Η ματαιοδοξία της «μοναδικότητας»...

Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου 

Λοιπόν, θα σου πω την γκαρνταρόμπα μου: είναι σοφιστικέ, σύγχρονη, ακριβή, καλόγουστη, μοναδική, κάτι το εντελώς διαφορετικό ... 

Πες μου κάτι άλλο! 

Το αυτοκίνητο μου: ακριβό, γρήγορο, κομψό, περιζήτητη μάρκα, στο κατάλληλο χρώμα της εποχής, με κονσόλα που θυμίζει διαστημικό όχημα.... 

Πες μου κάτι άλλο! 

Το σπίτι μου, η μεζονέτα, το διαμέρισμα, το εξοχικό μου.., Σχεδιασμένο από τον γνωστό διάσημο αρχιτέκτονα, στην πιο περιζήτητη περιοχή, ένα κομψοτέχνημα κατασκευής, αισθητικής και...ακριβείας!... 

Πες μου κάτι άλλο! 

Οι παρέες μου, α, ναι, ναι αυτό είναι! Πολύ «in» άτομα μέσα σε όλα που μετράνε, έξω από κάθε τι που δεν είναι «σικ», «Κολωνάκι & Μύκονο», κάτω από τα φώτα της επικαιρότητας.. 

Πες μου κάτι άλλο! 

Το πνεύμα μου η διανόηση μου! Τώρα σε κατάφερα για τα καλά...Οι πνευματικές μου επιδόσεις, οι επιτυχίες μου στον κόσμο των Επιστήμων και Γραμμάτων...Βιβλία, διαλέξεις, έρευνα, πολιτιστικές συνάξεις... 

Πες μου κάτι άλλο 

Ναι, ναι, τελικά έτσι θα είμαι διαφορετικό άτομο, ένα μοναδικό ον, μια ανεπανάληπτη ύπαρξη μέσα στην πολυπρόσωπη και συνάμα απρόσωπη κοινωνία μας... 

Πάτα φρένο, φίλε, σύγχρονε Ιανέ… 

Μην ξεχνάς ότι η ζωή μας είναι πολύ σύντομη...Πάτα φρένο λοιπόν... 

Τραγική στιγμές-στιγμές, και συνάμα κωμική σε άλλες στιγμές αυτή η προσπάθεια για «μοναδικότητα» αυτή η ανάγκη να είμαστε «διαφορετικοί» πέρα και πάνω από τις απρόσωπες μάζες.. 

Και ποιοι τρόποι υπάρχουν, φίλες και φίλοι; 

Παλιοί όσο παλιά είναι και η ανθρωπότητα.. Πριν από μας κάποιοι άλλοι υπάρξανε και ωραίοι και ακαταμάχητοι και γοητευτικοί... 

Αμέτρητοι υπάρξανε και συνεχίζουν να είναι πλούσιοι και διάσημοι στην Ελλάδα της τρόικα, της ανεργίας, της οικονομικής δυσπραγίας, της διάρρηξης του κοινωνικού μας ιστού, της εξαφάνισης της κοινωνικής αλληλεγγύης. .... 

Όταν σκύψει κάνεις επάνω στο κοινωνικό μας μωσαϊκό και παρατηρήσει προσεκτικά ανακαλύπτει πως ατέλειωτες είναι και οι λίστες με διακεκριμένους επιστήμονες και ανθρώπους των γραμμάτων. 

Λοιπόν, θα μου πει καταθέτοντας ένσταση κάποιος καλοπροαίρετος αναγνώστης ή αναγνώστριά μου η προσπάθεια μας να είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους εξαντλεί και τον αγώνα μας για την αυτοπραγμάτωση; 

Τι κρίμα! Γιατί αν έτσι είναι τα πράγματα, όπως η αντικειμενική πραγματικότητα επιβεβαιώνει, τότε τι νόημα έχει η προσπάθεια του να είμαστε διαφορετικοί; 

Διαφορετικοί σε επιδερμικά και επιπόλαια επίπεδα; 

Και τελιικά τι απέγινε εκείνη η ανυπέρβλητη σοφία που περικλείει η Σωκρατική θέση του «Γνώθι εαυτόν;» 

Που χαθήκαν οι προσπάθειες της αναζήτησης μέσα από τις άγνωστες πτυχές και περιοχές της διανόησης, του «άγνωστου» ακόμη εγκεφάλου μας και του ψυχικού μας κόσμου νοημάτων που ξεπερνούν τις δεσμεύσεις της ύλης και μας φέρνουν πιο κοντά στην ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ; 

Μέσα στην «παραζάλη» της κοινωνίας των καταναλωτικών αγαθών και τις επίπλαστες ανάγκες για προϊόντα που δεν γνωρίζουμε ποιες ανάγκες ικανοποιούν γιατί δεν τις έχουμε, αλλά το ΣΥΣΤΗΜΑ μας υποχρεώνει να τις…αποκτήσουμε μια και υπάρχουν τα σχετικά προϊόντα, χάθηκε ο δύσκολος δρόμος της αναζήτησης της αυθεντικότητας της προσωπικής μας ύπαρξης... 

Γιατί όταν πραγματικά καταλάβουμε τον εαυτό μας τότε θα καταλάβουμε ότι συμμετέχουμε με τους συνάνθρωπους μας σε πολλά αλλά παραμένουμε ανεπανάληπτες μονάδες γιατί έτσι είμαστε όχι επειδή έτσι μας κάνουν τα ρούχα, και τα αυτοκίνητα, τα ακίνητα και οι τραπεζικές μας καταθέσεις...