Το αχρείαστο πανάκριβο

Οι άνθρωποι συνήθως ξοδεύουν πολλά για να κάνουν φιγούρα ά για να ικανοποιήσουν ένα καπρίτσιο. Στην πολιτική ισχύει το δεύτερο. 

Από τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟ 

Ο Φίλης είναι υπουργός Παι­δείας. Δεν έχει πτυχίο Τρι­τοβάθμιας Εκπαίδευσης. Αντί να κάτσει να διαβάσει για να πά­ρει το πτυχίο του, αθώωσε τους Τούρκους για ένα φριχτό έγκλημα. Αμφι­σβήτησε τη Γενοκτονία των Ποντίων για «επιστημονικούς» λόγους. Αυτός ήταν ο τρόπος του να υπηρετήσει την επιστήμη! 

Εύλογο είναι να αναρωτηθεί κά­ποιος τι είδους λόγους θα επικαλε­στούν οι Έλληνες ψηφοφόροι (Πό­ντιοι και... μη) που θα του ξαναδείξουν την εκτίμησή τους σταυρώνοντας τον (μεταφορικά) στις επόμενες εκλογές. Τι τον χρειάζονται; Ποια είναι η ει­δίκευσή του; Ποια η κατάρτισή του; Ποιο καλό μάς κάνει; θα ήταν χειρό­τερη η ζωή μας χωρίς τον Φίλη δερβέναγα στο υπουργείο Παιδείας; 

Ήταν δα τόσο δραματικά καλύ­τερος απ' όλους τους άλλους Έλληνες που αναγνωρίζουν τη Γενοκτο­νία των Ποντίων, έχουν διδακτορι­κά και πείρα στη διοίκηση κρατικών φορέων; Ποιες αξίες πρεσβεύει; Είναι χριστιανός; Είναι αρχαιολάτρης; Πώς ορίζει την ελληνικότητα: Πώς οραμα­τίζεται την επόμενη περίοδο του εθνι­κού βίου; Μα τις χίλιες πίπες (ατάκα του Ποπάι αυτή), τι χρείαν έχομεν από ανθρώπους που δεν έχουν κανέ­να κοινό με εμάς; 

Τιποτόφρονες 

Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν τα κάτωθι χαρακτηριστικά. Σε γενικές γραμμές, πιστεύουν σε θεό. Δεν εί­ναι απελπισμένοι, συμπλεγματικοί τιποτόφρονες. Πιστεύουν στην ελευθε­ρία. Δεν ομνύουν πίστη σε εικόνες τυ­ράννων. Αγαπούν τη ζώσα, την υπαρ­κτή πατρίδα που λέγεται Ελλάς. Δεν νοσταλγούν φαντάσματα σάπιων αυ­τοκρατοριών. Αρέσκονται να τους εμπνέει η δική τους Ιστορία, όχι άλ­λων εθνών άλλων ηπείρων. 

Επίσης, ο εναπομείνας λαός έχει ξεμείνει από χρήματα. Δεν δένει πια τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Οπότε, αν συνυπολογίσουμε τα προαναφερθέντα, πρέπει η επιστήμη (η κανονική, όχι αυτή η φεσοφορούσα που επικαλούνται ο Φίλης και η Άγκυρα) να μας εξηγήσει τι, στην ευχή, ωθεί μια ευρύτατη πλειονότητα των πολιτών να χρυσοπληρώνει την κα­ταστροφή της. 

Κι αν είναι να πληρώσουμε, βρε αδελφέ, να έχει και λίγο μεγαλείο η παραγγελία. Να έχει λάμψη, κύρος, γοητεία. Απαράδεκτο να σου 'ρχεται ο κούκος αηδόνι για κάτι που δεν βλέ­πεται, δεν ακούγεται, δεν τρώγεται με τίποτα. Μπλιαχ! 

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-10/11/2015)