Μια υπερήφανη ελληνική στάση

Για τον ρόλο και την περιορισμένη έως ανύπαρκτη παρέμβαση του ΟΗΕ στα μείζονα σύγχρονα θέματα έχουμε ξαναγράψει. Ωστόσο, με το πρόσφατο Ψήφισμα της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη Συρία και το Ιράν τα μέλη του Οργανι­σμού ξεπέρασαν εαυτόν! Υιοθετώντας επί της ουσίας την άποψη της Ουάσιγκτον σε βάρος του Άσαντ και κατ' επέκταση της Μόσχας και της Τεχεράνης, η Επιτροπή κατακρίνει έντονα κάθε επίθεση εναντίον της «ήπιας συριακής αντιπολίτευσης» και καλεί σε παύση τους, κα­θώς, όπως υποστηρίζεται, οι επιθέσεις αυτές λειτουρ­γούν υπέρ του... ISIS. 

Στα παράλογα της υπόθεσης ήταν και ο καταλογισμός στη Συρία παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων από... τον Σαουδάραβα πρέσβη στον ΟΗΕ, ο οποίος επικαλέστηκε τον πνιγμένο 3χρονο Αϊλάν. Άμεση ήταν η απάντηση του Σύρου πρέσβη, ο οποίος υπενθύμι­σε ότι στη Σαουδική Αραβία σημειώνονται αποκεφαλισμοί και δημόσια μαστιγώματα. Στο Ψήφισμα περιγράφονται επίσης ως τρομοκρατικές οργανώσεις που δρουν στο συριακό έδαφος οι κρατικές ιρανικές δυνάμεις που έχουν προσκληθεί στη Συρία από την επίσημη κυβέρνηση για να συνδράμουν στον αγώνα κατά των τζιχαντιστών. Το Ψήφισμα, που προωθήθηκε από τη Σαουδική Αραβία, την Τουρκία, τις ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες, υπερψηφίστηκε από 115 κράτη-μέλη του ΟΗΕ, καταψηφίστηκε από 15, ενώ 51 απείχαν - ανάμεσά τους και η Ελλάδα. 

Η ελληνική διπλωματία κράτησε έτσι μια υπερήφανη στάση, διαχωρίζοντας τη θέση της από τα άλλα κράτη της ΕΕ, αφού με το Ιράν διατηρεί ιστορικούς δεσμούς -χωρίς αυτό να την εμποδίζει να έχει φιλικές σχέσεις, π.χ., με το Ισραήλ-, ενώ δεν αποδέχεται τον όρο «τρομοκρατικές οργανώσεις» για τις μονάδες του ιρανικού στρατού που βρίσκονται στη Συρία. 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-27-11-2015)