοιώδη υποτέλεια και βδελυρή ξενοκρατία.

Ολα τα παραπάνω τα ανέχτηκε ευκόλως, όχι όμως τη λέξη «γενοκτονία» για τους Ποντίους. Αξίζει να μάθουμε κάποτε το κίνητρο της αθλιότητας.

Παναγιώτης Λιάκος

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-08/11/2015)