Οι Top Gun του Κάμπου

Του ΛΕΩΝΙΔΑ Σ. ΜΠΛΑΒΕΡΗ

Η Αεροπορική Βάση της Λάρισας είναι μία από τις πιο ιστορικές βάσεις της Πολεμικής Αεροπορίας, καθώς από εδώ, τον Οκτώβριο του 1912 ξεκίνη­σε ο πρωτοπόρος αεροπόρος, τότε υπολοχαγός Καμπέρος, για την πραγματοποίηση της πρώτης αναγνωριστικής αποστολής των Βαλκανικών Πο­λέμων. Σήμερα, η 110 Πτέρυγα Μάχης, που εδρεύει εκεί, δι­αθέτει μία Μοίρα με τα υπερσύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη F-16C/D Block.52+, την 337 και άλλη μία Μοίρα Τακτικής Αναγνώρισης, την 348, εφοδιασμένη με παλαιό μεν, αλλά πάντα αξιόπιστα φωτοαναγνωριστικά RF-4E Phantom, ενώ λειτουργεί και το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ενοργάνου Πτήσεως που προσφέρει πολύτιμο έργο στην ΠΑ με τις κατάλλη­λες ενέργειες μπορεί να προσφέρει και στην εκπαίδευση ξέ­νων μαθητών.

Βρισκόμαστε στο γραφείο του διοικητή της 110 ΠΜ, σμηνάρχου (I) Δημήτρη Τσιρογιαννίδη, ενός εξαιρετικά έμπειρου και ικανού αεροπόρου, με 2.000 ώρες πτήσεως στα Mirage F1CG και περισσότερες από 700 ώρες στα F-16, με συνολικώς πάνω από 4.000 ώρες πτήσεως με διάφορους τύ­πους αεροσκαφών στην καριέρα του, αποφοίτου της Τάξεως του 1986 της Σχολής Ικάρων.

«Το μεγάλο πρόβλημα για τη μονάδα είναι το ότι αυτή δεν αποτελεί “mother base”, "μητρική βάση”, για κανέναν από τους προαναφερθέντες τύπους αεροσκαφών, που επιχει­ρούν εδώ, γεγονός που σημαίνει ότι έχει αυξημένες ανά­γκες υποστήριξης με μετακινήσεις», μας λέει ο διοικητής, προσθέτοντας: «Παρ' όλα αυτά, όμως, συμβάλλουμε ενεργά στην αεράμυνα της χώρας με την ιστορική 337 Μοίρα, ενώ υποστηρίζουμε μια σειρά από μοναδικές δραστηριότη­τες της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ), όπως: τα βλήματα RIM- 7 Sparrow για το σύστημα "Βέλος” όλης της ΠΑ, καθώς και τα αντίστοιχα βλήματα του Πολεμικού Ναυτικού, που επισκευάζονται όλα εδώ. Στο πεδίο βολής της Κρανέας καταστρέφουμε ληγμένα πυρομαχικά όπως βλήματα Penguin και Exocet του ΠΝ ή τα παλαιά ‘‘Nike” της ELA, κάνουμε συντή­ρηση β’ βαθμού των κινητήρων των μαχητικών "Φάντομ” της 117 ΠΜ της Ανδραβίδας, ενώ είμαστε υπεύθυνοι για τη συντήρηση όλων των Η/Ζ (Ηλεκτροπαραγωγικά Ζεύγη) της ΠΑ για όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Επίσης, παρασκευάζουμε 2.000 μερίδες φαγητού ημερησίως και για 40 ημέρες για τους πρόσφυγες, ενώ στη μονάδα μας λειτουργεί και το μοναδικό σχολείο της ΠΑ για το αντιαεροπορικό σύστη­μα "Βέλος” αυτής».

Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τις καθαρώς στρατιωτικές δραστηριότητες, η μονάδα έχει και πλήθος κοινωνικών δραστηριοτήτων και φιλανθρωπικό έργο σε συνεργασία με τον Δήμο και την Εκκλησία, καθώς σε καθημερινή βάση δεν πετάγεται καμία μερίδα φαγητού που περισσεύει, αλλά αυτό δίδεται στον Δήμο και την Εκκλησία ενισχύοντας έτσι τα συσ­σίτια απόρων. Επίσης, η 110 ΠΜ έχει λάβει το ISO 50001 ως πρωτοπόρα στον τομέα της εξοικονομήσεως ενέργειας, χρησιμοποιώντας λιγότερο πετρέλαιο και περισσότερο ηλιακή ενέργεια, που... αφθονεί στη Λάρισα, ενώ έχει επιλεγεί από το ΓΈΕΘΑ ως μία από τις μονάδες των Ενόπλων Δυνά­μεων, σε πιλοτική βάση, η μοναδική από την ΠΑ, για το πρό­γραμμα εξοικονομήσεως υδάτινων πόρων».

