► Το μεγάλο ζητούμενο δεν είναι «πόσο πετρέλαιο και φυσικό αέριο» θα βρεθούν στην απροσδιόριστη ακόμη ελληνική ΑΟΖ, αλλά τι θα τον κάνουν αυτόν τον «θησαυρό».
Ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς αφιέρωσε μία και μόνη φευγαλέα φράση στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του για την ενεργειακή πολιτική της χώρας, περιορίζοντας το θέμα στην αόριστη υπόσχεση του για την (αμφισβητούμενη) «ανακήρυξη της ΑΟΖ»...
Αν η χώρα δεν βολόδερνε στο λαοκτόνο Μνημόνιο και στα πλοκάμια των διαδρομών του χρήματος που επί δεκαετίες εξέθρεψε και υποστήριξε το πολιτικό επιχειρηματικό κατεστημένο, έως ότου μπερδευτεί στους δαιδάλους των excel της Λίστας Λαγκάρντ -αν, δηλαδή, η Ελλάδα ήταν μία «κανονική» χώρα-, ίσως η ενεργειακή πολιτική να βρισκόταν στις υψηλές προτεραιότητες της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης.
Το μεγάλο ζητούμενο δεν είναι «πόσο πετρέλαιο και φυσικό αέριο» θα βρεθούν στην απροσδιόριστη ακόμα ελληνική ΑΟΖ, αλλά τι θα τον κάνουν αυτόν τον «θησαυρό». Με άλλα λόγια, πώς η Αθήνα θα καταστεί ένα διεθνές υπολογίσιμο διαμετακομιστικό κέντρο υδρογονανθράκων προς την ενεργοβόρα Ευρώπη-πώς, δηλαδή, θα καταστεί ένας ουσιαστικός παίκτης στον χάρτη της παγκόσμιας ενεργειακής Γιάλτας που τώρα καταστρώνεται.
Οι ειδήσεις είναι καταιγιστικές: Σύμφωνα με τα στοιχεία του Νοεμβρίου 2012 της Παγκόσμιας Επιτροπής Ενέργειας (ΙΕΑ), οι ΗΠΑ από το 2015 θα ανταγωνίζονται στα ίσια το ρωσικό φυσικό αέριο και έως το 2020 θα καταστούν η πρώτη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο.
Η πηγή αυτού του απρόσμενου πλούτου είναι «μη συμβατική»- προέρχεται από την επεξεργασία επιφανειακών σχιστολιθικών κοιτασμάτων, που μπορούν να απελευθερώσουν πετρέλαιο και αέριο. Τα ίδια ευρήματα υπάρχουν στην Πολωνία, τη Ν. Αμερική, την Αλγερία, την Τυνησία, την Κίνα.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι αυξάνονται οι πιθανότητες δραματικής μείωσης της εξάρτησης των ΗΠΑ από τα κοιτάσματα της Μέσης Ανατολής, η Ρωσία θα ανακαλύψει ανταγωνιστές «από το πουθενά» και η Ευρώπη θα αναζητήσει τις καλύτερες και πλέον συμφέρουσες ενεργειακές συμμαχίες.
Μέσα σε αυτόν τον ενεργειακό «καμβά», που στήνεται από τώρα για την επομένη δεκαετία, η Ελλάδα μπορεί να κρατήσει στα χέρια της και στο έδαφός της τα κλειδιά του πολύτιμου δικτύου αγωγών μεταφοράς υδρογονανθράκων -από κοινού ίσως με την Κύπρο και το Ισραήλ (αφού βρίσκονται στην ίδια «ενεργειακή τροχιά»).
Αυτό σημαίνει ότι π Αθήνα δεν θα αποκλείσει κανέναν από τους εν δυνάμει ενδιαφερόμενους «παίκτες», αλλά ούτε θα βασιστεί αποκλειστικά και σε κάποιον. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, άλλωστε, καθίστα από τώρα σαφές ότι θα αποτρέψει πάση θυσία τις «αποκλειστικές συνεργασίες» (οι πληροφορίες θέλουν τον αρμόδιο επίτροπο Ενέργειας να έχει τινάξει στον αέρα την πιθανότητα ρωσικού δανείου προς τη Λευκωσία έναντι αποκλειστικών «διευκολύνσεων της Μόσχας στο «οικόπεδα» της Κύπρου). Το ίδιο γίνεται πιο διακριτικά - ακόμα- και στην Αθήνα, που τώρα δεν βλέπει πέρα από τη μύτη της...
Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ
(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-04/1/2013)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.