Καθόλου άσχημα για μία αεροπορική μονάδα αιχμής, θα προσθέταμε εμείς!

ΜΟΙΡΑ - ΦΑΝΤΑΣΜΑ. Στην είσοδο της ιστορικής 337 Μοίρας, με κωδικό κλήσεως «Φάντασμα», της τρίτης πιο παλαιάς της ΠΑ, μας υποδέχεται ο διοικητής της, αντισμή­ναρχος (I) Μιλτιάδης Παπαδάκης, απόφοιτος της Σχολής Ικάρων (Τάξεως 1994 ή 66ης Σειράς Ιπταμένων). Εκτός από λίγο καιρό στα F-5A, στην αρχή της σταδιοδρομίας του, όλα τα υπόλοιπα χρόνια τα έχει σια F-16, με τα οποία έχει πετάξει και με τις τέσσερις εκδόσεις τους που υπηρε­τούν στην ΠΑ, και έχει ήδη παραδώσει τη διοίκηση της Μοίρας μετά από δύο χρόνια στον έως τότε αξιωματικό επιχειρήσεων αυτής αντισμήναρχο (I) Παπαμαυρουδή. 

«Οι νυχτερινές πτήσεις είναι εξίσου, αν όχι περισσότε­ρο, απαιτητικές από τις ημερήσιες και ένα σημαντικό τμή­μα της εκπαίδευσης της μονάδας μας αφιερώνεται σε αυ­τές. Πρέπει να είμαστε -και είμαστε- ετοιμοπόλεμοι για να επιχειρούμε μέρα και νύχτα σε εθνικό και συμμαχικό επίπεδο αν απαιτηθεί και μας ζητηθεί». Συναντούμε τους τέσσερις χειριστές στο μικρό δωμάτιο της ενημερώσεως, του γνωστού στην αεροπορία briefing. Παρακολουθού­με για λίγο για να μην ενοχλούμε. Τέσσερις νέοι άνθρω­ποι, ένας μόνο είναι πάνω από 30 ετών. «Είναι επισμηναγός, αλλά στη συγκεκριμένη πτήση θα πετάξει ως "No 3” του σχηματισμού, ενώ ως "No 1” αυτού και τακτικός διοικητής του θα πετάξει ένας υποσμηναγός», μας ενημε­ρώνει χαμηλόφωνα ο Μιλτιάδης, όταν του το επισημαί­νουμε σχετικώς. Κι όμως, αυτός ο νεαρός άνδρας, όρθιος, σημείωνε και ενημέρωνε τους άλλους τρεις συναδέλφους του, μεταξύ των οποίων και έναν επισμηναγό, για όλες τις λεπτομέρειες της πτήσεως με μια εμπειρία και αυτοπε­ποίθηση αξιοθαύμαστη. Τελειώνει το briefing και οι χει­ριστές πάνε να φορέσουν τον ειδικό εξοπλισμό πτήσεως και μετά με το βανάκι της Μοίρας για τη «γραμμή πτήσεως», το δωματιάκι των τεχνικών, όπου υπογράφουν για να παραλάβουν πανέτοιμα και ελεγμένα από τους τεχνι­κούς, αυτούς τους αφανείς ήρωες όλων των πολεμικών Μοιρών, τα αεροσκάφη τους.

Τους παρακολουθούμε να υπογράφουν και να αστειεύο­νται με τους τεχνικούς. «Η εμπιστοσύνη μας σε αυτούς εί­ναι πλήρης. Η ζωή μας στον αέρα είναι στα χέρια τους και ξέρουμε ότι και αυτοί νοιάζονται για μας, περισσότερο και από τις... γυναίκες μας», μας λέει ένας εξ αυτών.

Μοίρα 348: Τα «μάτια» των Ενόπλων Δυνάμεων

«Η 348 Μοίρα Τακτικής Αναγνώρισης είναι αυτή τη στιγμή η μοναδική Μοίρα με αναγνωριστικά αεροσκάφη RF-4E της ΠΑ, αλλά και του ΝΑΤΟ, καθώς η Τουρκία ήδη τα έχει αποσύ­ρει από τη δύναμή της», μας λέει ο διοικητής της Μοίρας, αντισμήναρχος (I) Δημήτρης Παπαδημητρίου, απόφοιτος της Τά­ξεως του 1995 της Στολής Ικάρων, ο οποίος πετά με την 348 ΜΤΑ συνεχώς από τον Νοέμβριο του 1996, όταν και εντάχθη­κε στη δύναμή της. «Είκοσι χρόνια συνεχώς ή περισσότερες από 2.200 ώρες πτήσεως με αναγνωριστικά RF-4E», μας λέει χαμογελώντας.

Ποιο όμως θα είναι το μέλλον της Μοίρας, αφού η ΠΑ έχει προμηθευτεί ειδικά ατρακτίδια αναγνωρίσεως («Recce-pod») για τα υπερσύγχρονα F-16 Block.52+ Adv της 335 Μοίρας;

«Η 348 Μοίρα είναι εξειδικευμένη στην αναγνώριση. Αυτό ήταν, είναι, και καλό και κακό. Καλό, γιατί είμαστε απολύτως εξειδικευμένοι στην αποστολή μας. Κακό, γιατί δεν υπήρχε και μία άλλη Μοίρα για να έχουμε άμιλλα και να μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι και οι δύο. Το αεροσκάφος όμως είναι παλαιό και δεν μπορεί να υποστηρίζεται πλέον στο μέλλον. Γίνεται ασύμφορο. Στο πλαίσιο αυτό η Μοίρα θα αναστείλει τη λειτουργία της και ήδη από τα τέλη του 2015 7 πιλότοι μας μετατέθηκαν στην 115 ΠΜ για να εκπαιδευτούν στα σύγχρονα F-16 Block.52+. Κατά την προσωπική μου άποψη, το μέλλον στον τομέα της τακτικής αναγνώρισης είναι στα “Recce-pod" και στα Μη Επανδρωμένα Αεροπορικά οχήματα, πιο γνωστά ως UAV. Μέχρι τότε όμως η Μοίρα μας εκτελεί κανονικότατα τις αποστολές που τις ανατίθενται από τα προϊστάμενα κλιμά­κια επ' ωφελεία της ΠΑ, αλλά και των άλλων Κλάδων των Ε.Δ. Για παράδειγμα, η αποστολή των δύο RF-4E που θα δεις να πετούν σε λίγη ώρα, πρόκειται να πετάξουν στον Έβρο, για λογαριασμό του Στρατού μας», μας λέει ο μοίραρχος.

Μοναδικό κέντρο στην Ευρώπη

«ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ Εκπαιδεύσεως Ενοργάνου Πτήσεως (ΚΕΕΠ) είναι μία μοναδικότητα όχι μόνο για την Πολεμι­κή Αεροπορία, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ εκτός από εμάς λειτουργεί ακόμα ένα παρόμοιο κέντρο-σχολείο στις ΗΠΑ», μας λέει με δικαιολογημένη περηφάνια ο διοι­κητής του ΚΕΕΠ, αντισμήναρχος (I) Νίκος Τσαχτίρας στο γραφείο του.

«Σε μας εδώ όλοι οι ιπτάμενοι μαθαίνουν να πετούν επιχειρησιακά με τα όργανα του αεροσκάφους τους, καθώς απο­δείχτηκε στην πράξη ότι στην εποχή μας οι πτήσεις δεν είναι μόνο αναχαιτίσεις, αερομαχίες στο Αιγαίο, προσβολές στόχων στο έδαφος κ.λπ., αλλά και πτήσεις ναυτιλίας από το ένα αεροδρόμιο στο άλλο, όχι μόνο εντός της Ελλάδος, αλλά και σε αποστολές στο εξωτερικό. Το Σχολείο αυτό υπήρχε στην ΠΑ, αλλά στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν αποσύρθηκαν τα εκπαιδευτικά αεροσκάφη Τ-33Α, ανεστάλη η λειτουργία του. Κάποια σοβαρά όμως αεροπο­ρικά συμβάντα που έγιναν κατέδειξαν την ανάγκη επανα­λειτουργίας του. Όπερ και εγένετο. καθώς το 2005 ξαναλειτούργησε στη Λάρισα και από το 2007 έως σήμερα μας έρχονται εδώ εκτός των ιπταμένων της ΠΑ και άλλοι συνά­δελφοι από το Πολεμικό Ναυτικό, τον Στρατό, το Λιμενικό Σώμα και το ΓΕΕΦ της Κύπρου. Εμείς δεν διαθέτουμε δικά μας αεροσκάφη, αλλά εδώ γίνεται το πρώτο στάδιο της εκ­παίδευσης, το καθαρά θεωρητικό των Πτήσεων Δι’ Οργά­νων (ΠΔΟ), που είναι διάρκειας 3 εβδομάδων και στη συνέχεια ο κάθε πιλότος πηγαίνει στη Μοίρα του. Εκεί πετά 4 πτήσεις στον εξομοιωτή πτήσης του τύπου αεροσκάφους που είναι πιστοποιημένος και μετά πετά στο πτητικό σκέλος της εκπαίδευσης, μία πτήση με το αεροσκάφος που έχει μά­θει να πετά με συνθήκες ΠΔΟ».

(ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ-03 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016)